Yiddish
Hebrew
אידיש
1 פֿאַר װאָס זײַנען ניט אָפּגעלײגט פֿון אַלמאַכטיקן באַשטימטע צײַטן, און די װאָס קענען אים, זעען ניט זײַנע טעג? 2 גרענעצן פֿאַררוקט מען, אַ סטאַדע גזלט מען און מע פֿיטערט. 3 דעם אײזל פֿון יתומים פֿירט מען אַװעק, מע נעמט אין משכּון דעם אָקס פֿון דער אלמנה. 4 מע שטױסט אַראָפּ אבֿיונים פֿון װעג, באַהאַלטן מוזען זיך אַלע אָרימע פֿון לאַנד. 5 זע, װי װילדע אײזלען אין מדבר, גײען זײ אַרױס צו זײער אַרבעט, זוכנדיק שפּײַז; די סטעפּ גיט אים ברױט פֿאַר די קינדער. 6 אױפֿן פֿעלד שנײַדן זײ זײַן פֿוטער, און דעם װײַנגאָרטן פֿון רָשע קלײַבן זײ אָפּ. 7 נאַקעט נעכטיקן זײ, אָן אַ מלבושאון אָן אַ צודעק פֿון קעלט. 8 פֿון דעם רעגנגוס פֿון די בערג װערן זײ דורכגענעצט, און אָן אַ שיצונג טוליען זײ זיך צום פֿעלדז. 9 מע רױבט פֿון דער ברוסט דעם יתום, און בײַם אָרימאַן נעמט מען אַ משכּון. 10 נאַקעט גײען זײ, אָן אַ מלבוש, און הונגעריקע טראָגן זײ דעם גאַרב. 11 צװישן די מױערן פֿון יענע, פּרעסן זײ אײל; קעלטערס טרעטן זײ און זײַנען דאָרשטיק. 12 פֿון שטאָט קרעכצן די מענטשן, און די זעל פֿון גוססע שרײַט, און גאָט מאַכט ניט קײן פֿאָרװוּרף. 13 זײ זײַנען װידערשפּעניקער אָן ליכט, זײ קענען ניט זײַנע װעגן, און װײַלן ניט אױף זײַנע שטעגן. 14 מיטן שײַן שטײט אױף דער מערדער, צו טײטן דעם אָרימאַן און דעם אבֿיון; און בײַ נאַכט איז ער װי אַ גנבֿ. 15 און דאָס אױג פֿון נואף װאַרט אױף פֿאַרנאַכט, אַזױ צו זאָגן: מיך װעט ניט אָנזען אַן אױג; און אַ צודעק אױפֿן פּנים טוט ער אָן. 16 זײ גראָבן אונטער אין דער פֿינצטער הײַזער, בײַ טאָג פֿאַרשליסן זײ זיך אײַן; זײ װײסן ניט פֿון ליכטיקײט, 17 װאָרום בײַ זײ אַלעמען איז טױטשאָטן פֿרימאָרגן, װײַל זײ זײַנען באַקאַנט מיט די שרעקענישן פֿון טױטשאָטן. 18 ער גײט לײַכט אַװעק אױפֿן װאַסער; פֿאַרשאָלטן איז זײער חלק אױף דער ערד; ער פֿאַרקערט ניט אױפֿן װעג פֿון װײַנגערטנער. 19 טריקעניש און היץ רױבן אַװעק שנײװאַסער; די אונטערערד – די װאָס האָבן געזינדיקט. 20 דער טראַכט פֿאַרגעסט אָן אים, דער װאָרעם לאָבט זיך מיט אים, ער װערט מער ניט געדאַכט; און צעבראָכן װי אַ האָלץ װערט אומגערעכטיקײט. 21 ער חבֿרט זיך מיט דער עקרה װאָס געבערט ניט; און די אלמנה באַגיטיקט ער ניט. 22 און ער שלעפּט אַראָפּ די מאַכטיקע מיט זײַן כּוח; ער שטײט אױף, און מע איז ניט זיכער מיטן לעבן. 23 [גאָט] לאָזט אים אין זיכערקײט, ער זאָל זיך אָנלענען, אָבער זײַנע אױגן זײַנען אױף זײערע װעגן. 24 זײ װערן דערהױבן אַ װײַלע, און שױן זײַנען זײ ניטאָ; יאָ, זײ װערן דערנידערט, װי אַלע װערן זײ אײַנגעזאַמלט, און װי אַ שפּיץ זאַנג װערן זײ אָפּגעשניטן. 25 און אױב ניט אַזױ, דען, װער װיל מיר אָפּלײקענען, און מאַכן צו נישט מײַן װאָרט?
