Yiddish
Hebrew
אידיש
1 אין יענעם טאָג האָט דער מלך אַחַשוֵרוֹש אַװעקגעגעבן צו אסתּר המלכּה דאָס הױז פֿון הָמָן דעם צוֹרר-היהודים. און מרדכי איז געקומען פֿאַרן מלך, װאָרום אסתּר האָט אים דערצײלט, װאָס ער איז אירער. 2 און דער מלך האָט אַראָפּגענומען זײַן זיגלרינג װאָס ער האָט אַװעקגענומען פֿון הָמָנען, און האָט אים געגעבן מרדכין; און אסתּר האָט אױפגעזעצט מרדכין איבער הָמָנס הױז.
3 און אסתּר האָט װידער גערעדט פֿאַרן מלך, און זי איז געפאַלן פֿאַר זײַנע פיס, און האָט געװײנט און געבעטן בײַ אים, אָפּצוטאָן דאָס בײז פֿון הָמָן דעם אַגָגי, און זײַן טראַכטונג װאָס ער האָט געטראַכט אַקעגן די ייִדן. 4 האָט דער מלך אױסגעשטרעקט צו אסתּרן דעם גילדערנעם צעפּטער, און אסתּר האָט זיך אױפגעהױבן און האָט זיך געשטעלט פֿאַרן מלך. 5 און זי האָט געזאָגט: אױב דעם מלך איז װוילגעפֿעלן, און אױב איך האָב געפֿונען לײַטזעליקײט פֿאַר אים, און די זאַך איז רעכט פֿאַרן מלך, און איך בין װוילגעפעלן אין זײַנע אױגן, זאָל געשריבן װערן אָפּצורופֿן די בריװ, די טראַכטונג פֿון הָמָן דעם זון פֿון הַמדָתאָן, דעם אַגָגי, װאָס ער האָט געשריבן אומצוברענגען די ייִדן אין אַלע מדינות פֿון מלך. 6 װאָרום װי װעל איך קענען צוזען דאָס בײז װאָס װעט טרעפֿן מײַן פֿאָלק? און װי װעל איך קענען צוזען דעם אונטערגאַנג פֿון מײַן אָפּשטאַם? 7 האָט דער מלך אַחַשוֵרוֹש געזאָגט צו אסתּר המלכּה און צו מרדכי דעם ייִדן: זעט, הָמָנס הױז האָב איך אַװעקגעגעבן צו אסתּרן, און אים האָט מען אױפֿגעהאַנגען אױף דער תּלִיֶה, פֿאַר װאָס ער האָט אױסגעשטרעקט אַ האַנט אױף די ייִדן. 8 און איר, שרײַבט װעגן די ייִדן, אַזױ װי עס איז גוט אין אײַערע אױגן, אין נאָמען פֿון מלך, און חתמעט אונטער מיט דעם זיגלרינג פֿון מלך, װאָרום אַ געשריפֿטס װאָס איז געשריבן אין נאָמען פֿון מלך, און געחתמעט מיטן זיגלרינג פֿון מלך, איז ניט אָפּצורופֿן. 9 זײַנען גערופֿן געװאָרן די שרײַבער פֿון מלך אין יענער צײַט, אין דריטן חוֹדש, דאָס איז חוֹדש סיון, דרײַ און צװאַנציקסטן