Yiddish
Hebrew
אידיש
1 און גאָט האָט גערעדט צו משהן, אַזױ צו זאָגן: 2 רעד צו דער גאַנצער עדה פֿון די קינדער פֿון ישׂראל, און זאָלסט זאָגן צו זײ: הײליק זאָלט איר זײַן, װאָרום איך יהוה אײַער גאָט בין הײליק. 3 איר זאָלט איטלעכער האָבן אָפּשײַ פֿאַר זײַן מוטער און זײַן פֿאָטער, און מײַנע שבתים זאָלט איר היטן: איך בין יהוה אײַער גאָט. 4 איר זאָלט אײַך ניט קערן צו די געצן, און געגאָסענע געטער זאָלט איר אײַך ניט מאַכן: איך בין יהוה אײַער גאָט. 5 און אַז איר װעט שלאַכטן אַ פֿרידאָפּפֿער צו גאָט, זאָלט איר עס שלאַכטן אַז איר זאָלט באַװיליקט װערן. 6 אין דעם טאָג פֿון אײַער שלאַכטונג זאָל עס געגעסן װערן, און אױף מאָרגן; און װאָס בלײַבט איבער ביז אױפֿן דריטן טאָג, זאָל אין פֿײַער פֿאַרברענט װערן. 7 און אױב געגעסן װעט עס געגעסן װערן אױפֿן דריטן טאָג, איז דאָס אַן אומװערדיקײט; עס װעט ניט באַװיליקט װערן. 8 און דער װאָס עסט דאָס, װעט טראָגן זײַן זינד, װאָרום אַ הײליקײט פֿון גאָט האָט ער פֿאַרשװעכט; און יענע זעל זאָל פֿאַרשניטן װערן פֿון איר פֿאָלק. 9 און אַז איר שנײַדט דעם שניט פֿון אײַער לאַנד, זאָלסטו ניט דערענדיקן שנײַדן דעם עק פֿון דײַן פֿעלד, און דעם נאָכקלײַב פֿון דײַן שניט זאָלסטו ניט נאָכקלײַבן. 10 און דײַן װײַנגאָרטן זאָלסטו ניט אַרומקלײַבן רײן, און דאָס אַראָפּגעפאַלענע פֿון דײַן װײַנגאָרטן זאָלסטו ניט אױפֿקלײַבן; פֿאַרן אָרימאַן און פֿאַרן פֿרעמדן זאָלסטו זײ איבערלאָזן: איך בין יהוה אײַער גאָט. 11 איר זאָלט ניט גנבען, און איר זאָלט ניט פֿאַרלײקענען, און איר זאָלט ניט זאָגן ליגן אײנער דעם אַנדערן. 12 און איר זאָלט ניט שװערן בײַ מײַן נאָמען צום פאַלשן, און פֿאַרשװעכן דעם נאָמען פֿון דײַן גאָט: איך בין יהוה. 13 זאָלסט ניט דריקן דײַן חבר, און ניט באַגזלען. זאָלסט ניט לאָזן איבערנעכטיקן דעם לױן פֿון אַ געדונגענעם בײַ דיר ביז אין דער פֿרי. 14 זאָלסט ניט שילטן אַ טױבן, און פֿאַר אַ בלינדן זאָלסטו ניט לײגן אַ שטרױכלונג; און זאָלסט מוֹרא האָבן פֿאַר דײַן גאָט: איך בין יהוה. 15 איר זאָלט ניט טאָן אַן עװלה אין אַ משפּט; זאָלסט ניט שױנען דעם פּנים פֿון אַן אָרימאַן, און ניט שאַנעװען דעם פּנים פֿון אַ גרױסן מאַן; מיט גערעכטיקײט זאָלסטו משפּטן דײַן חבר. 16 זאָלסט ניט אַרומגײן מיט רכילות צװישן דײַן פֿאָלק; זאָלסט ניט שטײן רויִק בײַ דעם בלוט פֿון דײַן חבר: איך בין יהוה. 17 זאָלסט ניט פײַנט האָבן דײַן ברודער אין דײַן האַרצן; אױסרעדן זאָלסטו אױסרעדן דײַן חבר, כּדי זאָלסט ניט טראָגן איבער אים אַ זינד. 18 זאָלסט זיך ניט נוֹקם זײַן, און ניט האַלטן אַ שׂנאה אױף די קינדער פֿון דײַן פֿאָלק; נײַערט זאָלסט ליב האָבן דײַן חבר אַזױ װי זיך אַלײן: איך בין יהוה. 19 מײַנע געזעצן זאָלט איר היטן. דײַן בהמה זאָלסטו ניט פּאָרן געמישט; דײַן פֿעלד זאָלסטו ניט פֿאַרזײען געמישט; און אַ בגד פֿון געמישטן געװאַנט, שַעַטנֵז, זאָל ניט אַרױפֿקומען אױף דיר.
