Yiddish
Hebrew
אידיש
1 איך בין דער מאַן װאָס האָט אָנגעזען פּײַן דורך דער רוט פֿון זײַן צאָרן. 2 ער האָט מיך געפֿירט און געמאַכט גײן אין פֿינצטערניש און ניט ליכטיקײט. 3 פֿאַר װאָר, קעגן מיר װידער און װידער קערט ער זײַן האַנט אַ גאַנצן טאָג. 4 ער האָט אָפּגעצערט מײַן פֿלײש און מײַן הױט, ער האָט צעבראָכן מײַנע בײנער. 5 ער האָט מיך באַבױט, און אַרומגערינגלט מיט גיפֿט און מיט מאַטערניש. 6 ער האָט מיך אַרײַנגעזעצט אין חוֹשכנישן, װי מתים פֿון לאַנג אָן. 7 ער האָט מיך פֿאַרצאַמט, אַז איך קען ניט אַרױסגײן, ער האָט שװער געמאַכט מײַן קײט. 8 אַפֿילו װען איך שרײַ און רוף, פֿאַרשפּאַרט ער מײַן תּפֿילה. 9 ער האָט פֿאַרצאַמט מײַנע װעגן מיט שטײנער, ער האָט מײַנע שטעגן פֿאַרקרימט. 10 אַ לױערדיקער בער איז ער מיר, אַ לײב אין פֿאַרבאָרגעניש. 11 ער האָט אָפּגעקערט מײַנע װעגן, און מיך צעריסן, װיסט האָט ער מיך געמאַכט. 12 ער האָט געשפּאַנט זײַן בױגן, און מיך געשטעלט פֿאַר אַ ציל צו דער פֿײַל. 13 ער האָט אַרײַנגעלאָזט אין מײַנע נירן, די זין פֿון זײַן פֿײַלבײַטל. 14 איך בין געװאָרן אַ געלעכטער בײַ מײַן גאַנצן פֿאָלק, זײער שפּאָטליד אַ גאַנצן טאָג. 15 ער האָט מיך אָנגעזעט מיט ביטערנישן, מיך געזעטיקט מיט װערמוט. 16 און ער האָט צעבראָכן מיט שטײנדלעך מײַנע צײן, ער האָט מיך געװעלגערט אין אַש. 17 און מײַן זעל איז פֿאַרשטױסן פֿון פֿריד, איך האָב פֿאַרגעסן אָן גוטס. 18 און איך זאָג: פֿאַרלאָרן איז מײַן שטאַרקײט, און מײַן האָפֿענונג פֿון גאָט. 19 די דערמאָנונג פֿון מײַן פּײַן און מײַן װאָגלעניש, איז װערמוט און ביטערקרױט. 20 דערמאָנען דערמאָנט זיך מײַן זעל, און זי בײגט זיך אין מיר. 21 דאָס ענטפֿער איך צו מײַן האַרצן, דרום טו איך האַרן: 22 אַז די חסָדים פֿון גאָט זײַנען ניט אױסגעגאַנגען, אַז ניט געענדיקט האָט זיך זײַן רחמנות; 23 זײ זײַנען נײַ אַלע פֿרימאָרגן; גרױס איז דײַן טרײַשאַפֿט. 24 גאָט איז מײַן חלק, זאָגט מײַן זעל, דרום האָף איך צו אים. 25 גוט איז גאָט צו די װאָס האַרן אױף אים, צו דער זעל װאָס טוט אים זוכן. 26 גוט איז מע זאָל האַרן אַ פֿאַרשװיגענער אױף דער ישועה פֿון גאָט. 27 גוט איז פֿאַר אַ מענטשן, אַז ער זאָל טראָגן דעם יאָך אין זײַן יוגנט; 28 ער זאָל זיצן אַלײן און שװײַגן, װען מע האָט אַרױפֿגעלײגט אױף אים; 29 ער זאָל לײגן אין אַש זײַן מױל, אפֿשר איז אַ האָפֿענונג פֿאַראַן; 30 ער זאָל געבן די באַק צו זײַן שלעגער, ער זאָל זיך זעטן מיט שאַנד. 31 װאָרום ניט אױף אײביק פֿאַרלאָזט גאָט; 32 װאָרום אױב ער האָט פֿאַראומערט, דערבאַרימט ער אָבער לױט זײַנע גרױסע חסָדים. 33 װאָרום ניט פֿון זײַן האַרצן פּײַניקט ער, און פֿאַראומערט די מענטשנקינדער. 