Yiddish
Hebrew
אידיש
1 אָבער הער אַקאָרשט, אִיובֿ, מײַנע רײד, און אַלע מײַנע װערטער פֿאַרנעם. 2 זע נאָר, איך האָב געעפֿנט מײַן מױל, מײַן צונג רעדט אין מײַן גומען. 3 אױפֿריכטיק פֿון מײַן האַרצן זײַנען מײַנע װערטער, און װאָס מײַנע ליפּן װײסן, זאָגן זײ קלאָר. 4 דער גײַסט פֿון גאָט האָט מיך געמאַכט, און דער אָטעם פֿון אַלמאַכטיקן האַלט מיך בײַם לעבן. 5 אױב דו קענסט, ענטפֿער מיר, ברײט דיך אָן קעגן מיר, שטעל זיך אַװעק. 6 זע, איך בין אַזױ װי דו בײַ גאָט, איך אױך בין פֿון לײם געפֿורעמט געװאָרן. 7 זע, מײַן אימה שרעקט דיך ניט, און מײַן לאַסט דריקט ניט אױף דיר. 8 יאָ, האָסט געזאָגט אין מײַנע אױערן, און דעם קָול פֿון די װערטער האָב איך געהערט: 9 רײן בין איך, אָן אַ פֿאַרברעך, לױטער בין איך, און האָב ניט קײן זינד: 10 זע, בלבולים געפֿינט ער אױף מיר, ער רעכנט מיך פֿאַר זײַן שׂונא; 11 ער טוט אַרײַן אין אַ קלאָץ מײַנע פֿיס, ער היט אַלע מײַנע שטעגן. 12 אָט אין דעם ביסטו ניט גערעכט, װעל איך דיר ענטפֿערן, װאָרום גאָט איז גרעסער פֿון מענטשן. 13 פֿאַר װאָס קריגסטו זיך מיט אים, װאָס ער פֿאַרענטפֿערט ניט אַלע זײַנע מעשׂים? 14 װאָרום אױף אײן שטײגער רעדט גאָט, און אױף צװײ, הגם מע מערקט עס ניט. 15 אין אַ חָלום, אַ זעונג פֿון דער נאַכט, װען אַ טיפֿער שלאָף פֿאַלט אױף מענטשן, אין שלומער אױפֿן געלעגער, 16 דענצמאָל אַנטפּלעקט ער דעם אױער פֿון מענטשן, און פֿאַרחתמעט מיט אַ מוסר צו זײ, 17 כּדי דער מענטש זאָל אַװעקװאַרפֿן זײַן טאָן; און ער באַשירעמט פֿון האָפֿערדיקײט דעם מאַן. 18 ער פֿאַרמײַדט זײַן זעל פֿון גרוב, און זײַן לעבן פֿון אומקומען דורכן שװערד. 19 אָדער ער װערט געשטראָפֿט מיט װײטאָג אױף זײַן געלעגער, און אַלע זײַנע בײנער װערן שטײַף. 20 און זײַן לעבן מאַכט אים זיך עקלען מיט ברױט, און זײַן זעל מיטן גלוסטיקסטן מאכל. 21 אָפּגעצערט װערט זײַן פֿלײש פֿון פּנים, און אײַנגעדאַרט זײַנע בײנער, ניט אָנצוקוקן. 22 און זײַן זעל גענענט צו דער גרוב, און זײַן לעבן צו די טײטער. 23 אױב עס איז דאָ פֿאַר אים אַ מלאך, אַ מליץ-יושר אײנער פֿון טױזנט, צו זאָגן אױפֿן מענטשן זײַן רעכטפֿאַרטיקײט, 24 לײַטזעליקט ער אים, און זאָגט: לײז אים אױס פֿון נידערן אין גרוב; איך האָב געפֿונען אַן אױסלײז. 25 זײַן לײַב װערט פֿרישער װי ייִנגלװײַז, ער קערט זיך אום צו די טעג פֿון זײַן יוגנט. 26 ער בעט צו גאָט, און ער באַװיליקט אים, און ער זעט זײַן פּנים מיט לײַטזעליקײט, און קערט אום דעם מענטשן זײַן גערעכטיקײט. 27 ער קומט פֿאַר מענטשן און זאָגט: איך האָב געזינדיקט, און װאָס איז רעכט האָב איך פֿאַרדרײט, און עס האָט מיר ניט געלױנט. 28 אַזױ לײזט ער אױס זײַן זעל פֿון גײן אין גרוב, און זײַן לעבן זעט די ליכטיקײט. 29 זע, דאָס אַלץ טוט גאָט, צװײ מאָל, דרײַ מאָל, מיט אַ מענטשן, 30 כּדי אומצוקערן זײַן זעל פֿון גרוב, דערלוכטן צו װערן אין ליכט פֿון לעבן. 31 פֿאַרנעם, אִיובֿ, הער מיר צו; שװײַג, און איך װעל רעדן. 32 אױב דו האָסט װערטער, ענטפֿער מיר, רעד, װאָרום איך װעל דיך גערעכט מאַכן. 33 אױב ניט, הער דו מיר צו; שװײַג, און איך װעל דיך לערנען חכמה.
