Yiddish
Hebrew
אידיש
1 און גאָט האָט גערעדט צו משהן, אַזױ צו זאָגן: 2 באַפֿעל די קינדער פֿון ישׂראל, זײ זאָלן דיר ברענגען רײנע געשלאָגענע בױמל פֿאַר דער לײַכטונג, אױף אָנצוצינדן אַ ליכט תּמיד. 3 דרױסן פֿון דעם פָּרוֹכֶת פֿון געזעץ אין אוֹהל-מוֹעד זאָל עס אַהרן צוריכטן אױף פֿון אָװנט ביז אין דער פֿרי פֿאַר גאָט תּמיד; אַן אײביק געזעץ אױף אײַערע דוֹר-דוֹרות. 4 אין דער רײנער מנוֹרה זאָל ער צוריכטן די רערלעך פֿאַר גאָט תּמיד.
5 און זאָלסט נעמען זעמלמעל, און אױסבאַקן דערפֿון צװעלף חלות; פֿון צװײ צענטל זאָל זײַן יעטװעדער קהלה. 6 און זאָלסט זײ לײגן אין צװײ רײען, זעקס אין אַ רײ, אױפֿן רײנעם טיש פֿאַר גאָט. 7 און זאָלסט אַרױפֿטאָן אױף איטלעכער רײ לױטערן װײַרױך, כּדי עס זאָל זײַן צו דעם ברױט פֿאַר אַ דערמאָנונג, אַ פֿײַעראָפּפֿער צו גאָט. 8 שבת אין שבת זאָל ער עס אױסלײגן פֿאַר גאָט תּמיד; פֿון די קינדער פֿון ישׂראל אַן אײביקער בונד. 9 און עס זאָל געהערן צו אַהרֹנען און צו זײַנע קינדער, און זײ זאָלן עס עסן אין אַ הײליקן אָרט, װאָרום אַ הײליקסטע הײליקײט איז דאָס, װאָס געהערט צו אים פֿון די פֿײַעראָפּפֿער פֿון גאָט; אַן אײביק רעכט. 10 און דער זון פֿון אַ פֿרױ פֿון ישׂראל, װאָס איז געװען דער זון פֿון אַ מאַן אַ מִצרי, איז אַרױסגעגאַנגען צװישן די קינדער פֿון ישׂראל; און דער זון פֿון דער פֿרױ פֿון ישׂראל און אַ מאַן פֿון ישׂראל האָבן זיך געקריגט אין לאַגער. 11 און דער זון פֿון דער פֿרױ פֿון ישׂראל האָט געלעסטערט דעם נאָמען, און געשאָלטן, און מע האָט אים געבראַכט צו משהן. און דער נאָמען פֿון זײַן מוטער איז געװען שלוֹמית, די טאָכטער פֿון דִברין, פֿון שבט דָן. 12 און מע האָט אים אַרײַנגעזעצט אין װאַך, ביז מע װעט זײ באַשײדן לױט דעם מױל פֿון גאָט.
13 האָט גאָט גערעדט צו משהן, אַזױ צו זאָגן: 14 פיר אַרױס דעם װאָס האָט געשאָלטן, אױסן לאַגער, און אַלע װאָס האָבן געהערט זאָלן אָנלענען זײערע הענט אױף זײַן קאָפּ, און די גאַנצע עדה זאָל אים פֿאַרשטײנען. 15 און צו די קינדער פֿון ישׂראל זאָלסטו רעדן, אַזױ צו זאָגן: יעטװעדער מאַן װאָס װעט שילטן זײַן גאָט, זאָל טראָגן זײַן זינד. 16 און דער װאָס לעסטערט דעם נאָמען פֿון יהוה, זאָל טײטן געטײט װערן; פֿאַרשטײנען זאָל אים פֿאַרשטײנען די גאַנצע עדה; װי דער פֿרעמדער אַזױ דער אײַנגעבאָרענער, אַז ער לעסטערט דעם נאָמען, זאָל ער געטײט װערן. 17 און אַז אַ מאַן װעט דערשלאָגן עמיצן אַ מענטשן צום טױט, זאָל ער טײטן געטײט װערן. 18 און דער װאָס דערשלאָגט אַ בהמה צום טױט, זאָל זי אָפּצאָלן; אַ לעבן פֿאַר אַ לעבן. 19 און אַז אַ מאַן װעט מאַכן זײַן חבר אַ מום, זאָל געטאָן װערן צו אים אַזױ װי ער האָט געטאָן: 20 אַ בראָך פֿאַר אַ בראָך, אַן אױג פֿאַר אַן אױג, אַ צאָן פֿאַר אַ צאָן; אַזױ װי דער מום װאָס ער װעט מאַכן דעם מענטשן, אַזױ זאָל געמאַכט װערן צו אים. 21 יאָ, דער װאָס דערשלאָגט אַ בהמה מוז זי אָפּצאָלן; און דער װאָס דערשלאָגט אַ מענטשן מוז געטײט װערן. 22 אײן געזעץ זאָל זײַן בײַ אײַך, װי דער פֿרעמדער אַזױ זאָל זײַן דער אײַנגעבאָרענער, װאָרום איך בין יהוה אײַער גאָט. 23 און משה האָט גערעדט צו די קינדער פֿון ישׂראל, און זײ האָבן אַרױסגעפירט דעם װאָס האָט געשאָלטן אױסן לאַגער, און האָבן אים פֿאַרװאָרפֿן מיט שטײנער; און די קינדער פֿון ישׂראל האָבן געטאָן אַזױ װי גאָט האָט באַפֿױלן משהן.