34 צו דריקן אונטער זײַנע פֿיס אַלע געפֿאַנגענע פֿון דער ערד, 35 צו פֿאַרבײגן דעם משפּט פֿון אַ מאַן, איז דערװידער דעם פּנים פֿון דעם אױבערשטן; 36 צו קריװדען אַ מענטשן אין זײַן קריג, דאָס װיל גאָט ניט זען. 37 װער איז דער װאָס קען הײסן, און עס זאָל געשען, אַז גאָט האָט ניט באַפֿױלן? 38 קומט ניט פֿון אױבערשטנס מױל אַרױס דאָס שלעכטס און דאָס גוטס? 39 װאָס קען זיך באַקלאָגן אַ לעבעדיקער מענטש? אַ מאַן בײַ אַלע זײַנע זינד? 40 לאָמיר נאָכזוכן און פֿאָרשן אונדזערע װעגן, און לאָמיר זיך אומקערן צו גאָט. 41 לאָמיר אױפֿהײבן אונדזער האַרץ אױף די הענט צו גאָט אין הימל. 42 מיר האָבן פֿאַרבראָכן און װידערשפּעניקט; װילסט דו ניט פֿאַרגעבן? 43 האָסט זיך באַדעקט מיט צאָרן, און אונדז נאָכגעיאָגט, האָסט געהרגעט אָן רחמנות; 44 האָסט זיך באַדעקט מיט אַ װאָלקן, אַז קײן תּפֿילה זאָל ניט דורכגײן. 45 קױט און מיסט האָסטו אונדז געמאַכט צװישן די פֿעלקער. 46 געעפֿנט האָבן זײער מױל אױף אונדז אַלע אונדזערע שָׂונאים. 47 אַ גרױל און אַ גרוב איז געקומען אױף אונדז, אַ פֿאַרװיסטונג און אַ בראָך. 48 בעכן װאַסער טוט רינען מײַן אױג אױף דעם בראָך פֿון דער טאָכטער מײַן פֿאָלק.   49 מײַן אױג גיסט, און װיל זיך ניט שטילן, אָן אַן אױפֿהער, 50 ביז גאָט פֿון הימל װעט לוגן און זען. 51 מײַן אױג טוט װײ מײַן זעל, אום אַלע טעכטער פֿון מײַן שטאָט. 52 יאָגן װי אַ פֿױגל האָבן מיך געיאָגט מײַנע אומזיסטיקע שָׂונאים. 53 זײ האָבן פֿאַרשניטן אין גרוב מײַן לעבן, און שטײנער האָבן זײ געװאָרפֿן אױף מיר. 54 װאַסערן האָבן געפֿלײצט אױף מײַן קאָפּ, איך האָב געזאָגט: איך בין פֿאַרשניטן. 55 איך האָב גערופֿן דײַן נאָמען, יהוה, פֿון דער אונטערשטער גרוב. 56 האָסט געהערט מײַן קָול, זאָלסטו ניט פֿאַרהױלן דײַן אױער פֿון מײַן זיפֿץ, פֿון מײַן געשרײ. 57 האָסט גענענט אין טאָג װאָס איך פֿלעג דיך רופֿן, האָסט געזאָגט: זאָלסט ניט מוֹרא האָבן. 58 האָסט זיך אָנגענומען, גאָט, די קריג פֿון מײַן זעל, האָסט אױסגעלײזט מײַן לעבן. 59 האָסט געזען, גאָט, מײַן קריװדע, משפּט מײַן משפּט. 60 האָסט געזען זײער גאַנצע נקמה, אַלע זײערע מחשבֿות אױף מיר. 61 האָסט געהערט זײער לעסטערונג, גאָט, אַלע זײערע מחשבֿות אַקעגן מיר; 62 די ליפּן פֿון מײַנע פֿײַנט און זײער טראַכטן אַקעגן מיר אַ גאַנצן טאָג. 63 זע זײער זיצן און זײער שטײן – איך בין זײער שפּאָטליד. 64 זאָלסט זײ אומקערן, גאָט, אַ פֿאַרגעלטונג לױט די מעשׂים פֿון זײערע הענט. 65 זאָלסט זײ געבן האַרצדולעניש; דײַן קללה אױף זײ! 66 זאָלסט זײ יאָגן מיט צאָרן, און זײ פֿאַרטיליקן פֿון אונטער די הימלען פֿון גאָט.
