Yiddish
Hebrew
אידיש
1 און גאָט האָט גערעדט צו משהן, אַזױ צו זאָגן: 2 רעד צו די קינדער פֿון ישׂראל, און זאָלסט זאָגן צו זײ: אַז אַ מאַן װעט קלאָר אַרױסרעדן אַ נדר פֿון נפשות צו גאָט, לױט דײַן שאַצונג, 3 זאָל דײַן שאַצונג זײַן פֿאַר אַ זָכר פֿון צװאַנציק יאָר אַלט און ביז זעכציק יאָר אַלט – זאָל דײַן שאַצונג זײַן פֿופֿציק שֶקל זילבער, אױפֿן הײליקן שֶקל. 4 און אױב דאָס איז אַ נקבה, זאָל דײַן שאַצונג זײַן דרײַסיק שֶקל. 5 און אױב פֿון פינף יאָר אַלט און ביז צװאַנציק יאָר אַלט, זאָל דײַן שאַצונג זײַן, אַ זָכר צװאַנציק שֶקל, און פֿאַר אַ נקבה צען שֶקל. 6 און אױב פֿון אַ חוֹדש אַלט און ביז פינף יאָר אַלט, זאָל דײַן שאַצונג זײַן, אַ זָכר פינף שֶקל זילבער, און פֿאַר אַ נקבה זאָל דײַן שאַצונג זײַן דרײַ שֶקל זילבער. 7 און אױב פֿון זעכציק יאָר אַלט און העכער, אױב אַ זָכר, זאָל דײַן שאַצונג זײַן פֿופֿצן שֶקל, און פֿאַר אַ נקבה צען שֶקל. 8 און אױב ער איז צו אָרים פֿאַר דײַן שאַצונג, זאָל מען אים שטעלן פֿאַרן כֹּהן, און דער כֹּהן זאָל אים אָפּשאַצן; לױט װי עס פֿאַרמאָגט די האַנט פֿון דעם װאָס טוט דעם נדר, זאָל אים אָפּשאַצן דער כֹּהן. 9 און אױב דאָס איז אַ בהמה װאָס מע איז מקריבֿ דערפֿון אַ קָרבן צו גאָט, זאָל אַלץ װאָס ער גיט פֿון אַזעלכע צו גאָט, זײַן הײליק. 10 ער טאָר עס ניט טױשן און טאָר דאָס ניט אומבײַטן, בעסערס אױף ערגערן, אָדער ערגערס אױף בעסערן; און אױב אומבײַטן װעט ער אומבײַטן אַ בהמה פֿאַר אַ בהמה, זאָל אי זי אי איר אומבײַט זײַן הײליק. 11 און אױב דאָס איז װאָסער עס איז אומרײנע בהמה, װאָס מע איז דערפֿון ניט מקריבֿ אַ קָרבן צו גאָט, זאָל ער שטעלן די בהמה פֿאַרן כֹּהן, 12 און דער כֹּהן זאָל זי אָפּשאַצן, אױב זי איז גוט אָדער שלעכט; אַזױ װי דו, דער כֹּהן, שאַצסט, אַזױ זאָל זײַן. 13 און אױב אױסלײזן װיל ער זי אױסלײזן, זאָל ער צולײגן אַ פינפֿטל דערפֿון צו דײַן שאַצונג. 14 און אַז אַ מאַן װעט הײליקן זײַן הױז הײליק צו גאָט, זאָל עס דער כֹּהן אָפּשאַצן, אױב עס איז גוט אָדער שלעכט; אַזױ װי דער כֹּהן װעט עס אָפּשאַצן, אַזױ זאָל באַשטײן. 15 און אױב דער װאָס הײליקט עס װיל אױסלײזן זײַן הױז, זאָל ער צולײגן דערצו אַ פינפֿטל פֿון דעם געלט פֿון דײַן שאַצונג, און עס זאָל בלײַבן בײַ אים. 16 און אױב פֿון דעם פֿעלד פֿון זײַן אײגנטום װעט אַ מאַן הײליקן צו גאָט, זאָל דײַן שאַצונג זײַן לױט דער זריעה דערפֿון: די זריעה פֿון אַ חוֹמֶר גערשטן אין פֿופֿציק שֶקל זילבער. 