Yiddish
Hebrew
אידיש
1 אַ בונד האָב איך געשלאָסן מיט מײַנע אױגן; און װאָס זאָל איך קוקן אױף אַ יונגפֿרױ? 2 װאָרום װאָס איז דער חלק פֿון גאָט פֿון אױבן, און די אַרב פֿון אַלמאַכטיקן פֿון דער הײך? 3 אױב ניט אַ בראָך פֿאַרן פֿאַרברעכער, און אומגליק פֿאַר די טוער פֿון אומרעכט? 4 זעט ער דען ניט אַלע מײַנע װעגן, און צײלט אַלע מײַנע טריט? 5 אױב איך בין אומגעגאַנגען מיט ליגן, און געאײַלט צו באַטרוג האָט מײַן פֿוס – 6 זאָל ער מיך װעגן אױף ריכטיקע װאָגשאָלן, און גאָט װעט װיסן מײַן אומשולד – 7 אױב מײַן טריט האָט זיך אָפּגענײַגט פֿון װעג, און נאָך מײַנע אױגן איז געגאַנגען מײַן האַרץ, און אין מײַנע הענט האָט זיך אָנגעקלעפּט אַ פֿלעק,
8 זאָל איך זײען, און אַן אַנדערער זאָל עסן, און מײַנע שפּראָצונגען זאָלן אױסגעװאָרצלט װערן. 9 אױב מײַן האַרץ איז פֿאַרפֿירט געװאָרן נאָך אַ פֿרױ, און איך האָב געלױערט בײַ דער טיר פֿון מײַן חבֿר, 10 זאָל מאָלן פֿאַר אַן אַנדערן מײַן װײַב, און אַנדערע זאָלן קניִען איבער איר. 11 װאָרום דאָס איז אַ שענדלעכקײט, און דאָס איז אַ זינד צום פֿאַרמשפּטן. 12 װאָרום דאָס איז אַ פֿײַער װאָס פֿאַרצערט ביז אונטערגאַנג, און מײַן גאַנצע תּבֿואה װאָלט עס אױסגעװאָרצלט. 13 אױב איך פֿלעג פֿאַראַכטן דאָס רעכט פֿון מײַן קנעכט און מײַן דינסטאין זײער קריג מיט מיר – 14 װאָס װאָלט איך דען געטאָן, אַז גאָט זאָל אױפֿשטײן? און אַז ער װאָלט געמאָנט, װאָס װאָלט איך אים געענטפֿערט? 15 האָט ניט דער װאָס האָט מיך אין מוטערלײַב באַשאַפֿן, אים באַשאַפֿן? און דער אײגענער אים אין טראַכט געפֿורעמט? 16 אױב איך פֿלעג פֿאַרמײַדן דעם פֿאַרלאַנג פֿון די אָרימע, און די אױגן פֿון דער אלמנה לאָזן אױסגײן; 17 אָדער איך פֿלעג עסן מײַן ביסן אַלײן, און דער יתום האָט דערפֿון ניט געגעסן – 18 נײן, פֿון מײַן יוגנט אָן איז ער אױפֿגעװאַקסן בײַ מיר װי בײַ אַ פֿאָטער, און פֿון מײַן מוטערלײַב אָן פֿלעג איך זי פֿירן. 19 אױב איך פֿלעג צוזען אַן אומגליקלעכן אָן אַ מלבושאון אָן אַ צודעק דעם אבֿיון; 20 אױב זײַנע לענדן האָבן מיך ניט געבענטשט, װײַל מיטן אָפּשער פֿון מײַנע שאָף פֿלעגט ער זיך דערװאַרעמען; 21 אױב איך האָב געהױבן אױף אַ יתום מײַן האַנט, װײַל איך פֿלעג זען מײַנע העלפֿער אין טױער, 22 זאָל מײַן אַקסל פֿון זײַן נאַקן אַראָפּפֿאַלן, און מײַן אָרעם זאָל פֿון געלענק אױסגעבראָכן װערן. 23 װאָרום דער בראָך פֿון גאָט איז געװען מײַן שרעק, און פֿון װעגן זײַן גרױסקײט פֿלעג איך זיך ניט דערװעגן. 