Yiddish
Hebrew
אידיש
1 און גאָט האָט גערעדט צו משהן, אַזױ צו זאָגן: 2 רעד צו אַהרֹנען און צו זײַנע זין, אַז זײ זאָלן זיך האַלטן אָפּגעשײדט פֿון די הײליקע זאַכן פֿון די קינדער פֿון ישׂראל, װאָס זײ הײליקן צו מיר, און זײ זאָלן ניט פֿאַרשװעכן מײַן הײליקן נאָמען: איך בין יהוה. 3 זאָג צו זײ: איטלעכער מאַן פֿון אַל אײַער זאָמען אױף אײַערע דוֹר-דוֹרות װאָס װעט גענענען צו די הײליקע זאַכן, װאָס די קינדער פֿון ישׂראל װעלן הײליקן צו גאָט, מיט זײַן אומרײנקײט אױף אים, יענע זעל זאָל פֿאַרשניטן װערן פֿון פֿאַר מיר: איך בין יהוה. 4 יעטװעדער מאַן פֿון דעם זאָמען פֿון אַהרן װאָס איז אַ מצוֹרע אָדער אַ פֿלוסיקער, טאָר פֿון די הײליקע זאַכן ניט עסן, ביז ער װעט רײן װערן. און דער װאָס רירט זיך אָן אָן עמיצן װאָס איז אומרײן פֿון אַ טױטן; אָדער אַ מאַן װאָס פֿון אים װעט אַרױסגײן אַ פֿלוס פֿון זאָמען; 5 אָדער אַ מאַן װאָס װעט זיך אָנרירן אָן װאָסער עס איז שרץ װאָס מע װערט פֿון אים אומרײן, אָדער אָן אַ מענטשן װאָס מע װערט פֿון אים אומרײן, װאָס נאָר זײַן אומרײנקײט איז – 6 דער מענטש װאָס װעט זיך אָנרירן אָן זײ, זאָל זײַן אומרײן ביזן אָװנט, און ער זאָל ניט עסן פֿון די הײליקע זאַכן, סײַדן ער האָט געבאָדן זײַן לײַב אין װאַסער. 7 און אַז די זון װעט אונטערגײן, זאָל ער זײַן רײן, און דערנאָך מעג ער עסן פֿון די הײליקע זאַכן, װאָרום דאָס איז זײַן ברױט. 8 געפאַלנס און פֿאַרצוקטס זאָל ער ניט עסן, צו װערן אומרײן דערמיט: איך בין יהוה. 9 און זײ זאָלן היטן מײַן היטונג, כּדי זײ זאָלן ניט טראָגן װעגן דעם אַ זינד און שטאַרבן דורך דעם, אַז זײ װעלן עס פֿאַרשװעכן: איך יהוה הײליק זײ. 10 און קײן פֿרעמדער טאָר ניט עסן הײליקס; אַ װוינער בײַ אַ כֹּהן, אָדער אַ געדונגענער, טאָר ניט עסן הײליקס. 11 און אַז אַ כֹּהן װעט קױפֿן עמיצן אין אײַנקױף פֿאַר זײַן געלט, מעג ער עסן דערפֿון; און די װאָס זײַנען געבאָרן אין זײַן הױז, זײ מעגן עסן פֿון זײַן ברױט. 12 און די טאָכטער פֿון אַ כֹּהן אַז זי װעט נעמען אַ מאַן אַ פֿרעמדן, טאָר זי פֿון דער הײליקער אָפּשײדונג ניט עסן. 13 אָבער די טאָכטער פֿון אַ כֹּהן, אַז זי װעט װערן אַן אַלמנה, אָדער אַ גרושה, און קײן קינדער האָט זי ניט, און זי װעט זיך אומקערן צו איר פֿאָטערס הױז אַזױ װי אין איר יוגנט, מעג זי עסן פֿון איר פֿאָטערס ברױט; אָבער קײן פֿרעמדער טאָר דערפֿון ניט עסן. 14 און אַז עמיצער װעט עסן הײליקס דורך אַ פֿאַרזע, זאָל ער צולײגן דערצו אַ פינפֿטל דערפֿון, און אָפּצאָלן דאָס הײליקע צום כֹּהן. 15 און זײ זאָלן ניט פֿאַרשװעכן די הײליקע זאַכן פֿון די קינדער פֿון ישׂראל, װאָס זײ שײדן אָפּ צו גאָט, 16 און זײ מאַכן טראָגן אַ זינד פֿון פֿאַרשולדיקונג, אַז זײ װעלן עסן זײערע הײליקע זאַכן; װאָרום איך יהוה הײליק זײ.