עברית
1 אֲנִ֤י הַגֶּ֙בֶר֙ רָאָ֣ה עֳנִ֔י בְּשֵׁ֖בֶט עֶבְרָתֽוֹ׃ 2 אוֹתִ֥י נָהַ֛ג וַיֹּלַ֖ךְ חֹ֥שֶׁךְ וְלֹא־אֽוֹר׃ 3 אַ֣ךְ בִּ֥י יָשֻׁ֛ב יַהֲפֹ֥ךְ יָד֖וֹ כָּל־הַיּֽוֹם׃   ס 4 בִּלָּ֤ה בְשָׂרִי֙ וְעוֹרִ֔י שִׁבַּ֖ר עַצְמוֹתָֽי׃ 5 בָּנָ֥ה עָלַ֛י וַיַּקַּ֖ף רֹ֥אשׁ וּתְלָאָֽה׃ 6 בְּמַחֲשַׁכִּ֥ים הוֹשִׁיבַ֖נִי כְּמֵתֵ֥י עוֹלָֽם׃   ס 7 גָּדַ֧ר בַּעֲדִ֛י וְלֹ֥א אֵצֵ֖א הִכְבִּ֥יד נְחָשְׁתִּֽי׃ 8 גַּ֣ם כִּ֤י אֶזְעַק֙ וַאֲשַׁוֵּ֔עַ שָׂתַ֖ם תְּפִלָּתִֽי׃ 9 גָּדַ֤ר דְּרָכַי֙ בְּגָזִ֔ית נְתִיבֹתַ֖י עִוָּֽה׃   ס 10 דֹּ֣ב אֹרֵ֥ב הוּא֙ לִ֔י אריה בְּמִסְתָּרִֽים׃ 11 דְּרָכַ֥י סוֹרֵ֛ר וַֽיְפַשְּׁחֵ֖נִי שָׂמַ֥נִי שֹׁמֵֽם׃ 12 דָּרַ֤ךְ קַשְׁתוֹ֙ וַיַּצִּיבֵ֔נִי כַּמַּטָּרָ֖א לַחֵֽץ׃   ס 13 הֵבִיא֙ בְּכִלְיוֹתָ֔י בְּנֵ֖י אַשְׁפָּתֽוֹ׃ 14 הָיִ֤יתִי שְּׂחֹק֙ לְכָל־עַמִּ֔י נְגִינָתָ֖ם כָּל־הַיּֽוֹם׃ 15 הִשְׂבִּיעַ֥נִי בַמְּרוֹרִ֖ים הִרְוַ֥נִי לַעֲנָֽה׃   ס 16 וַיַּגְרֵ֤ס בֶּֽחָצָץ֙ שִׁנָּ֔י הִכְפִּישַׁ֖נִי בָּאֵֽפֶר׃ 17 וַתִּזְנַ֧ח מִשָּׁל֛וֹם נַפְשִׁ֖י נָשִׁ֥יתִי טוֹבָֽה׃ 18 וָאֹמַר֙ אָבַ֣ד נִצְחִ֔י וְתוֹחַלְתִּ֖י מֵיְהוָֽה׃   ס 19 זְכָר־עָנְיִ֥י וּמְרוּדִ֖י לַעֲנָ֥ה וָרֹֽאשׁ׃ 20 זָכ֣וֹר תִּזְכּ֔וֹר ותשיח עָלַ֖י נַפְשִֽׁי׃ 21 זֹ֛את אָשִׁ֥יב אֶל־לִבִּ֖י עַל־כֵּ֥ן אוֹחִֽיל׃   ס 22 חַֽסְדֵ֤י יְהוָה֙ כִּ֣י לֹא־תָ֔מְנוּ כִּ֥י לֹא־כָל֖וּ רַחֲמָֽיו׃ 23 חֲדָשִׁים֙ לַבְּקָרִ֔ים