Yiddish
Hebrew
אידיש
1 נאָך די דאָזיקע געשעענישן, אַז דער גרימצאָרן פֿון מלך אַחַשוֵרוֹש האָט זיך געשטילט, האָט ער געדאַכט אָן וַשתּין, און אָן װאָס זי האָט געטאָן, און װאָס איז נִגזר געװאָרן אױף איר. 2 האָבן געזאָגט די יונגען פֿון מלך, זײַנע משָרתים: זאָל מען זוכן פֿאַרן מלך יונגע מײדלעך שײן פֿון אױסזען. 3 און דער מלך זאָל אױפֿזעצן אױפֿזעער אין אַלע מדינות פֿון זײַן קיניגרײַך, און זײ זאָלן אײַנזאַמלען װוּ נאָר אַ יונג מײדל פֿון שײנעם אױסזען אין דער הופּטשטאָט שושַן, אין הױז פֿון די פֿרױען, אונטער דער האַנט פֿון הֵגֶא דעם קאַמערדינער פֿון מלך, דעם היטער פֿון די פֿרױען, און מע זאָל זײ געבן זײערע זאַלבונגען. 4 און די מײדל װאָס װעט װוילגעפֿעלן אין די אױגן פֿון מלך, זאָל װערן די מלכּה אָנשטאָט וַשתּין. און די זאַך איז װוילגעפֿעלן אין די אױגן פֿון מלך, און ער האָט אַזױ געטאָן. 5 איז געװען אַ ייִד אין דער הױפּטשטאָט שושַן מיטן נאָמען מָרדכַי דער זון פֿון יָאיר, דעם זון פֿון שִמעִי, דעם זון פֿון קישן, אַ מאַן פֿון בנימין, 6 װאָס איז פֿאַרטריבן געװאָרן פֿון ירושָלַיִם מיט די פֿאַרטריבענע װאָס זײַנען פֿאַרטריבן געװאָרן מיט איכָניָה דעם מלך פֿון יהודה, די װאָס נבוכַדנֶצַר דער מלך פֿון בבֿל האָט פֿאַרטריבן. 7 און ער האָט דערצױגן הַדַסָהן, דאָס איז אֶסתֵּר, די טאָכטער פֿון זײַן פֿעטער, װאָרום זי האָט ניט געהאַט קײן פֿאָטער און מוטער; און די מײדל איז געװען שײן אױפֿן געשטאַלט, און שײן אױפֿן פּנים; און אַז איר פֿאָטער און איר מוטער זײַנען געשטאָרבן, האָט זי מרדכי צוגענומען צו זיך פֿאַר אַ טאָכטער. 8 און עס איז געװען, אַז דער אָנזאָג פֿון מלך און זײַן באַפֿעל איז באַקאַנט געװאָרן, און אַז פֿיל מײדלעך זײַנען אײַנגעזאַמלט געװאָרן אין דער הױפּטשטאָט שושַן, אונטער דער האַנט פֿון הֵגַין, אַזױ איז אױך אסתּר צוגענומען געאָװרן אין הױז פֿון מלך, אונטער דער האַנט פֿון הֵגַין דעם היטער פֿון די פֿרױען. 9 און די מײדל איז װוילגעפֿעלן אין זײַנע אױגן, און זי האָט נוֹשׂא חן געװען פֿאַר אים, און ער האָט געאײַלט מיט אירע זאַלבונגען און אירע גאָבן, און די זיבן מײדלעך װאָס דאַרפֿן איר געגעבן װערן פֿון מלכס הױז; און ער האָט זי מיט אירע מײדלעך אױסגעצײכנט צום גוטן אין הױז פֿון די פֿרױען. 10 אסתּר האָט ניט אױסגעזאָגט איר פֿאָלק און איר אָפּשטאַם, װאָרום אַזױ האָט איר מרדכי באַפֿױלן, אַז זי זאָל ניט אױסזאָגן. 11 און טאָג פֿאַר טאָג איז מרדכי אַרומגעגאַנגען פֿאַר דעם הױף פֿון דעם הױז פֿון די פֿרױען געװאָר צו װערן װאָס אסתּר מאַכט, און װאָס מיט איר געשעט. 