Yiddish
Hebrew
אידיש
1 האָט געענטפֿערט אִיובֿ, און האָט געזאָגט: 2 הערן הערט-צו מײַן װאָרט, און זאָל דאָס זײַן אײַערע טרײסטונגען. 3 לאָזט מיך אַז איך זאָל רעדן; און נאָך מײַן רעדן װעסטו אָפּלאַכן. 4 איז קעגן אַ מענטשן מײַן קלאָג? און פֿאַר װאָס זאָל ניט קורץ װערן מײַן געמיט? 5 קערט זיך צו מיר, און װערט באַנומען, און טוט אַרױף די האַנט אױפֿן מױל. 6 אַז װי איך דערמאָן זיך אַזױ װער איך דערשראָקן, און מײַן לײַב נעמט אָן אַ שױדער. 7 פֿאַר װאָס לעבן די רשָעים, עלטערן זיך, און זײַנען שטאַרק אין קראַפֿט? 8 זײער זאָמען שטײט פֿעסט פֿאַר זײער פּנים בײַ זײ, און זײערע שפּראָצן פֿאַר זײערע אױגן. 9 זײערע הײַזער זײַנען בשלום, אָן אַנגסט, און די רוט פֿון גאָט איז ניט אױף זײ. 10 זײַן אָקס באַפֿרוכפּערט און פֿאַרפֿעלט ניט, זײַן קו קעלבט זיך און פֿאַרװאַרפֿט ניט. 11 זײ שיקן אַרױס װי שאָף זײער יונגװאַרג, און זײערע קינדער טאַנצן אַרום. 12 זײ זינגען מיט פּױק און האַרף, און פֿרײען זיך צום קָול פֿון דער פֿלײט. 13 זײ פֿאַרברענגען אין גוטס זײערע טעג, און רויִק נידערן זײ אין אונטערערד. 14 און זײ זאָגן צו גאָט: קער זיך אָפּ פֿון אונדז, און מיר װילן ניט װיסן פֿון דײַנע װעגן. 15 װאָס איז דער אַלמאַכטיקער, אַז מיר זאָלן אים דינען? און װאָס װעלן מיר נוצן, אַז מיר װעלן בעטן צו אים? – 16 זײער גוטס איז דאָך ניט אין זײער האַנט; דער באַראָט פֿון די רשָעים איז װײַט פֿון מיר. 17 װי אָפֿט איז דאָס אַז דאָס ליכט פֿון רשָעים זאָל פֿאַרלאָשן װערן, און עס זאָל קומען אױף זײ אַ בראָך?ער זאָל זײ אױסטײלן יסורים אין זײַן צאָרן? 18 זײ זאָלן װערן װי שטרױ פֿאַרן װינט, און װי שפּרײ װאָס דער שטורעם גנבֿעט אים אַװעק? 19 ״גאָט באַהאַלט זײַן אומרעכט פֿאַר זײַנע קינדער״ – זאָל ער אים אַלײן באַצאָלן אַז ער זאָל װיסן. 20 זאָלן זײַנע אױגן זען זײַן אומגליק, און פֿון אַלמאַכטיקנס גרימצאָרן זאָל ער טרינקען. 21 װאָרום װאָס קימערט אים זײַן הױזגעזינט נאָך אים, װען די צאָל פֿון זײַנע חדשים איז געענדיקט? 22 קען מען גאָט לערנען פֿאַרשטאַנדיקײט, אַז ער משפּט די העכסטע? 23 דער שטאַרבט אין זײַן רעכטער שטאַרקײט, אין גאַנצן רויִק און בשַלװה; 24 זײַנע עמערס זײַנען פֿול מיט מילך, און דער מאַרך פֿון זײַנע בײנער איז געזעפֿטיקט. 25 און דער שטאַרבט אין אַ ביטער געמיט, און האָט ניט פֿאַרזוכט קײן גוטס. 26 אין אײנעם אין שטױב ליגן זײ, און װערים דעקן זײ צו. 27 איך װײס דאָך אײַערע מחשבֿות, און װי איר קליגט זיך מיט געװאַלט אַקעגן מיר, 28 אַז איר זאָגט: ״װוּ איז דאָס הױז פֿון דעם שׂרָרה? און װוּ דאָס געצעלט פֿון דעם רָשעס װױנונג?״ 29 האָט איר ניט געפֿרעגט בײַ די װעגפֿאָרער? איר װעט דאָך ניט פֿאַרלײקענען זײערע באַװײַזן, 30 אַז אין דעם טאָג פֿון בראָך װערט געשױנט דער שלעכטער, אין דעם טאָג װען שטראָפֿן װערן געבראַכט. 31 װער זאָגט אים אין פּנים זײַן װעג? און װאָס ער האָט געטאָן װער באַצאָלט אים? 32 װאָרום ער װערט געבראַכט צו קבֿורה, און אױפֿן בערגל פּאַסט מען אױף. 33 זיס זײַנען אים די שטיקער ערד פֿון טאָל, און נאָך אים ציִען זיך אַלע מענטשן, און אים פֿאַרױס אָן אַ צאָל. 34 און װי װילט איר מיך טרײסטן מיט גאָרנישט, אַז אײַערע תּשובֿות בלײַבן אַן אָפּנאַר?
