Yiddish
Hebrew
אידיש
1 און אין יענער צײַט װעט אױפֿשטײן מיכָאֵל, דער גרױסער שַׂר, װאָס שטײט פֿאַר די קינדער פֿון דײַן פֿאָלק, און עס װעט זײַן אַ צײַט פֿון נױט װאָס איז ניט געװען פֿון זינט עס איז דאָ אַן אומה ביז יענער צײַט. און אין יענער צײַט װעט דײַן פֿאָלק ניצול װערן, איטלעכער װאָס איז פֿאַרשריבן אין דעם בוך. 2 און פֿיל פֿון די װאָס שלאָפֿן אין דעם שטױב פֿון דער ערד, װעלן זיך אױפֿכאַפּן, טײל צו אײביקן לעבן, און טײל צו שאַנדן, צו אײביקן עקל. 3 און די פֿאַרשטאַנדיקע װעלן גלאַנצן אַזױ װי דער גלאַנץ פֿון הימל, און די װאָס האָבן געבראַכט פֿיל צו גערעכטיקײט, אַזױ װי די שטערן אױף אײביק און שטענדיק.
4 און דו, דניאל, באַהאַלט די װערטער, און פֿאַרחתמע דאָס בוך ביז דער צײַט פֿון קֶץ; פֿיל װעלן אַרומװאַנדערן הין און הער, און די קענשאַפֿט װעט זיך מערן. 5 און איך, דניאל, האָב געזען, ערשט צװײ אַנדערע זײַנען געשטאַנען, אײנער בײַם ברעג טײַך פֿון דער זײַט, און אײנער בײַם ברעג טײַך פֿון יענער זײַט. 6 און אײנער האָט געזאָגט צו דעם מאַן אָנגעקלײדט אין לײַנען, װאָס איז געװען איבער די װאַסערן פֿון טײַך: װי לאַנג ביז דעם װוּנדערלעכן קֶץ? 7 און איך האָב געהערט דעם מאַן אָנגעקלײדט אין לײַנען, װאָס איבער די װאַסערן פֿון טײַך, װי ער האָט אױפֿגעהױבן זײַן רעכטע האַנט און זײַן לינקע צום הימל, און האָט געשװאָרן בײַ דעם װאָס לעבט אײביק, אַז דאָס איז ביז אַ צײַט, צײַטן, און אַ האַלב; און װען מע ענדיקט צעפּיצלען די מאַכט פֿון דעם הײליקן פֿאָלק, װעט זיך ענדיקן דאָס אַלץ. 8 און איך האָב געהערט, אָבער איך האָב ניט פֿאַרשטאַנען; האָב איך געזאָגט: מײַן האַר, װאָס װעט זײַן דער סָוף דערפֿון?
9 האָט ער געזאָגט: גײ, דניאל, װאָרום באַהאַלטן און פֿאַרחתמעט זײַנען די װערטער ביז דער צײַט פֿון קֶץ. 10 פֿיל װעלן געקלערט און גערײניקט און געלײַטערט װערן, אָבער די שלעכטע װעלן טאָן שלעכטס, און אַלע שלעכטע װעלן ניט פֿאַרשטײן; אָבער די פֿאַרשטאַנדיקע װעלן פֿאַרשטײן. 11 און פֿון דער צײַט װאָס דער שטענדיקער קרבן װעט אָפּגעטאָן װערן, און מע װעט אױפֿשטעלן די אומװערדיקײט װאָס צעגרױלט, װעט זײַן טױזנט צװײ הונדערט און נײַנציק טעג. 12 װױל צו דעם װאָס האַרט און װעט דערגרײכן ביז טױזנט דרײַ הונדערט און פֿינף און דרײַסיק טעג. 13 און דו גײ, ביז צום קֶץ; און װעסט קומען צו דײַן רו, און װעסט אױפֿשטײן צו דײַן גוֹרל אין סָוף פֿון די טעג.