24 אױב איך האָב געמאַכט גאָלד מײַן האָפֿענונג, און אױף גינגאָלד געזאָגט ״מײַן בטחון״; 25 אױב איך פֿלעג זיך פֿרײען װײַל מײַן פֿאַרמעג איז גרױס, און װײַל מײַן האַנט האָט דערגרײכט אַ סך; 26 אױב איך פֿלעג צוקוקן די זון װי זי שײַנט, אָדער די לבֿנה פּראַכטיק גײענדיק, 27 און מײַן האַרץ איז פֿאַרפֿירט געװאָרן אין פֿאַרבאָרגעניש, און מײַן מױל האָט געקושט מײַן האַנט; 28 װאָלט דאָס אױך געװען אַ זינד צום פֿאַרמשפּטן, װאָרום איך װאָלט געלײקנט אָן גאָט אין דער הײך. 29 אױב איך פֿלעג זיך פֿרײען אױף דעם בראָך פֿון מײַן שׂונא, און בין געװען אױפֿגעראַמט אַז אים האָט געטראָפֿן בײז – 30 אַז איך האָב צו מאָל ניט געלאָזט מײַן גומען זינדיקן, צו בעטן אַ קללה אױף זײַן לעבן – 31 אױב די מענטשן פֿון מײַן געצעלט האָבן ניט געזאָגט: װער קען װײַזן אײנעם װאָס האָט זיך ניט אָנגעזעט מיט פֿלײש בײַ אים? – 32 אױף דער גאַס פֿלעגט ניט נעכטיקן אַ פֿרעמדער, מײַנע טירן צום װעג פֿלעג איך עפֿענען – 33 אױב איך האָב פֿאַרדעקט װי אַ געװױנטלעכער מענטש מײַנע פֿאַרברעכן, צו באַהאַלטן אין מײַן בוזעם מײַן זינד, 34 װײַל איך פֿלעג מורא האָבן פֿאַרן גרױסן המון, און די פֿאַראַכטונג פֿון משפּחות פֿלעגט מיך שרעקן, און איך האָב געשװיגן און בין פֿון טיר ניט אַרױס – 35 הלװאי קריג איך ער זאָל מיר צוהערן! אָט איז מײַן אונטערשריפֿט, זאָל דער אַלמאַכטיקער מיר ענטפֿערן, און אַ געשריפֿטס זאָל אָנשרײַבן מײַן בַעַל-דין. 36 פֿאַר װאָר, איך װעל עס אױף מײַן אַקסל טראָגן! איך װעל עס מיר אָנבינדן אַזױ װי אַ קרױן. 37 די צאָל פֿון מײַנע טריט װעל איך אים דערצײלן; אַזױ װי אַ פֿירשט װעל איך צו אים גענענען. 38 אױב מײַן ערד שרײַט אױס קעגן מיר, און אַלע אירע בײטן װײנען; 39 אױב איר קראַפֿט האָב איך געגעסן אָן געלט, און די נשמה פֿון אירע אַרבעטער געלאָזט אױסהױכן, 40 זאָל אָנשטאָט װײץ אױפֿגײן אַ דאָרן. און אָנשטאָט גערשט װילדגעװעקס. געענדיקט די װערטער פֿון אִיובֿן.