12 און אַז עס האָט דערגרײַכט די רײ פֿון מײדל נאָך מײדל, צו קומען צום מלך אַחַשוֵרוֹש, נאָך דעם װי זי האָט געהאַט צװעלף חדשים, לױט דעם אײַנפֿיר פֿאַר די פֿרױען – װאָרום אַזױ האָבן געמוזט דערפֿילט װערן די טעג פֿון זײערע זאַלבונגען: זעקס חדשים מיט אײל פֿון מירע, און זעקס חדשים מיט בשׂמים און מיט זאַלבן פֿון פרױען – 13 און אַז די מײדל איז דענצמאָל געגאַנגען צום מלך, פלעגט אַלץ װאָס זי פלעגט פֿאַרלאַנגען איר געגעבן װערן, מיטצוגײן מיט איר פֿון דעם הױז פֿון פֿרױען אין הױז פֿון מלך. 14 אין אָװנט איז זי געגאַנגען, און אין דער פֿרי האָט זי זיך אומגעקערט אין צװײטן הױז פֿון די פֿרױען, אונטער דער האַנט פֿון שַעַשגז דעם מלכס קאַמערדינער, דעם היטער פֿון די קעפּסװײַבער. זי פֿלעגט מער ניט קומען צום מלך, סײַדן דער מלך האָט זי באַגערט, און זי איז גערופֿן געװאָרן מיטן נאָמען. 15 און אַז עס האָט דערגרײכט די רײ פֿון אסתּר דער טאָכטער פֿון אַביחַיִל, מרדכיס פעטער, װאָס ער האָט גענומען צו זיך פֿאַר אַ טאָכטער, צו קומען צום מלך, האָט זי ניט פֿאַרלאַנגט קײן זאַך, אַחוץ װאָס הֵגַי דעם מלכס קאַמערדינער, דער היטער פֿון די פרױען, פֿלעגט זאָגן. און אסתּר האָט נוֹשׂא חן געװען אין די אױגן פֿון אַלע װאָס האָבן זי געזען. 16 און אסתּר איז גענומען געװאָרן צום מלך אַחַשוֵרוֹש אין זײַן קיניגלעכן הױז, אין צענטן חוֹדש, דאָס איז דער חוֹדש טֵבֵת, אין זיבעטן יאָר פֿון זײַן מלוכה. 17 און דער מלך האָט ליב געקריגן אסתּרן מער פֿון אַלע װײַבער, און זי האָט געקריגן בײַ אים חן און לײַטזעליקײט מער פֿון אַלע יונגפרױען, און ער האָט אָנגעטאָן אַ מַלכות-קרױן אױף איר קאָפּ, און האָט זי געמאַכט פֿאַר אַ מלכּה אָנשטאָט וַשתּין. 18 און דער מלך האָט געמאַכט אַ גרױסן מאָלצײַט פֿאַר אַלע זײַנע האַרן און זײַנע קנעכט, אַ מאָלצײַט פֿון אסתּרס װעגן. און ער האָט געמאַכט די מדינות אַ הנָחה, און געגעבן מתּנות מיט אַ קיניגלעכער האַנט. 19 און אַז יונגפֿרױען זײַנען אַ צװײט מאָל אײַנגעזאַמלט געװאָרן, און מרדכי איז געזעסן אין טױער פֿון מלך – 20 אסתּר האָט נאָך ניט געהאַט אױסגעזאָגט איר אָפּשטאַם און איר פֿאָלק, אַזױ װי מרדכי האָט איר באַפֿױלן; װאָרום אסתּר האָט געטאָן װאָס מרדכי האָט איר אָנגעזאָגט, אַזױ װי בעת זי איז געװען אין דערציונג בײַ אים – 21 אין יענע טעג, װען מרדכי איז געזעסן אין טױער פֿון מלך, האָט געצערנט בגתָן און תֶּרֶש, צװײ קאַמערדינער פֿון מלך, פֿון די שװעלהיטער, און זײ האָבן געװאָלט אױסשטרעקן אַ האַנט אױפֿן מלך אַחַשוֵרוֹש. 22 איז די זאַך דערװוּסט געװאָרן צו מרדכין, און ער האָט דערצײלט אסתּר המלכּהן, און אסתּר האָט געזאָגט דעם מלך אין נאָמען פֿון מרדכין. 23 און די זאַך איז נאָכגעזוכט געװאָרן, און איז אױסגעפֿונען געװאָרן, און זײ זײַנען בײדע אױפֿגעהאַנגען געװאָרן אױף אַ בױם; און עס איז פֿאַרשריבן געװאָרן אין בוך פֿון די צײַטגעשעענישן פֿאַר דעם מלך.