עברית
1 וְֽאוּלָ֗ם שְׁמַֽע־נָ֣א אִיּ֣וֹב מִלָּ֑י וְֽכָל־דְּבָרַ֥י הַאֲזִֽינָה׃ 2 הִנֵּה־נָ֭א פָּתַ֣חְתִּי פִ֑י דִּבְּרָ֖ה לְשׁוֹנִ֣י בְחִכִּֽי׃ 3 יֹֽשֶׁר־לִבִּ֥י אֲמָרָ֑י וְדַ֥עַת שְׂ֝פָתַ֗י בָּר֥וּר מִלֵּֽלוּ׃ 4 רֽוּחַ־אֵ֥ל עָשָׂ֑תְנִי וְנִשְׁמַ֖ת שַׁדַּ֣י תְּחַיֵּֽנִי׃ 5 אִם־תּוּכַ֥ל הֲשִׁיבֵ֑נִי עֶרְכָ֥ה לְ֝פָנַ֗י הִתְיַצָּֽבָה׃ 6 הֵן־אֲנִ֣י כְפִ֣יךָ לָאֵ֑ל מֵ֝חֹ֗מֶר קֹרַ֥צְתִּי גַם־אָֽנִי׃ 7 הִנֵּ֣ה אֵ֭מָתִי לֹ֣א תְבַעֲתֶ֑ךָּ וְ֝אַכְפִּ֗י עָלֶ֥יךָ לֹא־יִכְבָּֽד׃ 8 אַ֭ךְ אָמַ֣רְתָּ בְאָזְנָ֑י וְק֖וֹל מִלִּ֣ין אֶשְׁמָֽע׃ 9 זַ֥ךְ אֲנִ֗י בְּֽלִ֫י פָ֥שַׁע חַ֥ף אָנֹכִ֑י וְלֹ֖א עָוֺ֣ן לִֽי׃ 10 הֵ֣ן תְּ֭נוּאוֹת עָלַ֣י יִמְצָ֑א יַחְשְׁבֵ֖נִי לְאוֹיֵ֣ב לֽוֹ׃ 11 יָשֵׂ֣ם בַּסַּ֣ד רַגְלָ֑י יִ֝שְׁמֹ֗ר כָּל־אָרְחֹתָֽי׃ 12 הֶן־זֹ֣את לֹא־צָדַ֣קְתָּ אֶעֱנֶ֑ךָּ כִּֽי־יִרְבֶּ֥ה אֱ֝ל֗וֹהַ מֵאֱנֽוֹשׁ׃ 13 מַ֭דּוּעַ אֵלָ֣יו רִיב֑וֹתָ כִּ֥י כָל־דְּ֝בָרָ֗יו לֹ֣א־יַעֲנֶֽה׃ 14 כִּֽי־בְאַחַ֥ת יְדַבֶּר־אֵ֑ל וּ֝בִשְׁתַּ֗יִם לֹ֣א יְשׁוּרֶֽנָּה׃ 15 בַּחֲל֤וֹם חֶזְי֬וֹן לַ֗יְלָה בִּנְפֹ֣ל תַּ֭רְדֵּמָה עַל־אֲנָשִׁ֑ים בִּ֝תְנוּמ֗וֹת עֲלֵ֣י מִשְׁכָּֽב׃ 16 אָ֣ז יִ֭גְלֶה אֹ֣זֶן אֲנָשִׁ֑ים וּבְמֹ֖סָרָ֣ם יַחְתֹּֽם׃ 17 לְ֭הָסִיר אָדָ֣ם מַעֲשֶׂ֑ה וְגֵוָ֖ה מִגֶּ֣בֶר יְכַסֶּֽה׃ 18 יַחְשֹׂ֣ךְ נַ֭פְשׁוֹ מִנִּי־שָׁ֑חַת וְ֝חַיָּת֗וֹ מֵעֲבֹ֥ר בַּשָּֽׁלַח׃ 19 וְהוּכַ֣ח בְּ֭מַכְאוֹב עַל־מִשְׁכָּב֑וֹ וריב עֲצָמָ֣יו אֵתָֽן׃ 20 וְזִֽהֲמַ֣תּוּ חַיָּת֣וֹ לָ֑חֶם וְ֝נַפְשׁ֗וֹ מַאֲכַ֥ל תַּאֲוָֽה׃ 21 יִ֣כֶל בְּשָׂר֣וֹ מֵרֹ֑אִי ושפי עַ֝צְמוֹתָ֗יו לֹ֣א רֻאּֽוּ׃ 22 וַתִּקְרַ֣ב לַשַּׁ֣חַת נַפְשׁ֑וֹ וְ֝חַיָּת֗וֹ לַֽמְמִתִֽים׃ 23 אִם־יֵ֤שׁ עָלָ֨יו מַלְאָ֗ךְ מֵלִ֗יץ אֶחָ֥ד מִנִּי־אָ֑לֶף לְהַגִּ֖יד לְאָדָ֣ם יָשְׁרֽוֹ׃ 24 וַיְחֻנֶּ֗נּוּ וַיֹּ֗אמֶר פְּ֭דָעֵהוּ מֵרֶ֥דֶת שָׁ֗חַת מָצָ֥אתִי כֹֽפֶר׃ 25 רֻֽטֲפַ֣שׁ בְּשָׂר֣וֹ מִנֹּ֑עַר יָ֝שׁ֗וּב לִימֵ֥י עֲלוּמָֽיו׃ 26 יֶעְתַּ֤ר אֶל־אֱל֨וֹהַּ וַיִּרְצֵ֗הוּ וַיַּ֣רְא פָּ֭נָיו בִּתְרוּעָ֑ה וַיָּ֥שֶׁב לֶ֝אֱנ֗וֹשׁ צִדְקָתֽוֹ׃ 27 יָשֹׁ֤ר עַל־אֲנָשִׁ֗ים וַיֹּ֗אמֶר חָ֭טָאתִי וְיָשָׁ֥ר הֶעֱוֵ֗יתִי וְלֹא־שָׁ֥וָה לִֽי׃ 28 פָּדָ֣ה נפשי מֵעֲבֹ֣ר בַּשָּׁ֑חַת וחיתי בָּא֥וֹר תִּרְאֶֽה׃ 29 הֶן־כָּל־אֵ֭לֶּה יִפְעַל־אֵ֑ל פַּעֲמַ֖יִם שָׁל֣וֹשׁ עִם־גָּֽבֶר׃ 30 לְהָשִׁ֣יב נַ֭פְשׁוֹ מִנִּי־שָׁ֑חַת לֵ֝א֗וֹר בְּא֣וֹר הַֽחַיִּים׃ 31 הַקְשֵׁ֖ב אִיּ֥וֹב שְֽׁמַֽע־לִ֑י הַ֝חֲרֵ֗שׁ וְאָנֹכִ֥י אֲדַבֵּֽר׃ 32 אִם־יֵשׁ־מִלִּ֥ין הֲשִׁיבֵ֑נִי דַּ֝בֵּ֗ר כִּֽי־חָפַ֥צְתִּי צַדְּקֶֽךָּ׃ 33 אִם־אַ֭יִן אַתָּ֥ה שְֽׁמַֽע־לִ֑י הַ֝חֲרֵ֗שׁ וַאֲאַלֶּפְךָ֥ חָכְמָֽה׃   ס