Yiddish
Hebrew
אידיש
1 איך נבֿוכַדנֶצַר בין געװען רואיק אין מײַן הױז, און בליענדיק אין מײַן פּאַלאַץ. 2 האָב איך אַ חלום געזען און ער האָט מיך דערשראָקן, און טראַכטענישן אױף מײַן געלעגער, און זעונגען פֿון מײַן קאָפּ האָבן מיך צעגרױלט. 3 דרום איז פֿון מיר געגעבן געװאָרן אַ באַפֿעל, צו ברענגען פֿאַר מיר אַלע חכמים פֿון בבֿל, אַז זײ זאָלן מיך מאַכן װיסן דעם פּיתרון פֿון דעם חלום. 4 דענצמאָל זײַנען געקומען די חַרטומים, די צױבערשפּרעכער, די כַּשׂדים, און די שטערנזעער, און איך האָב דערצײלט מײַן חלום פֿאַר זײ, אָבער זײ האָבן מיך ניט געמאַכט װיסן זײַן פּיתרון. 5 נאָר צום לעצטן איז אַרײַנגעקומען פֿאַר מיר דניאל, װאָס זײַן נאָמען איז בלטשאַצַר, אַזױ װי דער נאָמען פֿון מײַן גאָט, און װאָס דער גײַסט פֿון די הײליקע געטער איז אין אים; און איך האָב דערצײלט מײַן חלום פֿאַר אים: 6 בלטשאַצַר, דו הױפּט פֿון די חַרטומים, װאָס איך װײס אַז דער גײַסט פֿון די הײליקע געטער איז אין דיר, און קײן סָוד איז פֿון דיר ניט פֿאַרהױלן, די זעונגען פֿון מײַן חלום װאָס איך האָב געזען און זײַן פּיתרון טו זאָגן. 7 און [דאָס זײַנען] די זעונגען פֿון מײַן קאָפּ אױף מײַן געלעגער: איך האָב געזען, ערשט אַ בױם איז אין מיטן דער ערד, און זײַן הײך איז געװען גרױס. 8 איז געװאַקסן דער בױם אונגעװאָרן שטאַרקער, ביז זײַן הײך האָט דערגרײכט צום הימל, און זײַן אָנזען איז געװען ביז צום עק פֿון דער גאַנצער ערד. 9 זײַנע בלעטער זײַנען געװען שײן, און זײַן פֿרוכט פֿיל, און שפּײַז פֿאַר אַלעמען איז אױף אים געװען; אונטער אים האָבן זיך געשאָטנט די חיות פֿון פֿעלד, און אין זײַנע צװײַגן האָבן געװױנט די פֿױגלען פֿון הימל, און פֿון אים האָבן זיך געשפּײַזט אַלע לײַבער. 10 האָב איך געזען אין די זעונגען פֿון מײַן קאָפּ אױף מײַן געלעגער, ערשט אַ מלאך און אַ הײליקער האָט אַראָפּגענידערט פֿון הימל. 11 האָט ער אױסגערופֿן אין דער הײך, און האָט אַזױ געזאָגט: האַקט אָפּ דעם בױם, און שנײַדט אָפּ זײַנע צװײַגן, שאָקלט אַראָפּ זײַנע בלעטער, און צעשפּרײט זײַן פֿרוכט; זאָלן די חיות אַװעקװאַנדערן פֿון אונטער אים, און די פֿױגלען פֿון זײַנע צװײַגן. 12 נאָר דעם שטאַם פֿון זײַנע װאָרצלען לאָזט אין דער ערד, און אין אַ קײט פֿון אײַזן און קופּער, צװישן די גראָז פֿון פֿעלד; און פֿון דעם טױ פֿון הימל זאָל ער באַנעצט װערן, און מיט די חיות זאָל זײַן זײַן טײל, צװישן קרײטעכץ פֿון דער ערד. 13 זײַן האַרץ זאָל מען פֿאַרבײַטן פֿון אַ מענטשנס, און אַ האַרץ פֿון אַ חיה זאָל אים געגעבן װערן, און זיבן צײַטן זאָלן אַריבערגײן איבער אים. 14 לױט דער גזֵרה פֿון די װאַכערס איז דער שפּרוך, און אַ באַפֿעל פֿון די הײליקע איז די זאַך, כּדי די לעבעדיקע זאָלן װיסן, אַז דער אױבערשטער געװעלטיקט איבער דער מלוכה פֿון מענטשן, און צו װעמען ער װיל גיט ער זי, און דעם נידעריקסטן פֿון מענטשן קען ער זעצן דערױף. 