עברית
1 וַיַּ֥עַן אִיּ֗וֹב וַיֹּאמַֽר׃ 2 שִׁמְע֣וּ שָׁ֭מוֹעַ מִלָּתִ֑י וּתְהִי־זֹ֝֗את תַּנְח֥וּמֹֽתֵיכֶֽם׃ 3 שָׂ֭אוּנִי וְאָנֹכִ֣י אֲדַבֵּ֑ר וְאַחַ֖ר דַּבְּרִ֣י תַלְעִֽיג׃ 4 הֶ֭אָנֹכִי לְאָדָ֣ם שִׂיחִ֑י וְאִם־מַ֝דּ֗וּעַ לֹא־תִקְצַ֥ר רוּחִֽי׃ 5 פְּנוּ־אֵלַ֥י וְהָשַׁ֑מּוּ וְשִׂ֖ימוּ יָ֣ד עַל־פֶּֽה׃ 6 וְאִם־זָכַ֥רְתִּי וְנִבְהָ֑לְתִּי וְאָחַ֥ז בְּ֝שָׂרִ֗י פַּלָּצֽוּת׃ 7 מַדּ֣וּעַ רְשָׁעִ֣ים יִחְי֑וּ עָ֝תְק֗וּ גַּם־גָּ֥בְרוּ חָֽיִל׃ 8 זַרְעָ֤ם נָכ֣וֹן לִפְנֵיהֶ֣ם עִמָּ֑ם וְ֝צֶאֱצָאֵיהֶ֗ם לְעֵינֵיהֶֽם׃ 9 בָּתֵּיהֶ֣ם שָׁל֣וֹם מִפָּ֑חַד וְלֹ֤א שֵׁ֖בֶט אֱל֣וֹהַּ עֲלֵיהֶֽם׃ 10 שׁוֹר֣וֹ עִ֭בַּר וְלֹ֣א יַגְעִ֑ל תְּפַלֵּ֥ט פָּ֝רָת֗וֹ וְלֹ֣א תְשַׁכֵּֽל׃ 11 יְשַׁלְּח֣וּ כַ֭צֹּאן עֲוִילֵיהֶ֑ם וְ֝יַלְדֵיהֶ֗ם יְרַקֵּדֽוּן׃ 12 יִ֭שְׂאוּ כְּתֹ֣ף וְכִנּ֑וֹר וְ֝יִשְׂמְח֗וּ לְק֣וֹל עוּגָֽב׃ 13 יבלו בַטּ֣וֹב יְמֵיהֶ֑ם וּ֝בְרֶ֗גַע שְׁא֣וֹל יֵחָֽתּוּ׃ 14 וַיֹּאמְר֣וּ לָ֭אֵל ס֣וּר מִמֶּ֑נּוּ וְדַ֥עַת דְּ֝רָכֶ֗יךָ לֹ֣א חָפָֽצְנוּ׃ 15 מַה־שַׁדַּ֥י כִּֽי־נַֽעַבְדֶ֑נּוּ וּמַה־נּ֝וֹעִ֗יל כִּ֣י נִפְגַּע־בּֽוֹ׃ 16 הֵ֤ן לֹ֣א בְיָדָ֣ם טוּבָ֑ם עֲצַ֥ת רְ֝שָׁעִ֗ים רָ֣חֲקָה מֶֽנִּי׃ 17 כַּמָּ֤ה נֵר־רְשָׁ֘עִ֤ים יִדְעָ֗ךְ וְיָבֹ֣א עָלֵ֣ימוֹ אֵידָ֑ם חֲ֝בָלִ֗ים יְחַלֵּ֥ק בְּאַפּֽוֹ׃ 18 יִהְי֗וּ כְּתֶ֥בֶן