Yiddish
Hebrew
אידיש
1 און אין צװעלפֿטן חוֹדש, דאָס איז חוֹדש אָדֶר, אין דרײַצנטן טאָג אין אים, װען דער אָנזאָג פֿון דעם מלך און זײַן באַפֿעל איז געקומען נאָנט צום געטאָן װערן, אין דעם טאָג װאָס די פֿײַנט פֿון די ייִדן האָבן געהאָפֿט צו געװעלטיקן איבער זײ, און עס איז געװאָרן פֿאַרקערט, אַז זײ, די ייִדן, האָבן געװעלטיקט איבער זײערע שָׂונאים, 2 האָבן זיך אײַנגעזאַמלט די ייִדן אין זײערע שטעט, אין אַלע מדינות פֿון מלך אַחַשוֵרוֹש אױסצושטרעקן אַ האַנט אױף די װאָס האָבן געזוכט אױף זײ בײז; און קײנער איז ניט באַשטאַנען אַקעגן זײ, װאָרום זײער מוֹרא איז געפאַלן אױף אַלע פֿעלקער. 3 און אַלע האַרן פֿון די מדינות, און די סאַטראַפּן, און די פֿירשטן, און דעם מלכס װירטשאַפֿטער, האָבן אונטערגעהאָלפן די ייִדן, װאָרום די מוֹרא פֿאַר מרדכין איז געפֿאַלן אױף זײ. 4 װײַל מרדכי איז געװען גרױס אין הױז פֿון מלך, און זײַן שם איז געגאַנגען אין אַלע מדינות; װאָרום דער מאַן מרדכי איז געװאָרן אַלץ גרעסער.
5 און די ייִדן האָבן געשלאָגן צװישן אַלע זײערע פֿײַנט אַ שלאַק פֿון שװערד און טײטונג און פֿאַרטיליקונג, און זײ האָבן געטאָן מיט זײערע שָׂונאים לױט זײער װילן. 6 און אין דער הױפּטשטאָט שושַן האָבן די ייִדן געהרגעט און אומגעבראַכט פינף הונדערט מאַן. 7 אױך פַּרשַנדָתאָ, און דַלפֿון, און אַספָּתאָ, 8 און פּוֹרָתאָ, און אַדַלְיאָ, און אַרידָתאָ. 9 און פַּרמַשתּאָ, און אַריסַי, און אַרידַי און אוַיזָתאָ, 10 די צען זין פֿון הָמָן דעם זון פֿון הַמדָתאָן, דעם צוֹרר-הַיהודים, האָבן זײ געהרגעט; אָבער צום רױב האָבן זײ ניט אױסגעשטרעקט זײער האַנט. 11 אין יענעם טאָג איז געקומען די צאָל פֿון די הרוגים אין דער הױפּשטאָט שושַן, פֿאַר דעם מלך. 12 האָט דער מלך געזאָגט צו אסתּר המלכּה: אין דער הױפּטשטאָט שושַן האָבן די ייִדן געהרגעט און אומגעבראַכט פֿינף הונדערט מאַן, און הָמָנס צען זין; װאָס שױן האָבן זײ געטאָן אין די איבעריקע מדינות פֿון מלך! און װאָס נאָר דײַן פֿאַרלאַנג, װעט דיר געגעבן װערן, און װאָס נאָך דײַן בקשה, װעט געטאָן װערן. 13 האָט אסתּר געזאָגט: אױב דעם מלך איז װוילגעפעלן, זאָל אױך מאָרגן געגעבן װערן