15 דעם דאָזיקן חלום האָב איך, מלך נבֿוכַדנֶצַר, געזען, און דו, בלטשאַצַר, זאָג דעם פּיתרון, װײַל אַלע חכמים פֿון מײַן קיניגרײַך קענען מיך ניט מאַכן װיסן דעם פּיתרון; אָבער דו קענסט יאָ, װײַל דער גײַסט פֿון די הײליקע איז אין דיר. 16 דענצמאָל איז דניאל, װאָס זײַן נאָמען איז געװען בלטשאַצַר, פֿאַרשטאַרט געװאָרן אַ װײַלע, און זײַנע רעיוֹנות האָבן אים געשראָקן. האָט זיך אָפּגערופֿן דער מלך און האָט געזאָגט: בלטשאַצַר, זאָל דער חלום און דער פּיתרון דיך ניט דערשרעקן. האָט געענטפֿערט בלטשאַצַר און האָט געזאָגט: מײַן האַר, דײַן חלום אױף דײַנע פֿײַנט, און זײַן פּיתרון אױף דײַנע שָׂונאים! 17 דער בױם װאָס דו האָסט געזען, װאָס איז געװאַקסן און געװאָרן שטאַרקער, און זײַן הײך האָט דערגרײַכט ביזן הימל, און זײַן אָנזען ביז דער גאַנצער ערד, 18 און זײַנע בלעטער זײַנען געװען שײן, און זײַן פֿרוכט פֿיל, און שפּײַז פֿאַר אַלעמען איז אױף אים געװען; װאָס אונטער אים האָבן געװױנט די חיות פֿון פֿעלד, און אין זײַנע צװײַגן האָבן גערוט די פֿױגלען פֿון הימל – 19 דאָס ביסט דו, מלך, װאָס דו ביסט געװאַקסן און געװאָרן שטאַרקער, און װאָס דײַן גרױסקײט איז געװאַקסן און האָט דערגרײכט ביזן הימל, און דײַן געװעלטיקײט ביז עק ערד. 20 און װאָס דער מלך האָט געזען װי אַ מלאך און אַ הײליקער האָט אַראָפּגענידערט פֿון הימל, און האָט געזאָגט: האַקט אָפּ דעם בױם און צעשטערט אים, נאָר דעם שטאַם פֿון זײַנע װאָרצלען לאָזט איבער אין דער ערד, און אין אַ קײט פֿון אײַזן און קופּער, צװישן די גראָז פֿון פֿעלד; און פֿון דעם טױ פֿון הימל זאָל ער באַנעצט װערן, און מיט די חיות פֿון פֿעלד זאָל זײַן זײַן טײל, ביז זיבן צײַטן װעלן אַריבערגײן איבער אים – 21 דאָס, מלך, איז דער פּיתרון, און עס איז די גזֵרה פֿון דעם אױבערשטן װאָס איז געקומען אױף מײַן האַר דעם מלך; 22 מע װעט דיך פֿאַרטרײַבן פֿון מענטשן, און מיט די חיות פֿון פֿעלד װעט זײַן דײַן װױנונג, און גראָז װי אָקסן װעט מען דיך מאַכן עסן, און מיט דעם טױ פֿון הימל װעט מען דיך באַנעצן, און זיבן צײַטן װעלן אַריבערגײן איבער דיר; ביז דו װעסט װיסן אַז דער אױבערשטער געװעלטיקט איבער דער מלוכה פֿון מענטשן, און צו װעמען ער װיל גיט ער זי. 23 און װאָס מע האָט אָנגעזאָגט, צו לאָזן דעם שטאַם פֿון די װאָרצלען פֿון בױם [באַטײט]: דײַן מלוכה װעט דיר בלײַבן נאָך דעם װי דו װעסט דערקענען אַז די הימלען זײַנען די װאָס געװעלטיקן. 24 דרום, מלך, זאָל מײַן עצה װױלגעפֿעלן פֿאַר דיר, און טו אָפּ דײַנע זינד דורך צדקה, און דײַנע פֿאַרברעכן דורך דערבאַרימונג אױף די אָרימע; אױב עס קען נאָך זײַן אַ פֿאַרלענגערונג פֿאַר דײַן שַלװה. 25 דאָס אַלץ איז געקומען אױפֿן מלך נבֿוכַדנֶצַר".