רַבָּ֖ה אֱמוּנָתֶֽךָ׃ 24 חֶלְקִ֤י יְהוָה֙ אָמְרָ֣ה נַפְשִׁ֔י עַל־כֵּ֖ן אוֹחִ֥יל לֽוֹ׃   ס 25 ט֤וֹב יְהוָה֙ לְקֹוָ֔ו לְנֶ֖פֶשׁ תִּדְרְשֶֽׁנּוּ׃ 26 ט֤וֹב וְיָחִיל֙ וְדוּמָ֔ם לִתְשׁוּעַ֖ת יְהוָֽה׃ 27 ט֣וֹב לַגֶּ֔בֶר כִּֽי־יִשָּׂ֥א עֹ֖ל בִּנְעוּרָֽיו׃   ס 28 יֵשֵׁ֤ב בָּדָד֙ וְיִדֹּ֔ם כִּ֥י נָטַ֖ל עָלָֽיו׃ 29 יִתֵּ֤ן בֶּֽעָפָר֙ פִּ֔יהוּ אוּלַ֖י יֵ֥שׁ תִּקְוָֽה׃ 30 יִתֵּ֧ן לְמַכֵּ֛הוּ לֶ֖חִי יִשְׂבַּ֥ע בְּחֶרְפָּֽה׃   ס 31 כִּ֣י לֹ֥א יִזְנַ֛ח לְעוֹלָ֖ם אֲדֹנָֽי׃ 32 כִּ֣י אִם־הוֹגָ֔ה וְרִחַ֖ם כְּרֹ֥ב חסדו 33 כִּ֣י לֹ֤א עִנָּה֙ מִלִבּ֔וֹ וַיַּגֶּ֖ה בְנֵי־אִֽישׁ׃   ס 34 לְדַכֵּא֙ תַּ֣חַת רַגְלָ֔יו כֹּ֖ל אֲסִ֥ירֵי אָֽרֶץ׃ 35 לְהַטּוֹת֙ מִשְׁפַּט־גָּ֔בֶר נֶ֖גֶד פְּנֵ֥י עֶלְיֽוֹן׃ 36 לְעַוֵּ֤ת אָדָם֙ בְּרִיב֔וֹ אֲדֹנָ֖י לֹ֥א רָאָֽה׃   ס 37 מִ֣י זֶ֤ה אָמַר֙ וַתֶּ֔הִי אֲדֹנָ֖י לֹ֥א צִוָּֽה׃ 38 מִפִּ֤י עֶלְיוֹן֙ לֹ֣א תֵצֵ֔א הָרָע֖וֹת וְהַטּֽוֹב׃ 39 מַה־יִּתְאוֹנֵן֙ אָדָ֣ם חָ֔י גֶּ֖בֶר עַל־חטאו   ס 40 נַחְפְּשָׂ֤ה דְרָכֵ֙ינוּ֙ וְֽנַחְקֹ֔רָה וְנָשׁ֖וּבָה עַד־יְהוָֽה׃ 41 נִשָּׂ֤א לְבָבֵ֙נוּ֙ אֶל־כַּפָּ֔יִם אֶל־אֵ֖ל בַּשָּׁמָֽיִם׃ 42 נַ֤חְנוּ פָשַׁ֙עְנוּ֙ וּמָרִ֔ינוּ אַתָּ֖ה לֹ֥א סָלָֽחְתָּ׃   ס 43 סַכֹּ֤תָה בָאַף֙ וַֽתִּרְדְּפֵ֔נוּ הָרַ֖גְתָּ לֹ֥א חָמָֽלְתָּ׃ 44 סַכּ֤וֹתָה בֶֽעָנָן֙ לָ֔ךְ מֵעֲב֖וֹר תְּפִלָּֽה׃ 45 סְחִ֧י וּמָא֛וֹס תְּשִׂימֵ֖נוּ בְּקֶ֥רֶב