לִפְנֵי־ר֑וּחַ וּ֝כְמֹ֗ץ גְּנָבַ֥תּוּ סוּפָֽה׃ 19 אֱל֗וֹהַּ יִצְפֹּן־לְבָנָ֥יו אוֹנ֑וֹ יְשַׁלֵּ֖ם אֵלָ֣יו וְיֵדָֽע׃ 20 יִרְא֣וּ עינו כִּיד֑וֹ וּמֵחֲמַ֖ת שַׁדַּ֣י יִשְׁתֶּֽה׃ 21 כִּ֤י מַה־חֶפְצ֣וֹ בְּבֵית֣וֹ אַחֲרָ֑יו וּמִסְפַּ֖ר חֳדָשָׁ֣יו חֻצָּֽצוּ׃ 22 הַלְאֵ֥ל יְלַמֶּד־דָּ֑עַת וְ֝ה֗וּא רָמִ֥ים יִשְׁפּֽוֹט׃ 23 זֶ֗ה יָ֭מוּת בְּעֶ֣צֶם תֻּמּ֑וֹ כֻּ֝לּ֗וֹ שַׁלְאֲנַ֥ן וְשָׁלֵֽיו׃ 24 עֲ֭טִינָיו מָלְא֣וּ חָלָ֑ב וּמֹ֖חַ עַצְמוֹתָ֣יו יְשֻׁקֶּֽה׃ 25 וְזֶ֗ה יָ֭מוּת בְּנֶ֣פֶשׁ מָרָ֑ה וְלֹֽא־אָ֝כַ֗ל בַּטּוֹבָֽה׃ 26 יַ֭חַד עַל־עָפָ֣ר יִשְׁכָּ֑בוּ וְ֝רִמָּ֗ה תְּכַסֶּ֥ה עֲלֵיהֶֽם׃ 27 הֵ֣ן יָ֭דַעְתִּי מַחְשְׁבֽוֹתֵיכֶ֑ם וּ֝מְזִמּ֗וֹת עָלַ֥י תַּחְמֹֽסוּ׃ 28 כִּ֤י תֹֽאמְר֗וּ אַיֵּ֥ה בֵית־נָדִ֑יב וְ֝אַיֵּ֗ה אֹ֤הֶל מִשְׁכְּנ֬וֹת רְשָׁעִֽים׃ 29 הֲלֹ֣א שְׁ֭אֶלְתֶּם ע֣וֹבְרֵי דָ֑רֶךְ וְ֝אֹתֹתָ֗ם לֹ֣א תְנַכֵּֽרוּ׃ 30 כִּ֤י לְי֣וֹם אֵ֭יד יֵחָ֣שֶׂךְ רָ֑ע לְי֖וֹם עֲבָר֣וֹת יוּבָֽלוּ׃ 31 מִֽי־יַגִּ֣יד עַל־פָּנָ֣יו דַּרְכּ֑וֹ וְהֽוּא־עָ֝שָׂ֗ה מִ֣י יְשַׁלֶּם־לֽוֹ׃ 32 וְ֭הוּא לִקְבָר֣וֹת יוּבָ֑ל וְֽעַל־גָּדִ֥ישׁ יִשְׁקֽוֹד׃ 33 מָֽתְקוּ־ל֗וֹ רִגְבֵ֫י נָ֥חַל וְ֭אַחֲרָיו כָּל־אָדָ֣ם יִמְשׁ֑וֹךְ וּ֝לְפָנָ֗יו אֵ֣ין מִסְפָּֽר׃ 34 וְ֭אֵיךְ תְּנַחֲמ֣וּנִי הָ֑בֶל וּ֝תְשֽׁוּבֹתֵיכֶ֗ם נִשְׁאַר־מָֽעַל׃   ס