Yiddish
Hebrew
אידיש
1 האָט געענטפֿערט אִיובֿ, און האָט געזאָגט: 2 אמת, איך װײס אַז אַזױ איז עס; און װי קען אַ מענטש גערעכט זײַן קעגן גאָט? 3 אַז ער זאָל װעלן זיך קריגן מיט אים, װאָלט ער אים ניט געקענט ענטפֿערן אײנס פֿון טױזנט. 4 קלוג אין האַרצן, און שטאַרק אין כּוח – װער קען זיך עַקשנען קעגן אים און אַרױס גאַנץ? 5 דער װאָס רוקט איבער בערג, און זײ מערקן ניט, װען ער קערט זײ איבער אין זײַן צאָרן. 6 דער װאָס טרײסלט אױף די ערד פֿון איר אָרט, אַז אירע זײַלן ציטערן. 7 דער װאָס הײסט דער זון, און זי שײַנט ניט, און די שטערן פֿאַרחתמעט ער. 8 ער האָט אױסגעשפּרײט די הימלען אַלײן, און ער טרעט אױף די הײכן פֿון ים. 9 ער האָט געמאַכט דעם בערשטערן, דעם אָריאָן און דעם זיבנשטערן, און די קאַמערן פֿון דָרום. 10 ער טוט גרױסע זאַכן אַזש ניט צו דערפֿאָרשן, און װוּנדער אַזש אָן אַ צאָל. 11 אָט גײט ער מיר פֿאַרבײַ, און איך זע ניט, און ער ציט דורך, און איך מערק אים ניט. 12 אָט כאַפּט ער אַװעק – װער קען אים אָפּהאַלטן? װער קען אים זאָגן: װאָס טוסטו? 13 גאָט קערט ניט אָפּ זײַן צאָרן; אונטער אים האָבן זיך געבױגן די העלפֿער פֿון רַהַבֿ. 14 הײַנט װי שױן קען איך אים ענטפֿערן, קלײַבן מײַנע װערטער קעגן אים? 15 װאָס אַפֿילו איך זאָל גערעכט זײַן, קען איך ניט ענטפֿערן; בעטן מוז איך זיך בײַ דעם װאָס משפּט מיך. 16 אַפֿילו איך זאָל רופֿן און ער זאָל ענטפֿערן, װאָלט איך ניט גלױבן אַז ער האָט פֿאַרנומען מײַן קָול. 17 ער װאָס צערײַבט מיך מיט שטורעמװינט, און מערט מײַנע װוּנדן אומזיסט. 18 ער לאָזט מיך מײַן אָטעם ניט אָפּציִען, נײַערט ער זעטיקט מיך מיט ביטערנישן. 19 אױב אין כּוח, איז ער מאַכטיקער, און אױב אױף אַ משפּט: ״װער קען מיך לאָדן?״ 20 אַפֿילו איך זאָל זײַן גערעכט, װעט מײַן מױל מיך פֿאַרשולדיקן; איך מעג זײַן אומשולדיק, װעט ער מיך מאַכן פֿאַר קרום. 21 איך בין אומשולדיק; מיך אַרט ניט מײַן נפֿש, מיר איז נמאס מײַן לעבן. 22 עס איז אַלץ אײנס, דרום זאָג איך: דעם אומשולדיקן אַזױ װי דעם רָשע פֿאַרלענדט ער. 23 װען די רוט טײט פּלוצלינג, שפּאָט ער אױף דעם גוססן פֿון די אומשולדיקע. 24 די ערד איז איבערגעגעבן אין דער האַנט פֿון רָשע; דעם פּנים פֿון אירע ריכטער פֿאַרדעקט ער; אױב ניט, װער דען איז דאָס? 25 און מײַנע טעג זײַנען פֿלינקער פֿון אַ לױפֿער, זײ זײַנען אַנטלאָפֿן, ניט אָנגעזען גוטס. 26 זײ זײַנען אַװעק גלײַך װי ראָרשיפֿן, װי אַן אָדלער װאָס שװעבט אױפֿן עסן. 27 אַז איך זאָג, איך װעל פֿאַרגעסן מײַן קלאָג, אַװעקװאַרפֿן מײַן אומעטיק פּנים, און זיך אױפֿמונטערן, 28 שרעק איך זיך פֿאַר אַלע מײַנע װײטאָגן, איך װײס אַז דו װעסט מיר ניט שענקען. 29 שולדיק מוז איך בלײַבן, טאָ נאָך װאָס זאָל איך מיך מיִען אומנישט? 30 אַז איך װאָלט זיך געװאַשן מיט שנײװאַסער, און גערײניקט מיט לױג מײַנע הענט, 31 װעסטו דענצמאָל אין אַ גראָבן מיך אײַנטונקען, אַז מײַנע קלײדער װעלן זיך עקלען מיט מיר. 32 װאָרום ניט אַ מענטש װי איך איז ער, איך זאָל אים ענטפֿערן, מיר זאָלן אין אײנעם צום משפּט גײן. 33 ניטאָ צװישן אונדז קײן אַנטשײדער, װאָס זאָל לײגן זײַן האַנט אױף אונדז בײדן. 34 זאָל ער אָפּטאָן פֿון מיר זײַן רוט, און זײַן אימה זאָל מיך ניט שרעקן, 35 װעל איך רעדן, און ניט מורא האָבן פֿאַר אים; װאָרום בין איך דען ניט פֿעסט בײַ זיך?