26 צום סָוף פֿון צװעלף חדשים איז ער אומגעגאַנגען אױף דעם קיניגלעכן פּאַלאַץ פֿון בבֿל. 27 האָט אױסגערופֿן דער מלך און האָט געזאָגט: איז דאָס ניט די גרױסע בבֿל, װאָס איך האָב געבױט פֿאַר אַ קיניגלעכן װױנאָרט מיט מײַן גרױס רײַכטום, און פֿאַר דעם כּבֿוד פֿון מײַן פּראַכטיקײט? 28 דאָס װאָרט איז נאָך געװען אין מלכס מױל, איז אַראָפּ אַ קָול פֿון הימל: דיר זאָגט מען אָן, מלך נבֿוכַדנֶצַר: די מלוכה האָט זיך אָפּגעטאָן פֿון דיר. 29 און פֿון מענטשן װעט מען דיך פֿאַרטרײַבן, און מיט די חיות פֿון פֿעלד װעט זײַן דײַן װױנונג, גראָז װי אָקסן װעט מען דיך מאַכן עסן, און זיבן צײַטן װעלן אַריבערגײן איבער דיר; ביז דו װעסט װיסן אַז דער אױבערשטער געװעלטיקט איבער דער מלוכה פֿון מענטשן, און צו װעמען ער װיל גיט ער זי. 30 אין דער אײגענער שעה איז דערפֿילט געװאָרן דאָס װאָרט אױף נבֿוכַדנֶצַרן, און ער איז פֿון מענטשן פֿאַרטריבן געװאָרן, און גראָז װי אָקסן האָט ער געגעסן, און פֿון דעם טױ פֿון הימל איז באַנעצט געװאָרן זײַן לײַב, ביז זײַנע האָר זײַנען אױסגעװאַקסן אַזױ װי בײַ אָדלערס, און זײַנע נעגל אַזױ װי בײַ פֿױגלען. 31 ״און צום סָוף פֿון די טעג, האָב איך, נבֿוכַדנֶצַר, אױפֿגעהױבן מײַנע אױגן צום הימל, און מײַן שׂכל האָט זיך אומגעקערט צו מיר, און איך האָב געבענטשט דעם אױבערשטן, און געלױבט און געאַכפּערט דעם װאָס לעבט אײביק,װאָס זײַן געװעלטיקײט איז אַן אײביקע געװעלטיקײט, און זײַן מלוכה איז אױף דוֹר-דוֹרות. 32 און אַלע באַװױנער פֿון דער ערד זײַנען װי גאָרנישט גערעכנט; און לױט זײַן רצון טוט ער מיט דעם חיל פֿון הימל, און מיט די באַװױנער פֿון דער ערד, און ניטאָ װער זאָל װערן זײַן האַנט, און אים זאָגן: װאָס טוסטו? 33 אין דער אײגענער שעה האָט מײַן שׂכל זיך אומגעקערט צו מיר, און צו דעם כּבֿוד פֿון מײַן מלוכה, האָט מײַן פּראַכט און מײַן גלאַנץ זיך אומגעקערט צו מיר; און מײַנע מיניסטאָרן און מײַנע גרױסע לײַט האָבן מיך געזוכט; און איך בין באַפֿעסטיקט געװאָרן אין מײַן מלוכה, און נאָך אַ גרעסערע מאַכט איז מיר צוגעלײגט געװאָרן. 34 אַצונד טו איך, נבֿוכַדנֶצַר, לױבן און דערהײבן און אַכפּערן דעם קיניג פֿון די הימלען, װאָס אַלע זײַנע ״טוּונגען זײַנען אמת, און זײַנע װעגן גערעכטיקײט, און די װאָס גײען מיט גאװה קען ער דערנידערן״.