עברית
1 וַיְדַבֵּ֥ר יְהוָ֖ה אֶל־מֹשֶׁ֥ה לֵּאמֹֽר׃ 2 צַ֞ו אֶת־בְּנֵ֣י יִשְׂרָאֵ֗ל וְיִקְח֨וּ אֵלֶ֜יךָ שֶׁ֣מֶן זַ֥יִת זָ֛ךְ כָּתִ֖ית לַמָּא֑וֹר לְהַעֲלֹ֥ת נֵ֖ר תָּמִֽיד׃ 3 מִחוּץ֩ לְפָרֹ֨כֶת הָעֵדֻ֜ת בְּאֹ֣הֶל מוֹעֵ֗ד יַעֲרֹךְ֩ אֹת֨וֹ אַהֲרֹ֜ן מֵעֶ֧רֶב עַד־בֹּ֛קֶר לִפְנֵ֥י יְהוָ֖ה תָּמִ֑יד חֻקַּ֥ת עוֹלָ֖ם לְדֹרֹֽתֵיכֶֽם׃ 4 עַ֚ל הַמְּנֹרָ֣ה הַטְּהֹרָ֔ה יַעֲרֹ֖ךְ אֶת־הַנֵּר֑וֹת לִפְנֵ֥י יְהוָ֖ה תָּמִֽיד׃   פ
5 וְלָקַחְתָּ֣ סֹ֔לֶת וְאָפִיתָ֣ אֹתָ֔הּ שְׁתֵּ֥ים עֶשְׂרֵ֖ה חַלּ֑וֹת שְׁנֵי֙ עֶשְׂרֹנִ֔ים יִהְיֶ֖ה הַֽחַלָּ֥ה הָאֶחָֽת׃ 6 וְשַׂמְתָּ֥ אוֹתָ֛ם שְׁתַּ֥יִם מַֽעֲרָכ֖וֹת שֵׁ֣שׁ הַֽמַּעֲרָ֑כֶת עַ֛ל הַשֻּׁלְחָ֥ן הַטָּהֹ֖ר לִפְנֵ֥י יְהוָֽה׃ 7 וְנָתַתָּ֥ עַל־הַֽמַּעֲרֶ֖כֶת לְבֹנָ֣ה זַכָּ֑ה וְהָיְתָ֤ה לַלֶּ֙חֶם֙ לְאַזְכָּרָ֔ה אִשֶּׁ֖ה לַֽיהוָֽה׃ 8 בְּי֨וֹם הַשַּׁבָּ֜ת בְּי֣וֹם הַשַּׁבָּ֗ת יַֽעַרְכֶ֛נּוּ לִפְנֵ֥י יְהוָ֖ה תָּמִ֑יד מֵאֵ֥ת בְּנֵֽי־יִשְׂרָאֵ֖ל בְּרִ֥ית עוֹלָֽם׃ 9 וְהָֽיְתָה֙ לְאַהֲרֹ֣ן וּלְבָנָ֔יו וַאֲכָלֻ֖הוּ בְּמָק֣וֹם קָדֹ֑שׁ כִּ֡י קֹדֶשׁ֩ קֽ͏ָדָשִׁ֨ים ה֥וּא ל֛וֹ מֵאִשֵּׁ֥י יְהוָ֖ה חָק־עוֹלָֽם׃   ס 10 וַיֵּצֵא֙ בֶּן־אִשָּׁ֣ה יִשְׂרְאֵלִ֔ית וְהוּא֙ בֶּן־אִ֣ישׁ מִצְרִ֔י בְּת֖וֹךְ בְּנֵ֣י יִשְׂרָאֵ֑ל וַיִּנָּצוּ֙ בַּֽמַּחֲנֶ֔ה בֶּ֚ן הַיִּשְׂרְאֵלִ֔ית וְאִ֖ישׁ הַיִּשְׂרְאֵלִֽי׃ 11 וַ֠יִּקֹּב בֶּן־הָֽאִשָּׁ֨ה הַיִּשְׂרְאֵלִ֤ית אֶת־הַשֵּׁם֙ וַיְקַלֵּ֔ל וַיָּבִ֥יאוּ אֹת֖וֹ אֶל־מֹשֶׁ֑ה וְשֵׁ֥ם אִמּ֛וֹ שְׁלֹמִ֥ית בַּת־דִּבְרִ֖י לְמַטֵּה־דָֽן׃ 12 וַיַּנִּיחֻ֖הוּ בַּמִּשְׁמָ֑ר לִפְרֹ֥שׁ לָהֶ֖ם עַל־פִּ֥י יְהוָֽה׃   פ
