Yiddish
Hebrew
אידיש
1 אַ מזמור פֿון אָסָפֿן. גאָט, פֿעלקער זײַנען געקומען אין דײַן אַרב; זײ האָבן פֿאַראומרײניקט דײַן הײליקן טעמפּל, זײ האָבן געמאַכט ירושלים פֿאַר הױפֿנס. 2 זײ האָבן געגעבן די טױטע לײַבער פֿון דײַנע קנעכטפֿאַר שפּײַז צו דעם פֿױגל פֿון הימל, דאָס פֿלײש פֿון דײַנע פֿרומע צו דער חיה פֿון דער ערד. 3 זײ האָבן פֿאַרגאָסן זײער בלוט אַזױ װי װאַסער, אַרום ירושלים, און ניט געװען קײן באַגרעבער. 4 מיר זײַנען געװאָרן אַ חרפּה בײַ אונדזערע שכנים, אַ געלעכטער און אַ שפּאָט בײַ אונדזערע אַרומיקע. 5 ביז װאַנען גאָט װעסטו צערענען נאָכאַנאַנד? װעט ברענען װי פֿײַער דײַן צאָרן? 6 גיס אױס דײַן גרימצאָרן אױף די פֿעלקערװאָס קענען דיך ניט, און אױף די קיניגרײַכןװאָס רופֿן ניט דײַן נאָמען. 7 װאָרום מע האָט אױפֿגעגעסן יעקבֿ, און זײַן װױנונג האָבן זײ פֿאַרװיסט. 8 זאָלסט אונדז ניט דערמאָנען די זינד פֿון די פֿריִערדיקע, גיך זאָל אונדז אַנטקעגנקומען דײַן דערבאַרימונג, װאָרום מיר זײַנען געפֿאַלן זײער. 9 שטײ אונדז בײַ, גאָט פֿון אונדזער הילף, צוליב דעם כּבֿוד פֿון דײַן נאָמען, און זײַ אונדז מציל, און זײַ מכפּר אױף אונדזערע זינד, פֿון װעגן דײַן נאָמען. 10 נאָך װאָס זאָלן זאָגן די פֿעלקער: אַװוּ איז זײער גאָט? זאָל באַװוּסט װערן צװישן די פֿעלקער פֿאַר אונדזערע אױגןדי נקמה פֿאַר דעם פֿאַרגאָסענעם בלוט פֿון דײַנע קנעכט. 11 זאָל קומען פֿאַר דיר דאָס קרעכצן פֿון געפֿאַנגענעם, לױט דער גרױסקײט פֿון דײַן אָרעם לאָז לעבן די אָנגעברײטע צום טױט, 12 און קער אום אונדזערע שכנים זיבנפֿאַכיק אין זײער בוזעם, זײער לעסטערונג װאָס זײ האָבן דיך געלעסטערט, גאָט. 13 און מיר, דײַן פֿאָלק, און די שאָף פֿון דײַן פֿיטערונג, װעלן דיר דאַנקען אױף אײביק, אױף דָור-דורות װעלן מיר דערצײלן דײַן לױב.
עברית
1 מִזְמ֗וֹר לְאָ֫סָ֥ף אֱ‍ֽלֹהִ֡ים בָּ֤אוּ גוֹיִ֨ם בְּֽנַחֲלָתֶ֗ךָ טִ֭מְּאוּ אֶת־הֵיכַ֣ל קָדְשֶׁ֑ךָ שָׂ֖מוּ אֶת־יְרוּשָׁלַ֣͏ִם לְעִיִּֽים׃ 2 נָֽתְנ֡וּ אֶת־נִבְלַ֬ת עֲבָדֶ֗יךָ מַ֭אֲכָל לְע֣וֹף הַשָּׁמָ֑יִם בְּשַׂ֥ר חֲ֝סִידֶ֗יךָ לְחַיְתוֹ־אָֽרֶץ׃ 3 שָׁפְכ֬וּ דָמָ֨ם כַּמַּ֗יִם סְֽבִ֘יב֤וֹת יְֽרוּשָׁלִָ֗ם וְאֵ֣ין קוֹבֵֽר׃ 4 הָיִ֣ינוּ חֶ֭רְפָּה לִשְׁכֵנֵ֑ינוּ לַ֥עַג וָ֝קֶ֗לֶס לִסְבִיבוֹתֵֽינוּ׃ 5 עַד־מָ֣ה יְ֭הוָה תֶּאֱנַ֣ף לָנֶ֑צַח תִּבְעַ֥ר כְּמוֹ־אֵ֝֗שׁ קִנְאָתֶֽךָ׃ 6 שְׁפֹ֤ךְ חֲמָתְךָ֨ אֶֽל־הַגּוֹיִם֮ אֲשֶׁ֪ר לֹא־יְדָ֫ע֥וּךָ וְעַ֥ל מַמְלָכ֑וֹת אֲשֶׁ֥ר בְּ֝שִׁמְךָ֗ לֹ֣א קָרָֽאוּ׃ 7 כִּ֭י אָכַ֣ל אֶֽת־יַעֲקֹ֑ב וְֽאֶת־נָוֵ֥הוּ הֵשַֽׁמּוּ׃ 8 אַֽל־תִּזְכָּר־לָנוּ֮ עֲוֺנֹ֪ת רִאשֹׁ֫נִ֥ים מַ֭הֵר יְקַדְּמ֣וּנוּ רַחֲמֶ֑יךָ כִּ֖י דַלּ֣וֹנוּ מְאֹֽד׃ 9 עָזְרֵ֤נוּ אֱלֹ֘הֵ֤י יִשְׁעֵ֗נוּ עַל־דְּבַ֥ר כְּבֽוֹד־שְׁמֶ֑ךָ וְהַצִּילֵ֥נוּ וְכַפֵּ֥ר עַל־חַ֝טֹּאתֵ֗ינוּ לְמַ֣עַן שְׁמֶֽךָ׃ 10 לָ֤מָּה יֹאמְר֣וּ הַגּוֹיִם֮ אַיֵּ֪ה אֱ‍ֽלֹהֵ֫יהֶ֥ם יִוָּדַ֣ע בגיים לְעֵינֵ֑ינוּ נִ֝קְמַ֗ת דַּֽם־עֲבָדֶ֥יךָ הַשָּׁפֽוּךְ׃ 11 תָּ֤ב֣וֹא לְפָנֶיךָ֮ אֶנְקַ֪ת אָ֫סִ֥יר כְּגֹ֥דֶל זְרוֹעֲךָ֑ ה֝וֹתֵ֗ר בְּנֵ֣י תְמוּתָֽה׃ 12 וְהָ֘שֵׁ֤ב לִשְׁכֵנֵ֣ינוּ שִׁ֭בְעָתַיִם אֶל־חֵיקָ֑ם חֶרְפָּ֘תָ֤ם אֲשֶׁ֖ר חֵרְפ֣וּךָ אֲדֹנֽ͏ָי׃ 13 וַאֲנַ֤חְנוּ עַמְּךָ֨ וְצֹ֥אן מַרְעִיתֶךָ֮ נ֤וֹדֶ֥ה לְּךָ֗ לְע֫וֹלָ֥ם לְדֹ֥ר וָדֹ֑ר נְ֝סַפֵּ֗ר תְּהִלָּתֶֽךָ׃