20 און אַז אַ מאַן װעט ליגן מיט אַ פֿרױ אַ בײַשלאָף פֿון זאָמען, און זי איז אַ דינסט װאָס איז באַשטימט פֿאַר אַ מאַן, אָבער אױסגעלײזט איז זי ניט אױסגעלײזט געװאָרן, און פֿרײַשאַפֿט איז איר ניט געגעבן געװאָרן, זאָל זײַן אַן אױספאָרשונג; זײ זאָלן ניט געטײט װערן, װאָרום זי איז ניט באַפֿרײַט געװאָרן. 21 און ער זאָל ברענגען זײַן שולדאָפּפֿער צו גאָט, צום אײַנגאַנג פֿון אוֹהל-מוֹעד; אַ װידער פֿאַר אַ שולדאָפּפֿער. 22 און דער כֹּהן זאָל מכַפּר זײַן אױף אים מיט דעם װידער פֿון שולדאָפּפֿער פֿאַר גאָט, װעגן זײַן זינד װאָס ער האָט געזינדיקט; און אים װעט פֿאַרגעבן װערן פֿאַר זײַן זינד װאָס ער האָט געזינדיקט.
23 און אַז איר װעט קומען אין דעם לאַנד, און װעט פֿלאַנצן אַלערלײ עסבײמער, זאָלט איר לאָזן זײער פֿרוכט אומבאַשניטן; דרײַ יאָר זאָל עס אײַך זײַן אומבאַשניטן, עס זאָל ניט געגעסן װערן. 24 און אױפֿן פֿירטן יאָר זאָל זײער גאַנצע פֿרוכט זײַן הײליק פֿאַר אַ לױבגעבונג צו גאָט. 25 און אױפֿן פֿינפֿטן יאָר מעגט איר עסן זײער פֿרוכט, כּדי אײַך זאָל צוקומען זײער אײַנטראָג: איך בין יהוה אײַער גאָט. 26 איר זאָלט ניט עסן מיטן בלוט. איר זאָלט ניט צױבערן און ניט װאָרזאָגן. 27 איר זאָלט ניט אָפּשנײַדן רונד די ברעגן פֿון אײַער קאָפּ; און זאָלסט ניט פֿאַרדאַרבן די ברעגן פֿון דײַן באָרד. 28 און אַ שניט נאָך אַ טױטן זאָלט איר ניט מאַכן אױף אײַער לײַב, און אַן אױסגעשטאָכן געשריפֿטס זאָלט איר אױף זיך ניט מאַכן: איך בין יהוה. 29 זאָלסט ניט פֿאַרשװעכן דײַן טאָכטער זי צו מאַכן פֿאַר אַ זוֹנה, כּדי דאָס לאַנד זאָל ניט אױסגעלאַסן װערן, און דאָס לאַנד װעט פול װערן מיט שענדלעכקײט. 30 מײַנע שבתים זאָלט איר היטן, און פֿאַר מײַן הײליקטום זאָלט איר האָבן אָפּשײַ: איך בין יהוה. 31 איר זאָלט אײַך ניט קערן צו גײַסטער, און בײַ רוחות זאָלט איר ניט פֿרעגן, זיך צו פֿאַראומרײניקן מיט זײ: איך בין יהוה אײַער גאָט. 32 פֿאַר אַ גרײַז זאָלסטו אױפֿשטײן, און זאָלסט שאַנעװען דעם פּנים פֿון אַ זקן, און מוֹרא האָבן פֿאַר דײַן גאָט: איך בין יהוה.
33 און אַז בײַ דיר װעט זיך אױפֿהאַלטן אַ פֿרעמדער אין אײַער לאַנד. זאָלסטו אים ניט קריװדען. 34 אַזױ װי אַן אײַנגעבאָרענער פֿון אײַך זאָל אײַך זײַן דער פֿרעמדער װאָס האַלט זיך אױף בײַ אײַך; און זאָלסט אים ליב האָבן אַזױ װי זיך אַלײן; װאָרום פֿרעמדע זײַט איר געװען אין לאַנד מִצרַיִם: איך בין יהוה אײַער גאָט. 35 איר זאָלט ניט טאָן אַן עװלה אין אַ משפּט, אין מעסטשטאָק, אין װאָג, אָדער אין מאָס. 36 אַ ריכטיקע װאָגשאָל, ריכטיקע װאָגשטײנער, אַ ריכטיקע אֵיפָה, און אַ ריכטיקער הין, זאָל בײַ אײַך זײַן: איך בין יהוה אײַער גאָט, װאָס האָב אײַך אַרױסגעצױגן פֿון לאַנד מִצרַיִם. 37 און איר זאָלט היטן אַלע מײַנע חוקים, און אַלע מײַנע געזעצן, און זײ טאָן: איך בין יהוה.