17 און גאָט האָט גערעדט צו משהן, אַזױ צו זאָגן: 18 רעד צו אַהרֹנען און צו זײַנע זין, און צו אַלע קינדער פֿון ישׂראל, און זאָלסט זאָגן צו זײ: אַז עמיצער אַ מאַן פֿון דעם הױז פֿון ישׂראל, אָדער פֿון דעם פֿרעמדן אין ישׂראל, װעט ברענגען זײַן קָרבן, פֿון אַלע זײערע נדרים, אָדער פֿון אַלע זײערע פֿרײַװיליקע גאָבן, װאָס זײ װעלן ברענגען צו גאָט פֿאַר אַ בראַנדאָפּפֿער, 19 כּדי איר זאָלט באַװיליקט װערן, מוז עס זײַן אַ זָכר אָן אַ פֿעלער, פֿון רינדער, פֿון שעפּסן, אָדער פֿון ציגן. 20 קײנס װאָס אין אים איז דאָ אַ מום זאָלט איר ניט ברענגען, װאָרום עס װעט אײַך ניט זײַן צו באַװיליקונג. 21 און אַז אַ מאַן װעט ברענגען אַ פֿרידאָפּפֿער צו גאָט, לױט אַ קלאָר אַרױסגערעדטן נדר, אָדער פֿאַר אַ פֿרײַװיליקער גאָב, פֿון רינדער, אָדער פֿון שאָף, מוז עס זײַן ניט געפֿעלערט, כּדי באַװיליקט צו װערן; קײן מום זאָל אין אים ניט זײַן. 22 אַ בלינדס, אָדער אַ געשעדיקטס, אָדער אַ פֿאַרקריפּלטס, אָדער מיט אַ גוז, אָדער מיט טרוקענע קרעץ, אָדער פײַכטע קרעץ – די דאָזיקע זאָלט איר ניט ברענגען צו גאָט, און ניט מאַכן פֿון זײ אַ פֿײַעראָפּפֿער אױפֿן מזבח צו גאָט. 23 און אַן אָקס אָדער אַ לאַם מיט אײן גליד צו לאַנג אָדער צו קורץ, דאָס מעגסטו מאַכן אַ פֿרײַװיליקע גאָב, אָבער פֿאַר אַ נדר װעט עס ניט באַװיליקט װערן. 24 און אַזאַ װאָס זײַנע געשלעכטגלידער זײַנען צעדריקט, אָדער צעהאַקט, אָדער אָנגעריסן, אָדער אױסגעשניטן, זאָלט איר ניט ברענגען צו גאָט; און איר זאָלט אין אײַער לאַנד ניט מאַכן אַזױ-װאָס. 25 אַפֿילו פֿון דער האַנט פֿון אַ פֿרעמדן זאָלט איר ניט ברענגען די שפּײַז פֿון אײַער גאָט פֿון אַלע די דאָזיקע, װאָרום זײער פֿאַרדאַרבונג איז אין זײ, אַ מום איז אין זײ; זײ װעלן ניט באַװיליקט װערן פֿון אײַך.
26 און גאָט האָט גערעדט צו משהן, אַזױ צו זאָגן: 27 אַ רינד, אָדער אַ שעפּס, אָדער אַ ציג, אַז עס װעט געבאָרן װערן, זאָל עס זיבן טעג זײַן אונטער זײַן מוטער, און פֿון אַכטן טאָג אָן און װײַטער װעט עס באַװיליקט װערן פֿאַר אַ קָרבן, אַ פֿײַעראָפּפֿער צו גאָט. 28 און אַ רינד צי אַ שאָף, זאָלט איר עס ניט שעכטן אין אײן טאָג מיט זײַן קינד. 29 און אַז איר װעט שלאַכטן אַ דאַנקאָפּפֿער צו גאָט, זאָלט איר עס שלאַכטן אַז איר זאָלט באַװיליקט װערן. 30 אין דעם אײגענעם טאָג זאָל עס געגעסן װערן; איר זאָלט ניט איבערלאָזן דערפֿון ביז אין דער פֿרי: איך בין יהוה. 31 און איר זאָלט היטן מײַנע געבאָט און זײ טאָן: איך בין יהוה. 32 און איר זאָלט ניט פֿאַרשװעכן מײַן הײליקן נאָמען, כּדי איך זאָל זײַן געהײליקט צװישן די קינדער פֿון ישׂראל: איך בין יהוה װאָס הײליקט אײַך; 33 דער װאָס האָט אײַך אַרױסגעצױגן פֿון לאַנד מִצרַים, אײַך צו זײַן צום גאָט: איך בין יהוה.