עברית
1 בְּ֭רִית כָּרַ֣תִּי לְעֵינָ֑י וּמָ֥ה אֶ֝תְבּוֹנֵ֗ן עַל־בְּתוּלָֽה׃ 2 וּמֶ֤ה חֵ֣לֶק אֱל֣וֹהַּ מִמָּ֑עַל וְֽנַחֲלַ֥ת שַׁ֝דַּ֗י מִמְּרֹמִֽים׃ 3 הֲלֹא־אֵ֥יד לְעַוָּ֑ל וְ֝נֵ֗כֶר לְפֹ֣עֲלֵי אָֽוֶן׃ 4 הֲלֹא־ה֭וּא יִרְאֶ֣ה דְרָכָ֑י וְֽכָל־צְעָדַ֥י יִסְפּֽוֹר׃ 5 אִם־הָלַ֥כְתִּי עִם־שָׁ֑וְא וַתַּ֖חַשׁ עַל־מִרְמָ֣ה רַגְלִֽי׃ 6 יִשְׁקְלֵ֥נִי בְמֹאזְנֵי־צֶ֑דֶק וְיֵדַ֥ע אֱ֝ל֗וֹהַּ תֻּמָּתִֽי׃ 7 אִ֥ם תִּטֶּ֣ה אַשֻּׁרִי֮ מִנִּ֪י הַ֫דָּ֥רֶךְ וְאַחַ֣ר עֵ֭ינַי הָלַ֣ךְ לִבִּ֑י וּ֝בְכַפַּ֗י דָּ֣בַק מֻאֽוּם׃   פ
8 אֶ֭זְרְעָה וְאַחֵ֣ר יֹאכֵ֑ל וְֽצֶאֱצָאַ֥י יְשֹׁרָֽשׁוּ׃ 9 אִם־נִפְתָּ֣ה לִ֭בִּי עַל־אִשָּׁ֑ה וְעַל־פֶּ֖תַח רֵעִ֣י אָרָֽבְתִּי׃ 10 תִּטְחַ֣ן לְאַחֵ֣ר אִשְׁתִּ֑י וְ֝עָלֶ֗יהָ יִכְרְע֥וּן אֲחֵרִֽין׃ 11 כִּי־הוא זִמָּ֑ה והיא עָוֺ֥ן פְּלִילִֽים׃ 12 כִּ֤י אֵ֣שׁ הִ֭יא עַד־אֲבַדּ֣וֹן תֹּאכֵ֑ל וּֽבְכָל־תְּב֖וּאָתִ֣י תְשָׁרֵֽשׁ׃ 13 אִם־אֶמְאַ֗ס מִשְׁפַּ֣ט עַ֭בְדִּי וַאֲמָתִ֑י בְּ֝רִבָ֗ם עִמָּדִֽי׃ 14 וּמָ֣ה אֶֽ֭עֱשֶׂה כִּֽי־יָק֣וּם אֵ֑ל וְכִֽי־יִ֝פְקֹ֗ד מָ֣ה אֲשִׁיבֶֽנּוּ׃ 15 הֲ‍ֽ֝לֹא־בַ֭בֶּטֶן עֹשֵׂ֣נִי עָשָׂ֑הוּ וַ֝יְכֻנֶ֗נּוּ בָּרֶ֥חֶם אֶחָֽד׃ 16 אִם־אֶ֭מְנַע מֵחֵ֣פֶץ דַּלִּ֑ים וְעֵינֵ֖י אַלְמָנָ֣ה אֲכַלֶּֽה׃ 17 וְאֹכַ֣ל פִּתִּ֣י לְבַדִּ֑י וְלֹא־אָכַ֖ל יָת֣וֹם מִמֶּֽנָּה׃ 18 כִּ֣י מִ֭נְּעוּרַי גְּדֵלַ֣נִי כְאָ֑ב וּמִבֶּ֖טֶן אִמִּ֣י אַנְחֶֽנָּה׃ 19 אִם־אֶרְאֶ֣ה א֭וֹבֵד מִבְּלִ֣י לְב֑וּשׁ וְאֵ֥ין כְּ֝ס֗וּת לָאֶבְיֽוֹן׃ 20 אִם־לֹ֣א בֵרֲכ֣וּנִי חלצו וּמִגֵּ֥ז כְּ֝בָשַׂי יִתְחַמָּֽם׃ 21 אִם־הֲנִיפ֣וֹתִי עַל־יָת֣וֹם יָדִ֑י כִּֽי־אֶרְאֶ֥ה