Yiddish
Hebrew
אידיש
1 און דער מלך און הָמָן זײַנען געקומען צו טרינקען בײַ אסתּר המלכּה. 2 און דער מלך האָט געזאָגט צו אסתּרן אױך אױפֿן צװײטן טאָג, בײַם װײַנמאָלצײַט: װאָס נאָר דײַן פֿאַרלאַנג, אסתּר המלכּה, װעט דיר געגעבן װערן, און װאָס נאָר דײַן בקשה, אַפֿילו ביז אַ האַלבער מלוכה װעט געטאָן װערן. 3 האָט אסתּר המלכּה געענטפֿערט און האָט געזאָגט: אױב איך האָב געפֿונען לײַטזעליקײט אין דײַנע אױגן, מלך, און אױב דעם מלך איז װוילגעפֿעלן, זאָל מיר מײַן לעבן געשאָנקן װערן אױף מײַן געבעט, און מײַן פֿאָלק אױף מײַן בקשה. 4 װאָרום מיר זײַנען פֿאַרקױפט געװאָרן, איך און מײַן פֿאָלק, צום פֿאַרטיליקן, צום הרגען, און אומצוברענגען; און װען מיר װאָלטן פֿאַרקױפט געװאָרן פֿאַר קנעכט און פֿאַר דינסטן װאָלט איך געשװיגן, אָבער דער פֿײַנט איז ניט װערט דעם מלך שאָדן. 5 האָט זיך אָפּגערופֿן דער מלך אַחַשוֵרוֹש, און האָט געזאָגט צו אסתּר המלכּה: װער איז דער, און װוּ איז דער, װאָס זײַן האַרץ האָט אים דערװעגט אַזױ װאָס צו טאָן? 6 האָט אסתּר געזאָגט: אַ מאַן אַ צוֹרר און אַ פֿײַנט, דער דאָזיקער בײזער הָמָן. און הָמָן האָט זיך דערשראָקן פֿאַר דעם מלך און דער מלכּה. 7 און דער מלך איז אױפגעשטאַנען אין זײַן גרימצאָרן פֿון דעם װײַנמאָלצײַט, און איז אַרײַן אין דעם פּאַלאַצגאָרטן; און הָמָן האָט זיך אָפּגעשטעלט צו בעטן אום זײַן לעבן בײַ אסתּר המלכּה, װאָרום ער האָט געזען אַז בײז איז באַשלאָסן אױף אים פֿון מלך. 8 און װי דער מלך האָט זיך אומגעקערט פֿון דעם פּאַלאַצגאָרטן אין הױז פֿון דעם װײַנמאָלצײַט, ערשט הָמָן ליגט אַנידערגעפֿאַלן אױף דעם לענבעטל װאָס אסתּר איז דערױף. האָט דער מלך געזאָגט: נאָך באַצװינגען די מלכּה בײַ מיר אין הױז? װי דאָס װאָרט איז אַרױס פֿון מלכס מױל, אַזױ האָט מען צוגעדעקט הָמָנס פּנים. 9 האָט געזאָגט כַרבוֹנָה, אײנער פֿון די קאַמערדינער פֿאַרן מלך: אָן שטײט אױך לעבן הָמָנס הױז די תּלִיֶה פופציק אײַלן הױך װאָס הָמָן האָט געמאַכט פֿאַר מרדכין, דעם װאָס האָט גערעדט צום גוטן פֿון מלך. האָט דער מלך געזאָגט: הענגט אים אױף דערױף. 10 האָט מען אױפֿגעהאַנגען הָמָנען אױף דער תּלִיֶה װאָס ער האָט צוגעגרײט פֿאַר מרדכין, און דער גרימצאָרן פֿון מלך האָט זיך געשטילט.
