Yiddish
Hebrew
אידיש
1 זע, די האָפֿענונג װערט צום נאַרן; שױן פֿון זײַן אָנבליק װערט מען דאָך אַנידערגעשלײַדערט. 2 ניטאָ דער אַכזר אױף זיך װאָס זאָל אים װעלן אױפֿרײצן; הײַנט װער איז דער װאָס קען זיך שטעלן פֿאַר מיר? 3 װער עס טרעט אַרױס אַקעגן מיר, דעם באַצאָל איך; װאָס אונטערן גאַנצן הימל איז מײַן. 4 זאָל איך אים פֿאַרשװײַגן זײַנע פּלױדערײַען, און דאָס האָפֿערדיקע רעדן, און זײַן שײנעם מַעַנה-לשון? 5 װער האָט אָפּגעדעקט דעם אױבערשלאַק פֿון זײַן מלבוש? צו זײַן טאָפּעלן געביס װער קען צוקומען? 6 די טירן פֿון זײַן פּנים װער האָט געעפֿנט? אַרום זײַנע צײן איז אַן אימה. 7 שטאָלץ זײַנען די פּאַנצערשופּן, צונױפֿגעשלאָסן װי מיט אַ זיגל אַ פֿעסטן; 8 אײנע צו דער אַנדערער זײַנען זײ נאָנט, אַז אַ לופֿט קען ניט דורכגײן צװישן זײ. 9 אײנע צו דער צװײטער איז באַהעפֿט, זײ האַלטן זיך פֿעסט און צעשײדן זיך ניט. 10 זײַן ניסן שטראַלט אַרױס אַ ליכט, און זײַנע אױגן זײַנען װי די ברעמען פֿון פֿרימאָרגן. 11 פֿון זײַן מױל גײען פֿלאַמען, פֿונקען פֿײַער רײַסן זיך אַרױס. 12 פֿון זײַנע נאָזלעכער גײט אַ רױך, װי פֿון אַ קאָכיקן טאָפּ און ברענעדיקן ראָר. 13 זײַן אָטעם גליט װי קױלן, און אַ פֿלאַקער גײט אַרױס פֿון זײַן מױל. 14 אױף זײַן האַלדז רוט די שטאַרקײט, און אים פֿאַרױס טאַנצט די אַנגסט. 15 די קנײטשן פֿון זײַן פֿלײש זײַנען באַהעפֿט; עס איז פֿעסט אױף אים, עס רירט זיך ניט. 16 זײַן האַרץ איז פֿעסט װי שטײן, יאָ, פֿעסט װי אַן אונטערשטער מילשטײן. 17 פֿאַר זײַן הײב שרעקן זיך די מאַכטיקע, פֿון צעבראָכנקײט װערן זײ אױסער זיך. 18 װיל מען אים אָנקריגן, קען קײן שװערד ניט באַשטײן, קײן שפּיז, קײן װאַרפֿשפּיז, און קײן פֿײַל. 19 ער באַטראַכט אײַזן פֿאַר שטרױ, און קופּער פֿאַר האָלץ פֿאַרפֿױלטן. 20 אים פֿאַריאָגט ניט דער זון פֿון בױגן; פֿאַרקערט אין שפּרײ װערן פֿאַר אים שלײַדערשטײנער. 21 װי שפּרײ זײַנען פֿלעקער גערעכנט, און ער לאַכט פֿון רַעש פֿון דער פּיקע. 22 זײַן אונטערזײַט איז שפּיציקע שאַרבנס; ער בעט אױס אַ דרעששליטן אױפֿן קױט. 23 ער צעקאָכט װי אַ טאָפּ די טיפֿעניש, ער מאַכט דעם ים װי זוד. 24 הינטער זיך לאָזט ער אַ ליכטיקן שטעג; מע מײנט דער תּהָום איז גרײַזגראָ. 25 ניטאָ אױף דער ערד זײַן גלײַכן, געמאַכט צו זײַן אָן אַ מורא. 26 אױף יעטװעדער העכסטן קוקט ער אַראָפּ, ער איז דער מלך איבער אַלע שטאָלצע חיות.
עברית
1 הֵן־תֹּחַלְתּ֥וֹ נִכְזָ֑בָה הֲגַ֖ם אֶל־מַרְאָ֣יו יֻטָֽל׃ 2 לֹֽא־אַ֭כְזָר כִּ֣י יְעוּרֶ֑נּוּ וּמִ֥י ה֝֗וּא לְפָנַ֥י יִתְיַצָּֽב׃ 3 מִ֣י הִ֭קְדִּימַנִי וַאֲשַׁלֵּ֑ם תַּ֖חַת כָּל־הַשָּׁמַ֣יִם לִי־הֽוּא׃ 4 לא־אַחֲרִ֥ישׁ בַּדָּ֑יו וּדְבַר־גְּ֝בוּר֗וֹת וְחִ֣ין עֶרְכּֽוֹ׃ 5 מִֽי־גִ֭לָּה פְּנֵ֣י לְבוּשׁ֑וֹ בְּכֶ֥פֶל רִ֝סְנ֗וֹ מִ֣י יָבֽוֹא׃ 6 דַּלְתֵ֣י פָ֭נָיו מִ֣י פִתֵּ֑חַ סְבִיב֖וֹת שִׁנָּ֣יו אֵימָֽה׃ 7 גַּ֭אֲוָה אֲפִיקֵ֣י מָֽגִנִּ֑ים סָ֝ג֗וּר חוֹתָ֥ם צָֽר׃ 8 אֶחָ֣ד בְּאֶחָ֣ד יִגַּ֑שׁוּ וְ֝ר֗וּחַ לֹא־יָב֥וֹא בֵֽינֵיהֶֽם׃ 9 אִישׁ־בְּאָחִ֥יהוּ יְדֻבָּ֑קוּ יִ֝תְלַכְּד֗וּ וְלֹ֣א יִתְפָּרָֽדוּ׃ 10 עֲ‍ֽ֭טִישֹׁתָיו תָּ֣הֶל א֑וֹר וְ֝עֵינָ֗יו כְּעַפְעַפֵּי־שָֽׁחַר׃ 11 מִ֭פִּיו לַפִּידִ֣ים יַהֲלֹ֑כוּ כִּיד֥וֹדֵי אֵ֝֗שׁ יִתְמַלָּֽטוּ׃ 12 מִ֭נְּחִירָיו יֵצֵ֣א עָשָׁ֑ן כְּד֖וּד נָפ֣וּחַ וְאַגְמֹֽן׃ 13 נַ֭פְשׁוֹ גֶּחָלִ֣ים תְּלַהֵ֑ט וְ֝לַ֗הַב מִפִּ֥יו יֵצֵֽא׃ 14 בְּֽ֭צַוָּארוֹ יָלִ֣ין עֹ֑ז וּ֝לְפָנָ֗יו תָּד֥וּץ דְּאָבָֽה׃ 15 מַפְּלֵ֣י בְשָׂר֣וֹ דָבֵ֑קוּ יָצ֥וּק עָ֝לָ֗יו בַּל־יִמּֽוֹט׃ 16 לִ֭בּוֹ יָצ֣וּק כְּמוֹ־אָ֑בֶן וְ֝יָצ֗וּק כְּפֶ֣לַח תַּחְתִּֽית׃ 17 מִ֭שֵּׂתוֹ יָג֣וּרוּ אֵלִ֑ים מִ֝שְּׁבָרִ֗ים יִתְחַטָּֽאוּ׃ 18 מַשִּׂיגֵ֣הוּ חֶ֭רֶב בְּלִ֣י תָק֑וּם חֲנִ֖ית מַסָּ֣ע וְשִׁרְיָֽה׃ 19 יַחְשֹׁ֣ב לְתֶ֣בֶן בַּרְזֶ֑ל לְעֵ֖ץ רִקָּב֣וֹן נְחוּשָֽׁה׃ 20 לֹֽא־יַבְרִיחֶ֥נּוּ בֶן־קָ֑שֶׁת לְ֝קַ֗שׁ נֶהְפְּכוּ־ל֥וֹ אַבְנֵי־קָֽלַע׃ 21 כְּ֭קַשׁ נֶחְשְׁב֣וּ תוֹתָ֑ח וְ֝יִשְׂחַ֗ק לְרַ֣עַשׁ כִּידֽוֹן׃ 22 תַּ֭חְתָּיו חַדּ֣וּדֵי חָ֑רֶשׂ יִרְפַּ֖ד חָר֣וּץ עֲלֵי־טִֽיט׃ 23 יַרְתִּ֣יחַ כַּסִּ֣יר מְצוּלָ֑ה יָ֝֗ם יָשִׂ֥ים כַּמֶּרְקָחָֽה׃ 24 אַ֭חֲרָיו יָאִ֣יר נָתִ֑יב יַחְשֹׁ֖ב תְּה֣וֹם לְשֵׂיבָֽה׃ 25 אֵֽין־עַל־עָפָ֥ר מָשְׁל֑וֹ הֶ֝עָשׂ֗וּ לִבְלִי־חָֽת׃ 26 אֵֽת־כָּל־גָּבֹ֥הַּ יִרְאֶ֑ה ה֝֗וּא מֶ֣לֶךְ עַל־כָּל־בְּנֵי־שָֽׁחַץ׃   ס