עברית
1 וַיְדַבֵּ֥ר יְהוָ֖ה אֶל־מֹשֶׁ֥ה לֵּאמֹֽר 2 דַּבֵּ֞ר אֶל־כָּל־עֲדַ֧ת בְּנֵי־יִשְׂרָאֵ֛ל וְאָמַרְתָּ֥ אֲלֵהֶ֖ם קְדֹשִׁ֣ים תִּהְי֑וּ כִּ֣י קָד֔וֹשׁ אֲנִ֖י יְהוָ֥ה אֱלֹהֵיכֶֽם׃ 3 אִ֣ישׁ אִמּ֤וֹ וְאָבִיו֙ תִּירָ֔אוּ וְאֶת־שַׁבְּתֹתַ֖י תִּשְׁמֹ֑רוּ אֲנִ֖י יְהוָ֥ה אֱלֹהֵיכֶֽם׃ 4 אַל־תִּפְנוּ֙ אֶל־הָ֣אֱלִילִ֔ים וֵֽאלֹהֵי֙ מַסֵּכָ֔ה לֹ֥א תַעֲשׂ֖וּ לָכֶ֑ם אֲנִ֖י יְהוָ֥ה אֱלֹהֵיכֶֽם׃ 5 וְכִ֧י תִזְבְּח֛וּ זֶ֥בַח שְׁלָמִ֖ים לַיהוָ֑ה לִֽרְצֹנְכֶ֖ם תִּזְבָּחֻֽהוּ׃ 6 בְּי֧וֹם זִבְחֲכֶ֛ם יֵאָכֵ֖ל וּמִֽמָּחֳרָ֑ת וְהַנּוֹתָר֙ עַד־י֣וֹם הַשְּׁלִישִׁ֔י בָּאֵ֖שׁ יִשָּׂרֵֽף׃ 7 וְאִ֛ם הֵאָכֹ֥ל יֵאָכֵ֖ל בַּיּ֣וֹם הַשְּׁלִישִׁ֑י פִּגּ֥וּל ה֖וּא לֹ֥א יֵרָצֶֽה׃ 8 וְאֹֽכְלָיו֙ עֲוֺנ֣וֹ יִשָּׂ֔א כִּֽי־אֶת־קֹ֥דֶשׁ יְהוָ֖ה חִלֵּ֑ל וְנִכְרְתָ֛ה הַנֶּ֥פֶשׁ הַהִ֖וא מֵעַמֶּֽיהָ׃ 9 וּֽבְקֻצְרְכֶם֙ אֶת־קְצִ֣יר אַרְצְכֶ֔ם לֹ֧א תְכַלֶּ֛ה פְּאַ֥ת שָׂדְךָ֖ לִקְצֹ֑ר וְלֶ֥קֶט קְצִֽירְךָ֖ לֹ֥א תְלַקֵּֽט׃ 10 וְכַרְמְךָ֙ לֹ֣א תְעוֹלֵ֔ל וּפֶ֥רֶט כַּרְמְךָ֖ לֹ֣א תְלַקֵּ֑ט לֶֽעָנִ֤י וְלַגֵּר֙ תַּעֲזֹ֣ב אֹתָ֔ם אֲנִ֖י יְהוָ֥ה אֱלֹהֵיכֶֽם׃ 11 לֹ֖א תִּגְנֹ֑בוּ וְלֹא־תְכַחֲשׁ֥וּ וְלֹֽא־תְשַׁקְּר֖וּ אִ֥ישׁ בַּעֲמִיתֽוֹ׃ 12 וְלֹֽא־תִשָּׁבְע֥וּ בִשְׁמִ֖י לַשָּׁ֑קֶר וְחִלַּלְתָּ֛ אֶת־שֵׁ֥ם אֱלֹהֶ֖יךָ אֲנִ֥י יְהוָֽה׃ 13 לֹֽא־תַעֲשֹׁ֥ק אֶת־רֵֽעֲךָ֖ וְלֹ֣א תִגְזֹ֑ל לֹֽא־תָלִ֞ין פְּעֻלַּ֥ת שָׂכִ֛יר אִתְּךָ֖ עַד־בֹּֽקֶר׃ 14 לֹא־תְקַלֵּ֣ל חֵרֵ֔שׁ וְלִפְנֵ֣י עִוֵּ֔ר לֹ֥א תִתֵּ֖ן