Yiddish
Hebrew
אידיש
1 אַ מזמור פֿון אָסָפֿן. פֿאַר װאָר, גאָט איז גוט צו ישׂראל, צו די װאָס האָבן אַ רײן האַרץ. 2 און איך – מײַנע פֿיס האָבן כּמעט זיך געבײגט, שיר זיך ניט אױסגעגליטשט האָבן מײַנע טריט. 3 װאָרום איך האָב מקנא געװען די מוטװיליקע, אַז דאָס גליק פֿון די רשָעים פֿלעג איך זען. 4 װאָרום זײ האָבן ניט קײן יסורים, און זײער לײַב איז געזונט. 5 די מאַטערניש פֿון לײַטן האָבן זײ ניט, און זײ װערן ניט געפּלאָגט אַזױ װי מענטשן. 6 דרום איז גאװה זײער האַלדזבאַנד, װי אַן אָנטועכץ װיקלט זײ אײַן אומרעכט. 7 פֿון פֿעטס קריכן אַרױס זײערע אױגן, די פֿאַרװעלענישן פֿון האַרצן לױפֿן איבער. 8 זײ שפּעטן און רעדן מיט בײזקײט רױב, פֿון אױבן אַראָפּ רעדן זײ. 9 זײ שטעלן אָן קעגן הימל זײער מױל, און זײער צונג גײט אום אױף דער ערד. 10 דרום קערט זיך זײַן פֿאָלק אַהין צו, װאָרום װאַסער פֿון שפֿע װערט געזופּט בײַ זײ. 11 און זײ זאָגן: װי קען גאָט װיסן? און: איז דען דאָ װיסן בײַם אױבערשטן? 12 זע, דאָס זײַנען די רשָעים, און אײביק בשַלװה, מערן זײ גוטס. 13 בלױז אומנישט האָב איך געלײַטערט מײַן האַרץ, און געװאַשן אין רײנקײט מײַנע הענט; 14 װאָרום איך בין געװען געפּלאָגט אַ גאַנצן טאָג, און אַלע פֿרימאָרגן איז געװען מײַן שטראָף. 15 אַז איך װאָלט געזאָגט: איך װעל רעדן אַזױ, װאָלט איך דאָך אָן דעם דָור פֿון דײַנע קינדער געפֿעלשט. 16 אָבער אַז איך האָב זיך פֿאַרטראַכט דאָס צו פֿאַרשטײן, איז דאָס געװען אומרעכט אין מײַנע אױגן. 17 ביז איך בין געקומען אין די הײליקטומען פֿון גאָט: האָב איך פֿאַרשטאַנען זײער סָוף. 18 פֿאַר װאָר, אױף אַ גליטש שטעלסטו זײ, װאַרפֿסט זײ אַראָפּ צום אונטערגאַנג. 19 װי װערן זײ צו װיסט אין אַ רגע! זײ עקן זיך, זײ װערן פֿאַרלענדט פֿון שרעקענישן. 20 װי אַ חָלום אַז מע כאַפּט זיך אױף, אַזױ, גאָט, װאַכנדיק, פֿאַראַכטסטו זײער בילד. 21 יאָ, מײַן האַרץ פֿלעגט זײַן פֿאַרזױערט, און אין די נירן פֿלעגט מיר שטעכן; 22 װײַל איך בין געװען פֿאַרגרעבט, און פֿלעג ניט װיסן; װי אַ בהמה בין איך געװען פֿאַר דיר. 23 אָבער איך בין תּמיד בײַ דיר, דו האַלטסט מיך בײַ דער רעכטער האַנט. 24 מיט דײַן עצה װעסטו מיך פֿירן, און צו כּבֿוד װעסטו מיך ברענגען. 25 װעמען נאָך האָב איך אין הימל? און צו דיר באַגער איך ניט קײנעם אױף דער ערד. 26 מײַן לײַב און מײַן האַרץ גײט אױס, דער פֿעלדז פֿון מײַן האַרצן און מײַן חלק איז אײביק גאָט. 27 װאָרום, זע, די װײַטע פֿון דיר װעלן אונטערגײן, דו פֿאַרשנײַדסט איטלעכן װאָס קערט זיך אָפּ פֿון דיר. 28 אָבער איך – די נאָנטקײט פֿון גאָט איז מײַן גוטס, איך האָב געמאַכט אין גאָט דעם האַר מײַן באַשיצונג, כּדי צו דערצײלן װעגן אַלע דײַנע װערק.
