Yiddish
Hebrew
אידיש
1 דאָס געזאַנג פֿון געזאַנגען, װאָס פֿון שלמהן. 2 קושן זאָל ער מיך מיט די קושן פֿון זײַן מױל; װאָרום בעסער פֿון װײַן איז דײַן ליבשאַפֿט. 3 װױל צום גערוך זײַנען דײַנע אײלן, געקלערטע בױמל איז דײַן נאָמען, דרום האָבן יונגפֿרױען דיך ליב. 4 צי מיך נאָך דיר, לאָמיר לױפֿן! – זאָל דער מלך מיך ברענגען אין זײַנע קאַמערן, מיר װעלן זײַן לוסטיק און פֿרײלעך מיט דיר, מיר װעלן לױבן דײַן ליבשאַפֿט מערער פֿון װײַן. אמת ליב האָט מען דיך. 5 שװאַרץ בין איך, אָבער שײן, טעכטער פֿון ירושלים, װי די געצעלטן פֿון קֵדר, װי די פֿאָרהאַנגען שלמהס. 6 ניט קוקט מיך אָן װאָס איך בין שװאַרצלעך, װאָרום די זון האָט מיך אָפּגעברענט. די זין פֿון מײַן מוטער האָבן געצערנט אױף מיר, זײ האָבן מיך געמאַכט אַ היטערין פֿון די װײַנגערטנער; מײַן אײגענעם װײַנגאָרטן האָב איך ניט אָפּגעהיט. 7 זאָג מיר דו װעמען מײַן זעל האָט ליב, װוּ פֿיטערסטו, װוּ מאַכסטו הױערן אין מיטן טאָג? װאָרום נאָך װאָס זאָל איך זײַן װי אַן אַרומטרײַבערין בײַ די סטאַדעס פֿון דײַנע חבֿרים? 8 אױב דו װײסט עס דיר ניט, דו שענסטע פֿון פֿרױען, גײ דיר אַרױס אין די טריט פֿון די שאָף, און פֿיטער דײַנע ציקעלעך בײַ די פּאַסטוכגעצעלטן. 9 צו אַ פֿערדין אין פּרעהס רײַטװאָגן האָב איך דיך געגליכן, געליבטע מײַן. 10 שײן זײַנען דײַנע באַקן אין די קײטלעך, דײַן האַלדז אין די שנורן. 11 גילדערנע קײטלעך דיר װעלן מיר מאַכן, מיט פּינטלעך פֿון זילבער. 12 בעת דער מלך איז געװען אױף זײַן הֶסב-בעט, האָט מײַן נאַרד געגעבן זײַן רֵיח. 13 אַ בינטל מירע װאָס רוט צװישן מײַנע בריסט, איז מײַן געליבטער מיר. 14 אַ הענגל ציפּערבלומען אין עֵין-גֶדיס װײַנגערטנער איז מײַן געליבטער מיר. 15 ביסט שײן, געליבטע מײַן, ביסט שײן, דײַנע אױגן זײַנען טױבן. 16 ביסט שײן געליבטער מײַן, און ליבלעך, גרין אױך איז אונדזער געלעגער; 17 אונדזערע הױזבאַלקנס צעדערן, אונדזערע װאַנטברעטער ציפּרעסן.