די ייִדן װאָס אין שושַן צו טאָן אַזױ װי דער באַפֿעל פֿון הײַנט; און די צען זין פֿון הָמָנען זאָל מען אױפֿהענגען אױף דער תּלִיֶה. 14 האָט דער מלך געהײסן אַז אַזױ זאָל געטאָן װערן, און אַ באַפֿעל איז אַרױסגעגעבן געװאָרן אין שושַן; און די צען זין פֿון הָמָנען האָט מען אױפֿגעהאַנגען. 15 און די ייִדן װאָס אין שושַן האָבן זיך אײַנגעזאַמלט אױך אין פֿערצנטן טאָג פֿון חוֹדש אָדֶר, און האָבן אױסגעהרגעט אין שושַן דרײַ הונדערט מאַן; אָבער צום רױב האָבן זײ ניט אױסגעשטרעקט זײער האַנט. 16 און די איבעריקע ייִדן װאָס אין די מדינות פֿון מלך האָבן זיך אײַנגעזאַמלט, און זיך געשטעלט פֿאַר זײער לעבן, און זײ זײַנען לױז געװאָרן פֿון זײערע פײַנט, און האָבן אױסגעהרגעט פֿון זײערע שָׂונאים פֿינף און זיבעציק טױזנט; אָבער צום רױב האָבן זײ ניט אױסגעשטרעקט זײער האַנט. 17 דאָס איז געװען אין דרײַצנטן טאָג פֿון חוֹדש אָדֶר; און אין פֿערצנטן טאָג אין אים האָבן זײ גערוט, און האָבן אים געמאַכט פֿאַר אַ טאָג פֿון אַ סעודה און אַ שׂמחה. 18 אָבער די ייִדן װאָס אין שושַן האָבן זיך אײַנגעזאַמלט אין דרײַצנטן און אין פֿערצנטן טאָג אין אים, און אין פֿופֿצנטן טאָג אין אים האָבן זײ גערוט, און האָבן אים געמאַכט פֿאַר אַ טאָג פֿון אַ סעודה און אַ שׂמחה. 19 דרום מאַכן די ייִדן פֿון די אָפֿענע ערטער, די װאָס זיצן אין אָפֿענע שטעט, אין פֿערצנטן טאָג פֿון חוֹדש אָדֶר אַ שׂמחה און אַ סעודה און אַ יָום-טוב, מיט שַלַח-מָנות פֿון אײנעם צום אַנדערן.
20 און מרדכי האָט אױפֿגעשריבן די דאָזיקע זאַכן, און ער האָט געשיקט בריװ צו אַלע ייִדן װאָס אין אַלע מדינות פֿון מלך אַחַשוֵרוֹש, די נאָנטע און די װײַטע, 21 צו באַפֿעסטיקן אױף זײ, אַז זײ זאָלן האַלטן דעם פֿערצנטן טאָג פֿון חוֹדש אָדֶר, און דעם פֿופֿצנטן טאָג אין אים, אַלע יאָר אין יאָר, 22 אַזױ װי די טעג װאָס די ייִדן זײַנען לױז געװאָרן פֿון זײערע פײַנט, און דעם חוֹדש װאָס איז זײ פֿאַרקערט געװאָרן פֿון קומער אין אַ שׂמכה, און פֿון טרױער אין אַ יָום-טוב; זײ צו מאַכן פֿאַר טעג פֿון אַ סעודה און אַ שׂמכה, מיט שַלַח-מָנות פֿון אײנעם צום אַנדערן, און מתּנות צו אָרימע לײַט. 23 און די ייִדן האָבן אָנגענומען װאָס זײ האָבן אָנגעהױבן צו טאָן, און װאָס מרדכי האָט צו זײ געשריבן. 