עברית
1 אַחַר֙ הַדְּבָרִ֣ים הָאֵ֔לֶּה כְּשֹׁ֕ךְ חֲמַ֖ת הַמֶּ֣לֶךְ אֲחַשְׁוֵר֑וֹשׁ זָכַ֤ר אֶת־וַשְׁתִּי֙ וְאֵ֣ת אֲשֶׁר־עָשָׂ֔תָה וְאֵ֥ת אֲשֶׁר־נִגְזַ֖ר עָלֶֽיהָ׃ 2 וַיֹּאמְר֥וּ נַעֲרֵֽי־הַמֶּ֖לֶךְ מְשָׁרְתָ֑יו יְבַקְשׁ֥וּ לַמֶּ֛לֶךְ נְעָר֥וֹת בְּתוּל֖וֹת טוֹב֥וֹת מַרְאֶֽה׃ 3 וְיַפְקֵ֨ד הַמֶּ֣לֶךְ פְּקִידִים֮ בְּכָל־מְדִינ֣וֹת מַלְכוּתוֹ֒ וְיִקְבְּצ֣וּ אֶת־כָּל־נַעֲרָֽה־בְ֠תוּלָה טוֹבַ֨ת מַרְאֶ֜ה אֶל־שׁוּשַׁ֤ן הַבִּירָה֙ אֶל־בֵּ֣ית הַנָּשִׁ֔ים אֶל־יַ֥ד הֵגֶ֛א סְרִ֥יס הַמֶּ֖לֶךְ שֹׁמֵ֣ר הַנָּשִׁ֑ים וְנָת֖וֹן תַּמְרוּקֵיהֶֽן׃ 4 וְהַֽנַּעֲרָ֗ה אֲשֶׁ֤ר תִּיטַב֙ בְּעֵינֵ֣י הַמֶּ֔לֶךְ תִּמְלֹ֖ךְ תַּ֣חַת וַשְׁתִּ֑י וַיִּיטַ֧ב הַדָּבָ֛ר בְּעֵינֵ֥י הַמֶּ֖לֶךְ וַיַּ֥עַשׂ כֵּֽן׃   ס 5 אִ֣ישׁ יְהוּדִ֔י הָיָ֖ה בְּשׁוּשַׁ֣ן הַבִּירָ֑ה וּשְׁמ֣וֹ מָרְדֳּכַ֗י בֶּ֣ן יָאִ֧יר בֶּן־שִׁמְעִ֛י בֶּן־קִ֖ישׁ אִ֥ישׁ יְמִינִֽי׃ 6 אֲשֶׁ֤ר הָגְלָה֙ מִיר֣וּשָׁלַ֔יִם עִם־הַגֹּלָה֙ אֲשֶׁ֣ר הָגְלְתָ֔ה עִ֖ם יְכָנְיָ֣ה מֶֽלֶךְ־יְהוּדָ֑ה אֲשֶׁ֣ר הֶגְלָ֔ה נְבוּכַדְנֶאצַּ֖ר מֶ֥לֶךְ בָּבֶֽל׃ 7 וַיְהִ֨י אֹמֵ֜ן אֶת־הֲדַסָּ֗ה הִ֤יא אֶסְתֵּר֙ בַּת־דֹּד֔וֹ כִּ֛י אֵ֥ין לָ֖הּ אָ֣ב וָאֵ֑ם וְהַנַּעֲרָ֤ה יְפַת־תֹּ֙אַר֙ וְטוֹבַ֣ת מַרְאֶ֔ה וּבְמ֤וֹת אָבִ֙יהָ֙ וְאִמָּ֔הּ לְקָחָ֧הּ מָרְדֳּכַ֛י ל֖וֹ לְבַֽת׃ 8 וַיְהִ֗י בְּהִשָּׁמַ֤ע דְּבַר־הַמֶּ֙לֶךְ֙ וְדָת֔וֹ וּֽבְהִקָּבֵ֞ץ נְעָר֥וֹת רַבּ֛וֹת אֶל־שׁוּשַׁ֥ן הַבִּירָ֖ה אֶל־יַ֣ד הֵגָ֑י וַתִּלָּקַ֤ח אֶסְתֵּר֙ אֶל־בֵּ֣ית הַמֶּ֔לֶךְ אֶל־יַ֥ד הֵגַ֖י שֹׁמֵ֥ר הַנָּשִֽׁים׃ 