Yiddish
Hebrew
אידיש
1 יהוה דו גאָט פֿון נקמות, גאָט פֿון נקמות, שײַן אַרױס! 2 דערהײב זיך, דו ריכטער פֿון דער ערד, קער אום פֿאַרגעלטונג צו די שטאָלצע. 3 ביז װאַנען װעלן די רשָעים, גאָט, ביז װאַנען װעלן די רשָעים זיך פֿרײען? 4 זײ גאַװערן, זײ רעדן פֿאַרשײַט, זײ רימען זיך, אַלע טוער פֿון אומרעכט. 5 דײַן פֿאָלק, גאָט, צעדריקן זײ, און זײ פּײַניקן דײַן אַרב. 6 די אלמנה און דעם פֿרעמדן הרגען זײ, און יתומים טײטן זײ. 7 און זײ זאָגן: יָה װעט ניט זען, און דער גאָט פֿון יעקבֿ װעט ניט מערקן. 8 באַטראַכט, איר פֿאַרגרעבטע אין פֿאָלק, און איר נאַרן, װען װעט איר קלוג װערן? 9 דער װאָס פֿלאַנצט דאָס אױער, צי װעט ער ניט הערן? דער װאָס פֿורעמט דאָס אױג, צי װעט ער ניט זען? 10 דער װאָס װאָרנט די פֿעלקער, צי װעט ער ניט שטראָפֿן?ער װאָס לערנט דעם מענטשן װיסן. 11 גאָט װײס די מחשבֿות פֿון דעם מענטשן, אַז זײ זײַנען נישטיק. 12 װױל צו דעם מאַן װאָס דו מוסערסט אים, גאָט, און פֿון דײַן תּורה טוסטו אים לערנען; 13 כּדי אים צו באַרוען אין טעג פֿון בײז, ביז אַ גרוב װעט געגראָבן װערן פֿאַרן רָשע. 14 װאָרום גאָט װעט ניט אַװעקװאַרפֿן זײַן פֿאָלק, און זײַן אַרב ניט פֿאַרלאָזן. 15 װאָרום צום גערעכטן װעט זיך אומקערן דאָס רעכט, און נאָך אים װעלן גײן אַלע רעכטפֿאַרטיקע הערצער. 16 װער װעט אױפֿשטײן פֿאַר מיר אַקעגן די שלעכטסטוער? װער װעט זיך שטעלן פֿאַר מיר אַקעגן די טוער פֿון אומרעכט? 17 װען ניט גאָט װאָלט מיר אַ הילף געװען, װאָלט שיר גערוט אין שטילן קבֿר מײַן זעל. 18 װען איך זאָג: מײַן פֿוס גליטשט זיך אױס, לענט מיך אונטער, גאָט, דײַן חֶסד. 19 בײַ מײַנע פֿיל זאָרגענישן אין מיר, קװיקן דײַנע טרײסטונגען מײַן זעל. 20 קען זיך חבֿרן צו דיר דער טראָן פֿון פֿאַרברעכן, װאָס פֿורעמט אומגליק דורך געזעץ? 21 זײ קלײַבן זיך אױף דעם נפֿש פֿון צדיק, און אומשולדיק בלוט פֿאַרמשפּטן זײ. 22 אָבער יהוה איז מיר געװען פֿאַר אַ פֿעסטונג, און מײַן גאָט צום פֿעלדז פֿון מײַן באַשיצונג. 23 און ער האָט אומגעקערט אױף זײ זײער אומרעכט, און דורך זײער בײז טוט ער זײ פֿאַרשנײַדן; פֿאַרשנײַדן טוט זײ יהוה אונדזער גאָט.
עברית
1 אֵל־נְקָמ֥וֹת יְהוָ֑ה אֵ֖ל נְקָמ֣וֹת הוֹפִֽיַע׃ 2 הִ֭נָּשֵׂא שֹׁפֵ֣ט הָאָ֑רֶץ הָשֵׁ֥ב גְּ֝מ֗וּל עַל־גֵּאִֽים׃ 3 עַד־מָתַ֖י רְשָׁעִ֥ים יְהוָ֑ה עַד־מָ֝תַ֗י רְשָׁעִ֥ים יַעֲלֹֽזוּ׃ 4 יַבִּ֣יעוּ יְדַבְּר֣וּ עָתָ֑ק יִֽ֝תְאַמְּר֗וּ כָּל־פֹּ֥עֲלֵי אָֽוֶן׃ 5 עַמְּךָ֣ יְהוָ֣ה יְדַכְּא֑וּ וְֽנַחֲלָתְךָ֥ יְעַנּֽוּ׃ 6 אַ֭לְמָנָה וְגֵ֣ר יַהֲרֹ֑גוּ וִֽיתוֹמִ֣ים יְרַצֵּֽחוּ׃ 7 וַ֭יֹּ֣אמְרוּ לֹ֣א יִרְאֶה־יָּ֑הּ וְלֹא־יָ֝בִ֗ין אֱלֹהֵ֥י יַעֲקֹֽב׃ 8 בִּ֭ינוּ בֹּעֲרִ֣ים בָּעָ֑ם וּ֝כְסִילִ֗ים מָתַ֥י תַּשְׂכִּֽילוּ׃ 9 הֲנֹ֣טַֽע אֹ֭זֶן הֲלֹ֣א יִשְׁמָ֑ע אִֽם־יֹ֥צֵֽר עַ֝֗יִן הֲלֹ֣א יַבִּֽיט׃ 10 הֲיֹסֵ֣ר גּ֭וֹיִם הֲלֹ֣א יוֹכִ֑יחַ הַֽמְלַמֵּ֖ד אָדָ֣ם דָּֽעַת׃ 11 יְֽהוָ֗ה יֹ֭דֵעַ מַחְשְׁב֣וֹת אָדָ֑ם כִּי־הֵ֥מָּה הָֽבֶל׃ 12 אַשְׁרֵ֤י הַגֶּ֣בֶר אֲשֶׁר־תְּיַסְּרֶ֣נּוּ יָּ֑הּ וּֽמִתּוֹרָתְךָ֥ תְלַמְּדֶֽנּוּ׃ 13 לְהַשְׁקִ֣יט ל֭וֹ מִ֣ימֵי רָ֑ע עַ֤ד יִכָּרֶ֖ה לָרָשָׁ֣ע שָֽׁחַת׃ 14 כִּ֤י לֹא־יִטֹּ֣שׁ יְהוָ֣ה עַמּ֑וֹ וְ֝נַחֲלָת֗וֹ לֹ֣א יַעֲזֹֽב׃ 15 כִּֽי־עַד־צֶ֭דֶק יָשׁ֣וּב מִשְׁפָּ֑ט וְ֝אַחֲרָ֗יו כָּל־יִשְׁרֵי־לֵֽב׃ 16 מִֽי־יָק֣וּם לִ֭י עִם־מְרֵעִ֑ים מִֽי־יִתְיַצֵּ֥ב לִ֝י עִם־פֹּ֥עֲלֵי אָֽוֶן׃ 17 לוּלֵ֣י יְ֭הוָה עֶזְרָ֣תָה לִּ֑י כִּמְעַ֓ט שָֽׁכְנָ֖ה דוּמָ֣ה נַפְשִֽׁי׃ 18 אִם־אָ֭מַרְתִּי מָ֣טָה רַגְלִ֑י חַסְדְּךָ֥ יְ֝הוָ֗ה יִסְעָדֵֽנִי׃ 19 בְּרֹ֣ב שַׂרְעַפַּ֣י בְּקִרְבִּ֑י תַּ֝נְחוּמֶ֗יךָ יְֽשַׁעַשְׁע֥וּ נַפְשִֽׁי׃ 20 הַֽ֭יְחָבְרְךָ כִּסֵּ֣א הַוּ֑וֹת יֹצֵ֖ר עָמָ֣ל עֲלֵי־חֹֽק׃ 21 יָ֭גוֹדּוּ עַל־נֶ֣פֶשׁ צַדִּ֑יק וְדָ֖ם נָקִ֣י יַרְשִֽׁיעוּ׃ 22 וַיְהִ֬י יְהוָ֣ה לִ֣י לְמִשְׂגָּ֑ב וֵ֝אלֹהַ֗י לְצ֣וּר מַחְסִֽי׃ 23 וַיָּ֤שֶׁב עֲלֵיהֶ֨ם אֶת־אוֹנָ֗ם וּבְרָעָתָ֥ם יַצְמִיתֵ֑ם יַ֝צְמִיתֵ֗ם יְהוָ֥ה אֱלֹהֵֽינוּ׃