אידיש
1
און דער מלך און הָמָן זײַנען געקומען צו טרינקען בײַ אסתּר המלכּה.
2
און דער מלך האָט געזאָגט צו אסתּרן אױך אױפֿן צװײטן טאָג, בײַם װײַנמאָלצײַט: װאָס נאָר דײַן פֿאַרלאַנג, אסתּר המלכּה, װעט דיר געגעבן װערן, און װאָס נאָר דײַן בקשה, אַפֿילו ביז אַ האַלבער מלוכה װעט געטאָן װערן.
3
האָט אסתּר המלכּה געענטפֿערט און האָט געזאָגט: אױב איך האָב געפֿונען לײַטזעליקײט אין דײַנע אױגן, מלך, און אױב דעם מלך איז װוילגעפֿעלן, זאָל מיר מײַן לעבן געשאָנקן װערן אױף מײַן געבעט, און מײַן פֿאָלק אױף מײַן בקשה.
4
װאָרום מיר זײַנען פֿאַרקױפט געװאָרן, איך און מײַן פֿאָלק, צום פֿאַרטיליקן, צום הרגען, און אומצוברענגען; און װען מיר װאָלטן פֿאַרקױפט געװאָרן פֿאַר קנעכט און פֿאַר דינסטן װאָלט איך געשװיגן, אָבער דער פֿײַנט איז ניט װערט דעם מלך שאָדן.
5
האָט זיך אָפּגערופֿן דער מלך אַחַשוֵרוֹש, און האָט געזאָגט צו אסתּר המלכּה: װער איז דער, און װוּ איז דער, װאָס זײַן האַרץ האָט אים דערװעגט אַזױ װאָס צו טאָן?
6
האָט אסתּר געזאָגט: אַ מאַן אַ צוֹרר און אַ פֿײַנט, דער דאָזיקער בײזער הָמָן. און הָמָן האָט זיך דערשראָקן פֿאַר דעם מלך און דער מלכּה.
7
און דער מלך איז אױפגעשטאַנען אין זײַן גרימצאָרן פֿון דעם װײַנמאָלצײַט, און איז אַרײַן אין דעם פּאַלאַצגאָרטן; און הָמָן האָט זיך אָפּגעשטעלט צו בעטן אום זײַן לעבן בײַ אסתּר המלכּה, װאָרום ער האָט געזען אַז בײז איז באַשלאָסן אױף אים פֿון מלך.
8
און װי דער מלך האָט זיך אומגעקערט פֿון דעם פּאַלאַצגאָרטן אין הױז פֿון דעם װײַנמאָלצײַט, ערשט הָמָן ליגט אַנידערגעפֿאַלן אױף דעם לענבעטל װאָס אסתּר איז דערױף. האָט דער מלך געזאָגט: נאָך באַצװינגען די מלכּה בײַ מיר אין הױז? װי דאָס װאָרט איז אַרױס פֿון מלכס מױל, אַזױ האָט מען צוגעדעקט הָמָנס פּנים.
9
האָט געזאָגט כַרבוֹנָה, אײנער פֿון די קאַמערדינער פֿאַרן מלך: אָן שטײט אױך לעבן הָמָנס הױז די תּלִיֶה פופציק אײַלן הױך װאָס הָמָן האָט געמאַכט פֿאַר מרדכין, דעם װאָס האָט גערעדט צום גוטן פֿון מלך. האָט דער מלך געזאָגט: הענגט אים אױף דערױף.
10
האָט מען אױפֿגעהאַנגען הָמָנען אױף דער תּלִיֶה װאָס ער האָט צוגעגרײט פֿאַר מרדכין, און דער גרימצאָרן פֿון מלך האָט זיך געשטילט.