עברית
1 וַיָּבֹ֤א הַמֶּ֙לֶךְ֙ וְהָמָ֔ן לִשְׁתּ֖וֹת עִם־אֶסְתֵּ֥ר הַמַּלְכָּֽה׃ 2 וַיֹּאמֶר֩ הַמֶּ֨לֶךְ לְאֶסְתֵּ֜ר גַּ֣ם בַּיּ֤וֹם הַשֵּׁנִי֙ בְּמִשְׁתֵּ֣ה הַיַּ֔יִן מַה־שְּׁאֵלָתֵ֛ךְ אֶסְתֵּ֥ר הַמַּלְכָּ֖ה וְתִנָּ֣תֵֽן לָ֑ךְ וּמַה־בַּקָּשָׁתֵ֛ךְ עַד־חֲצִ֥י הַמַּלְכ֖וּת וְתֵעָֽשׂ׃ 3 וַתַּ֨עַן אֶסְתֵּ֤ר הַמַּלְכָּה֙ וַתֹּאמַ֔ר אִם־מָצָ֨אתִי חֵ֤ן בְּעֵינֶ֙יךָ֙ הַמֶּ֔לֶךְ וְאִם־עַל־הַמֶּ֖לֶךְ ט֑וֹב תִּנָּֽתֶן־לִ֤י נַפְשִׁי֙ בִּשְׁאֵ֣לָתִ֔י וְעַמִּ֖י בְּבַקָּשָׁתִֽי׃ 4 כִּ֤י נִמְכַּ֙רְנוּ֙ אֲנִ֣י וְעַמִּ֔י לְהַשְׁמִ֖יד לַהֲר֣וֹג וּלְאַבֵּ֑ד וְ֠אִלּוּ לַעֲבָדִ֨ים וְלִשְׁפָח֤וֹת נִמְכַּ֙רְנוּ֙ הֶחֱרַ֔שְׁתִּי כִּ֣י אֵ֥ין הַצָּ֛ר שֹׁוֶ֖ה בְּנֵ֥זֶק הַמֶּֽלֶךְ׃   ס 5 וַיֹּ֙אמֶר֙ הַמֶּ֣לֶךְ אֲחַשְׁוֵר֔וֹשׁ וַיֹּ֖אמֶר לְאֶסְתֵּ֣ר הַמַּלְכָּ֑ה מִ֣י ה֥וּא זֶה֙ וְאֵֽי־זֶ֣ה ה֔וּא אֲשֶׁר־מְלָא֥וֹ לִבּ֖וֹ לַעֲשׂ֥וֹת כֵּֽן׃ 6 וַתֹּ֣אמֶר־אֶסְתֵּ֔ר אִ֚ישׁ צַ֣ר וְאוֹיֵ֔ב הָמָ֥ן הָרָ֖ע הַזֶּ֑ה וְהָמָ֣ן נִבְעַ֔ת מִלִּפְנֵ֥י הַמֶּ֖לֶךְ וְהַמַּלְכָּֽה׃ 7 וְהַמֶּ֜לֶךְ קָ֤ם בַּחֲמָתוֹ֙ מִמִּשְׁתֵּ֣ה הַיַּ֔יִן אֶל־גִּנַּ֖ת הַבִּיתָ֑ן וְהָמָ֣ן עָמַ֗ד לְבַקֵּ֤שׁ עַל־נַפְשׁוֹ֙ מֵֽאֶסְתֵּ֣ר הַמַּלְכָּ֔ה כִּ֣י רָאָ֔ה כִּֽי־כָלְתָ֥ה אֵלָ֛יו הָרָעָ֖ה מֵאֵ֥ת הַמֶּֽלֶךְ׃ 8 וְהַמֶּ֡לֶךְ שָׁב֩ מִגִּנַּ֨ת הַבִּיתָ֜ן אֶל־בֵּ֣ית מִשְׁתֵּ֣ה הַיַּ֗יִן וְהָמָן֙ נֹפֵ֗ל עַל־הַמִּטָּה֙ אֲשֶׁ֣ר אֶסְתֵּ֣ר עָלֶ֔יהָ וַיֹּ֣אמֶר הַמֶּ֔לֶךְ הֲ֠גַם לִכְבּ֧וֹשׁ אֶת־הַמַּלְכָּ֛ה עִמִּ֖י בַּבָּ֑יִת הַדָּבָ֗ר יָצָא֙ מִפִּ֣י הַמֶּ֔לֶךְ וּפְנֵ֥י הָמָ֖ן חָפֽוּ׃   ס 9 וַיֹּ֣אמֶר חַ֠רְבוֹנָה אֶחָ֨ד מִן־הַסָּרִיסִ֜ים לִפְנֵ֣י הַמֶּ֗לֶךְ גַּ֣ם הִנֵּה־הָעֵ֣ץ אֲשֶׁר־עָשָׂ֪ה הָמָ֟ן לְֽמָרְדֳּכַ֞י אֲשֶׁ֧ר דִּבֶּר־ט֣וֹב עַל־הַמֶּ֗לֶךְ עֹמֵד֙ בְּבֵ֣ית הָמָ֔ן גָּבֹ֖הַּ חֲמִשִּׁ֣ים אַמָּ֑ה וַיֹּ֥אמֶר הַמֶּ֖לֶךְ תְּלֻ֥הוּ עָלָֽיו׃ 10 וַיִּתְלוּ֙ אֶת־הָמָ֔ן עַל־הָעֵ֖ץ אֲשֶׁר־הֵכִ֣ין לְמָרְדֳּכָ֑י וַחֲמַ֥ת הַמֶּ֖לֶךְ שָׁכָֽכָה׃   פ