עברית
1 שִׁ֥יר הַשִּׁירִ֖ים אֲשֶׁ֥ר לִשְׁלֹמֹֽה׃ 2 יִשָּׁקֵ֙נִי֙ מִנְּשִׁיק֣וֹת פִּ֔יהוּ כִּֽי־טוֹבִ֥ים דֹּדֶ֖יךָ מִיָּֽיִן׃ 3 לְרֵ֙יחַ֙ שְׁמָנֶ֣יךָ טוֹבִ֔ים שֶׁ֖מֶן תּוּרַ֣ק שְׁמֶ֑ךָ עַל־כֵּ֖ן עֲלָמ֥וֹת אֲהֵבֽוּךָ׃ 4 מָשְׁכֵ֖נִי אַחֲרֶ֣יךָ נָּר֑וּצָה הֱבִיאַ֨נִי הַמֶּ֜לֶךְ חֲדָרָ֗יו נָגִ֤ילָה וְנִשְׂמְחָה֙ בָּ֔ךְ נַזְכִּ֤ירָה דֹדֶ֙יךָ֙ מִיַּ֔יִן מֵישָׁרִ֖ים אֲהֵבֽוּךָ׃   ס 5 שְׁחוֹרָ֤ה אֲנִי֙ וְֽנָאוָ֔ה בְּנ֖וֹת יְרוּשָׁלָ֑͏ִם כְּאָהֳלֵ֣י קֵדָ֔ר כִּירִיע֖וֹת שְׁלֹמֹֽה׃ 6 אַל־תִּרְא֙וּנִי֙ שֶׁאֲנִ֣י שְׁחַרְחֹ֔רֶת שֶׁשֱּׁזָפַ֖תְנִי הַשָּׁ֑מֶשׁ בְּנֵ֧י אִמִּ֣י נִֽחֲרוּ־בִ֗י שָׂמֻ֙נִי֙ נֹטֵרָ֣ה אֶת־הַכְּרָמִ֔ים כַּרְמִ֥י שֶׁלִּ֖י לֹ֥א נָטָֽרְתִּי׃ 7 הַגִּ֣ידָה לִּ֗י שֶׁ֤אָהֲבָה֙ נַפְשִׁ֔י אֵיכָ֣ה תִרְעֶ֔ה אֵיכָ֖ה תַּרְבִּ֣יץ בַּֽצָּהֳרָ֑יִם שַׁלָּמָ֤ה אֶֽהְיֶה֙ כְּעֹ֣טְיָ֔ה עַ֖ל עֶדְרֵ֥י חֲבֵרֶֽיךָ׃ 8 אִם־לֹ֤א תֵדְעִי֙ לָ֔ךְ הַיָּפָ֖ה בַּנָּשִׁ֑ים צְֽאִי־לָ֞ךְ בְּעִקְבֵ֣י הַצֹּ֗אן וּרְעִי֙ אֶת־גְּדִיֹּתַ֔יִךְ עַ֖ל מִשְׁכְּנ֥וֹת הָרֹעִֽים׃   ס 9 לְסֻסָתִי֙ בְּרִכְבֵ֣י פַרְעֹ֔ה דִּמִּיתִ֖יךְ רַעְיָתִֽי׃ 10 נָאו֤וּ לְחָיַ֙יִךְ֙ בַּתֹּרִ֔ים צַוָּארֵ֖ךְ בַּחֲרוּזִֽים׃ 11 תּוֹרֵ֤י זָהָב֙ נַעֲשֶׂה־לָּ֔ךְ עִ֖ם נְקֻדּ֥וֹת הַכָּֽסֶף׃ 12 עַד־שֶׁ֤הַמֶּ֙לֶךְ֙ בִּמְסִבּ֔וֹ נִרְדִּ֖י נָתַ֥ן רֵיחֽוֹ׃ 13 צְר֨וֹר הַמֹּ֤ר דּוֹדִי֙ לִ֔י בֵּ֥ין שָׁדַ֖י יָלִֽין׃ 14 אֶשְׁכֹּ֨ל הַכֹּ֤פֶר דּוֹדִי֙ לִ֔י בְּכַרְמֵ֖י עֵ֥ין גֶּֽדִי׃   ס 15 הִנָּ֤ךְ יָפָה֙ רַעְיָתִ֔י הִנָּ֥ךְ יָפָ֖ה עֵינַ֥יִךְ יוֹנִֽים׃ 16 הִנְּךָ֨ יָפֶ֤ה דוֹדִי֙ אַ֣ף נָעִ֔ים אַף־עַרְשֵׂ֖נוּ רַעֲנָנָֽה׃ 17 קֹר֤וֹת בָּתֵּ֙ינוּ֙ אֲרָזִ֔ים רחיטנו בְּרוֹתִֽים׃