מִכְשֹׁ֑ל וְיָרֵ֥אתָ מֵּאֱלֹהֶ֖יךָ אֲנִ֥י יְהוָֽה׃ 15 לֹא־תַעֲשׂ֥וּ עָ֙וֶל֙ בַּמִּשְׁפָּ֔ט לֹא־תִשָּׂ֣א פְנֵי־דָ֔ל וְלֹ֥א תֶהְדַּ֖ר פְּנֵ֣י גָד֑וֹל בְּצֶ֖דֶק תִּשְׁפֹּ֥ט עֲמִיתֶֽךָ׃ 16 לֹא־תֵלֵ֤ךְ רָכִיל֙ בְּעַמֶּ֔יךָ לֹ֥א תַעֲמֹ֖ד עַל־דַּ֣ם רֵעֶ֑ךָ אֲנִ֖י יְהוָֽה׃ 17 לֹֽא־תִשְׂנָ֥א אֶת־אָחִ֖יךָ בִּלְבָבֶ֑ךָ הוֹכֵ֤חַ תּוֹכִ֙יחַ֙ אֶת־עֲמִיתֶ֔ךָ וְלֹא־תִשָּׂ֥א עָלָ֖יו חֵֽטְא׃ 18 לֹֽא־תִקֹּ֤ם וְלֹֽא־תִטֹּר֙ אֶת־בְּנֵ֣י עַמֶּ֔ךָ וְאָֽהַבְתָּ֥ לְרֵעֲךָ֖ כָּמ֑וֹךָ אֲנִ֖י יְהוָֽה׃ 19 אֶֽת־חֻקֹּתַי֮ תִּשְׁמֹרוּ֒ בְּהֶמְתְּךָ֙ לֹא־תַרְבִּ֣יעַ כִּלְאַ֔יִם שָׂדְךָ֖ לֹא־תִזְרַ֣ע כִּלְאָ֑יִם וּבֶ֤גֶד כִּלְאַ֙יִם֙ שֽׁ͏ַעַטְנֵ֔ז לֹ֥א יַעֲלֶ֖ה עָלֶֽיךָ׃   פ
20 וְ֠אִישׁ כִּֽי־יִשְׁכַּ֨ב אֶת־אִשָּׁ֜ה שִׁכְבַת־זֶ֗רַע וְהִ֤וא שִׁפְחָה֙ נֶחֱרֶ֣פֶת לְאִ֔ישׁ וְהָפְדֵּה֙ לֹ֣א נִפְדָּ֔תָה א֥וֹ חֻפְשָׁ֖ה לֹ֣א נִתַּן־לָ֑הּ בִּקֹּ֧רֶת תִּהְיֶ֛ה לֹ֥א יוּמְת֖וּ כִּי־לֹ֥א חֻפָּֽשָׁה׃ 21 וְהֵבִ֤יא אֶת־אֲשָׁמוֹ֙ לַֽיהוָ֔ה אֶל־פֶּ֖תַח אֹ֣הֶל מוֹעֵ֑ד אֵ֖יל אָשָֽׁם׃ 22 וְכִפֶּר֩ עָלָ֨יו הַכֹּהֵ֜ן בְּאֵ֤יל הָֽאָשָׁם֙ לִפְנֵ֣י יְהוָ֔ה עַל־חַטָּאת֖וֹ אֲשֶׁ֣ר חָטָ֑א וְנִסְלַ֣ח ל֔וֹ מֵחַטָּאת֖וֹ אֲשֶׁ֥ר חָטָֽא׃   פ
23 וְכִי־תָבֹ֣אוּ אֶל־הָאָ֗רֶץ וּנְטַעְתֶּם֙ כָּל־עֵ֣ץ מַאֲכָ֔ל וַעֲרַלְתֶּ֥ם עָרְלָת֖וֹ אֶת־פִּרְי֑וֹ שָׁלֹ֣שׁ שָׁנִ֗ים יִהְיֶ֥ה לָכֶ֛ם עֲרֵלִ֖ים לֹ֥א יֵאָכֵֽל׃ 24 וּבַשָּׁנָה֙ הָרְבִיעִ֔ת יִהְיֶ֖ה כָּל־פִּרְי֑וֹ קֹ֥דֶשׁ הִלּוּלִ֖ים לַיהוָֽה׃ 