עברית
1 וַיְדַבֵּ֥ר יְהוָ֖ה אֶל־מֹשֶׁ֥ה לֵּאמֹֽר׃ 2 דַּבֵּ֨ר אֶֽל־אַהֲרֹ֜ן וְאֶל־בָּנָ֗יו וְיִנָּֽזְרוּ֙ מִקָּדְשֵׁ֣י בְנֵֽי־יִשְׂרָאֵ֔ל וְלֹ֥א יְחַלְּל֖וּ אֶת־שֵׁ֣ם קָדְשִׁ֑י אֲשֶׁ֨ר הֵ֧ם מַקְדִּשִׁ֛ים לִ֖י אֲנִ֥י יְהוָֽה׃ 3 אֱמֹ֣ר אֲלֵהֶ֗ם לְדֹרֹ֨תֵיכֶ֜ם כָּל־אִ֣ישׁ אֲשֶׁר־יִקְרַ֣ב מִכָּל־זַרְעֲכֶ֗ם אֶל־הַקֳּדָשִׁים֙ אֲשֶׁ֨ר יַקְדִּ֤ישׁוּ בְנֵֽי־יִשְׂרָאֵל֙ לַֽיהוָ֔ה וְטֻמְאָת֖וֹ עָלָ֑יו וְנִכְרְתָ֞ה הַנֶּ֧פֶשׁ הַהִ֛וא מִלְּפָנַ֖י אֲנִ֥י יְהוָֽה׃ 4 אִ֣ישׁ אִ֞ישׁ מִזֶּ֣רַע אַהֲרֹ֗ן וְה֤וּא צָר֙וּעַ֙ א֣וֹ זָ֔ב בַּקֳּדָשִׁים֙ לֹ֣א יֹאכַ֔ל עַ֖ד אֲשֶׁ֣ר יִטְהָ֑ר וְהַנֹּגֵ֙עַ֙ בְּכָל־טְמֵא־נֶ֔פֶשׁ א֣וֹ אִ֔ישׁ אֲשֶׁר־תֵּצֵ֥א מִמֶּ֖נּוּ שִׁכְבַת־זָֽרַע׃ 5 אוֹ־אִישׁ֙ אֲשֶׁ֣ר יִגַּ֔ע בְּכָל־שֶׁ֖רֶץ אֲשֶׁ֣ר יִטְמָא־ל֑וֹ א֤וֹ בְאָדָם֙ אֲשֶׁ֣ר יִטְמָא־ל֔וֹ לְכֹ֖ל טֻמְאָתֽוֹ׃ 6 נֶ֚פֶשׁ אֲשֶׁ֣ר תִּגַּע־בּ֔וֹ וְטָמְאָ֖ה עַד־הָעָ֑רֶב וְלֹ֤א יֹאכַל֙ מִן־הַקֳּדָשִׁ֔ים כִּ֛י אִם־רָחַ֥ץ בְּשָׂר֖וֹ בַּמָּֽיִם׃ 7 וּבָ֥א הַשֶּׁ֖מֶשׁ וְטָהֵ֑ר וְאַחַר֙ יֹאכַ֣ל מִן־הַקֳּדָשִׁ֔ים כִּ֥י לַחְמ֖וֹ הֽוּא׃ 8 נְבֵלָ֧ה וּטְרֵפָ֛ה לֹ֥א יֹאכַ֖ל לְטָמְאָה־בָ֑הּ אֲנִ֖י יְהוָֽה׃ 9 וְשָׁמְר֣וּ אֶת־מִשְׁמַרְתִּ֗י וְלֹֽא־יִשְׂא֤וּ עָלָיו֙ חֵ֔טְא וּמֵ֥תוּ ב֖וֹ כִּ֣י יְחַלְּלֻ֑הוּ אֲנִ֥י יְהוָ֖ה מְקַדְּשָֽׁם׃ 10 וְכָל־זָ֖ר לֹא־יֹ֣אכַל קֹ֑דֶשׁ תּוֹשַׁ֥ב כֹּהֵ֛ן וְשָׂכִ֖יר לֹא־יֹ֥אכַל קֹֽדֶשׁ׃ 11 וְכֹהֵ֗ן