עברית
1 וּבָעֵ֣ת הַהִיא֩ יַעֲמֹ֨ד מִֽיכָאֵ֜ל הַשַּׂ֣ר הַגָּד֗וֹל הָעֹמֵד֮ עַל־בְּנֵ֣י עַמֶּךָ֒ וְהָיְתָה֙ עֵ֣ת צָרָ֔ה אֲשֶׁ֤ר לֹֽא־נִהְיְתָה֙ מִֽהְי֣וֹת גּ֔וֹי עַ֖ד הָעֵ֣ת הַהִ֑יא וּבָעֵ֤ת הַהִיא֙ יִמָּלֵ֣ט עַמְּךָ֔ כָּל־הַנִּמְצָ֖א כָּת֥וּב בַּסֵּֽפֶר׃ 2 וְרַבִּ֕ים מִיְּשֵׁנֵ֥י אַדְמַת־עָפָ֖ר יָקִ֑יצוּ אֵ֚לֶּה לְחַיֵּ֣י עוֹלָ֔ם וְאֵ֥לֶּה לַחֲרָפ֖וֹת לְדִרְא֥וֹן עוֹלָֽם׃   ס 3 וְהַ֨מַּשְׂכִּלִ֔ים יַזְהִ֖רוּ כְּזֹ֣הַר הָרָקִ֑יעַ וּמַצְדִּיקֵי֙ הָֽרַבִּ֔ים כַּכּוֹכָבִ֖ים לְעוֹלָ֥ם וָעֶֽד׃   פ
4 וְאַתָּ֣ה דָֽנִיֵּ֗אל סְתֹ֧ם הַדְּבָרִ֛ים וַחֲתֹ֥ם הַסֵּ֖פֶר עַד־עֵ֣ת קֵ֑ץ יְשֹׁטְט֥וּ רַבִּ֖ים וְתִרְבֶּ֥ה הַדָּֽעַת׃ 5 וְרָאִ֙יתִי֙ אֲנִ֣י דָנִיֵּ֔אל וְהִנֵּ֛ה שְׁנַ֥יִם אֲחֵרִ֖ים עֹמְדִ֑ים אֶחָ֥ד הֵ֙נָּה֙ לִשְׂפַ֣ת הַיְאֹ֔ר וְאֶחָ֥ד הֵ֖נָּה לִשְׂפַ֥ת הַיְאֹֽר׃ 6 וַיֹּ֗אמֶר לָאִישׁ֙ לְב֣וּשׁ הַבַּדִּ֔ים אֲשֶׁ֥ר מִמַּ֖עַל לְמֵימֵ֣י הַיְאֹ֑ר עַד־מָתַ֖י קֵ֥ץ הַפְּלָאֽוֹת׃ 7 וָאֶשְׁמַ֞ע אֶת־הָאִ֣ישׁ לְב֣וּשׁ הַבַּדִּ֗ים אֲשֶׁ֣ר מִמַּעַל֮ לְמֵימֵ֣י הַיְאֹר֒ וַיָּ֨רֶם יְמִינ֤וֹ וּשְׂמֹאלוֹ֙ אֶל־הַשָּׁמַ֔יִם וַיִּשָּׁבַ֖ע בְּחֵ֣י הָעוֹלָ֑ם כִּי֩ לְמוֹעֵ֨ד מֽוֹעֲדִ֜ים וָחֵ֗צִי וּכְכַלּ֛וֹת נַפֵּ֥ץ יַד־עַם־קֹ֖דֶשׁ תִּכְלֶ֥ינָה כָל־אֵֽלֶּה׃ 8 וַאֲנִ֥י שָׁמַ֖עְתִּי וְלֹ֣א אָבִ֑ין וָאֹ֣מְרָ֔ה אֲדֹנִ֕י מָ֥ה אַחֲרִ֖ית אֵֽלֶּה׃   פ
9 וַיֹּ֖אמֶר לֵ֣ךְ דָּנִיֵּ֑אל כִּֽי־סְתֻמִ֧ים וַחֲתֻמִ֛ים הַדְּבָרִ֖ים עַד־עֵ֥ת קֵֽץ׃ 10 יִ֠תְבָּֽרֲרוּ וְיִֽתְלַבְּנ֤וּ וְיִצָּֽרְפוּ֙ רַבִּ֔ים וְהִרְשִׁ֣יעוּ רְשָׁעִ֔ים וְלֹ֥א יָבִ֖ינוּ כָּל־רְשָׁעִ֑ים וְהַמַּשְׂכִּלִ֖ים יָבִֽינוּ׃ 11 וּמֵעֵת֙ הוּסַ֣ר הַתָּמִ֔יד וְלָתֵ֖ת שִׁקּ֣וּץ שֹׁמֵ֑ם יָמִ֕ים אֶ֖לֶף מָאתַ֥יִם וְתִשְׁעִֽים׃ 12 אַשְׁרֵ֥י הַֽמְחַכֶּ֖ה וְיַגִּ֑יעַ לְיָמִ֕ים אֶ֕לֶף שְׁלֹ֥שׁ מֵא֖וֹת שְׁלֹשִׁ֥ים וַחֲמִשָּֽׁה׃ 13 וְאַתָּ֖ה לֵ֣ךְ לַקֵּ֑ץ וְתָנ֛וּחַ וְתַעֲמֹ֥ד לְגֹרָלְךָ֖ לְקֵ֥ץ הַיָּמִֽין׃