Yiddish
Hebrew
אידיש
1 די װערטער פֿון מלך למואֵל, אַ מוסר װאָס זײַן מוטער האָט אים געלערנט. 2 נײן, מײַן זון! און נײן, זון פֿון מײַן לײַב, און נײן, זון פֿון מײַנע נדרים; 3 זאָלסט ניט אַװעקגעבן אױף װײַבער דײַן כּוח, און דײַנע װעגן אױף װאָס ברענגט אום מלכים. 4 ניט פֿאַר מלכים, למואֵל, ניט פֿאַר מלכים איז טרינקען װײַן, און װוּ פֿאַר פֿירשטן געטראַנק! 5 כּדי זײ זאָלן ניט טרינקען און פֿאַרגעסן דאָס געזעץ, און פֿאַרדרײען דעם משפּט פֿון אַלע געדריקטע. 6 גיט געטראַנק צום פֿאַרלאָרענעם, און װײַן צו די פֿאַרביטערטע אין געמיט. 7 זאָל ער טרינקען און פֿאַרגעסן זײַן אָרימקײטאון זײַן מאַטערניש מער ניט געדענקען. 8 עפֿן דײַן מױל פֿאַר דעם שטומען, פֿאַר דעם רעכט פֿון אַלע פֿאַרגײיִקע. 9 עפֿן דײַן מױל, משפּט מיט גערעכטיקײט, און טו רעכט דעם אָרימאַן און דעם אבֿיון.
10 אַן אֵשֶת-חיל װער קען געפֿינען? און העכער פֿון פּערל איז איר װערט. 11 דאָס האַרץ פֿון איר מאַן פֿאַרזיכערט זיך אױף איר, און אים פֿעלט ניט קײן אײַנקום. 12 זי טוט אים גוטס און ניט שלעכטס, אַלע טעג פֿון איר לעבן. 13 זי זוכט אױף װאָל און פֿלאַקס, און אַרבעט מיט אירע װיליקע הענט. 14 זי איז אַזױ װי די האַנדלשיפֿן, פֿון דער װײַטן ברענגט זי איר ברױט. 15 און זי שטײט אױף װען נאָך נאַכט, און גרײט צו שפּײַז פֿאַר איר הױזגעזינט, און די אױסקומעניש פֿאַר אירע דינסטמײדלעך. 16 זי פֿאַרטראַכט אַ פֿעלד, און קױפֿט עס, פֿון דער פֿרוכט פֿון אירע הענט פֿלאַנצט זי אַ װײַנגאָרטן. 17 זי גורט אָן מיט קראַפֿט אירע לענדן, און זי שטאַרקט אירע אָרעמס. 18 זי מערקט אַז איר פֿאַרדינסט איז גוט; ניט פֿאַרלאָשן בײַ נאַכט װערט איר ליכט. 19 אירע הענט לײגט זי צום שפּינראָד, און אירע האַנטפֿלעכן האַלטן דעם שפּינדל. 20 איר האַנטפֿלעך שפּרײט זי אױס צום אָרימאַן, און אירע הענט שטרעקט זי אױס צום אבֿיון. 21 זי האָט ניט מורא װעגן איר הױזגעזינט פֿאַר שנײ, װאָרום איר גאַנץ הױזגעזינט איז אָנגעטאָן אין רױטגעװאַנט. 22 דעקן מאַכט זי זיך, פֿײַנלײַנען און פּורפּל איז איר מלבוש. 23 באַקאַנט אין די טױערן איז איר מאַן, װען ער זיצט מיט די עלטסטע פֿון לאַנד. 24 אַ לײַנענטוך מאַכט זי און פֿאַרקױפֿט, און גאַרטלען שטעלט זי צו דעם האַנדלסמאַן. 25 שטאַרקײט און שײנקײט איז איר מלבוש, און זי לאַכט פֿון שפּעטערדיקן טאָג. 26 איר מױל עפֿנט זי מיט חכמה, און די לערנונג פֿון גענאָד איז אױף איר צונג. 27 זי קוקט נאָך דעם גאַנג פֿון איר הױז, און זי עסט ניט דאָס ברױט פֿון פֿױלקײט. 28 אירע קינדער שטײען אױף און לױבן זי, איר מאַן – און ער רימט זי: 29 ״פֿיל טעכטער האָבן אױפֿגעטאָן בריהשאַפֿט, אָבער דו שטײַגסט זײ אַלע אַריבער״. 30 חן איז אַן אָפּנאַר, און שײנקײט איז נישטיק, אַ גאָטספֿאָרכטיקע װײַב, זי זאָל גערימט װערן. 31 גיט איר פֿון דער פֿרוכט פֿון אירע הענט, און זאָלן אירע מעשׂים זי רימען אין די טױערן.
