Yiddish
Hebrew
אידיש
1 אַ באַטראַכטונג פֿון אָסָפֿן. פֿאַרנעם, מײַן פֿאָלק, מײַן לערנונג, נײַגט אײַער אױער צו די װערטער פֿון מײַן מױל. 2 איך װעל עפֿענען מיט אַ משל מײַן מױל, איך װעל רעדן רעטענישן פֿון פֿאַרצײַטן. 3 װאָס מיר האָבן געהערט און מיר װײסן, און אונדזערע עלטערן האָבן אונדז דערצײלט, 4 װעלן מיר ניט פֿאַרהױלן פֿון זײערע קינדער; דערצײלנדיק דעם שפּעטערדיקן דָורדי לױבן פֿון גאָט און זײַן שטאַרקײט, און זײַנע װוּנדער װאָס ער האָט געטאָן. 5 װאָרום ער האָט אױפֿגעשטעלט אַ געזעץ אין יעקבֿ, און אַ תּורה געמאַכט אין ישׂראל, װאָס ער האָט באַפֿױלן אונדזערע עלטערן, זײ צו מאַכן װיסן זײערע קינדער; 6 כּדי װיסן זאָל דער שפּעטערדיקער דָור, די קינדער װאָס װעלן געבאָרן װערן; זײ זאָלן אױפֿשטײן און דערצײלן זײערע קינדער. 7 און זײ זאָלן לײגן אױף גאָט זײער בטחון, און ניט פֿאַרגעסן די אױפֿטוען פֿון גאָט, און זײַנע געבאָט זאָלן זײ היטן; 8 און זײ זאָלן ניט זײַן װי זײערע עלטערן, אַ דָור אָפּגעקערט און װידערשפּעניק, אַ דָור װאָס האָט ניט געפֿעסטיקט זײַן האַרץ, און ניט געטרײַ געװען איז זײַן געמיט צו גאָט. 9 די קינדער פֿון אפֿרַיִם, באַװאָפֿנטע בױגן-שיסער, האָבן זיך אומגעקערט אין טאָג פֿון מלחמה. 10 זײ האָבן ניט געהיט דעם בונד פֿון גאָט, און אין זײַן תּורה ניט געװאָלט גײן. 11 און זײ האָבן פֿאַרגעסן זײַנע טוּונגען, און זײַנע װוּנדער װאָס ער האָט זײ באַװיזן. 12 אַנטקעגן פֿאַר זײערע עלטערן האָט ער געטאָן װוּנדער, אין לאַנד מצרַיִם, אין פֿעלד פֿון צועַן. 13 ער האָט געשפּאָלטן דעם ים, און זײ אַריבערגעפֿירט, און אױפֿגעשטעלט די װאַסערן װי אַ סטױג. 14 און ער האָט זײ געפֿירט מיט אַ װאָלקן בײַ טאָג, און די גאַנצע נאַכט מיט אַ פֿײַערדיקן ליכט. 15 ער האָט געשפּאָלטן פֿעלדזן אין מדבר, און זײ אָנגעטרונקען זאַט װי פֿון תּהומען. 16 און ער האָט אַרױסגעצױגן פֿלוסן פֿון פֿעלדז, און געמאַכט נידערן װאַסער װי שטראָמען. 17 אָבער זײ האָבן נאָך װײַטער געזינדיקט צו אים, צו װידערשפּעניקן דעם אױבערשטן אין דער װיסטע. 