17 אױב ער װעט הײליקן זײַן פֿעלד פֿון דעם יאָר פֿון יוֹבל, זאָל עס באַשטײן לױט דײַן שאַצונג. 18 און אױב ער װעט הײליקן זײַן פֿעלד נאָכן יוֹבל, זאָל אים דער כֹּהן באַרעכענען דאָס געלט לױט דער צאָל פֿון די יאָרן װאָס זײַנען געבליבן ביז דעם יאָר פֿון יוֹבל, און אַן אַראָפּרעכענונג זאָל געמאַכט װערן פֿון דײַן שאַצונג. 19 און אױב אױסלײזן װיל אױסלײזן דאָס פֿעלד דער װאָס הײליקט עס, זאָל ער צולײגן דערצו אַ פינפֿטל פֿון דעם געלט פֿון דײַן שאַצונג, און עס זאָל זיך אָפּשטעלן בײַ אים. 20 אױב אָבער ער װעט ניט אױסלײזן דאָס פֿעלד, אָדער אױב מע האָט פֿאַרקױפֿט דאָס פֿעלד צו אַן אַנדער מענטשן, קען עס מער ניט אױסגעלײזט װערן. 21 און דאָס פֿעלד, װען עס גײט אַרױס אום יוֹבל, זאָל זײַן הײליק צו גאָט, אַזױ װי אַ פֿעלד פֿון חרם; צום כֹּהן זאָל געהערן דאָס אײגנטום דערפֿון. 22 און אױב ער װעט הײליקן צו גאָט זײַנס אַ געקױפֿט פֿעלד, װאָס איז ניט פֿון דעם פֿעלד פֿון זײַן אײגנטום, 23 זאָל אים דער כֹּהן באַרעכענען דעם באַטרעף פֿון דײַן שאַצונג ביז דעם יאָר פֿון יוֹבל, און ער זאָל געבן דײַן שאַצונג אין דעם אײגענעם טאָג, הײליק צו גאָט. 24 אין יאָר פֿון יוֹבל זאָל דאָס פֿעלד זיך אומקערן צו דעם װאָס ער האָט עס פֿון אים געקױפֿט, װאָס צו אים געהערט דאָס אײגנטום פֿון דעם לאַנד. 25 און דײַן יעטװעדער שאַצונג זאָל זײַן אױפֿן הײליקן שֶקל; צװאַנציק גֵרָה זאָל זײַן דער שֶקל. 26 אָבער אַ בכָור צװישן בהמות, װאָס געהערט דורך זײַן בכוֹרהשאַפֿט צו גאָט, אים דאַרף קײנער ניט הײליקן; סײַ אַן אָקס, סײַ אַ שעפּס, געהערט ער צו גאָט. 27 און אױב פֿון אַן אומרײנער בהמה, זאָל מען אױסלײזן לױט דײַן שאַצונג, און צולײגן דערצו אַ פינפֿטל דערפֿון; און אױב ער װעט ניט אױסגעלײזט װערן, זאָל ער פֿאַרקױפֿט װערן לױט דײַן שאַצונג. 28 אָבער קײן חרם װאָס עמיצער װעט מאַכן חרם צו גאָט, פֿון אַלץ װאָס ער האָט, פֿון מענטשן, אָדער פֿון בהמות, אָדער פֿון דעם פֿעלד פֿון זײַן אײגנטום, קען ניט פֿאַרקױפֿט װערן, און ניט אױסגעלײזט װערן; איטלעכער חרם איז אַ הײליקסטע הײליקײט צו גאָט. 29 קײן חרם װאָס װעט געמאַכט װערן חרם פֿון מענטשן, קען ניט אױסגעלײזט װערן; טײטן מוז ער געטײט װערן. 30 און איטלעכער מעשׂר פֿון דער ערד, פֿון זאָמען פֿון דער ערד, פֿון פֿרוכט פֿון בױם, געהערט צו גאָט; הײליק צו גאָט. 31 און אױב אױסלײזן װיל אַ מאַן אױסלײזן טײל פֿון זײַן מעשׂר, זאָל ער צולײגן דערצו אַ פינפֿטל דערפֿון. 32 און איטלעכער מעשׂר פֿון רינדער און שאָף – פֿון אַלץ װאָס גײט אונטער דער רוט, זאָל דער צענטער זײַן הײליק צו גאָט. 33 מען זאָל ניט נאָכזוכן אױב ער איז גוט אָדער שלעכט, און מע זאָל אים ניט אומבײַטן; און אױב אומבײַטן װעט מען אים אומבײַטן, זאָל אי ער אי זײַן אומבײַט זײַן הײליק; ער קען ניט אױסגעלײזט װערן. 34 דאָס זײַנען די געבאָט װאָס גאָט האָט געבאָטן משהן פֿאַר די קינדער פֿון ישׂראל אױפֿן באַרג סינַי.