24 װאָרום הָמָן דער זון פֿון הַמדָתאָן, דער אַגָגי, דער צוֹרר אױף אַלע ייִדן, האָט געטראַכט אױף די ייִדן זײ אונטערצוברענגען, 25 און ער האָט עװאָרפֿן אַ פּור, דאָס איז אַ גוֹרל, זײ צו פֿאַרטומלען און זײ אונטערצוברענגען. אָבער אַז זי איז געקומען פֿאַרן מלך, האָט ער אָנגעזאָגט מיט אַ בריװ, אַז זײַן בײזע מחשבה װאָס ער האָט געטראַכט אױף די ייִדן, זאָל זיך אומקערן אױף זײַן קאָפּ; און מע האָט אױפגעהאַנגען אים און זײַנע זין אױף דער תּלִיֶה. 26 דרום האָט מען גערופן די דאָזיקע טעג פּורים, אױף דעם נאָמען פּור. דערפֿאַר, פֿון װעגן די װערטער פֿון דעם דאָזיקן בריװ, און װאָס זײ האָבן זיך אָנגעזען דערפֿון, און װאָס זײ איז געשען, 27 האָבן די ייִדן באַפעסטיקט און גענומען אױף זיך, און אױף זײערע קינדער, און אױף אַלע װאָס באַהעפטן זיך אָן זײ, אַז עס זאָל ניט בטל װערן, צו האַלטן די דאָזיקע צװײ טעג, אַזױ װי עס איז געשריבן װעגן זײ, און לױט זײער צײַט, אַלע יאָר פֿאַר יאָר. 28 און די דאָזיקע טעג זאָלן געדאַכט װערן, און געהאַלטן װערן אין איטלעכן דָור, איטלעכער משפּחה, איטלעכער מדינה, און איטלעכער שטאָט; און די דאָזיקע טעג פֿון פּורים זאָלן ניט אָפּגעשאַפט װערן פֿון צװישן ייִדן, און זײער געדעכעניש זאָל ניט אױפהערן בײַ זײערע קינדער. 29 און אסתּר המלכּה, די טאָכטער פֿון אַביחַיִלן, און מרדכי דער ייִד, האָבן געשריבן מיט גאָרער שטאַרקײט, צו באַפֿעסטיקן דעם דאָזיקן צװײטן בריװ װעגן פּורים. 30 און ער האָט צעשיקט בריװ צו אַלע ייִדן, צו די הונדערט און זיבן און צװאַנציק מדינות פֿון אַחַשוֵרוֹשעס קיניגרײַך, מיט װערטער פֿון פֿריד און װאָרהאַפֿטיקײט, 31 אַז זײ זאָלן באַפֿעסטיקן די דאָזיקע טעג פֿון פּורים אין זײערע צײַטן, אַזױ װי מרדכי דער ייִד און אסתּר המלכּה האָבן באַפֿעסטיקט אױף זײ, און אַזױ װי זײ האָבן באַפֿעסטיקט אױף זיך אַלײן און אױף זײערע קינדער, די אָנזאָגן װעגן די תָּענֵיתים און זײער קלאָג. 32 און אסתּרס באַפֿעל האָט באַפֿעסטיקט די דאָזיקע אָנזאָגן װעגן פּורים; און עס איז פֿאַרשריבן געװאָרן אין אַ בוך.
