אידיש
1
דעם מענטשנס זײַנען די צוגרײטענישן פֿון האַרצן, אָבער פֿון גאָט איז דער ענטפֿער פֿון דער צונג.
2
אַלע װעגן פֿון אַ מענטשן זײַנען רײן אין זײַנע אױגן, אָבער גאָט פֿאָרשט די געמיטער.
3
לײג אַרױף דײַנע טוּונגען אױף גאָט, און דײַנע מחשבֿות װעלן צו שטאַנד קומען.
4
אַלץ האָט גאָט געמאַכט פֿאַר זײַן צװעק, און אױך דעם רָשע פֿאַרן טאָג פֿון בײז.
5
אַן אומװערדיקײט בײַ גאָט איז איטלעכער װאָס האָט אַ האָפֿערדיק האַרץ; נאַ דיר מײַן האַנט! אים װעט ניט געשאָנקען װערן.
6
דורך גענאָד און אמת װערט זינד פֿאַרגעבן, און דורך מורא פֿאַר גאָט קערט מען זיך אָפּ פֿון שלעכטס.
7
אַז גאָט באַװיליקט די װעגן פֿון אַ מענטשן, מאַכט ער אַפֿילו זײַנע פֿײַנט שלום מיט אים.
8
בעסער װינציק דורך גערעכטיקײט, אײדער פֿיל הכנָסות דורך אומרעכט.
9
דעם מענטשנס האַרץ דענקט זײַן װעג, אָבער גאָט לענקט זײַן טריט.
10
אַ כּישוף איז אױפֿן מלכס ליפּן, זײַן מױל פֿעלשט ניט בײַם משפּט.
11
ריכטיקע װאָג און װאָגשאָלן זײַנען פֿון גאָט, זײַן װערק זײַנען אַלע װאָגשטײנער פֿון בײַטל.
12
אַן אומװערדיקײט בײַ מלכים איז טאָן שלעכטס, װאָרום דורך גערעכטיקײט באַשטײט דער טראָן.
13
דער רָצון פֿון מלכים איז אױפֿריכטיקע ליפּן, און דעם װאָס רעדט די ריכטיקײט האָבן זײ ליב.
14
דער גרימצאָרן פֿון מלך איז אַ מלאך-המות, אָבער אַ קלוגער מאַן שטילט אים אײַן.
15
אין שײַן פֿון מלכס פּנים איז לעבן, און זײַן גוטװיליקײט איז װי אַ װאָלקן פֿון שפּעטרעגן.
16
װי בעסער זיך אײַנצוקױפֿן חכמה אײדער גאָלד! און זיך אײַנצוקױפֿן שׂכל איז בילכער װי זילבער.
17
דער שטעג פֿון די רעכטפֿאַרטיקע איז זיך אָפּצוקערן פֿון שלעכטס, דער װאָס היט זײַן זעל, פּאַסט אױף זײַן װעג.
18
פֿאַר אַ בראָך קומט שטאָלץ, און פֿאַר אַן אַנידערפֿאַל, אַ האָפֿערדיק געמיט.
19
בעסער אַ נידעריק געמיט צװישן די באַשײדענע, אײדער טײלן רױב מיט די שטאָלצע.
20
דער װאָס אַכט אױף דעם װאָרט, װעט געפֿינען גוטס, און דער װאָס פֿאַרזיכערט זיך אױף גאָט, אַז װױל איז צו אים!
21
מיטן קלוגהאַרציקן טרעפֿט זיך דער פֿאַרשטאַנדיקער, און זיסקײט פֿון די ליפּן מערט לערנונג.
22
שׂכל איז אַ קװאַל פֿון לעבן פֿאַר דעם װאָס האָט עס, און נאַרישקײט איז אַ שטראָף פֿאַרן נאַרן.
23
דאָס האַרץ פֿון דעם חכם מאַכט קלוג זײַן מױל, און מערט לערנונג אױף זײַנע ליפּן.
24
האָניקזאַפֿט זײַנען ליבלעכע רײד, זיס פֿאַר דער זעל, און אַ הײלונג פֿאַרן געבײן.
25
פֿאַראַן אַ װעג װאָס איז גלײַך בײַם מענטשן, און זײַן סָוף זײַנען װעגן פֿון טױט.
26
דער הונגער פֿון אַרבעטער אַרבעט אין אים, װאָרום זײַן מױל טרײַבט אים אָן.
27
דער נידערטרעכטיקער מענטש גראָבט אױס בײז, און אױף זײַן ליפּ איז װי אַ בראַנדפֿײַער.
28
דער מענטש פֿון פֿאַרקערטקײט מאַכט אָן קריג, און דער אונטערהעצער צעשײדט גוטע פֿרײַנט.
29
דער מאַן פֿון אומרעכט רעדט אָן זײַן חבֿר, און פֿירט אים אױפֿן ניט גוטן װעג.
30
דער װאָס דריקט-צו די אױגן, איז דאָס אױסצוקלערן פֿאַרקערטקײט; דער װאָס בײַסט די ליפּן, װיל אױספֿירן שלעכטס.
31
אַ שײנע קרױן איז אַ גראָער קאָפּ; אױפֿן װעג פֿון גערעכטיקײט װערט זי געפֿונען.
32
בעסער אַן אײַנגעהאַלטענער אין צאָרן אײדער אַ גִבור, און דער װאָס געװעלטיקט איבער זײַן געמיט, אײדער דער װאָס באַצװינגט אַ שטאָט.
33
אין שױם װאַרפֿט מען דעם גורל, אָבער פֿון גאָט איז זײַן יעטװעדער באַשײד.