18 און זײ האָבן געפּרוּװט גאָט אין זײער האַרצן, צו פֿאַרלאַנגען עסן פֿאַר זײער געלוסט. 19 און זײ האָבן גערעדט קעגן גאָט, געזאָגט: קען גאָט גרײטן אַ טיש אין דער מדבר? 20 יאָ, ער האָט געשלאָגן דעם פֿעלדז, און װאַסער איז געפֿלאָסן, און טײַכן האָבן געפֿלײצט, װעט ער אױך קענען ברױט געבן? צי װעט ער אָנברײטן פֿלײש פֿאַר זײַן פֿאָלק? 21 דרום האָט גאָט געהערט, און איז אין כּעס געװאָרן, און אַ פֿײַער האָט זיך אָנגעצונדן אין יעקבֿ, און פֿאַר װאָר, אַ צאָרן איז אױפֿגעגאַנגען אין ישׂראל; 22 װײַל זײ האָבן ניט געגלױבט אין גאָט, און זיך ניט פֿאַרזיכערט אױף זײַן הילף. 23 און ער האָט באַפֿױלן די װאָלקנס פֿון אױבן, און די טירן פֿון הימל געעפֿנט. 24 און ער האָט געמאַכט רעגענען אױף זײ מן צום עסן, און הימל-תּבֿואה זײ געגעבן. 25 ברױט פֿון מלאכים האָט איטלעכער געגעסן, שפּײַז צו זאַט האָט ער זײ אַראָפּגעשיקט. 26 ער האָט געמאַכט ציִען דעם מזרח-װינט אין הימל, און געטריבן מיט זײַן שטאַרקײט דעם דָרום-װינט. 27 און ער האָט געמאַכט רעגענען אױף זײ פֿלײש װי שטױב, און װי זאַמד פֿון די ימען פֿױגלען געפֿליגלטע. 28 און ער האָט עס געלאָזט פֿאַלן אין מיטן פֿון זײער לאַגער, רונד אַרום זײערע װױנונגען. 29 און זײ האָבן געגעסן, און זײַנען איבערזאַט געװאָרן, און זײער תּאװה האָט ער זײ געבראַכט. 30 נאָך האָבן זײ זיך ניט געהאַט אָפּגעעקלט פֿון זײער תּאװה, זײער שפּײַז איז נאָך געװען אין זײער מױל, 31 און דער צאָרן פֿון גאָט איז אױפֿגעגאַנגען קעגן זײ, און ער האָט געהרגעט פֿון זײערע שטאַרקסטע, און די יונגעלײַט פֿון ישׂראל אַנידערגעלײגט. 32 בײַ אַלעם דעם האָבן זײ װידער געזינדיקט, און ניט געגלױבט אין זײַנע װוּנדער. 33 און ער האָט פֿאַרלענדט װי אַ הױך זײערע טעג, און זײערע יאָרן אין אַ בהלה. 34 אַז ער האָט זײ געהרגעט, פֿלעגן זײ אים זוכן, און פֿלעגן זיך אומקערן, און פֿאָרשן גאָט. 35 און זײ האָבן זיך דערמאָנט אַז גאָט איז זײער פֿעלדז, און גאָט דער אײבערשטער איז זײער אױסלײזער. 