טאָג אין אים; און עס איז געשריבן געװאָרן אַזױ װי אַלץ װאָס מרדכי האָט באַפֿױלן, צו די ייִדן, און צו די סאַטראַפּן, און די פֿירשטן, און די האַרן פֿון די מדינות װאָס פֿון הוֹדו ביז כּוש, הונדערט און זיבן און צװאַנציק מדינות; איטלעכער מדינה לױט איר כּתב, און איטלעכן פאָלק לױט זײַן לשון, און צו די ייִדן לױט זײער כּתב און לױט זײער לשון. 10 און מע האָט געשריבן אין נאָמען פֿון מלך אַחַשוֵרוֹש, און געחתמעט מיטן זיגלרינג פֿון מלך, און צעשיקט בריװ דורך דער האַנט פֿון די לױפערס אױף פערד, רײַטער אױף יאָגפערד פֿון די קיניגלעכע סטאַדעס, 11 אַז דער מלך האָט דערלױבט די ייִדן װאָס אין איטלעכער שטאָט, זיך אײַנצוזאַמלען, און זיך צו שטעלן פֿאַר זײער לעבן, צו פֿאַרטיליקן, צו הרגען, און אומצוברענגען יעטװעדער חיל פֿון דעם פאָלק און דער מדינה װאָס װעלן באַפֿאַלן זײ מיט די קלײנע קינדער און די װײַבער, און צו צערױבן זײער פֿאַרמעג, 12 אין אײן טאָג אין אַלע מדינות פֿון מלך אַחַשוֵרוֹש, אין דרײַצנטן טאָג פֿון צװעלפֿטן חוֹדש, דאָס איז חוֹדש אָדֶר. 13 דער נוסח פֿון דעם געשריפֿטס זאָל אַרױסגעגעבן װערן פֿאַר אַ באַפֿעל אין איטלעכער מדינה, באַקאַנט געמאַכט פֿאַר אַלע פֿעלקער, און די ייִדן זאָלן זײַן אָנגעברײט פֿאַר דעם דאָזיקן טאָג זיך נוֹקם צו זײַן אָן זײערע פֿײַנט. 14 זײַנען די לױפֿערס, די רײַטערס אױף יאָגפֿערד, אַרױס אין האַסט און געאײַל אױף דעם אָנזאָג פֿון מלך, און דער באַפֿעל איז אַרױסגעגעבן געװאָרן אין דער הױפּטשטאָט שושַן.
15 און מרדכי איז אַרױסגעגאַנגען פֿון פֿאַרן מלך אין בגדֵי-מַלכות פֿון בלאָען און װײַסן, מיט אַ גרױסער גילדערנער קרױן, און אַ מאַנטל פֿון פֿײַנלײַנען און פּורפּל. און די שטאָט שושַן האָט געהילכט און זיך געפֿרײט. 16 בײַ די ייִדן איז געװען אַ ליכטיקײט און אַ שׂמחה און אַ פֿרײד און אַ גדולה. 17 און אין איטלעכער מדינה און אין איטלעכער שטאָט, װוּ נאָר דער אָנזאָג פֿון מלך און זײַן באַפֿעל איז אָנגעקומען, איז געװען שׂשׂון-ושׂמחה בײַ ייִדן, אַ סעודה און אַ יָום-טוב. און פֿיל פֿון די פֿעלקער פֿון לאַנד האָבן זיך אױסגעגעבן פֿאַר ייִדן, װײַל די מוֹרא פֿאַר ייִדן איז געפֿאַלן אױף זײ.