9 וַתִּיטַ֨ב הַנַּעֲרָ֣ה בְעֵינָיו֮ וַתִּשָּׂ֣א חֶ֣סֶד לְפָנָיו֒ וַ֠יְבַהֵל אֶת־תַּמְרוּקֶ֤יהָ וְאֶת־מָנוֹתֶ֙הָ֙ לָתֵ֣ת לָ֔הּ וְאֵת֙ שֶׁ֣בַע הַנְּעָר֔וֹת הָרְאֻי֥וֹת לָֽתֶת־לָ֖הּ מִבֵּ֣ית הַמֶּ֑לֶךְ וַיְשַׁנֶּ֧הָ וְאֶת־נַעֲרוֹתֶ֛יהָ לְט֖וֹב בֵּ֥ית הַנָּשִֽׁים׃ 10 לֹא־הִגִּ֣ידָה אֶסְתֵּ֔ר אֶת־עַמָּ֖הּ וְאֶת־מֽוֹלַדְתָּ֑הּ כִּ֧י מָרְדֳּכַ֛י צִוָּ֥ה עָלֶ֖יהָ אֲשֶׁ֥ר לֹא־תַגִּֽיד׃ 11 וּבְכָל־י֣וֹם וָי֔וֹם מָרְדֳּכַי֙ מִתְהַלֵּ֔ךְ לִפְנֵ֖י חֲצַ֣ר בֵּית־הַנָּשִׁ֑ים לָדַ֙עַת֙ אֶת־שְׁל֣וֹם אֶסְתֵּ֔ר וּמַה־יֵּעָשֶׂ֖ה בָּֽהּ׃ 12 וּבְהַגִּ֡יעַ תֹּר֩ נַעֲרָ֨ה וְנַעֲרָ֜ה לָב֣וֹא אֶל־הַמֶּ֣לֶךְ אֲחַשְׁוֵר֗וֹשׁ מִקֵּץ֩ הֱי֨וֹת לָ֜הּ כְּדָ֤ת הַנָּשִׁים֙ שְׁנֵ֣ים עָשָׂ֣ר חֹ֔דֶשׁ כִּ֛י כֵּ֥ן יִמְלְא֖וּ יְמֵ֣י מְרוּקֵיהֶ֑ן שִׁשָּׁ֤ה חֳדָשִׁים֙ בְּשֶׁ֣מֶן הַמֹּ֔ר וְשִׁשָּׁ֤ה חֳדָשִׁים֙ בַּבְּשָׂמִ֔ים וּבְתַמְרוּקֵ֖י הַנָּשִֽׁים׃ 13 וּבָזֶ֕ה הַֽנַּעֲרָ֖ה בָּאָ֣ה אֶל־הַמֶּ֑לֶךְ אֵת֩ כָּל־אֲשֶׁ֨ר תֹּאמַ֜ר יִנָּ֤תֵֽן לָהּ֙ לָב֣וֹא עִמָּ֔הּ מִבֵּ֥ית הַנָּשִׁ֖ים עַד־בֵּ֥ית הַמֶּֽלֶךְ׃ 14 בָּעֶ֣רֶב הִ֣יא בָאָ֗ה וּ֠בַבֹּקֶר הִ֣יא שָׁבָ֞ה אֶל־בֵּ֤ית הַנָּשִׁים֙ שֵׁנִ֔י אֶל־יַ֧ד שַֽׁעֲשְׁגַ֛ז סְרִ֥יס הַמֶּ֖לֶךְ שֹׁמֵ֣ר הַפִּֽילַגְשִׁ֑ים לֹא־תָב֥וֹא עוֹד֙ אֶל־הַמֶּ֔לֶךְ כִּ֣י אִם־חָפֵ֥ץ בָּ֛הּ הַמֶּ֖לֶךְ וְנִקְרְאָ֥ה בְשֵֽׁם׃ 15 וּבְהַגִּ֣יעַ תֹּר־אֶסְתֵּ֣ר בַּת־אֲבִיחַ֣יִל דֹּ֣ד מָרְדֳּכַ֡י אֲשֶׁר֩ לָקַֽח־ל֨וֹ לְבַ֜ת לָב֣וֹא אֶל־הַמֶּ֗לֶךְ לֹ֤א בִקְשָׁה֙ דָּבָ֔ר כִּ֠י אִ֣ם אֶת־אֲשֶׁ֥ר