עברית
1 וַיַּ֥עַן אִיּ֗וֹב וַיֹּאמַֽר׃ 2 אָ֭מְנָם יָדַ֣עְתִּי כִי־כֵ֑ן וּמַה־יִּצְדַּ֖ק אֱנ֣וֹשׁ עִם־אֵֽל׃ 3 אִם־יַ֭חְפֹּץ לָרִ֣יב עִמּ֑וֹ לֹֽא־יַ֝עֲנֶ֗נּוּ אַחַ֥ת מִנִּי־אָֽלֶף׃ 4 חֲכַ֣ם לֵ֭בָב וְאַמִּ֣יץ כֹּ֑חַ מִֽי־הִקְשָׁ֥ה אֵ֝לָ֗יו וַיִּשְׁלָֽם׃ 5 הַמַּעְתִּ֣יק הָ֭רִים וְלֹ֣א יָדָ֑עוּ אֲשֶׁ֖ר הֲפָכָ֣ם בְּאַפּֽוֹ׃ 6 הַמַּרְגִּ֣יז אֶ֭רֶץ מִמְּקוֹמָ֑הּ וְ֝עַמּוּדֶ֗יהָ יִתְפַלָּצֽוּן׃ 7 הָאֹמֵ֣ר לַ֭חֶרֶס וְלֹ֣א יִזְרָ֑ח וּבְעַ֖ד כּוֹכָבִ֣ים יַחְתֹּֽם׃ 8 נֹטֶ֣ה שָׁמַ֣יִם לְבַדּ֑וֹ וְ֝דוֹרֵ֗ךְ עַל־בָּ֥מֳתֵי יָֽם׃ 9 עֹֽשֶׂה־עָ֭שׁ כְּסִ֥יל וְכִימָ֗ה וְחַדְרֵ֥י תֵמָֽן׃ 10 עֹשֶׂ֣ה גְ֭דֹלוֹת עַד־אֵ֣ין חֵ֑קֶר וְנִפְלָא֗וֹת עַד־אֵ֥ין מִסְפָּֽר׃ 11 הֵ֤ן יַעֲבֹ֣ר עָ֭לַי וְלֹ֣א אֶרְאֶ֑ה וְ֝יַחֲלֹ֗ף וְֽלֹא־אָבִ֥ין לֽוֹ׃ 12 הֵ֣ן יַ֭חְתֹּף מִ֣י יְשִׁיבֶ֑נּוּ מִֽי־יֹאמַ֥ר אֵ֝לָ֗יו מַֽה־תַּעֲשֶֽׂה׃ 13 אֱ֭לוֹהַּ לֹא־יָשִׁ֣יב אַפּ֑וֹ תחתו שָׁ֝חֲח֗וּ עֹ֣זְרֵי רָֽהַב׃ 14 אַ֭ף כִּֽי־אָנֹכִ֣י אֶֽעֱנֶ֑נּוּ אֶבְחֲרָ֖ה דְבָרַ֣י עִמּֽוֹ׃ 15 אֲשֶׁ֣ר אִם־צָ֭דַקְתִּי לֹ֣א אֶעֱנֶ֑ה לִ֝מְשֹׁפְטִ֗י אֶתְחַנָּֽן׃ 16 אִם־קָרָ֥אתִי וַֽיַּעֲנֵ֑נִי לֹֽא־אַ֝אֲמִ֗ין כִּֽי־יַאֲזִ֥ין קוֹלִֽי׃ 17 אֲשֶׁר־בִּשְׂעָרָ֥ה יְשׁוּפֵ֑נִי וְהִרְבָּ֖ה פְצָעַ֣י חִנָּֽם׃ 18 לֹֽא־יִ֭תְּנֵנִי הָשֵׁ֣ב רוּחִ֑י כִּ֥י