כִּֽי־יִקְנֶ֥ה נֶ֙פֶשׁ֙ קִנְיַ֣ן כַּסְפּ֔וֹ ה֖וּא יֹ֣אכַל בּ֑וֹ וִילִ֣יד בֵּית֔וֹ הֵ֖ם יֹאכְל֥וּ בְלַחְמֽוֹ׃ 12 וּבַת־כֹּהֵ֔ן כִּ֥י תִהְיֶ֖ה לְאִ֣ישׁ זָ֑ר הִ֕וא בִּתְרוּמַ֥ת הַקֳּדָשִׁ֖ים לֹ֥א תֹאכֵֽל׃ 13 וּבַת־כֹּהֵן֩ כִּ֨י תִהְיֶ֜ה אַלְמָנָ֣ה וּגְרוּשָׁ֗ה וְזֶרַע֮ אֵ֣ין לָהּ֒ וְשָׁבָ֞ה אֶל־בֵּ֤ית אָבִ֙יהָ֙ כִּנְעוּרֶ֔יהָ מִלֶּ֥חֶם אָבִ֖יהָ תֹּאכֵ֑ל וְכָל־זָ֖ר לֹא־יֹ֥אכַל בּֽוֹ׃   ס 14 וְאִ֕ישׁ כִּֽי־יֹאכַ֥ל קֹ֖דֶשׁ בִּשְׁגָגָ֑ה וְיָסַ֤ף חֲמִֽשִׁיתוֹ֙ עָלָ֔יו וְנָתַ֥ן לַכֹּהֵ֖ן אֶת־הַקֹּֽדֶשׁ׃ 15 וְלֹ֣א יְחַלְּל֔וּ אֶת־קָדְשֵׁ֖י בְּנֵ֣י יִשְׂרָאֵ֑ל אֵ֥ת אֲשֶׁר־יָרִ֖ימוּ לַיהוָֽה׃ 16 וְהִשִּׂ֤יאוּ אוֹתָם֙ עֲוֺ֣ן אַשְׁמָ֔ה בְּאָכְלָ֖ם אֶת־קָדְשֵׁיהֶ֑ם כִּ֛י אֲנִ֥י יְהוָ֖ה מְקַדְּשָֽׁם׃   פ
17 וַיְדַבֵּ֥ר יְהוָ֖ה אֶל־מֹשֶׁ֥ה לֵּאמֹֽר׃ 18 דַּבֵּ֨ר אֶֽל־אַהֲרֹ֜ן וְאֶל־בָּנָ֗יו וְאֶל֙ כָּל־בְּנֵ֣י יִשְׂרָאֵ֔ל וְאָמַרְתָּ֖ אֲלֵהֶ֑ם אִ֣ישׁ אִישׁ֩ מִבֵּ֨ית יִשְׂרָאֵ֜ל וּמִן־הַגֵּ֣ר בְּיִשְׂרָאֵ֗ל אֲשֶׁ֨ר יַקְרִ֤יב קָרְבָּנוֹ֙ לְכָל־נִדְרֵיהֶם֙ וּלְכָל־נִדְבוֹתָ֔ם אֲשֶׁר־יַקְרִ֥יבוּ לַיהוָ֖ה לְעֹלָֽה׃ 19 לִֽרְצֹנְכֶ֑ם תָּמִ֣ים זָכָ֔ר בַּבָּקָ֕ר בַּכְּשָׂבִ֖ים וּבָֽעִזִּֽים׃ 20 כֹּ֛ל אֲשֶׁר־בּ֥וֹ מ֖וּם לֹ֣א תַקְרִ֑יבוּ כִּי־לֹ֥א לְרָצ֖וֹן יִהְיֶ֥ה לָכֶֽם׃ 21 וְאִ֗ישׁ כִּֽי־יַקְרִ֤יב זֶֽבַח־שְׁלָמִים֙ לַיהוָ֔ה לְפַלֵּא־נֶ֙דֶר֙ א֣וֹ לִנְדָבָ֔ה בַּבָּקָ֖ר א֣וֹ בַצֹּ֑אן תָּמִ֤ים