Yiddish
Hebrew
אידיש
1 און גאָט האָט גערעדט צו משהן, אַזױ צו זאָגן: 2 אױך זאָלסטו זאָגן צו די קינדער פֿון ישׂראל: יעטװעדער מאַן פֿון די קידנער פֿון ישׂראל, אָדער פֿון דעם פֿרעמדן װאָס האַלט זיך אױף אין ישׂראל, װאָס װעט געבן פֿון זײַנע קינדער צו מוֹלֶך, זאָל טײטן געטײט װערן; דאָס פֿאָלק פֿון לאַנד זאָל אים פֿאַרװאַרפֿן מיט שטײנער. 3 און איך װעל קערן מײַן פּנים קעגן יענעם מענטשן, און װעל אים פֿאַרשנײַדן פֿון צװישן זײַן פֿאָלק, װײַל ער האָט געגעבן פֿון זײַנע קינדער צו מוֹלֶך, כּדי צו פֿאַראומרײניקן מײַן הײליקטום, און צו פֿאַרשװעכן מײַן הײליקן נאָמען. 4 און אױב פֿאַרהױלן װעט פֿאַרהױלן דאָס פֿאָלק פֿון לאַנד זײערע אױגן פֿון יענעם מענטשן, װען ער גיט פֿון זײַנע קינדער צו מוֹלֶך, אים ניט צו טײטן, 5 װעל איך קערן מײַן פּנים קעגן יענעם מענטשן, און קעגן זײַן משפּחה, און איך װעל אים, און אַלע װאָס זײַנען פֿאַרפירט נאָך אים צו זײַן פֿאַרפירט נאָך מוֹלֶך, פֿאַרשנײַדן פֿון צװישן זײער פֿאָלק. 6 און די זעל װאָס װעט זיך װענדן צו גײַסטער און צו רוחות, צו זײַן פֿאַרפירט נאָך זײ, װעל איך קערן מײַן פּנים קעגן יענער זעל, און װעל אים פֿאַרשנײַדן פֿון צװישן זײַן פֿאָלק. 7 און איר זאָלט אײַך הײליקן, און זײַן הײליק, װאָרום איך בין יהוה אײַער גאָט. 8 און איר זאָלט היטן מײַנע געזעצן און זײ טאָן: איך בין יהוה װאָס הײליקט אײַך. 9 װאָרום יעטװעדער אײנער װאָס װעט שילטן זײַן פֿאָטער אָדער זײַן מוטער, זאָל טײטן געטײט װערן; זײַן פֿאָטער אָדער זײַן מוטער האָט ער געשאָלטן, זײַן בלוט אױף אים! 10 און אַ מאַן װאָס װעט מזַנה זײַן מיט אַן אֵשֶת-איש – אַז ער װעט מזַנה זײַן מיט זײַן חברס װײַב, זאָל טײטן געטײט װערן אי דער מאַן, אי די פֿרױ, װאָס האָט מזַנה געװען. 11 און אַ מאַן, אַז ער װעט ליגן מיט זײַן פֿאָטערס װײַב, האָט ער די שאַנד פֿון זײַן פֿאָטער אַנטפּלעקט; טײטן געטײט װערן זאָלן זײ בײדע; זײער בלוט אױף זײ! 12 און אַז אַ מאַן װעט ליגן מיט זײַן שנור, זאָלן זײ טײטן געטײט װערן בײדע; אַ פֿאַרמישונג זײַנען זײ באַגאַנגען, זײער בלוט אױף זײ! 13 און אַז אַ מאַן װעט ליגן מיט אַ מאַנספּאַרשוין אַזױ װי מע ליגט מיט אַ פֿרױ האָבן זײ בײדע אַן אומװערדיקײט געטאָן; טײטן זאָלן זײ געטײט װערן; זײער בלוט אױף זײ! 14 און אַז אַ מאַן װעט נעמען אַ פֿרױ מיט איר מוטער, איז דאָס אַ שענדלעכקײט; אין פֿײַער זאָל מען פֿאַרברענען אי אים, אי זײ, כּדי עס זאָל ניט זײַן קײן שענדלעכקײט צװישן אײַך. 15 און אַ מאַן װאָס װעט ליגן מיט אַ בהמה, זאָל ער טײטן געטײט װערן, און די בהמה זאָלט איר הרגען. 