Yiddish
Hebrew
אידיש
1 האָט געענטפֿערט אִיובֿ, און האָט געזאָגט: 2 ביז װאַנען װעט איר באַטריבן מײַן זעל, און מיך צעדריקן מיט װערטער? 3 שױן צען מאָל אַז איר באַלײדיקט מיך, איר שעמט אײַך ניט מיך צו פּײַניקן. 4 און אַז איך האָב שױן יאָ פֿאַרזען, װעט בײַ מיר דאָך בלײַבן מײַן פֿאַרזע. 5 אױב איר װילט אין דער אמת זיך גרײסן קעגן מיר, און מיר פֿאָרװאַרפֿן מײַן שאַנד, 6 טאָ װײסט אַז גאָט האָט מיך געקריװדעט, און זײַן נעץ אַרומגעלײגט אַרום מיר. 7 אָט שרײַ איך געװאַלט, און װער ניט געענטפֿערט, איך רוף, און ניטאָ קײן גערעכטיקײט. 8 מײַן װעג האָט ער פֿאַרצאַמט, אַז איך קען ניט דורכגײן, און אױף מײַנע שטעגן האָט ער אַ פֿינצטערניש אַרױפֿגעטאָן. 9 מײַן כּבֿוד האָט ער אױסגעטאָן פֿון מיר, און אַראָפּגענומען די קרױן פֿון מײַן קאָפּ. 10 ער צעשטױסט מיך רונד אַרום, אַז איך פֿאַרגײ, און ער האָט אױסגעריסן װי אַ בױם מײַן האָפֿענונג. 11 און ער האָט אָנגעצונדן זײַן צאָרן אױף מיר, און ער רעכנט מיך פֿאַר זײַנעם אַ שׂונא. 12 אין אײנעם קומען אױף מיר זײַנע מחנות, און זײ טרעטן אױס זײער װעג קעגן מיר, און זײ לאַגערן אַרום מײַן געצעלט. 13 מײַנע ברידער האָט ער דערװײַטערט פֿון מיר, און מײַנע באַקענטע זײַנען אין גאַנצן פֿאַרפֿרעמדט פֿון מיר. 14 מײַנע קרובֿים האַלטן זיך צוריק, און מײַנע גוטע פֿרײַנט האָבן מיך פֿאַרגעסן. 15 מײַנע הױזװױנער און מײַנע דינסטן רעכענען מיך פֿאַר אַ פֿרעמדן, אַן אומבאַקענטער בין איך געװאָרן אין זײערע אױגן. 16 איך רוף מײַן קנעכט, און ער ענטפֿערט ניט, איך בעט זיך בײַ אים מיטן מױל. 17 מײַן אָטעם איז צוּװידער מײַן װײַב, און איך פֿאַרעקל די קינדער פֿון מײַן לײַב. 18 אַפֿילו ייִנגלעך פֿאַראַכטן מיך, איך שטעל זיך, און זײ רעדן מיר אַקעגן. 19 מיך פֿאַראומװערדיקן אַלע מײַנע פֿאַרטרױטע, און די װאָס איך האָב ליב, קערן זיך קעגן מיר. 20 צו מײַן הױט און צו מײַן פֿלײש איז צוגעקלעפּט מײַן געבײן, און איך בין אַרױס מיט די יאַסלעס פֿון מײַנע צײן. 21 דערבאַרימט אײַך אױף מיר, דערבאַרימט אײַך אױף מיר, איר חבֿרים מײַנע, װאָרום די האַנט פֿון גאָט האָט מיך געטראָפֿן. 22 פֿאַר װאָס רודפֿט איר מיך אַזױ װי גאָט, און קענט זיך ניט אָנזעטן מיט מײַן פֿלײש? 23 הלװאי װערן נאָר אױפֿגעשריבן מײַנע װערטער! הלװאי װערן זי אין אַ בוך פֿאַרצײכנט! 24 מיט אַן אײַזערנער פּען און בלײַאױף אײביק אין פֿעלדז אײַנגעהאַקט! 25 װאָרום איך װײס, מײַן אױסלײזער לעבט, און שפּעטער װעט ער אױפֿשטײן אױף דער ערד. 26 אָבער אונטער מײַן הױט איז דאָס אײַנגעקלאַפּט, און אין מײַן פֿלײש איז עס: איך װיל זען גאָט! 27 אַז איך אַלײן זאָל זען פֿאַר מיר, און מײַנע אױגן זאָלן אָנקוקן, און ניט קײן אַנדערער–גײען אױס מײַנע נירן אין מײַן לײַב. 28 װען איר זאָגט: ״װי װעלן מיר אים רודפֿן! ״אַזױ װי דער װאָרצל פֿון דער זאַך װאָלט זיך געפֿונען אין מיר, 29 האָט מורא פֿאַר דער שװערד, װאָרום מיט גרימצאָרן זײַנען די שטראָפֿן פֿון דער שװערד; דרום זאָלט איר װיסן אַז אַ משפּט איז פֿאַראַן.