36 און זײ האָבן אים איבערגעבעטן מיט זײער מױל, און מיט זײער צונג פֿלעגן זײ אים ליגן זאָגן. 37 אָבער זײער האַרץ איז ניט געװען פֿעסט מיט אים, און זײ זײַנען ניט געטרײַ געװען אין זײַן בונד. 38 נאָר ער איז אַ דערבאַרימער, ער איז מכפּר אױף זינד, און ברענגט ניט אום, און ער האַלט אַ סך אָפּ זײַן כּעס, און דערװעקט ניט זײַן גאַנצן גרימצאָרן. 39 און ער האָט זיך דערמאָנט אַז זײ זײַנען פֿלײש, אַ הױך װאָס פֿאַרגײט, און קערט ניט אום. 40 װיפֿיל מאָל האָבן זײ אים װידערשפּעניקט אין מדבר, אים געקרענקט אין דער װיסטע! 41 און װידער האָבן זײ געפּרוּװט גאָט, און דעם הײליקן פֿון ישׂראל געערגערט. 42 זײ האָבן ניט געדאַכט אָן זײַן האַנט, אָן דעם טאָג װאָס ער האָט זײ אױסגעלײזט פֿון פֿײַנט 43 װי ער האָט געמאַכט זײַנע צײכנס אין מצרַיִם, און זײַנע װוּנדער אין פֿעלד פֿון צועַן; 44 און פֿאַרקערט אין בלוט זײערע טײַכן, און זײערע פֿלוסן, זײ זאָלן ניט קענען טרינקען. 45 ער האָט אָנגעשיקט אױף זײ אַ געמיש פֿליגן װאָס האָט זײ אױפֿגעגעסן, און די פֿראָש װאָס האָט זײ פֿאַרװיסט. 46 און ער האָט איבערגעגעבן צום גריל זײער געװעקס, און זײער מי צום הײשעריק. 47 ער האָט געטײט מיט האָגל זײער װײַנשטאָק, און זײערע װילדע פֿײַגנבײמער מיט פֿראָסט. 48 און ער האָט איבערגעענטפֿערט צום האָגל זײער פֿי, און זײערע סטאַדעס צו בליצן. 49 ער האָט אָנגעשיקט אױף זײ דעם בראַנד פֿון זײַן צאָרן, כּעס און גרימצאָרן און לײַד, אַן אָנשיקעניש פֿון בײזע שלוחים. 50 ער האָט געמאַכט אַ װעג פֿאַר זײַן צאָרן, ער האָט ניט פֿאַרמיטן פֿון טױט זײער זעל, און ער האָט איבערגעענטפֿערט זײער לעבן צו פּעסט. 51 און ער האָט געשלאָגן יעטװעדער בכָור אין מצרַיִם, די ערשטלינגען פֿון קראַפֿט, אין די געצעלטן פֿון חָם. 52 און ער האָט געמאַכט ציִען װי שאָף זײַן פֿאָלק, און זײ געפֿירט װי אַ סטאַדע אין מדבר. 53 און ער האָט זײ באַלײט אין זיכערקײט, און זײ האָבן ניט געאַנגסט, און זײערע פֿײַנט האָט צוגעדעקט דער ים. 54 און ער האָט זײ געבראַכט צו זײַן הײליקן געמאַרק, צו דעם באַרג װאָס זײַן רעכטע האַנט האָט זיך געשאַפֿן. 55 און ער האָט פֿאַרטריבן פֿון פֿאַר זײ פֿעלקער, און זײ אױסגעװאָרפֿן מיט אַ מעסטשנור פֿאַר אַ נחלה; און געמאַכט רוען אין זײערע געצעלטןדי שבֿטים פֿון ישׂראל. 56 אָבער זײ האָבן געפּרוּװט און װידערשפּעניקט גאָט דעם אױבערשטן, און זײַנע אָנזאָגן האָבן זײ ניט געהיט. 