עברית
1 אֲנָ֣ה נְבוּכַדְנֶצַּ֗ר שְׁלֵ֤ה הֲוֵית֙ בְּבֵיתִ֔י וְרַעְנַ֖ן בְּהֵיכְלִֽי׃ 2 חֵ֥לֶם חֲזֵ֖ית וִֽידַחֲלִנַּ֑נִי וְהַרְהֹרִין֙ עַֽל־מִשְׁכְּבִ֔י וְחֶזְוֵ֥י רֵאשִׁ֖י יְבַהֲלֻנַּֽנִי׃ 3 וּמִנִּי֙ שִׂ֣ים טְעֵ֔ם לְהַנְעָלָ֣ה קָֽדָמַ֔י לְכֹ֖ל חַכִּימֵ֣י בָבֶ֑ל דִּֽי־פְשַׁ֥ר חֶלְמָ֖א יְהֽוֹדְעֻנַּֽנִי׃ 4 בֵּאדַ֣יִן עללין חַרְטֻמַיָּא֙ אָֽשְׁפַיָּ֔א כשדיא וְגָזְרַיָּ֑א וְחֶלְמָ֗א אָמַ֤ר אֲנָה֙ קֳדָ֣מֵיה֔וֹן וּפִשְׁרֵ֖הּ לָא־מְהוֹדְעִ֥ין לִֽי׃ 5 וְעַ֣ד אָחֳרֵ֡ין עַל֩ קָֽדָמַ֨י דָּנִיֵּ֜אל דִּֽי־שְׁמֵ֤הּ בֵּלְטְשַׁאצַּר֙ כְּשֻׁ֣ם אֱלָהִ֔י וְדִ֛י רֽוּחַ־אֱלָהִ֥ין קַדִּישִׁ֖ין בֵּ֑הּ וְחֶלְמָ֖א קָֽדָמ֥וֹהִי אַמְרֵֽת׃ 6 בֵּלְטְשַׁאצַּר֮ רַ֣ב חַרְטֻמַיָּא֒ דִּ֣י אֲנָ֣ה יִדְעֵ֗ת דִּ֠י ר֣וּחַ אֱלָהִ֤ין קַדִּישִׁין֙ בָּ֔ךְ וְכָל־רָ֖ז לָא־אָנֵ֣ס לָ֑ךְ חֶזְוֵ֨י חֶלְמִ֧י דִֽי־חֲזֵ֛ית וּפִשְׁרֵ֖הּ אֱמַֽר׃ 7 וְחֶזְוֵ֥י רֵאשִׁ֖י עַֽל־מִשְׁכְּבִ֑י חָזֵ֣ה הֲוֵ֔ית וַאֲל֥וּ אִילָ֛ן בְּג֥וֹא אַרְעָ֖א וְרוּמֵ֥הּ שַׂגִּֽיא׃ 8 רְבָ֥ה אִֽילָנָ֖א וּתְקִ֑ף וְרוּמֵהּ֙ יִמְטֵ֣א לִשְׁמַיָּ֔א וַחֲזוֹתֵ֖הּ לְס֥וֹף כָּל־אַרְעָֽא׃ 9 עָפְיֵ֤הּ שַׁפִּיר֙ וְאִנְבֵּ֣הּ שַׂגִּ֔יא וּמָז֨וֹן לְכֹ֖לָּא־בֵ֑הּ תְּחֹת֜וֹהִי תַּטְלֵ֣ל חֵיוַ֣ת בָּרָ֗א וּבְעַנְפ֙וֹהִי֙ ידרון צִפֲּרֵ֣י שְׁמַיָּ֔א וּמִנֵּ֖הּ יִתְּזִ֥ין כָּל־בִּשְׂרָֽא׃ 10 חָזֵ֥ה הֲוֵ֛ית בְּחֶזְוֵ֥י רֵאשִׁ֖י עַֽל־מִשְׁכְּבִ֑י וַאֲלוּ֙ עִ֣יר וְקַדִּ֔ישׁ מִן־שְׁמַיָּ֖א נָחִֽת׃ 11 קָרֵ֨א בְחַ֜יִל וְכֵ֣ן אָמַ֗ר גֹּ֤דּוּ אִֽילָנָא֙ וְקַצִּ֣צוּ עַנְפ֔וֹהִי אַתַּ֥רוּ עָפְיֵ֖הּ וּבַדַּ֣רוּ אִנְבֵּ֑הּ תְּנֻ֤ד