עברית
1 בַּיּ֣וֹם הַה֗וּא נָתַ֞ן הַמֶּ֤לֶךְ אֲחַשְׁוֵרוֹשׁ֙ לְאֶסְתֵּ֣ר הַמַּלְכָּ֔ה אֶת־בֵּ֥ית הָמָ֖ן צֹרֵ֣ר היהודיים וּמָרְדֳּכַ֗י בָּ֚א לִפְנֵ֣י הַמֶּ֔לֶךְ כִּֽי־הִגִּ֥ידָה אֶסְתֵּ֖ר מַ֥ה הוּא־לָֽהּ׃ 2 וַיָּ֨סַר הַמֶּ֜לֶךְ אֶת־טַבַּעְתּ֗וֹ אֲשֶׁ֤ר הֶֽעֱבִיר֙ מֵֽהָמָ֔ן וַֽיִּתְּנָ֖הּ לְמָרְדֳּכָ֑י וַתָּ֧שֶׂם אֶסְתֵּ֛ר אֶֽת־מָרְדֳּכַ֖י עַל־בֵּ֥ית הָמָֽן׃   פ
3 וַתּ֣וֹסֶף אֶסְתֵּ֗ר וַתְּדַבֵּר֙ לִפְנֵ֣י הַמֶּ֔לֶךְ וַתִּפֹּ֖ל לִפְנֵ֣י רַגְלָ֑יו וַתֵּ֣בְךְּ וַתִּתְחַנֶּן־ל֗וֹ לְהַֽעֲבִיר֙ אֶת־רָעַת֙ הָמָ֣ן הָֽאֲגָגִ֔י וְאֵת֙ מַֽחֲשַׁבְתּ֔וֹ אֲשֶׁ֥ר חָשַׁ֖ב עַל־הַיְּהוּדִֽים׃ 4 וַיּ֤וֹשֶׁט הַמֶּ֙לֶךְ֙ לְאֶסְתֵּ֔ר אֵ֖ת שַׁרְבִ֣ט הַזָּהָ֑ב וַתָּ֣קָם אֶסְתֵּ֔ר וַֽתַּעֲמֹ֖ד לִפְנֵ֥י הַמֶּֽלֶךְ׃ 5 וַ֠תֹּאמֶר אִם־עַל־הַמֶּ֨לֶךְ ט֜וֹב וְאִם־מָצָ֧אתִי חֵ֣ן לְפָנָ֗יו וְכָשֵׁ֤ר הַדָּבָר֙ לִפְנֵ֣י הַמֶּ֔לֶךְ וְטוֹבָ֥ה אֲנִ֖י בְּעֵינָ֑יו יִכָּתֵ֞ב לְהָשִׁ֣יב אֶת־הַסְּפָרִ֗ים מַחֲשֶׁ֜בֶת הָמָ֤ן בֶּֽן־הַמְּדָ֙תָא֙ הָאֲגָגִ֔י אֲשֶׁ֣ר כָּתַ֗ב לְאַבֵּד֙ אֶת־הַיְּהוּדִ֔ים אֲשֶׁ֖ר בְּכָל־מְדִינ֥וֹת הַמֶּֽלֶךְ׃ 6 כִּ֠י אֵיכָכָ֤ה אוּכַל֙ וְֽרָאִ֔יתִי בָּרָעָ֖ה אֲשֶׁר־יִמְצָ֣א אֶת־עַמִּ֑י וְאֵֽיכָכָ֤ה אוּכַל֙ וְֽרָאִ֔יתִי בְּאָבְדַ֖ן מוֹלַדְתִּֽי׃   ס 7 וַיֹּ֨אמֶר הַמֶּ֤לֶךְ אֲחַשְׁוֵרֹשׁ֙ לְאֶסְתֵּ֣ר הַמַּלְכָּ֔ה וּֽלְמָרְדֳּכַ֖י הַיְּהוּדִ֑י הִנֵּ֨ה בֵית־הָמָ֜ן נָתַ֣תִּי לְאֶסְתֵּ֗ר וְאֹתוֹ֙ תָּל֣וּ עַל־הָעֵ֔ץ עַ֛ל אֲשֶׁר־שָׁלַ֥ח יָד֖וֹ ביהודיים 8 וְ֠אַתֶּם כִּתְב֨וּ עַל־הַיְּהוּדִ֜ים כַּטּ֤וֹב בְּעֵֽינֵיכֶם֙ בְּשֵׁ֣ם הַמֶּ֔לֶךְ וְחִתְמ֖וּ בְּטַבַּ֣עַת הַמֶּ֑לֶךְ כִּֽי־כְתָ֞ב אֲשֶׁר־נִכְתָּ֣ב בְּשֵׁם־הַמֶּ֗לֶךְ וְנַחְתּ֛וֹם בְּטַבַּ֥עַת הַמֶּ֖לֶךְ אֵ֥ין לְהָשִֽׁיב׃ 9 וַיִּקָּרְא֣וּ סֹפְרֵֽי־הַמֶּ֣לֶךְ בָּֽעֵת־הַ֠הִיא בַּחֹ֨דֶשׁ הַשְּׁלִישִׁ֜י הוּא־חֹ֣דֶשׁ סִיוָ֗ן בִּשְׁלוֹשָׁ֣ה וְעֶשְׂרִים֮ בּוֹ֒ וַיִּכָּתֵ֣ב כְּֽכָל־אֲשֶׁר־צִוָּ֣ה מָרְדֳּכַ֣י אֶל־הַיְּהוּדִ֡ים וְאֶ֣ל הָאֲחַשְׁדַּרְפְּנִֽים־וְהַפַּחוֹת֩ וְשָׂרֵ֨י הַמְּדִינ֜וֹת אֲשֶׁ֣ר מֵהֹ֣דּוּ וְעַד־כּ֗וּשׁ שֶׁ֣בַע וְעֶשְׂרִ֤ים וּמֵאָה֙ מְדִינָ֔ה מְדִינָ֤ה וּמְדִינָה֙ כִּכְתָבָ֔הּ וְעַ֥ם וָעָ֖ם כִּלְשֹׁנ֑וֹ וְאֶ֨ל־הַיְּהוּדִ֔ים כִּכְתָבָ֖ם וְכִלְשׁוֹנָֽם׃ 10 וַיִּכְתֹּ֗ב בְּשֵׁם֙ הַמֶּ֣לֶךְ אֲחַשְׁוֵרֹ֔שׁ וַיַּחְתֹּ֖ם בְּטַבַּ֣עַת הַמֶּ֑לֶךְ וַיִּשְׁלַ֣ח סְפָרִ֡ים בְּיַד֩ הָרָצִ֨ים בַּסּוּסִ֜ים רֹכְבֵ֤י הָרֶ֙כֶשׁ֙ הָֽאֲחַשְׁתְּרָנִ֔ים בְּנֵ֖י הָֽרַמָּכִֽים׃ 11 אֲשֶׁר֩ נָתַ֨ן הַמֶּ֜לֶךְ לַיְּהוּדִ֣ים אֲשֶׁ֣ר בְּכָל־עִיר־וָעִ֗יר לְהִקָּהֵל֮ וְלַעֲמֹ֣ד עַל־נַפְשָׁם֒ לְהַשְׁמִיד֩ וְלַהֲרֹ֨ג וּלְאַבֵּ֜ד אֶת־כָּל־חֵ֨יל עַ֧ם וּמְדִינָ֛ה הַצָּרִ֥ים אֹתָ֖ם טַ֣ף וְנָשִׁ֑ים וּשְׁלָלָ֖ם לָבֽוֹז׃ 12 בְּי֣וֹם אֶחָ֔ד בְּכָל־מְדִינ֖וֹת הַמֶּ֣לֶךְ אֲחַשְׁוֵר֑וֹשׁ בִּשְׁלוֹשָׁ֥ה עָשָׂ֛ר לְחֹ֥דֶשׁ שְׁנֵים־עָשָׂ֖ר הוּא־חֹ֥דֶשׁ אֲדָֽר׃ 13 פַּתְשֶׁ֣גֶן הַכְּתָ֗ב לְהִנָּ֤תֵֽן דָּת֙ בְּכָל־מְדִינָ֣ה וּמְדִינָ֔ה גָּל֖וּי לְכָל־הָעַמִּ֑ים וְלִהְי֨וֹת היהודיים עתודים לַיּ֣וֹם הַזֶּ֔ה לְהִנָּקֵ֖ם מֵאֹיְבֵיהֶֽם׃ 14 הָרָצִ֞ים רֹכְבֵ֤י הָרֶ֙כֶשׁ֙ הָֽאֲחַשְׁתְּרָנִ֔ים יָֽצְא֛וּ מְבֹהָלִ֥ים וּדְחוּפִ֖ים בִּדְבַ֣ר הַמֶּ֑לֶךְ וְהַדָּ֥ת נִתְּנָ֖ה בְּשׁוּשַׁ֥ן הַבִּירָֽה׃   פ
15 וּמָרְדֳּכַ֞י יָצָ֣א מִלִּפְנֵ֣י הַמֶּ֗לֶךְ בִּלְב֤וּשׁ מַלְכוּת֙ תְּכֵ֣לֶת וָח֔וּר וַעֲטֶ֤רֶת זָהָב֙ גְּדוֹלָ֔ה וְתַכְרִ֥יךְ בּ֖וּץ וְאַרְגָּמָ֑ן וְהָעִ֣יר שׁוּשָׁ֔ן צָהֲלָ֖ה וְשָׂמֵֽחָה׃ 16 לַיְּהוּדִ֕ים הָֽיְתָ֥ה אוֹרָ֖ה וְשִׂמְחָ֑ה וְשָׂשֹׂ֖ן וִיקָֽר׃ 17 וּבְכָל־מְדִינָ֨ה וּמְדִינָ֜ה וּבְכָל־עִ֣יר וָעִ֗יר מְקוֹם֙ אֲשֶׁ֨ר דְּבַר־הַמֶּ֤לֶךְ וְדָתוֹ֙ מַגִּ֔יעַ שִׂמְחָ֤ה וְשָׂשׂוֹן֙ לַיְּהוּדִ֔ים מִשְׁתֶּ֖ה וְי֣וֹם ט֑וֹב וְרַבִּ֞ים מֵֽעַמֵּ֤י הָאָ֙רֶץ֙ מִֽתְיַהֲדִ֔ים כִּֽי־נָפַ֥ל פַּֽחַד־הַיְּהוּדִ֖ים עֲלֵיהֶֽם׃