57 און זײ האָבן זיך אָפּגעקערט און געפֿעלשט װי זײערע עלטערן, זײ זײַנען פֿאַרקערט געװאָרן װי אַ פֿאַלשער בױגן. 58 און זײ האָבן אים דערצערנט מיט זײערע בָמות, און מיט זײערע געצן אים דערבײזערט. 59 האָט גאָט געהערט און איז אין כּעס געװאָרן, און ער האָט זײער פֿאַראַכט ישׂראל. 60 און ער האָט אַװעקגעװאָרפֿן דעם מִשכּן פֿון שילו, דאָס געצעלט װאָס ער האָט געמאַכט רוען צװישן מענטשן. 61 און ער האָט געגעבן אין געפֿאַנגענשאַפֿט זײַן שטאַרקײט, און זײַן פּראַכט אין דער האַנט פֿון פֿײַנט. 62 און ער האָט איבערגעענטפֿערט צום שװערד זײַן פֿאָלק, און האָט אױף זײַן נחלה געצערנט. 63 זײערע בחורים האָט פֿאַרצערט אַ פֿײַער, און זײערע יונגפֿרױען זײַנען געבליבן אָן אַ חתונה-ליד. 64 זײערע כּהנים זײַנען געפֿאַלן דורכן שװערד, און זײערע אלמנות פֿלעגן צו מאָל ניט באַװײנען. 65 אָבער גאָט האָט אױפֿגעװאַכט װי אַ שלאָפֿעדיקער, אַזױ װי אַ גִבור װאָס ניכטערט זיך אױס פֿון װײַן. 66 און ער האָט צוריקגעשלאָגן זײַנע פֿײַנט; אַן אײביקע שאַנד האָט ער זײ געגעבן. 67 אָבער ער האָט פֿאַראַכט דאָס געצעלט פֿון יוסף, און דעם שבֿט אפֿרַיִם ניט אױסדערװײלט; 68 נאָר אױסדערװײלט דעם שבֿט יהוּדה, דעם באַרג צִיון װאָס ער האָט ליב. 69 און ער האָט געבױט װי די הימלען זײַן הײליקטום, װי די ערד װאָס ער האָט געגרונטפֿעסט אױף אײביק. 70 און ער האָט אױסדערװײלט דוד זײַן קנעכט, און אים גענומען פֿון די שאָפֿגעהעפֿטן. 71 פֿון הינטער די מילכשעפּסן האָט ער אים געבראַכטצו פֿיטערן יעקבֿ זײַן פֿאָלק, און ישׂראל זײַן אַרב. 72 ער האָט זײ געפֿיטערט לױט דער ערלעכקײט פֿון זײַן האַרצן, און מיט דער פֿאַרשטאַנדיקײט פֿון זײַנע הענט זײ געפֿירט.
עברית