יַ֝שְׂבִּעַ֗נִי מַמְּרֹרִֽים׃ 19 אִם־לְכֹ֣חַ אַמִּ֣יץ הִנֵּ֑ה וְאִם־לְ֝מִשְׁפָּ֗ט מִ֣י יוֹעִידֵֽנִי׃ 20 אִם־אֶ֭צְדָּק פִּ֣י יַרְשִׁיעֵ֑נִי תָּֽם־אָ֝֗נִי וַֽיַּעְקְשֵֽׁנִי׃ 21 תָּֽם־אָ֭נִי לֹֽא־אֵדַ֥ע נַפְשִׁ֗י אֶמְאַ֥ס חַיָּֽי׃ 22 אַחַ֗ת הִ֥יא עַל־כֵּ֥ן אָמַ֑רְתִּי תָּ֥ם וְ֝רָשָׁ֗ע ה֣וּא מְכַלֶּֽה׃ 23 אִם־שׁ֭וֹט יָמִ֣ית פִּתְאֹ֑ם לְמַסַּ֖ת נְקִיִּ֣ם יִלְעָֽג׃ 24 אֶ֤רֶץ נִתְּנָ֬ה בְֽיַד־רָשָׁ֗ע פְּנֵֽי־שֹׁפְטֶ֥יהָ יְכַסֶּ֑ה אִם־לֹ֖א אֵפ֣וֹא מִי־הֽוּא׃ 25 וְיָמַ֣י קַ֭לּוּ מִנִּי־רָ֑ץ בָּֽ֝רְח֗וּ לֹא־רָא֥וּ טוֹבָֽה׃ 26 חָ֭לְפוּ עִם־אֳנִיּ֣וֹת אֵבֶ֑ה כְּ֝נֶ֗שֶׁר יָט֥וּשׂ עֲלֵי־אֹֽכֶל׃ 27 אִם־אָ֭מְרִי אֶשְׁכְּחָ֣ה שִׂיחִ֑י אֶעֶזְבָ֖ה פָנַ֣י וְאַבְלִֽיגָה׃ 28 יָגֹ֥רְתִּי כָל־עַצְּבֹתָ֑י יָ֝דַ֗עְתִּי כִּי־לֹ֥א תְנַקֵּֽנִי׃ 29 אָנֹכִ֥י אֶרְשָׁ֑ע לָמָּה־זֶּ֝֗ה הֶ֣בֶל אִיגָֽע׃ 30 אִם־הִתְרָחַ֥צְתִּי במו־שָׁ֑לֶג וַ֝הֲזִכּ֗וֹתִי בְּבֹ֣ר כַּפָּֽי׃ 31 אָ֭ז בַּשַּׁ֣חַת תִּטְבְּלֵ֑נִי וְ֝תִֽעֲב֗וּנִי שַׂלְמוֹתָֽי׃ 32 כִּי־לֹא־אִ֣ישׁ כָּמֹ֣נִי אֶֽעֱנֶ֑נּוּ נָב֥וֹא יַ֝חְדָּ֗ו בַּמִּשְׁפָּֽט׃ 33 לֹ֣א יֵשׁ־בֵּינֵ֣ינוּ מוֹכִ֑יחַ יָשֵׁ֖ת יָד֣וֹ עַל־שְׁנֵֽינוּ׃ 34 יָסֵ֣ר מֵעָלַ֣י שִׁבְט֑וֹ וְ֝אֵמָת֗וֹ אַֽל־תְּבַעֲתַֽנִּי׃ 35 אַֽ֭דַבְּרָה וְלֹ֣א אִירָאֶ֑נּוּ כִּ֥י לֹא־כֵ֥ן אָ֝נֹכִ֗י עִמָּדִֽי׃