יִֽהְיֶה֙ לְרָצ֔וֹן כָּל־מ֖וּם לֹ֥א יִהְיֶה־בּֽוֹ׃ 22 עַוֶּרֶת֩ א֨וֹ שָׁב֜וּר אוֹ־חָר֣וּץ אֽוֹ־יַבֶּ֗לֶת א֤וֹ גָרָב֙ א֣וֹ יַלֶּ֔פֶת לֹא־תַקְרִ֥יבוּ אֵ֖לֶּה לַיהוָ֑ה וְאִשֶּׁ֗ה לֹא־תִתְּנ֥וּ מֵהֶ֛ם עַל־הַמִּזְבֵּ֖חַ לַיהוָֽה׃ 23 וְשׁ֥וֹר וָשֶׂ֖ה שָׂר֣וּעַ וְקָל֑וּט נְדָבָה֙ תַּעֲשֶׂ֣ה אֹת֔וֹ וּלְנֵ֖דֶר לֹ֥א יֵרָצֶֽה׃ 24 וּמָע֤וּךְ וְכָתוּת֙ וְנָת֣וּק וְכָר֔וּת לֹ֥א תַקְרִ֖יבוּ לַֽיהוָ֑ה וּֽבְאַרְצְכֶ֖ם לֹ֥א תַעֲשֽׂוּ׃ 25 וּמִיַּ֣ד בֶּן־נֵכָ֗ר לֹ֥א תַקְרִ֛יבוּ אֶת־לֶ֥חֶם אֱלֹהֵיכֶ֖ם מִכָּל־אֵ֑לֶּה כִּ֣י מָשְׁחָתָ֤ם בָּהֶם֙ מ֣וּם בָּ֔ם לֹ֥א יֵרָצ֖וּ לָכֶֽם׃   פ
26 וַיְדַבֵּ֥ר יְהוָ֖ה אֶל־מֹשֶׁ֥ה לֵּאמֹֽר׃ 27 שׁ֣וֹר אוֹ־כֶ֤שֶׂב אוֹ־עֵז֙ כִּ֣י יִוָּלֵ֔ד וְהָיָ֛ה שִׁבְעַ֥ת יָמִ֖ים תַּ֣חַת אִמּ֑וֹ וּמִיּ֤וֹם הַשְּׁמִינִי֙ וָהָ֔לְאָה יֵרָצֶ֕ה לְקָרְבַּ֥ן אִשֶּׁ֖ה לַיהוָֽה׃ 28 וְשׁ֖וֹר אוֹ־שֶׂ֑ה אֹת֣וֹ וְאֶת־בְּנ֔וֹ לֹ֥א תִשְׁחֲט֖וּ בְּי֥וֹם אֶחָֽד׃ 29 וְכִֽי־תִזְבְּח֥וּ זֶֽבַח־תּוֹדָ֖ה לַיהוָ֑ה לִֽרְצֹנְכֶ֖ם תִּזְבָּֽחוּ׃ 30 בַּיּ֤וֹם הַהוּא֙ יֵאָכֵ֔ל לֹֽא־תוֹתִ֥ירוּ מִמֶּ֖נּוּ עַד־בֹּ֑קֶר אֲנִ֖י יְהוָֽה׃ 31 וּשְׁמַרְתֶּם֙ מִצְוֺתַ֔י וַעֲשִׂיתֶ֖ם אֹתָ֑ם אֲנִ֖י יְהוָֽה׃ 32 וְלֹ֤א תְחַלְּלוּ֙ אֶת־שֵׁ֣ם קָדְשִׁ֔י וְנִ֨קְדַּשְׁתִּ֔י בְּת֖וֹךְ בְּנֵ֣י יִשְׂרָאֵ֑ל אֲנִ֥י יְהוָ֖ה מְקַדִּשְׁכֶֽם׃ 33 הַמּוֹצִ֤יא אֶתְכֶם֙ מֵאֶ֣רֶץ מִצְרַ֔יִם לִהְי֥וֹת לָכֶ֖ם לֵאלֹהִ֑ים אֲנִ֖י יְהוָֽה׃   פ