עברית
1 מַדּ֗וּעַ מִ֭שַּׁדַּי לֹא־נִצְפְּנ֣וּ עִתִּ֑ים וידעו לֹא־חָ֥זוּ יָמָֽיו׃ 2 גְּבֻל֥וֹת יַשִּׂ֑יגוּ עֵ֥דֶר גָּ֝זְל֗וּ וַיִּרְעֽוּ׃ 3 חֲמ֣וֹר יְתוֹמִ֣ים יִנְהָ֑גוּ יַ֝חְבְּל֗וּ שׁ֣וֹר אַלְמָנָֽה׃ 4 יַטּ֣וּ אֶבְיוֹנִ֣ים מִדָּ֑רֶךְ יַ֥חַד חֻ֝בְּא֗וּ עֲנִיֵּי־אָֽרֶץ׃ 5 הֵ֤ן פְּרָאִ֨ים בַּֽמִּדְבָּ֗ר יָצְא֣וּ בְּ֭פָעֳלָם מְשַׁחֲרֵ֣י לַטָּ֑רֶף עֲרָבָ֥ה ל֥וֹ לֶ֝֗חֶם לַנְּעָרִֽים׃ 6 בַּ֭שָּׂדֶה בְּלִיל֣וֹ יקצירו וְכֶ֖רֶם רָשָׁ֣ע יְלַקֵּֽשׁוּ׃ 7 עָר֣וֹם יָ֭לִינוּ מִבְּלִ֣י לְב֑וּשׁ וְאֵ֥ין כְּ֝ס֗וּת בַּקָּרָֽה׃ 8 מִזֶּ֣רֶם הָרִ֣ים יִרְטָ֑בוּ וּֽמִבְּלִ֥י מַ֝חְסֶ֗ה חִבְּקוּ־צֽוּר׃ 9 יִ֭גְזְלוּ מִשֹּׁ֣ד יָת֑וֹם וְֽעַל־עָנִ֥י יַחְבֹּֽלוּ׃ 10 עָר֣וֹם הִ֭לְּכוּ בְּלִ֣י לְב֑וּשׁ וּ֝רְעֵבִ֗ים נָ֣שְׂאוּ עֹֽמֶר׃ 11 בֵּין־שׁוּרֹתָ֥ם יַצְהִ֑ירוּ יְקָבִ֥ים דָּ֝רְכ֗וּ וַיִּצְמָֽאוּ׃ 12 מֵ֘עִ֤יר מְתִ֨ים יִנְאָ֗קוּ וְנֶֽפֶשׁ־חֲלָלִ֥ים תְּשַׁוֵּ֑עַ וֶ֝אֱל֗וֹהַּ לֹא־יָשִׂ֥ים תִּפְלָֽה׃ 13 הֵ֤מָּה הָיוּ֮ בְּֽמֹרְדֵ֫י־א֥וֹר לֹֽא־הִכִּ֥ירוּ דְרָכָ֑יו וְלֹ֥א יָ֝שְׁב֗וּ בִּנְתִיבֹתָֽיו׃ 14 לָא֡וֹר יָ֘ק֤וּם רוֹצֵ֗חַ יִֽקְטָל־עָנִ֥י וְאֶבְי֑וֹן וּ֝בַלַּ֗יְלָה יְהִ֣י כַגַּנָּֽב׃ 15 וְעֵ֤ין נֹאֵ֨ף שָׁ֤מְרָֽה נֶ֣שֶׁף לֵ֭אמֹר לֹא־תְשׁוּרֵ֣נִי עָ֑יִן וְסֵ֖תֶר פָּנִ֣ים יָשִֽׂים׃ 16 חָתַ֥ר בַּחֹ֗שֶׁךְ בָּ֫תִּ֥ים יוֹמָ֥ם חִתְּמוּ־לָ֗מוֹ לֹא־יָ֥דְעוּ אֽוֹר׃ 17 כִּ֤י יַחְדָּ֨ו בֹּ֣קֶר לָ֣מוֹ צַלְמָ֑וֶת כִּֽי־יַ֝כִּ֗יר בַּלְה֥וֹת צַלְמָֽוֶת׃ 18 קַֽל־ה֤וּא עַל־פְּנֵי־מַ֗יִם תְּקֻלַּ֣ל חֶלְקָתָ֣ם בָּאָ֑רֶץ לֹֽא־יִ֝פְנֶה דֶּ֣רֶךְ כְּרָמִֽים׃ 19 צִיָּ֤ה גַם־חֹ֗ם יִגְזְל֥וּ מֵֽימֵי־שֶׁ֗לֶג שְׁא֣וֹל חָטָֽאוּ׃ 20 יִשְׁכָּ֘חֵ֤הוּ רֶ֨חֶם מְתָ֘ק֤וֹ רִמָּ֗ה ע֥וֹד לֹֽא־יִזָּכֵ֑ר וַתִּשָּׁבֵ֖ר כָּעֵ֣ץ עַוְלָֽה׃ 21 רֹעֶ֣ה עֲ֭קָרָה לֹ֣א תֵלֵ֑ד וְ֝אַלְמָנָ֗ה לֹ֣א יְיֵטִֽיב׃ 22 וּמָשַׁ֣ךְ אַבִּירִ֣ים בְּכֹח֑וֹ יָ֝ק֗וּם וְֽלֹא־יַאֲמִ֥ין בַּֽחַיִּֽין׃ 23 יִתֶּן־ל֣וֹ לָ֭בֶטַח וְיִשָּׁעֵ֑ן וְ֝עֵינֵ֗יהוּ עַל־דַּרְכֵיהֶֽם׃ 24 ר֤וֹמּוּ מְּעַ֨ט וְֽאֵינֶ֗נּוּ וְֽהֻמְּכ֗וּ כַּכֹּ֥ל יִקָּפְצ֑וּן וּכְרֹ֖אשׁ שִׁבֹּ֣לֶת יִמָּֽלוּ׃ 25 וְאִם־לֹ֣א אֵ֭פוֹ מִ֣י יַכְזִיבֵ֑נִי וְיָשֵׂ֥ם לְ֝אַ֗ל מִלָּתִֽי׃   ס