עברית
1 וַיְדַבֵּ֥ר יְהוָ֖ה אֶל־מֹשֶׁ֥ה לֵּאמֹֽר׃ 2 דַּבֵּ֞ר אֶל־בְּנֵ֤י יִשְׂרָאֵל֙ וְאָמַרְתָּ֣ אֲלֵהֶ֔ם אִ֕ישׁ כִּ֥י יַפְלִ֖א נֶ֑דֶר בְּעֶרְכְּךָ֥ נְפָשֹׁ֖ת לַֽיהוָֽה׃ 3 וְהָיָ֤ה עֶרְכְּךָ֙ הַזָּכָ֔ר מִבֶּן֙ עֶשְׂרִ֣ים שָׁנָ֔ה וְעַ֖ד בֶּן־שִׁשִּׁ֣ים שָׁנָ֑ה וְהָיָ֣ה עֶרְכְּךָ֗ חֲמִשִּׁ֛ים שֶׁ֥קֶל כֶּ֖סֶף בְּשֶׁ֥קֶל הַקֹּֽדֶשׁ׃ 4 וְאִם־נְקֵבָ֖ה הִ֑וא וְהָיָ֥ה עֶרְכְּךָ֖ שְׁלֹשִׁ֥ים שָֽׁקֶל׃ 5 וְאִ֨ם מִבֶּן־חָמֵ֜שׁ שָׁנִ֗ים וְעַד֙ בֶּן־עֶשְׂרִ֣ים שָׁנָ֔ה וְהָיָ֧ה עֶרְכְּךָ֛ הַזָּכָ֖ר עֶשְׂרִ֣ים שְׁקָלִ֑ים וְלַנְּקֵבָ֖ה עֲשֶׂ֥רֶת שְׁקָלִֽים׃ 6 וְאִ֣ם מִבֶּן־חֹ֗דֶשׁ וְעַד֙ בֶּן־חָמֵ֣שׁ שָׁנִ֔ים וְהָיָ֤ה עֶרְכְּךָ֙ הַזָּכָ֔ר חֲמִשָּׁ֥ה שְׁקָלִ֖ים כָּ֑סֶף וְלַנְּקֵבָ֣ה עֶרְכְּךָ֔ שְׁלֹ֥שֶׁת שְׁקָלִ֖ים כָּֽסֶף׃ 7 וְ֠אִם מִבֶּן־שִׁשִּׁ֨ים שָׁנָ֤ה וָמַ֙עְלָה֙ אִם־זָכָ֔ר וְהָיָ֣ה עֶרְכְּךָ֔ חֲמִשָּׁ֥ה עָשָׂ֖ר שָׁ֑קֶל וְלַנְּקֵבָ֖ה עֲשָׂרָ֥ה שְׁקָלִֽים׃ 8 וְאִם־מָ֥ךְ הוּא֙ מֵֽעֶרְכֶּ֔ךָ וְהֶֽעֱמִידוֹ֙ לִפְנֵ֣י הַכֹּהֵ֔ן וְהֶעֱרִ֥יךְ אֹת֖וֹ הַכֹּהֵ֑ן עַל־פִּ֗י אֲשֶׁ֤ר תַּשִּׂיג֙ יַ֣ד הַנֹּדֵ֔ר יַעֲרִיכֶ֖נּוּ הַכֹּהֵֽן׃   ס 9 וְאִם־בְּהֵמָ֔ה אֲשֶׁ֨ר יַקְרִ֧יבוּ מִמֶּ֛נָּה קָרְבָּ֖ן לַֽיהוָ֑ה כֹּל֩ אֲשֶׁ֨ר יִתֵּ֥ן מִמֶּ֛נּוּ לַיהוָ֖ה יִֽהְיֶה־קֹּֽדֶשׁ׃ 10 לֹ֣א יַחֲלִיפֶ֗נּוּ וְלֹֽא־יָמִ֥יר אֹת֛וֹ ט֥וֹב בְּרָ֖ע אוֹ־רַ֣ע בְּט֑וֹב וְאִם־הָמֵ֨ר יָמִ֤יר בְּהֵמָה֙ בִּבְהֵמָ֔ה וְהָֽיָה־ה֥וּא וּתְמוּרָת֖וֹ יִֽהְיֶה־קֹּֽדֶשׁ׃ 11 וְאִם֙ כָּל־בְּהֵמָ֣ה טְמֵאָ֔ה אֲ֠שֶׁר לֹא־יַקְרִ֧יבוּ מִמֶּ֛נָּה קָרְבָּ֖ן לַֽיהוָ֑ה וְהֽ͏ֶעֱמִ֥יד אֶת־הַבְּהֵמָ֖ה לִפְנֵ֥י הַכֹּהֵֽן׃ 12 וְהֶעֱרִ֤יךְ הַכֹּהֵן֙ אֹתָ֔הּ בֵּ֥ין ט֖וֹב וּבֵ֣ין רָ֑ע כְּעֶרְכְּךָ֥ הַכֹּהֵ֖ן כֵּ֥ן יִהְיֶֽה׃ 13 וְאִם־גָּאֹ֖ל יִגְאָלֶ֑נָּה וְיָסַ֥ף חֲמִישִׁת֖וֹ עַל־עֶרְכֶּֽךָ׃ 14 וְאִ֗ישׁ כִּֽי־יַקְדִּ֨שׁ אֶת־בֵּית֥וֹ קֹ֙דֶשׁ֙ לַֽיהוָ֔ה וְהֶעֱרִיכוֹ֙ הַכֹּהֵ֔ן בֵּ֥ין ט֖וֹב וּבֵ֣ין רָ֑ע כַּאֲשֶׁ֨ר יַעֲרִ֥יךְ אֹת֛וֹ הַכֹּהֵ֖ן כֵּ֥ן יָקֽוּם׃ 15 וְאִ֨ם־הַמַּקְדִּ֔ישׁ יִגְאַ֖ל אֶת־בֵּית֑וֹ וְ֠יָסַף חֲמִישִׁ֧ית כֶּֽסֶף־עֶרְכְּךָ֛ עָלָ֖יו וְהָ֥יָה לֽוֹ׃ 16 וְאִ֣ם מִשְּׂדֵ֣ה אֲחֻזָּת֗וֹ יַקְדִּ֥ישׁ אִישׁ֙ לַֽיהוָ֔ה וְהָיָ֥ה עֶרְכְּךָ֖ לְפִ֣י זַרְע֑וֹ זֶ֚רַע חֹ֣מֶר שְׂעֹרִ֔ים בַּחֲמִשִּׁ֖ים שֶׁ֥קֶל כָּֽסֶף׃ 17 אִם־מִשְּׁנַ֥ת הַיֹּבֵ֖ל יַקְדִּ֣ישׁ שָׂדֵ֑הוּ כְּעֶרְכְּךָ֖ יָקֽוּם׃ 18 וְאִם־אַחַ֣ר הַיֹּבֵל֮ יַקְדִּ֣ישׁ שָׂדֵהוּ֒ וְחִשַּׁב־ל֨וֹ הַכֹּהֵ֜ן אֶת־הַכֶּ֗סֶף עַל־פִּ֤י הַשָּׁנִים֙ הַנּ֣וֹתָרֹ֔ת עַ֖ד שְׁנַ֣ת הַיֹּבֵ֑ל וְנִגְרַ֖ע מֵֽעֶרְכֶּֽךָ׃ 19 וְאִם־גָּאֹ֤ל יִגְאַל֙ אֶת־הַשָּׂדֶ֔ה הַמַּקְדִּ֖ישׁ אֹת֑וֹ וְ֠יָסַף חֲמִשִׁ֧ית כֶּֽסֶף־עֶרְכְּךָ֛ עָלָ֖יו וְקָ֥ם לֽוֹ׃ 20 וְאִם־לֹ֤א יִגְאַל֙ אֶת־הַשָּׂדֶ֔ה וְאִם־מָכַ֥ר אֶת־הַשָּׂדֶ֖ה לְאִ֣ישׁ אַחֵ֑ר לֹ֥א יִגָּאֵ֖ל עֽוֹד׃ 21 וְהָיָ֨ה הַשָּׂדֶ֜ה בְּצֵאת֣וֹ בַיֹּבֵ֗ל קֹ֛דֶשׁ לַֽיהוָ֖ה כִּשְׂדֵ֣ה הַחֵ֑רֶם לַכֹּהֵ֖ן תִּהְיֶ֥ה אֲחֻזָּתֽוֹ׃ 22 וְאִם֙ אֶת־שְׂדֵ֣ה מִקְנָת֔וֹ אֲשֶׁ֕ר לֹ֖א מִשְּׂדֵ֣ה אֲחֻזָּת֑וֹ יַקְדִּ֖ישׁ לַֽיהוָֽה׃ 23 וְחִשַּׁב־ל֣וֹ הַכֹּהֵ֗ן