יֹאמַ֛ר הֵגַ֥י סְרִיס־הַמֶּ֖לֶךְ שֹׁמֵ֣ר הַנָּשִׁ֑ים וַתְּהִ֤י אֶסְתֵּר֙ נֹשֵׂ֣את חֵ֔ן בְּעֵינֵ֖י כָּל־רֹאֶֽיהָ׃ 16 וַתִּלָּקַ֨ח אֶסְתֵּ֜ר אֶל־הַמֶּ֤לֶךְ אֲחַשְׁוֵרוֹשׁ֙ אֶל־בֵּ֣ית מַלְכוּת֔וֹ בַּחֹ֥דֶשׁ הָעֲשִׂירִ֖י הוּא־חֹ֣דֶשׁ טֵבֵ֑ת בִּשְׁנַת־שֶׁ֖בַע לְמַלְכוּתֽוֹ׃ 17 וַיֶּאֱהַ֨ב הַמֶּ֤לֶךְ אֶת־אֶסְתֵּר֙ מִכָּל־הַנָּשִׁ֔ים וַתִּשָּׂא־חֵ֥ן וָחֶ֛סֶד לְפָנָ֖יו מִכָּל־הַבְּתוּלֹ֑ת וַיָּ֤שֶׂם כֶּֽתֶר־מַלְכוּת֙ בְּרֹאשָׁ֔הּ וַיַּמְלִיכֶ֖הָ תַּ֥חַת וַשְׁתִּֽי׃ 18 וַיַּ֨עַשׂ הַמֶּ֜לֶךְ מִשְׁתֶּ֣ה גָד֗וֹל לְכָל־שָׂרָיו֙ וַעֲבָדָ֔יו אֵ֖ת מִשְׁתֵּ֣ה אֶסְתֵּ֑ר וַהֲנָחָ֤ה לַמְּדִינוֹת֙ עָשָׂ֔ה וַיִּתֵּ֥ן מַשְׂאֵ֖ת כְּיַ֥ד הַמֶּֽלֶךְ׃ 19 וּבְהִקָּבֵ֥ץ בְּתוּל֖וֹת שֵׁנִ֑ית וּמָרְדֳּכַ֖י יֹשֵׁ֥ב בְּשַֽׁעַר־הַמֶּֽלֶךְ׃ 20 אֵ֣ין אֶסְתֵּ֗ר מַגֶּ֤דֶת מֽוֹלַדְתָּהּ֙ וְאֶת־עַמָּ֔הּ כַּאֲשֶׁ֛ר צִוָּ֥ה עָלֶ֖יהָ מָרְדֳּכָ֑י וְאֶת־מַאֲמַ֤ר מָרְדֳּכַי֙ אֶסְתֵּ֣ר עֹשָׂ֔ה כַּאֲשֶׁ֛ר הָיְתָ֥ה בְאָמְנָ֖ה אִתּֽוֹ׃   ס 21 בַּיָּמִ֣ים הָהֵ֔ם וּמָרְדֳּכַ֖י יֹשֵׁ֣ב בְּשַֽׁעַר־הַמֶּ֑לֶךְ קָצַף֩ בִּגְתָ֨ן וָתֶ֜רֶשׁ שְׁנֵֽי־סָרִיסֵ֤י הַמֶּ֙לֶךְ֙ מִשֹּׁמְרֵ֣י הַסַּ֔ף וַיְבַקְשׁוּ֙ לִשְׁלֹ֣חַ יָ֔ד בַּמֶּ֖לֶךְ אֲחַשְׁוֵֽרֹשׁ׃ 22 וַיִּוָּדַ֤ע הַדָּבָר֙ לְמָרְדֳּכַ֔י וַיַּגֵּ֖ד לְאֶסְתֵּ֣ר הַמַּלְכָּ֑ה וַתֹּ֧אמֶר אֶסְתֵּ֛ר לַמֶּ֖לֶךְ בְּשֵׁ֥ם מָרְדֳּכָֽי׃ 23 וַיְבֻקַּ֤שׁ הַדָּבָר֙ וַיִּמָּצֵ֔א וַיִּתָּל֥וּ שְׁנֵיהֶ֖ם עַל־עֵ֑ץ וַיִּכָּתֵ֗ב בְּסֵ֛פֶר דִּבְרֵ֥י הַיָּמִ֖ים לִפְנֵ֥י הַמֶּֽלֶךְ׃   פ