אידיש
1
און גאָט האָט גערעדט צו משהן, אַזױ צו זאָגן:
2
רעד צו די קינדער פֿון ישׂראל, און זאָלסט זאָגן צו זײ: די יָום-טוֹבים פֿון גאָט װאָס איר זאָלט זײ אױסרופֿן פֿאַר הײליקע צונױפֿרופונגען – דאָס זײַנען מײַנע יָום-טוֹבים:
3
זעקס טעג זאָל געטאָן װערן אַרבעט, אָבער אױפֿן זיבעטן טאָג איז אַ שבת פֿון רוּונג, אַ הײליקע צונױפֿרופונג; קײן אַרבעט זאָלט איר ניט טאָן; דאָס איז שבת צו גאָט אין אַלע אײַערע װוינערטער.
4
דאָס זײַנען די יָום-טוֹבים פֿון גאָט, די הײליקע צונױפֿרופונגען, װאָס איר זאָלט זײ אױסרופֿן אין זײער געשטעלטער צײַט.
5
אין ערשטן חוֹדש, אין פערצנטן טאָג פֿון חוֹדש, אַקעגן אָװנט, איז דער קָרבן-פֶּסַח צו גאָט.
6
און אױפֿן פֿופֿצנטן טאָג פֿון דעם דאָזיקן חוֹדש, איז דער יָום-טוב פֿון מצות צו גאָט; זיבן טעג זאָלט איר עסן מצות.
7
אין ערשטן טאָג זאָל אַ הײליקע צונױפֿרופונג זײַן בײַ אײַך; קײן דינסטאַרבעט זאָלט איר ניט טאָן.
8
און איר זאָלט ברענגען אַ פֿײַעראָפּפֿער צו גאָט זיבן טעג; אױפֿן זיבעטן טאָג איז אַ הײליקע צונױפֿרופונג; קײן דינסטאַרבעט זאָלט איר ניט טאָן.
9
און גאָט האָט גערעדט צו משהן, אַזױ צו זאָגן:
10
רעד צו די קינדער פֿון ישׂראל, און זאָלסט זאָגן צו זײ: אַז איר װעט קומען אין דעם לאַנד װאָס איך גיב אײַך, און איר װעט שנײַדן איר שניט, זאָלט איר ברענגען אַ גאַרב פֿון אײַער ערשטן שניט צום כֹּהן.
11
און ער זאָל אױפֿהײבן די גאַרב פֿאַר גאָט, כּדי איר זאָלט באַװיליקט װערן; אױף מאָרגן נאָך דעם רוּטאָג זאָל זי דער כֹּהן אױפֿהײבן.
12
און איר זאָלט מאַכן, אין דעם טאָג װאָס איר הײבט אױף די גאַרב, אַ שעפּס אָן אַ פֿעלער, אַ יאָריקן, פֿאַר אַ בראַנדאָפּפֿער צו גאָט;
13
און אַ שפּײַזאָפּפֿער דערצו, צװײ צענטל זעמלמעל פֿאַרמישט מיט אײל, אַ פֿײַעראָפּפֿער צו גאָט פֿאַר אַ געשמאַקן ריח; און אַ גיסאָפּפֿער דערצו, װײַן אַ פֿערטל הין.
14
און ברױט, און געברענטע קערנער, און פֿריש זאַנגען, זאָלט איר ניט עסן ביז דעם דאָזיקן אײגענעם טאָג, ביז איר ברענגט דעם קָרבן פֿון אײַער גאָט; אַן אײביק געזעץ אױף אײַערע דוֹר-דוֹרות אין אַלע אײַערע װוינערטער.
15
און איר זאָלט אײַך צײלן פֿון אױף מאָרגן נאָך דעם רוטאָג, פֿון דעם טאָג װאָס איר ברענגט די גאַרב פֿון אױפֿהײבונג; זיבן גאַנצע װאָכן זאָלן עס זײַן;
16
ביז אױף מאָרגן נאָך דער זיבעטער װאָך זאָלט איר אָפּצײלן פֿופֿציק טעג, און ברענגען אַ שפּײַזאָפּפֿער פֿון דער נײַער תּבואה צו גאָט.