1 מַשְׂכִּ֗יל לְאָ֫סָ֥ף הַאֲזִ֣ינָה עַ֭מִּי תּוֹרָתִ֑י הַטּ֥וּ אָ֝זְנְכֶ֗ם לְאִמְרֵי־פִֽי׃ 2 אֶפְתְּחָ֣ה בְמָשָׁ֣ל פִּ֑י אַבִּ֥יעָה חִ֝יד֗וֹת מִנִּי־קֶֽדֶם׃ 3 אֲשֶׁ֣ר שָׁ֭מַעְנוּ וַנֵּדָעֵ֑ם וַ֝אֲבוֹתֵ֗ינוּ סִפְּרוּ־לָֽנוּ׃ 4 לֹ֤א נְכַחֵ֨ד מִבְּנֵיהֶ֗ם לְד֥וֹר אַחֲר֗וֹן מְֽ֭סַפְּרִים תְּהִלּ֣וֹת יְהוָ֑ה וֶעֱזוּז֥וֹ וְ֝נִפְלְאוֹתָ֗יו אֲשֶׁ֣ר עָשָֽׂה׃ 5 וַיָּ֤קֶם עֵד֨וּת בְּֽיַעֲקֹ֗ב וְתוֹרָה֮ שָׂ֤ם בְּיִשְׂרָ֫אֵ֥ל אֲשֶׁ֣ר צִ֭וָּה אֶת־אֲבוֹתֵ֑ינוּ לְ֝הוֹדִיעָ֗ם לִבְנֵיהֶֽם׃ 6 לְמַ֤עַן יֵדְע֨וּ דּ֣וֹר אַ֭חֲרוֹן בָּנִ֣ים יִוָּלֵ֑דוּ יָ֝קֻ֗מוּ וִֽיסַפְּר֥וּ לִבְנֵיהֶֽם׃ 7 וְיָשִׂ֥ימוּ בֵֽאלֹהִ֗ים כִּ֫סְלָ֥ם וְלֹ֣א יִ֭שְׁכְּחוּ מַֽעַלְלֵי־אֵ֑ל וּמִצְוֺתָ֥יו יִנְצֹֽרוּ׃ 8 וְלֹ֤א יִהְי֨וּ כַּאֲבוֹתָ֗ם דּוֹר֮ סוֹרֵ֪ר וּמֹ֫רֶ֥ה דּ֭וֹר לֹא־הֵכִ֣ין לִבּ֑וֹ וְלֹא־נֶאֶמְנָ֖ה אֶת־אֵ֣ל רוּחֽוֹ׃ 9 בְּֽנֵי־אֶפְרַ֗יִם נוֹשְׁקֵ֥י רוֹמֵי־קָ֑שֶׁת הָ֝פְכ֗וּ בְּי֣וֹם קְרָֽב׃ 10 לֹ֣א שָׁ֭מְרוּ בְּרִ֣ית אֱלֹהִ֑ים וּ֝בְתוֹרָת֗וֹ מֵאֲנ֥וּ לָלֶֽכֶת׃ 11 וַיִּשְׁכְּח֥וּ עֲלִילוֹתָ֑יו וְ֝נִפְלְאוֹתָ֗יו אֲשֶׁ֣ר הֶרְאָֽם׃ 12 נֶ֣גֶד אֲ֭בוֹתָם עָ֣שָׂה פֶ֑לֶא בְּאֶ֖רֶץ מִצְרַ֣יִם שְׂדֵה־צֹֽעַן׃ 13 בָּ֣קַע יָ֭ם וַיַּֽעֲבִירֵ֑ם וַֽיַּצֶּב־מַ֥יִם כְּמוֹ־נֵֽד׃ 14 וַיַּנְחֵ֣ם בֶּעָנָ֣ן יוֹמָ֑ם וְכָל־הַ֝לַּ֗יְלָה בְּא֣וֹר אֵֽשׁ׃ 15 יְבַקַּ֣ע צֻ֭רִים בַּמִּדְבָּ֑ר וַ֝יַּ֗שְׁקְ כִּתְהֹמ֥וֹת רַבָּֽה׃ 16 וַיּוֹצִ֣א נוֹזְלִ֣ים מִסָּ֑לַע וַיּ֖וֹרֶד כַּנְּהָר֣וֹת מָֽיִם׃ 17 וַיּוֹסִ֣יפוּ ע֭וֹד לַחֲטֹא־ל֑וֹ לַֽמְר֥וֹת עֶ֝לְי֗וֹן בַּצִּיָּֽה׃ 18 וַיְנַסּוּ־אֵ֥ל בִּלְבָבָ֑ם לִֽשְׁאָל־אֹ֥כֶל לְנַפְשָֽׁם׃ 19 וַֽיְדַבְּר֗וּ בֵּֽאלֹ֫הִ֥ים אָ֭מְרוּ הֲי֣וּכַל אֵ֑ל לַעֲרֹ֥ךְ שֻׁ֝לְחָ֗ן בַּמִּדְבָּֽר׃ 20 הֵ֤ן הִכָּה־צ֨וּר וַיָּז֣וּבוּ מַיִם֮ וּנְחָלִ֪ים יִ֫שְׁטֹ֥פוּ הֲגַם־לֶ֭חֶם י֣וּכַל תֵּ֑ת אִם־יָכִ֖ין שְׁאֵ֣ר לְעַמּֽוֹ׃ 21 לָכֵ֤ן שָׁמַ֥ע יְהוָ֗ה וַֽיִּתְעַבָּ֥ר וְ֭אֵשׁ נִשְּׂקָ֣ה בְיַעֲקֹ֑ב וְגַם־אַ֝֗ף עָלָ֥ה בְיִשְׂרָאֵֽל׃ 22 כִּ֤י לֹ֣א הֶ֭אֱמִינוּ בֵּאלֹהִ֑ים וְלֹ֥א בָ֝טְח֗וּ בִּֽישׁוּעָתֽוֹ׃ 23 וַיְצַ֣ו שְׁחָקִ֣ים