חֵֽיוְתָא֙ מִן־תַּחְתּ֔וֹהִי וְצִפְּרַיָּ֖א מִן־עַנְפֽוֹהִי׃ 12 בְּרַ֨ם עִקַּ֤ר שָׁרְשׁ֙וֹהִי֙ בְּאַרְעָ֣א שְׁבֻ֔קוּ וּבֶֽאֱסוּר֙ דִּֽי־פַרְזֶ֣ל וּנְחָ֔שׁ בְּדִתְאָ֖א דִּ֣י בָרָ֑א וּבְטַ֤ל שְׁמַיָּא֙ יִצְטַבַּ֔ע וְעִם־חֵיוְתָ֥א חֲלָקֵ֖הּ בַּעֲשַׂ֥ב אַרְעָֽא׃ 13 לִבְבֵהּ֙ מִן־אנושא יְשַׁנּ֔וֹן וּלְבַ֥ב חֵיוָ֖ה יִתְיְהִ֣ב לֵ֑הּ וְשִׁבְעָ֥ה עִדָּנִ֖ין יַחְלְפ֥וּן עֲלֽוֹהִי׃ 14 בִּגְזֵרַ֤ת עִירִין֙ פִּתְגָמָ֔א וּמֵאמַ֥ר קַדִּישִׁ֖ין שְׁאֵֽלְתָ֑א עַד־דִּבְרַ֡ת דִּ֣י יִנְדְּע֣וּן חַ֠יַּיָּא דִּֽי־שַׁלִּ֨יט עליא בְּמַלְכ֣וּת אנושא וּלְמַן־דִּ֤י יִצְבֵּא֙ יִתְּנִנַּ֔הּ וּשְׁפַ֥ל אֲנָשִׁ֖ים יְקִ֥ים עליה 15 דְּנָה֙ חֶלְמָ֣א חֲזֵ֔ית אֲנָ֖ה מַלְכָּ֣א נְבוּכַדְנֶצַּ֑ר וְאַ֨נְתְּ בֵּלְטְשַׁאצַּ֜ר פִּשְׁרֵ֣א אֱמַ֗ר כָּל־קֳבֵל֙ דִּ֣י כָּל־חַכִּימֵ֣י מַלְכוּתִ֗י לָֽא־יָכְלִ֤ין פִּשְׁרָא֙ לְהוֹדָ֣עֻתַ֔נִי וְאַ֣נְתְּ כָּהֵ֔ל דִּ֛י רֽוּחַ־אֱלָהִ֥ין קַדִּישִׁ֖ין בָּֽךְ׃ 16 אֱדַ֨יִן דָּֽנִיֵּ֜אל דִּֽי־שְׁמֵ֣הּ בֵּלְטְשַׁאצַּ֗ר אֶשְׁתּוֹמַם֙ כְּשָׁעָ֣ה חֲדָ֔ה וְרַעְיֹנֹ֖הִי יְבַהֲלֻנֵּ֑הּ עָנֵ֨ה מַלְכָּ֜א וְאָמַ֗ר בֵּלְטְשַׁאצַּר֙ חֶלְמָ֤א וּפִשְׁרֵא֙ אַֽל־יְבַהֲלָ֔ךְ עָנֵ֤ה בֵלְטְשַׁאצַּר֙ וְאָמַ֔ר מראי חֶלְמָ֥א לשנאיך וּפִשְׁרֵ֥הּ לעריך 17 אִֽילָנָא֙ דִּ֣י חֲזַ֔יְתָ דִּ֥י רְבָ֖ה וּתְקִ֑ף וְרוּמֵהּ֙ יִמְטֵ֣א לִשְׁמַיָּ֔א וַחֲזוֹתֵ֖הּ לְכָל־אַרְעָֽא׃ 18 וְעָפְיֵ֤הּ שַׁפִּיר֙ וְאִנְבֵּ֣הּ שַׂגִּ֔יא וּמָז֨וֹן לְכֹ֖לָּא־בֵ֑הּ תְּחֹת֗וֹהִי תְּדוּר֙ חֵיוַ֣ת בָּרָ֔א וּבְעַנְפ֕וֹהִי יִשְׁכְּנָ֖ן צִפֲּרֵ֥י שְׁמַיָּֽא׃ 19 אנתה־ה֣וּא מַלְכָּ֔א