17
איר זאָלט ברענגען פֿון אײַערע װוינערטער צװײ ברױטן פֿאַר אַן אױפֿהײבונג; פֿון צװײ צענטל זעמלמעל זאָלן זײ זײַן, געזײַערט זאָלן זײ געבאַקט װערן, אַן ערשטגאָב צו גאָט.
18
און איר זאָלט ברענגען מיטן ברױט זיבן שעפּסן יאָריקע אָן אַ פֿעלער, און אײן יונגן אָקס, און צװײ װידערס; זײ זאָלן זײַן אַ בראַנדאָפּפֿער צו גאָט, מיט זײערע שפּײַזאָפּפֿער און זײערע גיסאָפּפֿער – אַ פֿײַעראָפּפֿער פֿאַר אַ געשמאַקן ריח צו גאָט.
19
און איר זאָלט מאַכן אײן ציגנבאָק פֿאַר אַ זינדאָפּפֿער, און צװײ שעפּסן יאָריקע פֿאַר אַ פֿרידאָפּפֿער.
20
און דער כֹּהן זאָל זײ אױפֿהײבן מיט דעם ברױט פֿון דעם ערשטצײַטיקן, אַן אױפֿהײבונג פֿאַר גאָט, מיט די צװײ שעפּסן; הײליק זאָלן זײ זײַן צו גאָט, פֿאַרן כֹּהן.
21
און איר זאָלט מאַכן אַן אױסרופונג אין דעם דאָזיקן אײגענעם טאָג; אַ הײליקע צונױפֿרופונג זאָל זײַן בײַ אײַך; קײן דינסטאַרבעט זאָלט איר ניט טאָן. אַן אײביק געזעץ אין אַלע אײַערע װוינערטער אױף אײַערע דוֹר-דוֹרות.
22
און אַז איר שנײַדט דעם שניט פֿון אײַער לאַנד, זאָלסטו ניט דערענדיקן דעם עק פֿון דײַן פֿעלד בײַ דײַן שנײַדן, און דעם נאָכקלײַב פֿון דײַן שניט זאָלסטו ניט נאָכקלײַבן; פֿאַרן אָרימאַן און פֿאַרן פֿרעמדן זאָלסטו זײ איבערלאָזן: איך בין יהוה אײַער גאָט.
23
און גאָט האָט גערעדט צו משהן, אַזױ צו זאָגן:
24
רעד צו די קינדער פֿון ישׂראל, אַזױ צו זאָגן: אין זיבעטן חוֹדש, אין ערשטן טאָג פֿון חוֹדש, זאָל זײַן בײַ אײַך אַ רואונג, אַ דערמאָנונג דורך שאַלונג, אַ הײליקע צונױפֿרופונג.
25
קײן דינסטאַרבעט זאָלט איר ניט טאָן, און איר זאָלט ברענגען אַ פֿײַעראָפּפֿער צו גאָט.
26
און גאָט האָט גערעדט צו משהן, אַזױ צו זאָגן:
27
אָבער אין צענטן טאָג פֿון דעם דאָזיקן זיבעטן חוֹדש איז דער טאָג פֿון פֿאַרגעבונג; אַ הײליקע צונױפֿרופונג זאָל זײַן בײַ אײַך, און איר זאָלט פּײַניקן אײַער זעל, און ברענגען אַ פֿײַעראָפּפֿער צו גאָט.
28
און קײן אַרבעט זאָלט איר ניט טאָן אין דעם דאָזיקן אײגענעם טאָג, װײַל אַ טאָג פֿון פֿאַרגעבונג איז דאָס, מכַפּר צו זײַן אױף אײַך פֿאַר יהוה אײַער גאָט.
29
װאָרום יעטװעדער זעל װאָס װעט זיך ניט פּײַניקן אין דעם דאָזיקן אײגענעם טאָג, זאָל פֿאַרשניטן װערן פֿון איר פֿאָלק.
30
און יעטװעדער מענטש װאָס װעט טאָן עפּעס אַן אַרבעט אין דעם דאָזיקן אײגענעם טאָג, יענע זעל װעל איך אונטערברענגען פֿון צװישן איר פֿאָלק.