מִמָּ֑עַל וְדַלְתֵ֖י שָׁמַ֣יִם פָּתָֽח׃ 24 וַיַּמְטֵ֬ר עֲלֵיהֶ֣ם מָ֣ן לֶאֱכֹ֑ל וּדְגַן־שָׁ֝מַ֗יִם נָ֣תַן לָֽמוֹ׃ 25 לֶ֣חֶם אַ֭בִּירִים אָ֣כַל אִ֑ישׁ צֵידָ֬ה שָׁלַ֖ח לָהֶ֣ם לָשֹֽׂבַע׃ 26 יַסַּ֣ע קָ֭דִים בַּשָּׁמָ֑יִם וַיְנַהֵ֖ג בְּעֻזּ֣וֹ תֵימָֽן׃ 27 וַיַּמְטֵ֬ר עֲלֵיהֶ֣ם כֶּעָפָ֣ר שְׁאֵ֑ר וּֽכְח֥וֹל יַ֝מִּ֗ים ע֣וֹף כָּנָֽף׃ 28 וַ֭יַּפֵּל בְּקֶ֣רֶב מַחֲנֵ֑הוּ סָ֝בִ֗יב לְמִשְׁכְּנֹתָֽיו׃ 29 וַיֹּאכְל֣וּ וַיִּשְׂבְּע֣וּ מְאֹ֑ד וְ֝תַֽאֲוָתָ֗ם יָבִ֥א לָהֶֽם׃ 30 לֹא־זָר֥וּ מִתַּאֲוָתָ֑ם ע֝֗וֹד אָכְלָ֥ם בְּפִיהֶֽם׃ 31 וְאַ֤ף אֱלֹהִ֨ים עָ֘לָ֤ה בָהֶ֗ם וַֽ֭יַּהֲרֹג בְּמִשְׁמַנֵּיהֶ֑ם וּבַחוּרֵ֖י יִשְׂרָאֵ֣ל הִכְרִֽיעַ׃ 32 בְּכָל־זֹ֭את חָֽטְאוּ־ע֑וֹד וְלֹֽא־הֶ֝אֱמִ֗ינוּ בְּנִפְלְאוֹתָֽיו׃ 33 וַיְכַל־בַּהֶ֥בֶל יְמֵיהֶ֑ם וּ֝שְׁנוֹתָ֗ם בַּבֶּהָלָֽה׃ 34 אִם־הֲרָגָ֥ם וּדְרָשׁ֑וּהוּ וְ֝שָׁ֗בוּ וְשִֽׁחֲרוּ־אֵֽל׃ 35 וַֽ֭יִּזְכְּרוּ כִּֽי־אֱלֹהִ֣ים צוּרָ֑ם וְאֵ֥ל עֶ֝לְיוֹן גֹּאֲלָֽם׃ 36 וַיְפַתּ֥וּהוּ בְּפִיהֶ֑ם וּ֝בִלְשׁוֹנָ֗ם יְכַזְּבוּ־לֽוֹ׃ 37 וְ֭לִבָּם לֹא־נָכ֣וֹן עִמּ֑וֹ וְלֹ֥א נֶ֝אֶמְנ֗וּ בִּבְרִיתֽוֹ׃ 38 וְה֤וּא רַח֨וּם יְכַפֵּ֥ר עָוֺן֮ וְֽלֹא־יַ֫שְׁחִ֥ית וְ֭הִרְבָּה לְהָשִׁ֣יב אַפּ֑וֹ וְלֹֽא־יָ֝עִיר כָּל־חֲמָתֽוֹ׃ 39 וַ֭יִּזְכֹּר כִּי־בָשָׂ֣ר הֵ֑מָּה ר֥וּחַ ה֝וֹלֵ֗ךְ וְלֹ֣א יָשֽׁוּב׃ 40 כַּ֭מָּה יַמְר֣וּהוּ בַמִּדְבָּ֑ר יַ֝עֲצִיב֗וּהוּ בִּֽישִׁימֽוֹן׃ 41 וַיָּשׁ֣וּבוּ וַיְנַסּ֣וּ אֵ֑ל וּקְד֖וֹשׁ יִשְׂרָאֵ֣ל הִתְווּ׃ 42 לֹא־זָכְר֥וּ אֶת־יָד֑וֹ י֝֗וֹם אֲ‍ֽשֶׁר־פָּדָ֥ם מִנִּי־צָֽר׃ 43 אֲשֶׁר־שָׂ֣ם בְּ֭מִצְרַיִם אֹֽתוֹתָ֑יו וּ֝מוֹפְתָ֗יו בִּשְׂדֵה־צֹֽעַן׃ 44 וַיַּהֲפֹ֣ךְ לְ֭דָם יְאֹרֵיהֶ֑ם וְ֝נֹזְלֵיהֶ֗ם בַּל־יִשְׁתָּיֽוּן׃ 45 יְשַׁלַּ֬ח בָּהֶ֣ם עָ֭רֹב וַיֹּאכְלֵ֑ם וּ֝צְפַרְדֵּ֗עַ וַתַּשְׁחִיתֵֽם׃ 46 וַיִּתֵּ֣ן לֶחָסִ֣יל יְבוּלָ֑ם וִֽ֝יגִיעָ֗ם לָאַרְבֶּֽה׃ 47 יַהֲרֹ֣ג בַּבָּרָ֣ד גַּפְנָ֑ם וְ֝שִׁקְמוֹתָ֗ם בַּֽחֲנָמַֽל׃ 48 וַיַּסְגֵּ֣ר לַבָּרָ֣ד בְּעִירָ֑ם וּ֝מִקְנֵיהֶ֗ם לָרְשָׁפִֽים׃ 49 