עברית
1 וּבִשְׁנֵים֩ עָשָׂ֨ר חֹ֜דֶשׁ הוּא־חֹ֣דֶשׁ אֲדָ֗ר בִּשְׁלוֹשָׁ֨ה עָשָׂ֥ר יוֹם֙ בּ֔וֹ אֲשֶׁ֨ר הִגִּ֧יעַ דְּבַר־הַמֶּ֛לֶךְ וְדָת֖וֹ לְהֵעָשׂ֑וֹת בַּיּ֗וֹם אֲשֶׁ֨ר שִׂבְּר֜וּ אֹיְבֵ֤י הַיְּהוּדִים֙ לִשְׁל֣וֹט בָּהֶ֔ם וְנַהֲפ֣וֹךְ ה֔וּא אֲשֶׁ֨ר יִשְׁלְט֧וּ הַיְּהוּדִ֛ים הֵ֖מָּה בְּשֹׂנְאֵיהֶֽם׃ 2 נִקְהֲל֨וּ הַיְּהוּדִ֜ים בְּעָרֵיהֶ֗ם בְּכָל־מְדִינוֹת֙ הַמֶּ֣לֶךְ אֳחַשְׁוֵר֔וֹשׁ לִשְׁלֹ֣חַ יָ֔ד בִּמְבַקְשֵׁ֖י רָֽעָתָ֑ם וְאִישׁ֙ לֹא־עָמַ֣ד לִפְנֵיהֶ֔ם כִּֽי־נָפַ֥ל פַּחְדָּ֖ם עַל־כָּל־הָעַמִּֽים׃ 3 וְכָל־שָׂרֵ֨י הַמְּדִינ֜וֹת וְהָאֲחַשְׁדַּרְפְּנִ֣ים וְהַפַּח֗וֹת וְעֹשֵׂ֤י הַמְּלָאכָה֙ אֲשֶׁ֣ר לַמֶּ֔לֶךְ מְנַשְּׂאִ֖ים אֶת־הַיְּהוּדִ֑ים כִּֽי־נָפַ֥ל פַּֽחַד־מָרְדֳּכַ֖י עֲלֵיהֶֽם׃ 4 כִּֽי־גָ֤דוֹל מָרְדֳּכַי֙ בְּבֵ֣ית הַמֶּ֔לֶךְ וְשָׁמְע֖וֹ הוֹלֵ֣ךְ בְּכָל־הַמְּדִינ֑וֹת כִּֽי־הָאִ֥ישׁ מָרְדֳּכַ֖י הוֹלֵ֥ךְ וְגָדֽוֹל׃   פ
5 וַיַּכּ֤וּ הַיְּהוּדִים֙ בְּכָל־אֹ֣יְבֵיהֶ֔ם מַכַּת־חֶ֥רֶב וְהֶ֖רֶג וְאַבְדָ֑ן וַיַּֽעֲשׂ֥וּ בְשֹׂנְאֵיהֶ֖ם כִּרְצוֹנָֽם׃ 6 וּבְשׁוּשַׁ֣ן הַבִּירָ֗ה הָרְג֤וּ הַיְּהוּדִים֙ וְאַבֵּ֔ד חֲמֵ֥שׁ מֵא֖וֹת אִֽישׁ׃ 7 וְאֵ֧ת פַּרְשַׁנְדָּ֛תָא וְאֵ֥ת דַּֽלְפ֖וֹן וְאֵ֥ת אַסְפָּֽתָא׃ 8 וְאֵ֧ת פּוֹרָ֛תָא וְאֵ֥ת אֲדַלְיָ֖א וְאֵ֥ת אֲרִידָֽתָא׃ 9 וְאֵ֤ת פַּרְמַ֙שְׁתָּא֙ וְאֵ֣ת אֲרִיסַ֔י וְאֵ֥ת אֲרִדַ֖י וְאֵ֥ת וַיְזָֽתָא׃ 10 עֲ֠שֶׂרֶת בְּנֵ֨י הָמָ֧ן בֶּֽן־הַמְּדָ֛תָא צֹרֵ֥ר הַיְּהוּדִ֖ים הָרָ֑גוּ וּבַ֨בִּזָּ֔ה