עברית
1 וַיַּ֥עַן אִיּ֗וֹב וַיֹּאמַֽר׃ 2 עַד־אָ֭נָה תּוֹגְי֣וּן נַפְשִׁ֑י וּֽתְדַכְּאוּנַ֥נִי בְמִלִּֽים׃ 3 זֶ֤ה עֶ֣שֶׂר פְּ֭עָמִים תַּכְלִימ֑וּנִי לֹֽא־תֵ֝בֹ֗שׁוּ תַּהְכְּרוּ־לִֽי׃ 4 וְאַף־אָמְנָ֥ם שָׁגִ֑יתִי אִ֝תִּ֗י תָּלִ֥ין מְשׁוּגָתִֽי׃ 5 אִם־אָ֭מְנָם עָלַ֣י תַּגְדִּ֑ילוּ וְתוֹכִ֥יחוּ עָ֝לַ֗י חֶרְפָּתִּֽי׃ 6 דְּֽעוּ־אֵ֭פוֹ כִּי־אֱל֣וֹהַּ עִוְּתָ֑נִי וּ֝מְצוּד֗וֹ עָלַ֥י הִקִּֽיף׃ 7 הֵ֤ן אֶצְעַ֣ק חָ֭מָס וְלֹ֣א אֵעָנֶ֑ה אֲ֝שַׁוַּ֗ע וְאֵ֣ין מִשְׁפָּֽט׃ 8 אָרְחִ֣י גָ֭דַר וְלֹ֣א אֶעֱב֑וֹר וְעַ֥ל נְ֝תִיבוֹתַ֗י חֹ֣שֶׁךְ יָשִֽׂים׃ 9 כְּ֭בוֹדִי מֵעָלַ֣י הִפְשִׁ֑יט וַ֝יָּ֗סַר עֲטֶ֣רֶת רֹאשִֽׁי׃ 10 יִתְּצֵ֣נִי סָ֭בִיב וָאֵלַ֑ךְ וַיַּסַּ֥ע כָּ֝עֵ֗ץ תִּקְוָתִֽי׃ 11 וַיַּ֣חַר עָלַ֣י אַפּ֑וֹ וַיַּחְשְׁבֵ֖נִי ל֣וֹ כְצָרָֽיו׃ 12 יַ֤חַד יָ֘בֹ֤אוּ גְדוּדָ֗יו וַיָּסֹ֣לּוּ עָלַ֣י דַּרְכָּ֑ם וַיַּחֲנ֖וּ סָבִ֣יב לְאָהֳלִֽי׃ 13 אַ֭חַי מֵעָלַ֣י הִרְחִ֑יק וְ֝יֹדְעַ֗י אַךְ־זָ֥רוּ מִמֶּֽנִּי׃ 14 חָדְל֥וּ קְרוֹבָ֑י וּֽמְיֻדָּעַ֥י שְׁכֵחֽוּנִי׃ 15 גָּ֘רֵ֤י בֵיתִ֣י וְ֭אַמְהֹתַי לְזָ֣ר תַּחְשְׁבֻ֑נִי נָ֝כְרִ֗י הָיִ֥יתִי בְעֵינֵיהֶֽם׃ 16 לְעַבְדִּ֣י קָ֭רָאתִי וְלֹ֣א יַעֲנֶ֑ה בְּמוֹ־פִ֝֗י אֶתְחַנֶּן־לֽוֹ׃ 17 ר֭וּחִֽי זָ֣רָה לְאִשְׁתִּ֑י וְ֝חַנֹּתִ֗י לִבְנֵ֥י בִטְנִֽי׃ 18 גַּם־עֲ֭וִילִים מָ֣אֲסוּ בִ֑י אָ֝ק֗וּמָה וַיְדַבְּרוּ־בִֽי׃ 19 תִּֽ֭עֲבוּנִי כָּל־מְתֵ֣י סוֹדִ֑י וְזֶֽה־אָ֝הַ֗בְתִּי נֶהְפְּכוּ־בִֽי׃ 20 בְּעוֹרִ֣י וּ֭בִבְשָׂרִי דָּבְקָ֣ה עַצְמִ֑י וָ֝אֶתְמַלְּטָ֗ה בְּע֣וֹר שִׁנָּֽי׃ 21 חָנֻּ֬נִי חָנֻּ֣נִי אַתֶּ֣ם רֵעָ֑י כִּ֥י יַד־אֱ֝ל֗וֹהַּ נָ֣גְעָה בִּֽי׃ 22 לָ֭מָּה תִּרְדְּפֻ֣נִי כְמוֹ־אֵ֑ל וּ֝מִבְּשָׂרִ֗י לֹ֣א תִשְׂבָּֽעוּ׃ 23 מִֽי־יִתֵּ֣ן אֵ֭פוֹ וְיִכָּתְב֣וּן מִלָּ֑י מִֽי־יִתֵּ֖ן בַּסֵּ֣פֶר וְיֻחָֽקוּ׃ 24 בְּעֵט־בַּרְזֶ֥ל וְעֹפָ֑רֶת לָ֝עַ֗ד בַּצּ֥וּר יֵחָצְבֽוּן׃ 25 וַאֲנִ֣י יָ֭דַעְתִּי גֹּ֣אֲלִי חָ֑י וְ֝אַחֲר֗וֹן עַל־עָפָ֥ר יָקֽוּם׃ 26 וְאַחַ֣ר ע֭וֹרִֽי נִקְּפוּ־זֹ֑את וּ֝מִבְּשָׂרִ֗י אֶֽחֱזֶ֥ה אֱלֽוֹהַּ׃ 27 אֲשֶׁ֤ר אֲנִ֨י אֶֽחֱזֶה־לִּ֗י וְעֵינַ֣י רָא֣וּ וְלֹא־זָ֑ר כָּל֖וּ כִלְיֹתַ֣י בְּחֵקִֽי׃ 28 כִּ֣י תֹ֭אמְרוּ מַה־נִּרְדָּף־ל֑וֹ וְשֹׁ֥רֶשׁ דָּ֝בָ֗ר נִמְצָא־בִֽי׃ 29 גּ֤וּרוּ לָכֶ֨ם מִפְּנֵי־חֶ֗רֶב כִּֽי־חֵ֭מָה עֲוֺנ֣וֹת חָ֑רֶב לְמַ֖עַן תֵּדְע֣וּן שדין׃   ס