יְשַׁלַּח־בָּ֨ם חֲר֬וֹן אַפּ֗וֹ עֶבְרָ֣ה וָזַ֣עַם וְצָרָ֑ה מִ֝שְׁלַ֗חַת מַלְאֲכֵ֥י רָעִֽים׃ 50 יְפַלֵּ֥ס נָתִ֗יב לְאַ֫פּ֥וֹ לֹא־חָשַׂ֣ךְ מִמָּ֣וֶת נַפְשָׁ֑ם וְ֝חַיָּתָ֗ם לַדֶּ֥בֶר הִסְגִּֽיר׃ 51 וַיַּ֣ךְ כָּל־בְּכ֣וֹר בְּמִצְרָ֑יִם רֵאשִׁ֥ית א֝וֹנִ֗ים בְּאָהֳלֵי־חָֽם׃ 52 וַיַּסַּ֣ע כַּצֹּ֣אן עַמּ֑וֹ וַֽיְנַהֲגֵ֥ם כַּ֝עֵ֗דֶר בַּמִּדְבָּֽר׃ 53 וַיַּנְחֵ֣ם לָ֭בֶטַח וְלֹ֣א פָחָ֑דוּ וְאֶת־א֝וֹיְבֵיהֶ֗ם כִּסָּ֥ה הַיָּֽם׃ 54 וַ֭יְבִיאֵם אֶל־גְּב֣וּל קָדְשׁ֑וֹ הַר־זֶ֝֗ה קָנְתָ֥ה יְמִינֽוֹ׃ 55 וַיְגָ֤רֶשׁ מִפְּנֵיהֶ֨ם גּוֹיִ֗ם וַֽ֭יַּפִּילֵם בְּחֶ֣בֶל נַחֲלָ֑ה וַיַּשְׁכֵּ֥ן בְּ֝אָהֳלֵיהֶ֗ם שִׁבְטֵ֥י יִשְׂרָאֵֽל׃ 56 וַיְנַסּ֣וּ וַ֭יַּמְרוּ אֶת־אֱלֹהִ֣ים עֶלְי֑וֹן וְ֝עֵדוֹתָ֗יו לֹ֣א שָׁמָֽרוּ׃ 57 וַיִּסֹּ֣גוּ וַֽ֭יִּבְגְּדוּ כַּאֲבוֹתָ֑ם נֶ֝הְפְּכ֗וּ כְּקֶ֣שֶׁת רְמִיָּֽה׃ 58 וַיַּכְעִיס֥וּהוּ בְּבָמוֹתָ֑ם וּ֝בִפְסִילֵיהֶ֗ם יַקְנִיאֽוּהוּ׃ 59 שָׁמַ֣ע אֱ֭לֹהִים וַֽיִּתְעַבָּ֑ר וַיִּמְאַ֥ס מְ֝אֹ֗ד בְּיִשְׂרָאֵֽל׃ 60 וַ֭יִּטֹּשׁ מִשְׁכַּ֣ן שִׁל֑וֹ אֹ֝֗הֶל שִׁכֵּ֥ן בָּאָדָֽם׃ 61 וַיִּתֵּ֣ן לַשְּׁבִ֣י עֻזּ֑וֹ וְֽתִפְאַרְתּ֥וֹ בְיַד־צָֽר׃ 62 וַיַּסְגֵּ֣ר לַחֶ֣רֶב עַמּ֑וֹ וּ֝בְנַחֲלָת֗וֹ הִתְעַבָּֽר׃ 63 בַּחוּרָ֥יו אָֽכְלָה־אֵ֑שׁ וּ֝בְתוּלֹתָ֗יו לֹ֣א הוּלָּֽלוּ׃ 64 כֹּ֭הֲנָיו בַּחֶ֣רֶב נָפָ֑לוּ וְ֝אַלְמְנֹתָ֗יו לֹ֣א תִבְכֶּֽינָה׃ 65 וַיִּקַ֖ץ כְּיָשֵׁ֥ן אֲדֹנָ֑י כְּ֝גִבּ֗וֹר מִתְרוֹנֵ֥ן מִיָּֽיִן׃ 66 וַיַּךְ־צָרָ֥יו אָח֑וֹר חֶרְפַּ֥ת ע֝וֹלָ֗ם נָ֣תַן לָֽמוֹ׃ 67 וַ֭יִּמְאַס בְּאֹ֣הֶל יוֹסֵ֑ף וּֽבְשֵׁ֥בֶט אֶ֝פְרַ֗יִם לֹ֣א בָחָֽר׃ 68 וַ֭יִּבְחַר אֶת־שֵׁ֣בֶט יְהוּדָ֑ה אֶֽת־הַ֥ר צִ֝יּ֗וֹן אֲשֶׁ֣ר אָהֵֽב׃ 69 וַיִּ֣בֶן כְּמוֹ־רָ֭מִים מִקְדָּשׁ֑וֹ כְּ֝אֶ֗רֶץ יְסָדָ֥הּ לְעוֹלָֽם׃ 70 וַ֭יִּבְחַר בְּדָוִ֣ד עַבְדּ֑וֹ וַ֝יִּקָּחֵ֗הוּ מִֽמִּכְלְאֹ֥ת צֹֽאן׃ 71 מֵאַחַ֥ר עָל֗וֹת הֱ֫בִיא֥וֹ לִ֭רְעוֹת בְּיַעֲקֹ֣ב עַמּ֑וֹ וּ֝בְיִשְׂרָאֵ֗ל נַחֲלָתֽוֹ׃ 72 וַ֭יִּרְעֵם כְּתֹ֣ם לְבָב֑וֹ וּבִתְבוּנ֖וֹת כַּפָּ֣יו יַנְחֵֽם׃