עברית
1 דִּ֭בְרֵי לְמוּאֵ֣ל מֶ֑לֶךְ מַ֝שָּׂ֗א אֲ‍ֽשֶׁר־יִסְּרַ֥תּוּ אִמּֽוֹ׃ 2 מַה־בְּ֭רִי וּמַֽה־בַּר־בִּטְנִ֑י וּ֝מֶה בַּר־נְדָרָֽי׃ 3 אַל־תִּתֵּ֣ן לַנָּשִׁ֣ים חֵילֶ֑ךָ וּ֝דְרָכֶ֗יךָ לַֽמְח֥וֹת מְלָכִֽין׃ 4 אַ֤ל לַֽמְלָכִ֨ים לְֽמוֹאֵ֗ל אַ֣ל לַֽמְלָכִ֣ים שְׁתוֹ־יָ֑יִן וּ֝לְרוֹזְנִ֗ים או שֵׁכָֽר׃ 5 פֶּן־יִ֭שְׁתֶּה וְיִשְׁכַּ֣ח מְחֻקָּ֑ק וִֽ֝ישַׁנֶּה דִּ֣ין כָּל־בְּנֵי־עֹֽנִי׃ 6 תְּנוּ־שֵׁכָ֣ר לְאוֹבֵ֑ד וְ֝יַיִן לְמָ֣רֵי נָֽפֶשׁ׃ 7 יִ֭שְׁתֶּה וְיִשְׁכַּ֣ח רִישׁ֑וֹ וַ֝עֲמָל֗וֹ לֹ֣א יִזְכָּר־עֽוֹד׃ 8 פְּתַח־פִּ֥יךָ לְאִלֵּ֑ם אֶל־דִּ֝֗ין כָּל־בְּנֵ֥י חֲלֽוֹף׃ 9 פְּתַח־פִּ֥יךָ שְׁפָט־צֶ֑דֶק וְ֝דִ֗ין עָנִ֥י וְאֶבְיֽוֹן׃   פ
10 אֵֽשֶׁת־חַ֭יִל מִ֣י יִמְצָ֑א וְרָחֹ֖ק מִפְּנִינִ֣ים מִכְרָֽהּ׃ 11 בָּ֣טַח בָּ֭הּ לֵ֣ב בַּעְלָ֑הּ וְ֝שָׁלָ֗ל לֹ֣א יֶחְסָֽר׃ 12 גְּמָלַ֣תְהוּ ט֣וֹב וְלֹא־רָ֑ע כֹּ֝֗ל יְמֵ֣י חַיֶּֽיה׃ 13 דָּ֭רְשָׁה צֶ֣מֶר וּפִשְׁתִּ֑ים וַ֝תַּ֗עַשׂ בְּחֵ֣פֶץ כַּפֶּֽיהָ׃ 14 הָ֭יְתָה כָּאֳנִיּ֣וֹת סוֹחֵ֑ר מִ֝מֶּרְחָ֗ק תָּבִ֥יא לַחְמָֽהּ׃ 15 וַתָּ֤קָם בְּע֬וֹד לַ֗יְלָה וַתִּתֵּ֣ן טֶ֣רֶף לְבֵיתָ֑הּ וְ֝חֹ֗ק לְנַעֲרֹתֶֽיהָ׃ 16 זָמְמָ֣ה שָׂ֭דֶה וַתִּקָּחֵ֑הוּ מִפְּרִ֥י כַ֝פֶּ֗יהָ נטע כָּֽרֶם׃ 17 חָֽגְרָ֣ה בְע֣וֹז מָתְנֶ֑יהָ וַ֝תְּאַמֵּ֗ץ זְרֹעוֹתֶֽיהָ׃ 18 טָ֭עֲמָה כִּי־ט֣וֹב סַחְרָ֑הּ לֹֽא־יִכְבֶּ֖ה בליל נֵרָֽהּ׃ 19 יָ֭דֶיהָ שִׁלְּחָ֣ה בַכִּישׁ֑וֹר וְ֝כַפֶּ֗יהָ תָּ֣מְכוּ פָֽלֶךְ׃ 20 כַּ֭פָּהּ פָּרְשָׂ֣ה לֶעָנִ֑י וְ֝יָדֶ֗יהָ שִׁלְּחָ֥ה לָֽאֶבְיֽוֹן׃ 21 לֹא־תִירָ֣א לְבֵיתָ֣הּ מִשָּׁ֑לֶג כִּ֥י כָל־בֵּ֝יתָ֗הּ לָבֻ֥שׁ שָׁנִֽים׃ 22 מַרְבַדִּ֥ים עָֽשְׂתָה־לָּ֑הּ שֵׁ֖שׁ וְאַרְגָּמָ֣ן לְבוּשָֽׁהּ׃ 23 נוֹדָ֣ע בַּשְּׁעָרִ֣ים בַּעְלָ֑הּ בְּ֝שִׁבְתּ֗וֹ עִם־זִקְנֵי־אָֽרֶץ׃ 24 סָדִ֣ין עָ֭שְׂתָה וַתִּמְכֹּ֑ר וַ֝חֲג֗וֹר נָתְנָ֥ה לַֽכְּנַעֲנִֽי׃ 25 עֹז־וְהָדָ֥ר לְבוּשָׁ֑הּ וַ֝תִּשְׂחַ֗ק לְי֣וֹם אַחֲרֽוֹן׃ 26 פִּ֭יהָ פָּתְחָ֣ה בְחָכְמָ֑ה וְתֽוֹרַת־חֶ֝֗סֶד עַל־לְשׁוֹנָֽהּ׃ 27 צ֭וֹפִיָּה הֲלִיכ֣וֹת בֵּיתָ֑הּ וְלֶ֥חֶם עַ֝צְל֗וּת לֹ֣א תֹאכֵֽל׃ 28 קָ֣מוּ בָ֭נֶיהָ וַֽיְאַשְּׁר֑וּהָ בַּ֝עְלָ֗הּ וַֽיְהַֽלְלָהּ׃ 29 רַבּ֣וֹת בָּ֭נוֹת עָ֣שׂוּ חָ֑יִל וְ֝אַ֗תְּ עָלִ֥ית עַל־כֻּלָּֽנָה׃ 30 שֶׁ֣קֶר הַ֭חֵן וְהֶ֣בֶל הַיֹּ֑פִי אִשָּׁ֥ה יִרְאַת־יְ֝הוָ֗ה הִ֣יא תִתְהַלָּֽל׃ 31 תְּנוּ־לָ֭הּ מִפְּרִ֣י יָדֶ֑יהָ וִֽיהַלְל֖וּהָ בַשְּׁעָרִ֣ים מַעֲשֶֽׂיהָ׃