בַ֝שַּׁ֗עַר עֶזְרָתִֽי׃ 22 כְּ֭תֵפִי מִשִּׁכְמָ֣ה תִפּ֑וֹל וְ֝אֶזְרֹעִ֗י מִקָּנָ֥ה תִשָּׁבֵֽר׃ 23 כִּ֤י פַ֣חַד אֵ֭לַי אֵ֣יד אֵ֑ל וּ֝מִשְּׂאֵת֗וֹ לֹ֣א אוּכָֽל׃ 24 אִם־שַׂ֣מְתִּי זָהָ֣ב כִּסְלִ֑י וְ֝לַכֶּ֗תֶם אָמַ֥רְתִּי מִבְטַחִֽי׃ 25 אִם־אֶ֭שְׂמַח כִּי־רַ֣ב חֵילִ֑י וְכִֽי־כַ֝בִּ֗יר מָצְאָ֥ה יָדִֽי׃ 26 אִם־אֶרְאֶ֣ה א֖וֹר כִּ֣י יָהֵ֑ל וְ֝יָרֵ֗חַ יָקָ֥ר הֹלֵֽךְ׃ 27 וַיִּ֣פְתְּ בַּסֵּ֣תֶר לִבִּ֑י וַתִּשַּׁ֖ק יָדִ֣י לְפִֽי׃ 28 גַּם־ה֭וּא עָוֺ֣ן פְּלִילִ֑י כִּֽי־כִחַ֖שְׁתִּי לָאֵ֣ל מִמָּֽעַל׃ 29 אִם־אֶ֭שְׂמַח בְּפִ֣יד מְשַׂנְאִ֑י וְ֝הִתְעֹרַ֗רְתִּי כִּֽי־מְצָ֥אוֹ רָֽע׃ 30 וְלֹא־נָתַ֣תִּי לַחֲטֹ֣א חִכִּ֑י לִשְׁאֹ֖ל בְּאָלָ֣ה נַפְשֽׁוֹ׃ 31 אִם־לֹ֣א אָ֭מְרוּ מְתֵ֣י אָהֳלִ֑י מִֽי־יִתֵּ֥ן מִ֝בְּשָׂר֗וֹ לֹ֣א נִשְׂבָּֽע׃ 32 בַּ֭חוּץ לֹא־יָלִ֣ין גֵּ֑ר דְּ֝לָתַ֗י לָאֹ֥רַח אֶפְתָּֽח׃ 33 אִם־כִּסִּ֣יתִי כְאָדָ֣ם פְּשָׁעָ֑י לִטְמ֖וֹן בְּחֻבִּ֣י עֲוֺֽנִי׃ 34 כִּ֤י אֶֽעֱר֨וֹץ הָ֘מ֤וֹן רַבָּ֗ה וּבוּז־מִשְׁפָּח֥וֹת יְחִתֵּ֑נִי וָ֝אֶדֹּ֗ם לֹא־אֵ֥צֵא פָֽתַח׃ 35 מִ֤י יִתֶּן־לִ֨י שֹׁ֘מֵ֤עַֽ לִ֗י הֶן־תָּ֭וִי שַׁדַּ֣י יַעֲנֵ֑נִי וְסֵ֥פֶר כָּ֝תַ֗ב אִ֣ישׁ רִיבִֽי׃ 36 אִם־לֹ֣א עַל־שִׁ֭כְמִי אֶשָּׂאֶ֑נּוּ אֶֽעֶנְדֶ֖נּוּ עֲטָר֣וֹת לִֽי׃ 37 מִסְפַּ֣ר צְ֭עָדַי אַגִּידֶ֑נּוּ כְּמוֹ־נָ֝גִ֗יד אֲקָרֲבֶֽנּוּ׃ 38 אִם־עָ֭לַי אַדְמָתִ֣י תִזְעָ֑ק וְ֝יַ֗חַד תְּלָמֶ֥יהָ יִבְכָּיֽוּן׃ 39 אִם־כֹּ֭חָהּ אָכַ֣לְתִּי בְלִי־כָ֑סֶף וְנֶ֖פֶשׁ בְּעָלֶ֣יהָ הִפָּֽחְתִּי׃ 40 תַּ֤חַת חִטָּ֨ה יֵ֥צֵא ח֗וֹחַ וְתַֽחַת־שְׂעֹרָ֥ה בָאְשָׁ֑ה תַּ֝֗מּוּ דִּבְרֵ֥י אִיּֽוֹב׃   פ