25 וּבַשָּׁנָ֣ה הַחֲמִישִׁ֗ת תֹּֽאכְלוּ֙ אֶת־פִּרְי֔וֹ לְהוֹסִ֥יף לָכֶ֖ם תְּבוּאָת֑וֹ אֲנִ֖י יְהוָ֥ה אֱלֹהֵיכֶֽם׃ 26 לֹ֥א תֹאכְל֖וּ עַל־הַדָּ֑ם לֹ֥א תְנַחֲשׁ֖וּ וְלֹ֥א תְעוֹנֵֽנוּ׃ 27 לֹ֣א תַקִּ֔פוּ פְּאַ֖ת רֹאשְׁכֶ֑ם וְלֹ֣א תַשְׁחִ֔ית אֵ֖ת פְּאַ֥ת זְקָנֶֽךָ׃ 28 וְשֶׂ֣רֶט לָנֶ֗פֶשׁ לֹ֤א תִתְּנוּ֙ בִּבְשַׂרְכֶ֔ם וּכְתֹ֣בֶת קֽ͏ַעֲקַ֔ע לֹ֥א תִתְּנ֖וּ בָּכֶ֑ם אֲנִ֖י יְהוָֽה׃ 29 אַל־תְּחַלֵּ֥ל אֶֽת־בִּתְּךָ֖ לְהַזְנוֹתָ֑הּ וְלֹא־תִזְנֶ֣ה הָאָ֔רֶץ וּמָלְאָ֥ה הָאָ֖רֶץ זִמָּֽה׃ 30 אֶת־שַׁבְּתֹתַ֣י תִּשְׁמֹ֔רוּ וּמִקְדָּשִׁ֖י תִּירָ֑אוּ אֲנִ֖י יְהוָֽה׃ 31 אַל־תִּפְנ֤וּ אֶל־הָאֹבֹת֙ וְאֶל־הַיִּדְּעֹנִ֔ים אַל־תְּבַקְשׁ֖וּ לְטָמְאָ֣ה בָהֶ֑ם אֲנִ֖י יְהוָ֥ה אֱלֹהֵיכֶֽם׃ 32 מִפְּנֵ֤י שֵׂיבָה֙ תָּק֔וּם וְהָדַרְתָּ֖ פְּנֵ֣י זָקֵ֑ן וְיָרֵ֥אתָ מֵּאֱלֹהֶ֖יךָ אֲנִ֥י יְהוָֽה׃   פ
33 וְכִֽי־יָג֧וּר אִתְּךָ֛ גֵּ֖ר בְּאַרְצְכֶ֑ם לֹ֥א תוֹנ֖וּ אֹתֽוֹ׃ 34 כְּאֶזְרָ֣ח מִכֶּם֩ יִהְיֶ֨ה לָכֶ֜ם הַגֵּ֣ר הַגָּ֣ר אִתְּכֶ֗ם וְאָהַבְתָּ֥ לוֹ֙ כָּמ֔וֹךָ כִּֽי־גֵרִ֥ים הֱיִיתֶ֖ם בְּאֶ֣רֶץ מִצְרָ֑יִם אֲנִ֖י יְהוָ֥ה אֱלֹהֵיכֶֽם׃ 35 לֹא־תַעֲשׂ֥וּ עָ֖וֶל בַּמִּשְׁפָּ֑ט בַּמִּדָּ֕ה בַּמִּשְׁקָ֖ל וּבַמְּשׂוּרָֽה׃ 36 מֹ֧אזְנֵי צֶ֣דֶק אַבְנֵי־צֶ֗דֶק אֵ֥יפַת צֶ֛דֶק וְהִ֥ין צֶ֖דֶק יִהְיֶ֣ה לָכֶ֑ם אֲנִי֙ יְהוָ֣ה אֱלֹֽהֵיכֶ֔ם אֲשֶׁר־הוֹצֵ֥אתִי אֶתְכֶ֖ם מֵאֶ֥רֶץ מִצְרָֽיִם׃ 37 וּשְׁמַרְתֶּ֤ם אֶת־כָּל־חֻקֹּתַי֙ וְאֶת־כָּל־מִשְׁפָּטַ֔י וַעֲשִׂיתֶ֖ם אֹתָ֑ם אֲנִ֖י יְהוָֽה׃   פ