לֹ֥א שָׁלְח֖וּ אֶת־יָדָֽם׃ 11 בַּיּ֣וֹם הַה֗וּא בָּ֣א מִסְפַּ֧ר הֽ͏ַהֲרוּגִ֛ים בְּשׁוּשַׁ֥ן הַבִּירָ֖ה לִפְנֵ֥י הַמֶּֽלֶךְ׃   ס 12 וַיֹּ֨אמֶר הַמֶּ֜לֶךְ לְאֶסְתֵּ֣ר הַמַּלְכָּ֗ה בְּשׁוּשַׁ֣ן הַבִּירָ֡ה הָרְגוּ֩ הַיְּהוּדִ֨ים וְאַבֵּ֜ד חֲמֵ֧שׁ מֵא֣וֹת אִ֗ישׁ וְאֵת֙ עֲשֶׂ֣רֶת בְּנֵֽי־הָמָ֔ן בִּשְׁאָ֛ר מְדִינ֥וֹת הַמֶּ֖לֶךְ מֶ֣ה עָשׂ֑וּ וּמַה־שְּׁאֵֽלָתֵךְ֙ וְיִנָּ֣תֵֽן לָ֔ךְ וּמַה־בַּקָּשָׁתֵ֥ךְ ע֖וֹד וְתֵעָֽשׂ׃ 13 וַתֹּ֤אמֶר אֶסְתֵּר֙ אִם־עַל־הַמֶּ֣לֶךְ ט֔וֹב יִנָּתֵ֣ן גַּם־מָחָ֗ר לַיְּהוּדִים֙ אֲשֶׁ֣ר בְּשׁוּשָׁ֔ן לַעֲשׂ֖וֹת כְּדָ֣ת הַיּ֑וֹם וְאֵ֛ת עֲשֶׂ֥רֶת בְּנֵֽי־הָמָ֖ן יִתְל֥וּ עַל־הָעֵֽץ׃ 14 וַיֹּ֤אמֶר הַמֶּ֙לֶךְ֙ לְהֵֽעָשׂ֣וֹת כֵּ֔ן וַתִּנָּתֵ֥ן דָּ֖ת בְּשׁוּשָׁ֑ן וְאֵ֛ת עֲשֶׂ֥רֶת בְּנֵֽי־הָמָ֖ן תָּלֽוּ׃ 15 וַיִּֽקָּהֲל֞וּ היהודיים אֲשֶׁר־בְּשׁוּשָׁ֗ן גַּ֠ם בְּי֣וֹם אַרְבָּעָ֤ה עָשָׂר֙ לְחֹ֣דֶשׁ אֲדָ֔ר וַיּֽ͏ַהַרְג֣וּ בְשׁוּשָׁ֔ן שְׁלֹ֥שׁ מֵא֖וֹת אִ֑ישׁ וּבַ֨בִּזָּ֔ה לֹ֥א שָׁלְח֖וּ אֶת־יָדָֽם׃ 16 וּשְׁאָ֣ר הַיְּהוּדִ֡ים אֲשֶׁר֩ בִּמְדִינ֨וֹת הַמֶּ֜לֶךְ נִקְהֲל֣וּ וְעָמֹ֣ד עַל־נַפְשָׁ֗ם וְנ֙וֹחַ֙ מֵאֹ֣יְבֵיהֶ֔ם וְהָרֹג֙ בְּשֹׂ֣נְאֵיהֶ֔ם חֲמִשָּׁ֥ה וְשִׁבְעִ֖ים אָ֑לֶף וּבַ֨בִּזָּ֔ה לֹ֥א שָֽׁלְח֖וּ אֶת־יָדָֽם׃ 17 בְּיוֹם־שְׁלֹשָׁ֥ה עָשָׂ֖ר לְחֹ֣דֶשׁ אֲדָ֑ר וְנ֗וֹחַ בְּאַרְבָּעָ֤ה עָשָׂר֙ בּ֔וֹ וְעָשֹׂ֣ה אֹת֔וֹ י֖וֹם מִשְׁתֶּ֥ה וְשִׂמְחָֽה׃ 18 והיהודיים אֲשֶׁר־בְּשׁוּשָׁ֗ן נִקְהֲלוּ֙ בִּשְׁלֹשָׁ֤ה עָשָׂר֙ בּ֔וֹ וּבְאַרְבָּעָ֥ה עָשָׂ֖ר בּ֑וֹ וְנ֗וֹחַ בַּחֲמִשָּׁ֤ה עָשָׂר֙ בּ֔וֹ וְעָשֹׂ֣ה אֹת֔וֹ י֖וֹם מִשְׁתֶּ֥ה וְשִׂמְחָֽה׃ 19 עַל־כֵּ֞ן הַיְּהוּדִ֣ים הפרוזים הַיֹּשְׁבִים֮ בְּעָרֵ֣י הַפְּרָזוֹת֒ עֹשִׂ֗ים אֵ֠ת י֣וֹם אַרְבָּעָ֤ה עָשָׂר֙ לְחֹ֣דֶשׁ אֲדָ֔ר שִׂמְחָ֥ה וּמִשְׁתֶּ֖ה וְי֣וֹם ט֑וֹב וּמִשְׁל֥וֹחַ מָנ֖וֹת אִ֥ישׁ לְרֵעֵֽהוּ׃   פ
20 וַיִּכְתֹּ֣ב מָרְדֳּכַ֔י אֶת־הַדְּבָרִ֖ים הָאֵ֑לֶּה וַיִּשְׁלַ֨ח סְפָרִ֜ים אֶל־כָּל־הַיְּהוּדִ֗ים אֲשֶׁר֙ בְּכָל־מְדִינוֹת֙ הַמֶּ֣לֶךְ אֲחַשְׁוֵר֔וֹשׁ הַקְּרוֹבִ֖ים וְהָרְחוֹקִֽים׃ 21 לְקַיֵּם֮ עֲלֵיהֶם֒ לִהְי֣וֹת עֹשִׂ֗ים אֵ֠ת י֣וֹם אַרְבָּעָ֤ה עָשָׂר֙ לְחֹ֣דֶשׁ אֲדָ֔ר וְאֵ֛ת יוֹם־חֲמִשָּׁ֥ה עָשָׂ֖ר בּ֑וֹ בְּכָל־שָׁנָ֖ה וְשָׁנָֽה׃ 22 כַּיָּמִ֗ים אֲשֶׁר־נָ֨חוּ בָהֶ֤ם הַיְּהוּדִים֙ מֵא֣וֹיְבֵיהֶ֔ם וְהַחֹ֗דֶשׁ אֲשֶׁר֩ נֶהְפַּ֨ךְ לָהֶ֤ם מִיָּגוֹן֙ לְשִׂמְחָ֔ה וּמֵאֵ֖בֶל לְי֣וֹם ט֑וֹב לַעֲשׂ֣וֹת אוֹתָ֗ם יְמֵי֙ מִשְׁתֶּ֣ה וְשִׂמְחָ֔ה וּמִשְׁל֤וֹחַ מָנוֹת֙ אִ֣ישׁ לְרֵעֵ֔הוּ וּמַתָּנ֖וֹת לָֽאֶבְיוֹנִֽים׃ 23 וְקִבֵּל֙ הַיְּהוּדִ֔ים אֵ֥ת אֲשֶׁר־הֵחֵ֖לּוּ לַעֲשׂ֑וֹת וְאֵ֛ת אֲשֶׁר־כָּתַ֥ב מָרְדֳּכַ֖י אֲלֵיהֶֽם׃ 24 כִּי֩ הָמָ֨ן בֶּֽן־הַמְּדָ֜תָא הָֽאֲגָגִ֗י צֹרֵר֙ כָּל־הַיְּהוּדִ֔ים חָשַׁ֥ב עַל־הַיְּהוּדִ֖ים לְאַבְּדָ֑ם וְהִפִּ֥יל פּוּר֙ ה֣וּא הַגּוֹרָ֔ל לְהֻמָּ֖ם וּֽלְאַבְּדָֽם׃ 25 וּבְבֹאָהּ֮ לִפְנֵ֣י הַמֶּלֶךְ֒ אָמַ֣ר עִם־הַסֵּ֔פֶר יָשׁ֞וּב מַחֲשַׁבְתּ֧וֹ הָרָעָ֛ה אֲשֶׁר־חָשַׁ֥ב