הָעַמִּֽים׃   ס 46 פָּצ֥וּ עָלֵ֛ינוּ פִּיהֶ֖ם כָּל־אֹיְבֵֽינוּ׃ 47 פַּ֧חַד וָפַ֛חַת הָ֥יָה לָ֖נוּ הַשֵּׁ֥את וְהַשָּֽׁבֶר׃ 48 פַּלְגֵי־מַ֙יִם֙ תֵּרַ֣ד עֵינִ֔י עַל־שֶׁ֖בֶר בַּת־עַמִּֽי׃   ס 49 עֵינִ֧י נִגְּרָ֛ה וְלֹ֥א תִדְמֶ֖ה מֵאֵ֥ין הֲפֻגֽוֹת׃ 50 עַד־יַשְׁקִ֣יף וְיֵ֔רֶא יְהוָ֖ה מִשָּׁמָֽיִם׃ 51 עֵינִי֙ עֽוֹלְלָ֣ה לְנַפְשִׁ֔י מִכֹּ֖ל בְּנ֥וֹת עִירִֽי׃   ס 52 צ֥וֹד צָד֛וּנִי כַּצִּפּ֖וֹר אֹיְבַ֥י חִנָּֽם׃ 53 צָֽמְת֤וּ בַבּוֹר֙ חַיָּ֔י וַיַּדּוּ־אֶ֖בֶן בִּֽי׃ 54 צָֽפוּ־מַ֥יִם עַל־רֹאשִׁ֖י אָמַ֥רְתִּי נִגְזָֽרְתִּי׃   ס 55 קָרָ֤אתִי שִׁמְךָ֙ יְהוָ֔ה מִבּ֖וֹר תַּחְתִּיּֽוֹת׃ 56 קוֹלִ֖י שָׁמָ֑עְתָּ אַל־תַּעְלֵ֧ם אָזְנְךָ֛ לְרַוְחָתִ֖י לְשַׁוְעָתִֽי׃ 57 קָרַ֙בְתָּ֙ בְּי֣וֹם אֶקְרָאֶ֔ךָּ אָמַ֖רְתָּ אַל־תִּירָֽא׃   ס 58 רַ֧בְתָּ אֲדֹנָ֛י רִיבֵ֥י נַפְשִׁ֖י גָּאַ֥לְתָּ חַיָּֽי׃ 59 רָאִ֤יתָה יְהוָה֙ עַוָּ֣תָתִ֔י שָׁפְטָ֖ה מִשְׁפָּטִֽי׃ 60 רָאִ֙יתָה֙ כָּל־נִקְמָתָ֔ם כָּל־מַחְשְׁבֹתָ֖ם לִֽי׃   ס 61 שָׁמַ֤עְתָּ חֶרְפָּתָם֙ יְהוָ֔ה כָּל־מַחְשְׁבֹתָ֖ם עָלָֽי׃ 62 שִׂפְתֵ֤י קָמַי֙ וְהֶגְיוֹנָ֔ם עָלַ֖י כָּל־הַיּֽוֹם׃ 63 שִׁבְתָּ֤ם וְקִֽימָתָם֙ הַבִּ֔יטָה אֲנִ֖י מַנְגִּינָתָֽם׃   ס 64 תָּשִׁ֨יב לָהֶ֥ם גְּמ֛וּל יְהוָ֖ה כְּמַעֲשֵׂ֥ה יְדֵיהֶֽם׃ 65 תִּתֵּ֤ן לָהֶם֙ מְגִנַּת־לֵ֔ב תַּאֲלָֽתְךָ֖ לָהֶֽם׃ 66 תִּרְדֹּ֤ף בְּאַף֙ וְתַשְׁמִידֵ֔ם מִתַּ֖חַת שְׁמֵ֥י יְהוָֽה׃   פ