אֵ֚ת מִכְסַ֣ת הָֽעֶרְכְּךָ֔ עַ֖ד שְׁנַ֣ת הַיֹּבֵ֑ל וְנָתַ֤ן אֶת־הָעֶרְכְּךָ֙ בַּיּ֣וֹם הַה֔וּא קֹ֖דֶשׁ לַיהוָֽה׃ 24 בִּשְׁנַ֤ת הַיּוֹבֵל֙ יָשׁ֣וּב הַשָּׂדֶ֔ה לַאֲשֶׁ֥ר קָנָ֖הוּ מֵאִתּ֑וֹ לַאֲשֶׁר־ל֖וֹ אֲחֻזַּ֥ת הָאָֽרֶץ׃ 25 וְכָל־עֶרְכְּךָ֔ יִהְיֶ֖ה בְּשֶׁ֣קֶל הַקֹּ֑דֶשׁ עֶשְׂרִ֥ים גֵּרָ֖ה יִהְיֶ֥ה הַשָּֽׁקֶל׃   ס 26 אַךְ־בְּכ֞וֹר אֲשֶׁר־יְבֻכַּ֤ר לַֽיהוָה֙ בִּבְהֵמָ֔ה לֹֽא־יַקְדִּ֥ישׁ אִ֖ישׁ אֹת֑וֹ אִם־שׁ֣וֹר אִם־שֶׂ֔ה לַֽיהוָ֖ה הֽוּא׃ 27 וְאִ֨ם בַּבְּהֵמָ֤ה הַטְּמֵאָה֙ וּפָדָ֣ה בְעֶרְכֶּ֔ךָ וְיָסַ֥ף חֲמִשִׁת֖וֹ עָלָ֑יו וְאִם־לֹ֥א יִגָּאֵ֖ל וְנִמְכַּ֥ר בְּעֶרְכֶּֽךָ׃ 28 אַךְ־כָּל־חֵ֡רֶם אֲשֶׁ֣ר יַחֲרִם֩ אִ֨ישׁ לַֽיהוָ֜ה מִכָּל־אֲשֶׁר־ל֗וֹ מֵאָדָ֤ם וּבְהֵמָה֙ וּמִשְּׂדֵ֣ה אֲחֻזָּת֔וֹ לֹ֥א יִמָּכֵ֖ר וְלֹ֣א יִגָּאֵ֑ל כָּל־חֵ֕רֶם קֹֽדֶשׁ־קָֽדָשִׁ֥ים ה֖וּא לַיהוָֽה׃ 29 כָּל־חֵ֗רֶם אֲשֶׁ֧ר יָחֳרַ֛ם מִן־הָאָדָ֖ם לֹ֣א יִפָּדֶ֑ה מ֖וֹת יוּמָֽת׃ 30 וְכָל־מַעְשַׂ֨ר הָאָ֜רֶץ מִזֶּ֤רַע הָאָ֙רֶץ֙ מִפְּרִ֣י הָעֵ֔ץ לַיהוָ֖ה ה֑וּא קֹ֖דֶשׁ לַֽיהוָֽה׃ 31 וְאִם־גָּאֹ֥ל יִגְאַ֛ל אִ֖ישׁ מִמַּֽעַשְׂר֑וֹ חֲמִשִׁית֖וֹ יֹסֵ֥ף עָלָֽיו׃ 32 וְכָל־מַעְשַׂ֤ר בָּקָר֙ וָצֹ֔אן כֹּ֥ל אֲשֶׁר־יַעֲבֹ֖ר תַּ֣חַת הַשָּׁ֑בֶט הֽ͏ָעֲשִׂירִ֕י יִֽהְיֶה־קֹּ֖דֶשׁ לַֽיהוָֽה׃ 33 לֹ֧א יְבַקֵּ֛ר בֵּֽין־ט֥וֹב לָרַ֖ע וְלֹ֣א יְמִירֶ֑נּוּ וְאִם־הָמֵ֣ר יְמִירֶ֔נּוּ וְהָֽיָה־ה֧וּא וּתְמוּרָת֛וֹ יִֽהְיֶה־קֹ֖דֶשׁ לֹ֥א יִגָּאֵֽל׃ 34 אֵ֣לֶּה הַמִּצְוֺ֗ת אֲשֶׁ֨ר צִוָּ֧ה יְהוָ֛ה אֶת־מֹשֶׁ֖ה אֶל־בְּנֵ֣י יִשְׂרָאֵ֑ל בְּהַ֖ר סִינָֽי׃