16 און אַז אַ פֿרױ װעט גענענען צו װאָסער עס איז בהמה צו ליגן מיט איר, זאָלסטו הרגען אי די פֿרױ, אי די בהמה; טײטן מוזן זײ געטײט װערן, זײער בלוט אױף זײ! 17 און אַז אַ מאַן װעט נעמען זײַן שװעסטער, זײַן פֿאָטערס טאָכטער, אָדער זײַן מוטערס טאָכטער, און ער װעט זען איר שאַנד, און זי װעט זען זײַן שאַנד, איז דאָס אַ שאַנדהאַפֿטיקײט, און זײ זאָלן פֿאַרשניטן װערן פֿאַר די אױגן פֿון די קינדער פֿון זײער פֿאָלק; די שאַנד פֿון זײַן שװעסטער האָט ער אַנטפּלעקט, זאָל ער טראָגן זײַן זינד. 18 און אַז אַ מאַן װעט ליגן מיט אַ פֿרױ אין איר קראַנקשאַפֿט, און װעט אַנטפּלעקן איר שאַנד – ער האָט אַנטבלױזט איר קװאַל, און זי האָט אַנטפּלעקט דעם קװאַל פֿון איר בלוט, זאָלן זײ בײדע פֿאַרשניטן װערן פֿון צװישן זײער פֿאָלק. און די שאַנד פֿון 19 דײַן מוטערס שװעסטער, אָדער פֿון דײַן פֿאָטערס שװעסטער, זאָלסטו ניט אַנטפּלעקן; װאָרום זײַן לײַבנאָנטע אַנטבלױזט ער; זײ זאָלן טראָגן זײער זינד. 20 און אַז אַ מאַן װעט ליגן מיט זײַן מומען, האָט ער די שאַנד פֿון זײַן פֿעטער אַנטפּלעקט; זײ זאָלן טראָגן זײער זינד; אָן קינדער זאָלן זײ שטאַרבן. 21 און אַז אַ מאַן װעט נעמען זײַן ברודערס װײַב, איז דאָס אַן אומרײניקײט; די שאַנד פֿון זײַן ברודער האָט ער אַנטפּלעקט; אָן קינדער זאָלן זײ בלײַבן. 22 און איר זאָלט היטן אַלע מײַנע חוקים, און אַלע מײַנע געזעצן, און זײ טאָן, כּדי דאָס לאַנד װאָס איך ברענג אײַך אַהין, זיך צו באַזעצן דרינען, זאָל אײַך ניט אַרױסשפּײַען. 23 און איר זאָלט ניט גײן אין די אײַנפירן פֿון דעם פֿאָלק װאָס איך פֿאַרטרײַב פֿון פֿאַר אײַך; װאָרום דאָס אַלץ האָבן זײ געטאָן, און איך האָב מיך פֿאַרעקלט מיט זײ. 24 און איך האָב געזאָגט צו אײַך: איר װעט אַרבן זײער ערד, און איך װעל זי אײַך געבן זי צו אַרבן – אַ לאַנד װאָס פֿליסט מיט מילך און האָניק. איך בין יהוה אײַער גאָט װאָס האָב אײַך אָפּגעשײדט פֿון די אומות. 25 דרום זאָלט איר אָפּשײדן צװישן דער רײנער בהמה און דער אומרײנער, און צװישן דעם אומרײנעם פֿױגל און דעם רײנעם, און איר זאָלט ניט פֿאַראומװערדיקן אײַער זעל מיט אַ בהמה, אָדער מיט אַ פֿױגל, אָדער מיט װאָס נאָר די ערד װידמענט, װאָס איך האָב אָפּגעשײדט צו מאַכן אומרײן פֿאַר אײַך. 26 און איר זאָלט מיר זײַן הײליק, װאָרום איך יהוה בין הײליק, און איך האָב אײַך אָפּגעשײדט פֿון די אומות, צו געהערן צו מיר. 27 און אַ מאַן אָדער אַ פֿרױ, אַז זײ װעלן זיך פֿאַרנעמען מיט אַ גײַסט אָדער אַ רוח, זאָלן זײ טײטן געטײט װערן; מיט שטײנער זאָל מען זײ פֿאַרװאַרפֿן; זײער בלוט אױף זײ!