דִּ֥י רְבַ֖ית וּתְקֵ֑פְתְּ וּרְבוּתָ֤ךְ רְבָת֙ וּמְטָ֣ת לִשְׁמַיָּ֔א וְשָׁלְטָנָ֖ךְ לְס֥וֹף אַרְעָֽא׃ 20 וְדִ֣י חֲזָ֣ה מַלְכָּ֡א עִ֣יר וְקַדִּ֣ישׁ נָחִ֣ת מִן־שְׁמַיָּ֡א וְאָמַר֩ גֹּ֨דּוּ אִֽילָנָ֜א וְחַבְּל֗וּהִי בְּרַ֨ם עִקַּ֤ר שָׁרְשׁ֙וֹהִי֙ בְּאַרְעָ֣א שְׁבֻ֔קוּ וּבֶאֱסוּר֙ דִּֽי־פַרְזֶ֣ל וּנְחָ֔שׁ בְּדִתְאָ֖א דִּ֣י בָרָ֑א וּבְטַ֧ל שְׁמַיָּ֣א יִצְטַבַּ֗ע וְעִם־חֵיוַ֤ת בָּרָא֙ חֲלָקֵ֔הּ עַ֛ד דִּֽי־שִׁבְעָ֥ה עִדָּנִ֖ין יַחְלְפ֥וּן עֲלֽוֹהִי׃ 21 דְּנָ֥ה פִשְׁרָ֖א מַלְכָּ֑א וּגְזֵרַ֤ת עליא הִ֔יא דִּ֥י מְטָ֖ת עַל־מראי מַלְכָּֽא׃ 22 וְלָ֣ךְ טָֽרְדִ֣ין מִן־אֲנָשָׁ֡א וְעִם־חֵיוַ֣ת בָּרָא֩ לֶהֱוֵ֨ה מְדֹרָ֜ךְ וְעִשְׂבָּ֥א כְתוֹרִ֣ין לָ֣ךְ יְטַֽעֲמ֗וּן וּמִטַּ֤ל שְׁמַיָּא֙ לָ֣ךְ מְצַבְּעִ֔ין וְשִׁבְעָ֥ה עִדָּנִ֖ין יַחְלְפ֣וּן עֲלָ֑יךְ עַ֣ד דִּֽי־תִנְדַּ֗ע דִּֽי־שַׁלִּ֤יט עִלָּיָא֙ בְּמַלְכ֣וּת אֲנָשָׁ֔א וּלְמַן־דִּ֥י יִצְבֵּ֖א יִתְּנִנַּֽהּ׃ 23 וְדִ֣י אֲמַ֗רוּ לְמִשְׁבַּ֞ק עִקַּ֤ר שָׁרְשׁ֙וֹהִי֙ דִּ֣י אִֽילָנָ֔א מַלְכוּתָ֖ךְ לָ֣ךְ קַיָּמָ֑ה מִן־דִּ֣י תִנְדַּ֔ע דִּ֥י שַׁלִּטִ֖ן שְׁמַיָּֽא׃ 24 לָהֵ֣ן מַלְכָּ֗א מִלְכִּי֙ יִשְׁפַּ֣ר עליך וחטיך בְּצִדְקָ֣ה פְרֻ֔ק וַעֲוָיָתָ֖ךְ בְּמִחַ֣ן עֲנָ֑יִן הֵ֛ן תֶּהֱוֵ֥א אַרְכָ֖ה לִשְׁלֵוְתָֽךְ׃ 25 כֹּ֣לָּא מְּטָ֔א עַל־נְבוּכַדְנֶצַּ֖ר מַלְכָּֽא׃   פ
26 לִקְצָ֥ת יַרְחִ֖ין תְּרֵֽי־עֲשַׂ֑ר עַל־הֵיכַ֧ל מַלְכוּתָ֛א דִּ֥י בָבֶ֖ל מְהַלֵּ֥ךְ הֲוָֽה׃ 27 עָנֵ֤ה מַלְכָּא֙ וְאָמַ֔ר הֲלָ֥א דָא־הִ֖יא בָּבֶ֣ל רַבְּתָ֑א דִּֽי־אֲנָ֤ה בֱנַיְתַהּ֙ לְבֵ֣ית מַלְכ֔וּ בִּתְקַ֥ף חִסְנִ֖י וְלִיקָ֥ר הַדְרִֽי׃ 28 ע֗וֹד