31
קײן אַרבעט זאָלט איר ניט טאָן; אַן אײביק געזעץ אױף אײַערע דוֹר-דוֹרות אין אַלע אײַערע װוינערטער.
32
אַ שבת פֿון רואונג איז עס פֿאַר אײַך; און איר זאָלט פּײַניקן אײַער זעל; אין נײַנטן טאָג פֿון חוֹדש אין אָװנט, פֿון אָװנט ביז אָװנט, זאָלט איר האַלטן אײַער שבת.
33
און גאָט האָט גערעדט צו משהן, אַזױ צו זאָגן:
34
רעד צו די קינדער פֿון ישׂראל, אַזױ צו זאָגן: אין פֿופֿצנטן טאָג פֿון דעם דאָזיקן זיבעטן חוֹדש איז דער יָום-טוב פֿון סוכּות זיבן טעג צו גאָט.
35
אין ערשטן טאָג איז אַ הײליקע צונױפֿרופונג; קײן דינסטאַרבעט זאָלט איר ניט טאָן.
36
זיבן טעג זאָלט איר ברענגען אַ פֿײַעראָפּפֿער צו גאָט; אױפֿן אַכטן טאָג זאָל אַ הײליקע צונױפֿרופונג זײַן בײַ אײַך, און איר זאָלט ברענגען אַ פֿײַעראָפּפֿער צו גאָט; אַ הײליקע אײַנזאַמלונג איז דאָס; קײן דינסטאַרבעט זאָלט איר ניט טאָן.
37
דאָס זײַנען די יָום-טוֹבים פֿון גאָט, װאָס איר זאָלט זײ אױסרופֿן פֿאַר הײליקע צונױפֿרופונגען, צו ברענגען אַ פֿײַעראָפּפֿער צו גאָט, אַ בראַנדאָפּפֿער, און אַ שפּײַזאָפּפֿער, אַ שלאַכטאָפּפֿער, און גיסאָפּפֿער; װאָס פֿאַר איטלעכן טאָג, אין זײַן טאָג.
38
אַחוץ די שבתים פֿון גאָט, און אַחוץ אײַערע גאָבן, און אַחוץ אַלע אײַערע נדרים, און אַחוץ אַלע אײַערע פֿרײַװיליקע קרבנות, װאָס איר װעט געבן צו גאָט.
39
אָבער אין דעם פֿופֿצנטן טאָג פֿון זיבעטן חוֹדש, װען איר זאַמלט אײַן דעם אײַנטראָג פֿון לאַנד, זאָלט איר פֿײַערן דעם פֿײַערטאָג פֿון גאָט זיבן טעג; אין ערשטן טאָג זאָל זײַן אַ רואונג, און אױפֿן אַכטן טאָג אַ רואונג.
40
און איר זאָלט אײַך נעמען אין ערשטן טאָג פֿרוכט פֿון אַ שײנעם בױם, טײטלבלעטער, און צװײַגן פֿון אַ געדיכטן בױם, און װערבעס פֿון טײַך, און איר זאָלט זיך פֿרײען פֿאַר יהוה אײַער גאָט זיבן טעג.
41
און איר זאָלט עס פֿײַערן אַ פֿײַערטאָג צו גאָט זיבן טעג אין יאָר; אַן אײביק געזעץ אױף אײַערע דוֹר-דוֹרות; אין זיבעטן חוֹדש זאָלט איר עס פֿײַערן.
42
אין סוכּות זאָלט איר זיצן זיבן טעג; אַלע אײַנגעבאָרענע אין ישׂראל זאָלן זיצן אין סוכּות.
43
כּדי אײַערע דוֹר-דוֹרות זאָלן װיסן, אַז אין בײַדלעך האָב איך געמאַכט זיצן די קינדער פֿון ישׂראל, װען איך האָב זײ אַרױסגעוציגן פֿון לאַנד מִצרַיִם: איך בין יהוה אײַער גאָט.
44
און משה האָט אָנגעזאָגט די קינדער פֿון ישׂראל די יָום-טוֹבים פֿון גאָט.