עברית
1 וַיְדַבֵּ֥ר יְהוָ֖ה אֶל־מֹשֶׁ֥ה לֵּאמֹֽר׃ 2 וְאֶל־בְּנֵ֣י יִשְׂרָאֵל֘ תֹּאמַר֒ אִ֣ישׁ אִישׁ֩ מִבְּנֵ֨י יִשְׂרָאֵ֜ל וּמִן־הַגֵּ֣ר הַגָּ֣ר בְּיִשְׂרָאֵ֗ל אֲשֶׁ֨ר יִתֵּ֧ן מִזַּרְע֛וֹ לַמֹּ֖לֶךְ מ֣וֹת יוּמָ֑ת עַ֥ם הָאָ֖רֶץ יִרְגְּמֻ֥הוּ בָאָֽבֶן׃ 3 וַאֲנִ֞י אֶתֵּ֤ן אֶת־פָּנַי֙ בָּאִ֣ישׁ הַה֔וּא וְהִכְרַתִּ֥י אֹת֖וֹ מִקֶּ֣רֶב עַמּ֑וֹ כִּ֤י מִזַּרְעוֹ֙ נָתַ֣ן לַמֹּ֔לֶךְ לְמַ֗עַן טַמֵּא֙ אֶת־מִקְדָּשִׁ֔י וּלְחַלֵּ֖ל אֶת־שֵׁ֥ם קָדְשִֽׁי׃ 4 וְאִ֡ם הַעְלֵ֣ם יַעְלִימֽוּ֩ עַ֨ם הָאָ֜רֶץ אֶת־עֵֽינֵיהֶם֙ מִן־הָאִ֣ישׁ הַה֔וּא בְּתִתּ֥וֹ מִזַּרְע֖וֹ לַמֹּ֑לֶךְ לְבִלְתִּ֖י הָמִ֥ית אֹתֽוֹ׃ 5 וְשַׂמְתִּ֨י אֲנִ֧י אֶת־פָּנַ֛י בָּאִ֥ישׁ הַה֖וּא וּבְמִשְׁפַּחְתּ֑וֹ וְהִכְרַתִּ֨י אֹת֜וֹ וְאֵ֣ת כָּל־הַזֹּנִ֣ים אַחֲרָ֗יו לִזְנ֛וֹת אַחֲרֵ֥י הַמֹּ֖לֶךְ מִקֶּ֥רֶב עַמָּֽם׃ 6 וְהַנֶּ֗פֶשׁ אֲשֶׁ֨ר תִּפְנֶ֤ה אֶל־הָֽאֹבֹת֙ וְאֶל־הַיִּדְּעֹנִ֔ים לִזְנ֖וֹת אַחֲרֵיהֶ֑ם וְנָתַתִּ֤י אֶת־פָּנַי֙ בַּנֶּ֣פֶשׁ הַהִ֔וא וְהִכְרַתִּ֥י אֹת֖וֹ מִקֶּ֥רֶב עַמּֽוֹ׃ 7 וְהִ֨תְקַדִּשְׁתֶּ֔ם וִהְיִיתֶ֖ם קְדֹשִׁ֑ים כִּ֛י אֲנִ֥י יְהוָ֖ה אֱלֹהֵיכֶֽם׃ 8 וּשְׁמַרְתֶּם֙ אֶת־חֻקֹּתַ֔י וַעֲשִׂיתֶ֖ם אֹתָ֑ם אֲנִ֥י יְהוָ֖ה מְקַדִּשְׁכֶֽם׃ 9 כִּֽי־אִ֣ישׁ אִ֗ישׁ אֲשֶׁ֨ר יְקַלֵּ֧ל אֶת־אָבִ֛יו וְאֶת־אִמּ֖וֹ מ֣וֹת יוּמָ֑ת אָבִ֧יו וְאִמּ֛וֹ קִלֵּ֖ל דָּמָ֥יו בּֽוֹ׃ 10 וְאִ֗ישׁ אֲשֶׁ֤ר יִנְאַף֙ אֶת־אֵ֣שֶׁת אִ֔ישׁ אֲשֶׁ֥ר יִנְאַ֖ף