מִלְּתָא֙ בְּפֻ֣ם מַלְכָּ֔א קָ֖ל מִן־שְׁמַיָּ֣א נְפַ֑ל לָ֤ךְ אָֽמְרִין֙ נְבוּכַדְנֶצַּ֣ר מַלְכָּ֔א מַלְכוּתָ֖ה עֲדָ֥ת מִנָּֽךְ׃ 29 וּמִן־אֲנָשָׁא֩ לָ֨ךְ טָֽרְדִ֜ין וְֽעִם־חֵיוַ֧ת בָּרָ֣א מְדֹרָ֗ךְ עִשְׂבָּ֤א כְתוֹרִין֙ לָ֣ךְ יְטַעֲמ֔וּן וְשִׁבְעָ֥ה עִדָּנִ֖ין יַחְלְפ֣וּן עליך עַ֣ד דִּֽי־תִנְדַּ֗ע דִּֽי־שַׁלִּ֤יט עִלָּיָא֙ בְּמַלְכ֣וּת אֲנָשָׁ֔א וּלְמַן־דִּ֥י יִצְבֵּ֖א יִתְּנִנַּֽהּ׃ 30 בַּהּ־שַׁעֲתָ֗א מִלְּתָא֮ סָ֣פַת עַל־נְבוּכַדְנֶצַּר֒ וּמִן־אֲנָשָׁ֣א טְרִ֔יד וְעִשְׂבָּ֤א כְתוֹרִין֙ יֵאכֻ֔ל וּמִטַּ֥ל שְׁמַיָּ֖א גִּשְׁמֵ֣הּ יִצְטַבַּ֑ע עַ֣ד דִּ֥י שַׂעְרֵ֛הּ כְּנִשְׁרִ֥ין רְבָ֖ה וְטִפְר֥וֹהִי כְצִפְּרִֽין׃ 31 וְלִקְצָ֣ת יֽוֹמַיָּה֩ אֲנָ֨ה נְבוּכַדְנֶצַּ֜ר עַיְנַ֣י לִשְׁמַיָּ֣א נִטְלֵ֗ת וּמַנְדְּעִי֙ עֲלַ֣י יְת֔וּב ולעליא בָּרְכֵ֔ת וּלְחַ֥י עָלְמָ֖א שַׁבְּחֵ֣ת וְהַדְּרֵ֑ת דִּ֤י שָׁלְטָנֵהּ֙ שָׁלְטָ֣ן עָלַ֔ם וּמַלְכוּתֵ֖הּ עִם־דָּ֥ר וְדָֽר׃ 32 וְכָל־דארי אַרְעָא֙ כְּלָ֣ה חֲשִׁיבִ֔ין וּֽכְמִצְבְּיֵ֗הּ עָבֵד֙ בְּחֵ֣יל שְׁמַיָּ֔א ודארי אַרְעָ֑א וְלָ֤א אִיתַי֙ דִּֽי־יְמַחֵ֣א בִידֵ֔הּ וְיֵ֥אמַר לֵ֖הּ מָ֥ה עֲבַֽדְתְּ׃ 33 בֵּהּ־זִמְנָ֞א מַנְדְּעִ֣י יְת֣וּב עֲלַ֗י וְלִיקַ֨ר מַלְכוּתִ֜י הַדְרִ֤י וְזִוִי֙ יְת֣וּב עֲלַ֔י וְלִ֕י הַדָּֽבְרַ֥י וְרַבְרְבָנַ֖י יְבַע֑וֹן וְעַל־מַלְכוּתִ֣י הָתְקְנַ֔ת וּרְב֥וּ יַתִּירָ֖ה ה֥וּסְפַת לִֽי׃ 34 כְּעַ֞ן אֲנָ֣ה נְבוּכַדְנֶצַּ֗ר מְשַׁבַּ֨ח וּמְרוֹמֵ֤ם וּמְהַדַּר֙ לְמֶ֣לֶךְ שְׁמַיָּ֔א דִּ֤י כָל־מַעֲבָד֙וֹהִי֙ קְשֹׁ֔ט וְאֹרְחָתֵ֖הּ דִּ֑ין וְדִי֙ מַהְלְכִ֣ין בְּגֵוָ֔ה יָכִ֖ל לְהַשְׁפָּלָֽה׃   פ