13 וַיְדַבֵּ֥ר יְהוָ֖ה אֶל־מֹשֶׁ֥ה לֵּאמֹֽר׃ 14 הוֹצֵ֣א אֶת־הַֽמְקַלֵּ֗ל אֶל־מִחוּץ֙ לַֽמַּחֲנֶ֔ה וְסָמְכ֧וּ כָֽל־הַשֹּׁמְעִ֛ים אֶת־יְדֵיהֶ֖ם עַל־רֹאשׁ֑וֹ וְרָגְמ֥וּ אֹת֖וֹ כָּל־הָעֵדָֽה׃ 15 וְאֶל־בְּנֵ֥י יִשְׂרָאֵ֖ל תְּדַבֵּ֣ר לֵאמֹ֑ר אִ֥ישׁ אִ֛ישׁ כִּֽי־יְקַלֵּ֥ל אֱלֹהָ֖יו וְנָשָׂ֥א חֶטְאֽוֹ׃ 16 וְנֹקֵ֤ב שֵׁם־יְהוָה֙ מ֣וֹת יוּמָ֔ת רָג֥וֹם יִרְגְּמוּ־ב֖וֹ כָּל־הָעֵדָ֑ה כַּגֵּר֙ כָּֽאֶזְרָ֔ח בְּנָקְבוֹ־שֵׁ֖ם יוּמָֽת׃ 17 וְאִ֕ישׁ כִּ֥י יַכֶּ֖ה כָּל־נֶ֣פֶשׁ אָדָ֑ם מ֖וֹת יוּמָֽת׃ 18 וּמַכֵּ֥ה נֶֽפֶשׁ־בְּהֵמָ֖ה יְשַׁלְּמֶ֑נָּה נֶ֖פֶשׁ תַּ֥חַת נָֽפֶשׁ׃ 19 וְאִ֕ישׁ כִּֽי־יִתֵּ֥ן מ֖וּם בַּעֲמִית֑וֹ כַּאֲשֶׁ֣ר עָשָׂ֔ה כֵּ֖ן יֵעָ֥שֶׂה לּֽוֹ׃ 20 שֶׁ֚בֶר תַּ֣חַת שֶׁ֔בֶר עַ֚יִן תַּ֣חַת עַ֔יִן שֵׁ֖ן תַּ֣חַת שֵׁ֑ן כַּאֲשֶׁ֨ר יִתֵּ֥ן מוּם֙ בָּֽאָדָ֔ם כֵּ֖ן יִנָּ֥תֶן בּֽוֹ׃ 21 וּמַכֵּ֥ה בְהֵמָ֖ה יְשַׁלְּמֶ֑נָּה וּמַכֵּ֥ה אָדָ֖ם יוּמָֽת׃ 22 מִשְׁפַּ֤ט אֶחָד֙ יִהְיֶ֣ה לָכֶ֔ם כַּגֵּ֥ר כָּאֶזְרָ֖ח יִהְיֶ֑ה כִּ֛י אֲנִ֥י יְהוָ֖ה אֱלֹהֵיכֶֽם׃ 23 וַיְדַבֵּ֣ר מֹשֶׁה֮ אֶל־בְּנֵ֣י יִשְׂרָאֵל֒ וַיּוֹצִ֣יאוּ אֶת־הַֽמְקַלֵּ֗ל אֶל־מִחוּץ֙ לַֽמַּחֲנֶ֔ה וַיִּרְגְּמ֥וּ אֹת֖וֹ אָ֑בֶן וּבְנֵֽי־יִשְׂרָאֵ֣ל עָשׂ֔וּ כּֽ͏ַאֲשֶׁ֛ר צִוָּ֥ה יְהוָ֖ה אֶת־מֹשֶֽׁה׃   פ