אֶת־אֵ֣שֶׁת רֵעֵ֑הוּ מֽוֹת־יוּמַ֥ת הַנֹּאֵ֖ף וְהַנֹּאָֽפֶת׃ 11 וְאִ֗ישׁ אֲשֶׁ֤ר יִשְׁכַּב֙ אֶת־אֵ֣שֶׁת אָבִ֔יו עֶרְוַ֥ת אָבִ֖יו גִּלָּ֑ה מֽוֹת־יוּמְת֥וּ שְׁנֵיהֶ֖ם דְּמֵיהֶ֥ם בָּֽם׃ 12 וְאִ֗ישׁ אֲשֶׁ֤ר יִשְׁכַּב֙ אֶת־כַּלָּת֔וֹ מ֥וֹת יוּמְת֖וּ שְׁנֵיהֶ֑ם תֶּ֥בֶל עָשׂ֖וּ דְּמֵיהֶ֥ם בָּֽם׃ 13 וְאִ֗ישׁ אֲשֶׁ֨ר יִשְׁכַּ֤ב אֶת־זָכָר֙ מִשְׁכְּבֵ֣י אִשָּׁ֔ה תּוֹעֵבָ֥ה עָשׂ֖וּ שְׁנֵיהֶ֑ם מ֥וֹת יוּמָ֖תוּ דְּמֵיהֶ֥ם בָּֽם׃ 14 וְאִ֗ישׁ אֲשֶׁ֨ר יִקַּ֧ח אֶת־אִשָּׁ֛ה וְאֶת־אִמָּ֖הּ זִמָּ֣ה הִ֑וא בָּאֵ֞שׁ יִשְׂרְפ֤וּ אֹתוֹ֙ וְאֶתְהֶ֔ן וְלֹא־תִהְיֶ֥ה זִמָּ֖ה בְּתוֹכְכֶֽם׃ 15 וְאִ֗ישׁ אֲשֶׁ֨ר יִתֵּ֧ן שְׁכָבְתּ֛וֹ בִּבְהֵמָ֖ה מ֣וֹת יוּמָ֑ת וְאֶת־הַבְּהֵמָ֖ה תַּהֲרֹֽגוּ׃ 16 וְאִשָּׁ֗ה אֲשֶׁ֨ר תִּקְרַ֤ב אֶל־כָּל־בְּהֵמָה֙ לְרִבְעָ֣ה אֹתָ֔הּ וְהָרַגְתָּ֥ אֶת־הָאִשָּׁ֖ה וְאֶת־הַבְּהֵמָ֑ה מ֥וֹת יוּמָ֖תוּ דְּמֵיהֶ֥ם בָּֽם׃ 17 וְאִ֣ישׁ אֲשֶׁר־יִקַּ֣ח אֶת־אֲחֹת֡וֹ בַּת־אָבִ֣יו א֣וֹ בַת־אִ֠מּוֹ וְרָאָ֨ה אֶת־עֶרְוָתָ֜הּ וְהִֽיא־תִרְאֶ֤ה אֶת־עֶרְוָתוֹ֙ חֶ֣סֶד ה֔וּא וְנִ֨כְרְת֔וּ לְעֵינֵ֖י בְּנֵ֣י עַמָּ֑ם עֶרְוַ֧ת אֲחֹת֛וֹ גִּלָּ֖ה עֲוֺנ֥וֹ יִשָּֽׂא׃ 18 וְ֠אִישׁ אֲשֶׁר־יִשְׁכַּ֨ב אֶת־אִשָּׁ֜ה דָּוָ֗ה וְגִלָּ֤ה אֶת־עֶרְוָתָהּ֙ אֶת־מְקֹרָ֣הּ הֶֽעֱרָ֔ה וְהִ֕יא גִּלְּתָ֖ה אֶת־מְק֣וֹר דָּמֶ֑יהָ וְנִכְרְת֥וּ שְׁנֵיהֶ֖ם מִקֶּ֥רֶב עַמָּֽם׃ 19 וְעֶרְוַ֨ת אֲח֧וֹת אִמְּךָ֛ וַאֲח֥וֹת אָבִ֖יךָ לֹ֣א