עַל־הַיְּהוּדִ֖ים עַל־רֹאשׁ֑וֹ וְתָל֥וּ אֹת֛וֹ וְאֶת־בָּנָ֖יו עַל־הָעֵֽץ׃ 26 עַל־כֵּ֡ן קָֽרְאוּ֩ לַיָּמִ֨ים הָאֵ֤לֶּה פוּרִים֙ עַל־שֵׁ֣ם הַפּ֔וּר עַל־כֵּ֕ן עַל־כָּל־דִּבְרֵ֖י הָאִגֶּ֣רֶת הַזֹּ֑את וּמָֽה־רָא֣וּ עַל־כָּ֔כָה וּמָ֥ה הִגִּ֖יעַ אֲלֵיהֶֽם׃ 27 קִיְּמ֣וּ וקבל הַיְּהוּדִים֩ עֲלֵיהֶ֨ם וְעַל־זַרְעָ֜ם וְעַ֨ל כָּל־הַנִּלְוִ֤ים עֲלֵיהֶם֙ וְלֹ֣א יַעֲב֔וֹר לִהְי֣וֹת עֹשִׂ֗ים אֵ֣ת שְׁנֵ֤י הַיָּמִים֙ הָאֵ֔לֶּה כִּכְתָבָ֖ם וְכִזְמַנָּ֑ם בְּכָל־שָׁנָ֖ה וְשָׁנָֽה׃ 28 וְהַיָּמִ֣ים הָ֠אֵלֶּה נִזְכָּרִ֨ים וְנַעֲשִׂ֜ים בְּכָל־דּ֣וֹר וָד֗וֹר מִשְׁפָּחָה֙ וּמִשְׁפָּחָ֔ה מְדִינָ֥ה וּמְדִינָ֖ה וְעִ֣יר וָעִ֑יר וִימֵ֞י הַפּוּרִ֣ים הָאֵ֗לֶּה לֹ֤א יַֽעַבְרוּ֙ מִתּ֣וֹךְ הַיְּהוּדִ֔ים וְזִכְרָ֖ם לֹא־יָס֥וּף מִזַּרְעָֽם׃   ס 29 וַ֠תִּכְתֹּב אֶסְתֵּ֨ר הַמַּלְכָּ֧ה בַת־אֲבִיחַ֛יִל וּמָרְדֳּכַ֥י הַיְּהוּדִ֖י אֶת־כָּל־תֹּ֑קֶף לְקַיֵּ֗ם אֵ֣ת אִגֶּ֧רֶת הַפּוּרִ֛ים הַזֹּ֖את הַשֵּׁנִֽית׃ 30 וַיִּשְׁלַ֨ח סְפָרִ֜ים אֶל־כָּל־הַיְּהוּדִ֗ים אֶל־שֶׁ֨בַע וְעֶשְׂרִ֤ים וּמֵאָה֙ מְדִינָ֔ה מַלְכ֖וּת אֲחַשְׁוֵר֑וֹשׁ דִּבְרֵ֥י שָׁל֖וֹם וֶאֱמֶֽת׃ 31 לְקַיֵּ֡ם אֵת־יְמֵי֩ הַפֻּרִ֨ים הָאֵ֜לֶּה בִּזְמַנֵּיהֶ֗ם כַּאֲשֶׁר֩ קִיַּ֨ם עֲלֵיהֶ֜ם מָרְדֳּכַ֤י הַיְּהוּדִי֙ וְאֶסְתֵּ֣ר הַמַּלְכָּ֔ה וְכַאֲשֶׁ֛ר קִיְּמ֥וּ עַל־נַפְשָׁ֖ם וְעַל־זַרְעָ֑ם דִּבְרֵ֥י הַצֹּמ֖וֹת וְזַעֲקָתָֽם׃ 32 וּמַאֲמַ֣ר אֶסְתֵּ֔ר קִיַּ֕ם דִּבְרֵ֥י הַפֻּרִ֖ים הָאֵ֑לֶּה וְנִכְתָּ֖ב בַּסֵּֽפֶר׃   פ