Yiddish
Hebrew
אידיש
1 האָט געענטפֿערט אִיובֿ, און האָט געזאָגט: 2 הײַנט אױך איז ביטער מײַן קלאָג, מײַן האַנט איז שװער פֿון װעגן מײַן זיפֿצן. 3 הלװאי װײס איך װוּ איך געפֿין אים, װי איך קום צו זײַן אָרט! 4 איך װאָלט פֿאָרגעלײגט פֿאַר אים דעם משפּט, און מײַן מױל װאָלט איך אָנגעפֿילט מיט טענות. 5 איך װאָלט װיסן װאָס ער װאָלט מיר ענטפֿערן, און פֿאַרשטײן װאָס ער װאָלט מיר זאָגן. 6 װאָלט ער מיט גרױס כּוח געקריגט מיט מיר? נײן; נײַערט אַכט געטאָן װאָלט ער אױף מיר. 7 דענצמאָל װאָלט דער רעכטפֿאַרטיקער געטענהט מיט אים, און איך װאָלט אױף אײביק אַנטרונען פֿון מײַן ריכטער. 8 זע, איך גײ פֿאַרױס, און ער איז ניטאָ, און אַהינטער, און איך מערק אים ניט; 9 לינקס אַז ער איז פֿאַרטאָן, זע איך ניט, ער פֿאַרדרײט זיך רעכטס, און איך מערק ניט. 10 אָבער ער װײס דעם װעג װאָס בײַ מיר, ער האָט מיך געפּרוּװט, איך בין װי גאָלד אַרױס. 11 אָן זײַן טריט האָט זיך געהאַלטן מײַן פֿוס, זײַן װעג האָב איך געהיט, און זיך ניט אָפּגענײַגט. 12 װוּ אַ געבאָט פֿון זײַנע ליפּן, האָב איך זיך ניט אָפּגעקערט; מער װי מײַן אױסקומעניש האָב איך געהיט די װערטער פֿון זײַן מױל. 13 אָבער ער האַלט זיך בײַ אײנס, און װער קען אים אָפּהאַלטן? און זײַן זעל באַגערט, און ער טוט. 14 יאָ, ער װעט אױספֿירן װאָס מיר איז באַשערט, און פֿיל אַזױנס איז נאָך דאָ בײַ אים. 15 דרום בין איך דערשראָקן פֿאַר אים; איך באַטראַכט, און האָב מורא פֿאַר אים. 16 און גאָט האָט שלאַף געמאַכט מײַן האַרץ, און דער אַלמאַכטיקער האָט מיך אײַנגעשראָקן. 17 װאָרום איך בין ניט פֿאַרמיטן געװאָרן פֿון דעם חושך, און פֿאַר מײַן פּנים האָט פֿאַרדעקט אַ פֿינצטערניש.
עברית
1 וַיַּ֥עַן אִיּ֗וֹב וַיֹּאמַֽר׃ 2 גַּם־הַ֭יּוֹם מְרִ֣י שִׂחִ֑י יָ֝דִ֗י כָּבְדָ֥ה עַל־אַנְחָתִֽי׃ 3 מִֽי־יִתֵּ֣ן יָ֭דַעְתִּי וְאֶמְצָאֵ֑הוּ אָ֝ב֗וֹא עַד־תְּכוּנָתֽוֹ׃ 4 אֶעֶרְכָ֣ה לְפָנָ֣יו מִשְׁפָּ֑ט וּ֝פִ֗י אֲמַלֵּ֥א תוֹכָחֽוֹת׃ 5 אֵ֭דְעָה מִלִּ֣ים יַעֲנֵ֑נִי וְ֝אָבִ֗ינָה מַה־יֹּ֥אמַר לִֽי׃ 6 הַבְּרָב־כֹּ֭חַ יָרִ֣יב עִמָּדִ֑י לֹ֥א אַךְ־ה֝֗וּא יָשִׂ֥ם בִּֽי׃ 7 שָׁ֗ם יָ֭שָׁר נוֹכָ֣ח עִמּ֑וֹ וַאֲפַלְּטָ֥ה לָ֝נֶ֗צַח מִשֹּׁפְטִֽי׃ 8 הֵ֤ן קֶ֣דֶם אֶהֱלֹ֣ךְ וְאֵינֶ֑נּוּ וְ֝אָח֗וֹר וְֽלֹא־אָבִ֥ין לֽוֹ׃ 9 שְׂמֹ֣אול בַּעֲשֹׂת֣וֹ וְלֹא־אָ֑חַז יַעְטֹ֥ף יָ֝מִ֗ין וְלֹ֣א אֶרְאֶֽה׃ 10 כִּֽי־יָ֭דַע דֶּ֣רֶךְ עִמָּדִ֑י בְּ֝חָנַ֗נִי כַּזָּהָ֥ב אֵצֵֽא׃ 11 בַּ֭אֲשֻׁרוֹ אָחֲזָ֣ה רַגְלִ֑י דַּרְכּ֖וֹ שָׁמַ֣רְתִּי וְלֹא־אָֽט׃ 12 מִצְוַ֣ת שְׂ֭פָתָיו וְלֹ֣א אָמִ֑ישׁ מֵ֝חֻקִּ֗י צָפַ֥נְתִּי אִמְרֵי־פִֽיו׃ 13 וְה֣וּא בְ֭אֶחָד וּמִ֣י יְשִׁיבֶ֑נּוּ וְנַפְשׁ֖וֹ אִוְּתָ֣ה וַיָּֽעַשׂ׃ 14 כִּ֭י יַשְׁלִ֣ים חֻקִּ֑י וְכָהֵ֖נָּה רַבּ֣וֹת עִמּֽוֹ׃ 15 עַל־כֵּ֭ן מִפָּנָ֣יו אֶבָּהֵ֑ל אֶ֝תְבּוֹנֵ֗ן וְאֶפְחַ֥ד מִמֶּֽנּוּ׃ 16 וְ֭אֵל הֵרַ֣ךְ לִבִּ֑י וְ֝שַׁדַּ֗י הִבְהִילָֽנִי׃ 17 כִּֽי־לֹ֣א נִ֭צְמַתִּי מִפְּנֵי־חֹ֑שֶׁךְ וּ֝מִפָּנַ֗י כִּסָּה־אֹֽפֶל׃