תְגַלֵּ֑ה כִּ֧י אֶת־שְׁאֵר֛וֹ הֶעֱרָ֖ה עֲוֺנָ֥ם יִשָּֽׂאוּ׃ 20 וְאִ֗ישׁ אֲשֶׁ֤ר יִשְׁכַּב֙ אֶת־דֹּ֣דָת֔וֹ עֶרְוַ֥ת דֹּד֖וֹ גִּלָּ֑ה חֶטְאָ֥ם יִשָּׂ֖אוּ עֲרִירִ֥ים יָמֻֽתוּ׃ 21 וְאִ֗ישׁ אֲשֶׁ֥ר יִקַּ֛ח אֶת־אֵ֥שֶׁת אָחִ֖יו נִדָּ֣ה הִ֑וא עֶרְוַ֥ת אָחִ֛יו גִּלָּ֖ה עֲרִירִ֥ים יִהְיֽוּ׃ 22 וּשְׁמַרְתֶּ֤ם אֶת־כָּל־חֻקֹּתַי֙ וְאֶת־כָּל־מִשְׁפָּטַ֔י וַעֲשִׂיתֶ֖ם אֹתָ֑ם וְלֹא־תָקִ֤יא אֶתְכֶם֙ הָאָ֔רֶץ אֲשֶׁ֨ר אֲנִ֜י מֵבִ֥יא אֶתְכֶ֛ם שָׁ֖מָּה לָשֶׁ֥בֶת בָּֽהּ׃ 23 וְלֹ֤א תֵֽלְכוּ֙ בְּחֻקֹּ֣ת הַגּ֔וֹי אֲשֶׁר־אֲנִ֥י מְשַׁלֵּ֖חַ מִפְּנֵיכֶ֑ם כִּ֤י אֶת־כָּל־אֵ֙לֶּה֙ עָשׂ֔וּ וָאָקֻ֖ץ בָּֽם׃ 24 וָאֹמַ֣ר לָכֶ֗ם אַתֶּם֮ תִּֽירְשׁ֣וּ אֶת־אַדְמָתָם֒ וַאֲנִ֞י אֶתְּנֶ֤נָּה לָכֶם֙ לָרֶ֣שֶׁת אֹתָ֔הּ אֶ֛רֶץ זָבַ֥ת חָלָ֖ב וּדְבָ֑שׁ אֲנִי֙ יְהוָ֣ה אֱלֹֽהֵיכֶ֔ם אֲשֶׁר־הִבְדַּ֥לְתִּי אֶתְכֶ֖ם מִן־הָֽעַמִּֽים׃ 25 וְהִבְדַּלְתֶּ֞ם בֵּֽין־הַבְּהֵמָ֤ה הַטְּהֹרָה֙ לַטְּמֵאָ֔ה וּבֵין־הָע֥וֹף הַטָּמֵ֖א לַטָּהֹ֑ר וְלֹֽא־תְשַׁקְּצ֨וּ אֶת־נַפְשֹֽׁתֵיכֶ֜ם בַּבְּהֵמָ֣ה וּבָע֗וֹף וּבְכֹל֙ אֲשֶׁ֣ר תִּרְמֹ֣שׂ הָֽאֲדָמָ֔ה אֲשֶׁר־הִבְדַּ֥לְתִּי לָכֶ֖ם לְטַמֵּֽא׃ 26 וִהְיִ֤יתֶם לִי֙ קְדֹשִׁ֔ים כִּ֥י קָד֖וֹשׁ אֲנִ֣י יְהוָ֑ה וָאַבְדִּ֥ל אֶתְכֶ֛ם מִן־הֽ͏ָעַמִּ֖ים לִהְי֥וֹת לִֽי׃ 27 וְאִ֣ישׁ אֽוֹ־אִשָּׁ֗ה כִּֽי־יִהְיֶ֨ה בָהֶ֥ם א֛וֹב א֥וֹ יִדְּעֹנִ֖י מ֣וֹת יוּמָ֑תוּ בָּאֶ֛בֶן יִרְגְּמ֥וּ אֹתָ֖ם דְּמֵיהֶ֥ם בָּֽם׃   פ