עברית
1 מִזְמ֗וֹר לְאָ֫סָ֥ף אַ֤ךְ ט֭וֹב לְיִשְׂרָאֵ֥ל אֱלֹהִ֗ים לְבָרֵ֥י לֵבָֽב׃ 2 וַאֲנִ֗י כִּ֭מְעַט נטוי רַגְלָ֑י כְּ֝אַ֗יִן שפכה אֲשֻׁרָֽי׃ 3 כִּֽי־קִ֭נֵּאתִי בַּֽהוֹלְלִ֑ים שְׁל֖וֹם רְשָׁעִ֣ים אֶרְאֶֽה׃ 4 כִּ֤י אֵ֖ין חַרְצֻבּ֥וֹת לְמוֹתָ֗ם וּבָרִ֥יא אוּלָֽם׃ 5 בַּעֲמַ֣ל אֱנ֣וֹשׁ אֵינֵ֑מוֹ וְעִם־אָ֝דָ֗ם לֹ֣א יְנֻגָּֽעוּ׃ 6 לָ֭כֵן עֲנָקַ֣תְמוֹ גַאֲוָ֑ה יַעֲטָף־שִׁ֝֗ית חָמָ֥ס לָֽמוֹ׃ 7 יָ֭צָא מֵחֵ֣לֶב עֵינֵ֑מוֹ עָ֝בְר֗וּ מַשְׂכִּיּ֥וֹת לֵבָֽב׃ 8 יָמִ֤יקוּ וִידַבְּר֣וּ בְרָ֣ע עֹ֑שֶׁק מִמָּר֥וֹם יְדַבֵּֽרוּ׃ 9 שַׁתּ֣וּ בַשָּׁמַ֣יִם פִּיהֶ֑ם וּ֝לְשׁוֹנָ֗ם תִּֽהֲלַ֥ךְ בָּאָֽרֶץ׃ 10 לָכֵ֤ן ישיב עַמּ֣וֹ הֲלֹ֑ם וּמֵ֥י מָ֝לֵ֗א יִמָּ֥צוּ לָֽמוֹ׃ 11 וְֽאָמְר֗וּ אֵיכָ֥ה יָדַֽע־אֵ֑ל וְיֵ֖שׁ דֵּעָ֣ה בְעֶלְיֽוֹן׃ 12 הִנֵּה־אֵ֥לֶּה רְשָׁעִ֑ים וְשַׁלְוֵ֥י ע֝וֹלָ֗ם הִשְׂגּוּ־חָֽיִל׃ 13 אַךְ־רִ֭יק זִכִּ֣יתִי לְבָבִ֑י וָאֶרְחַ֖ץ בְּנִקָּי֣וֹן כַּפָּֽי׃ 14 וָאֱהִ֣י נָ֭גוּעַ כָּל־הַיּ֑וֹם וְ֝תוֹכַחְתִּ֗י לַבְּקָרִֽים׃ 15 אִם־אָ֭מַרְתִּי אֲסַפְּרָ֥ה כְמ֑וֹ הִנֵּ֤ה ד֭וֹר בָּנֶ֣יךָ בָגָֽדְתִּי׃ 16 וָֽ֭אֲחַשְּׁבָה לָדַ֣עַת זֹ֑את עָמָ֖ל היא בְעֵינָֽי׃ 17 עַד־אָ֭בוֹא אֶל־מִקְדְּשֵׁי־אֵ֑ל אָ֝בִ֗ינָה לְאַחֲרִיתָֽם׃ 18 אַ֣ךְ בַּ֭חֲלָקוֹת תָּשִׁ֣ית לָ֑מוֹ הִ֝פַּלְתָּ֗ם לְמַשּׁוּאֽוֹת׃ 19 אֵ֤יךְ הָי֣וּ לְשַׁמָּ֣ה כְרָ֑גַע סָ֥פוּ תַ֝֗מּוּ מִן־בַּלָּהֽוֹת׃ 20 כַּחֲל֥וֹם מֵהָקִ֑יץ אֲ֝דֹנָי בָּעִ֤יר צַלְמָ֬ם תִּבְזֶֽה׃ 21 כִּ֭י יִתְחַמֵּ֣ץ לְבָבִ֑י וְ֝כִלְיוֹתַ֗י אֶשְׁתּוֹנָֽן׃ 22 וַאֲנִי־בַ֭עַר וְלֹ֣א אֵדָ֑ע בְּ֝הֵמ֗וֹת הָיִ֥יתִי עִמָּֽךְ׃ 23 וַאֲנִ֣י תָמִ֣יד עִמָּ֑ךְ אָ֝חַ֗זְתָּ בְּיַד־יְמִינִֽי׃ 24 בַּעֲצָתְךָ֥ תַנְחֵ֑נִי וְ֝אַחַ֗ר כָּב֥וֹד תִּקָּחֵֽנִי׃ 25 מִי־לִ֥י בַשָּׁמָ֑יִם וְ֝עִמְּךָ֗ לֹא־חָפַ֥צְתִּי בָאָֽרֶץ׃ 26 כָּלָ֥ה שְׁאֵרִ֗י וּלְבָ֫בִ֥י צוּר־לְבָבִ֥י וְחֶלְקִ֗י אֱלֹהִ֥ים לְעוֹלָֽם׃ 27 כִּֽי־הִנֵּ֣ה רְחֵקֶ֣יךָ יֹאבֵ֑דוּ הִ֝צְמַ֗תָּה כָּל־זוֹנֶ֥ה מִמֶּֽךָּ׃ 28 וַאֲנִ֤י קִֽרֲבַ֥ת אֱלֹהִ֗ים לִ֫י־ט֥וֹב שַׁתִּ֤י בַּאדֹנָ֣י יְהֹוִ֣ה מַחְסִ֑י לְ֝סַפֵּ֗ר כָּל־מַלְאֲכוֹתֶֽיךָ׃