Yiddish
Hebrew
אידיש
1 אַ מזמור פֿון דָוִדן, אױף אַ דערמאָנונג. 2 ניט אין דײַן כּעס, גאָט, זאָלסטו מיך מוסרן, און אין דײַן גרימצאָרן זאָלסטו מיך שטראָפֿן. 3 װאָרום דײַנע פֿײַלן האָבן גענידערט אין מיר, און אױף מיר האָט גענידערט דײַן האַנט. 4 ניטאָ קײן גאַנץ גליד אין מײַן לײַב פֿון װעגן דײַן צאָרן, ניטאָ קײן פֿריד אין מײַנע בײנער פֿון װעגן מײַן חטא. 5 װאָרום מײַנע זינד גײען איבער מײַן קאָפּ, װי אַ שװערע משׂא זײַנען זײ צו שװער פֿאַר מיר. 6 עס פֿױלן, עס אײַטערן מײַנע װוּנדןפֿון װעגן מײַן נאַרישקײט; 7 איך בין צעקרימט, איך בין געבױגן ביז גאָר, אַ גאַנצן טאָג גײ איך אום פֿינצטער. 8 װאָרום מײַנע לענדן זײַנען פֿול מיט בראַנד, און ניטאָ קײן גאַנץ גליד אין מײַן לײַב. 9 איך בין באַנומען און דערשלאָגן ביז גאָר, איך שרײַ פֿון דער ברומונג פֿון מײַן האַרצן. 10 גאָט, אַל מײַן קרעכצן איז פֿאַר דיר, און מײַן זיפֿצן איז פֿון דיר ניט פֿאַרבאָרגן. 11 מײַן האַרץ שװינדלט, מײַן כּוח האָט מיך פֿאַרלאָזט; און דאָס ליכט פֿון מײַנע אױגן, דאָס אױך איז בײַ מיר מער ניטאָ. 12 מײַנע גוטע פֿרײַנט און מײַנע חבֿרים שטײען אַװעק פֿון מײַן פּלאָג, און מײַנע נאָנטע שטײען פֿון דער װײַטן. 13 און נעצן לײגן די װאָס זוכן מײַן לעבן, און די װאָס זײַנען מיר אױסן בײז רעדן אומגליקן, און באַטרוגן טראַכטן זײ אַ גאַנצן טאָג. 14 און איך בין װי אַ טױבער, איך הער ניט, און װי אַ שטומער װאָס עפֿנט ניט זײַן מױל. 15 יאָ, איך בין װי אַ מענטש װאָס הערט ניט, און אין זײַן מױל זײַנען קײן טענות ניטאָ. 16 װאָרום צו דיר, יהוה, טו איך האָפֿן; דו װעסט ענטפֿערן, האַר מײַן גאָט. 17 װאָרום איך זאָג: זאָלן זײ ניט דערפֿרײט װערן איבער מיר; אַז מײַן פֿוס גליטשט זיך אױס, גרײסן זײ זיך איבער מיר. 18 װאָרום איך בין אָנגעברײט צום פֿאַלן, און מײַן װײטאָג איז אַנטקעגן מיר תּמיד. 19 װאָרום איך גיב צו מײַן זינד, איך בין באַקומערט װעגן מײַן חטא. 20 און מײַנע פֿײַנט אום לעבן זײַנען שטאַרק, און פֿיל מײַנע שָׂונאים פֿאַר גאָרנישט. 21 און די װאָס באַצאָלן אַ רָעה פֿאַר אַ טובֿה, פֿײַנטן מיך פֿאַר מײַן נאָכיאָגן גוטס. 22 ניט פֿאַרלאָזן זאָלסטו מיך, יהוה, ניט דערװײַטערן זאָלסטו זיך פֿון מיר, מײַן גאָט. 23 אײַל מיר צו הילף, גאָט מײַן ישועה.
עברית
1 מִזְמ֖וֹר לְדָוִ֣ד לְהַזְכִּֽיר׃ 2 יְֽהוָ֗ה אַל־בְּקֶצְפְּךָ֥ תוֹכִיחֵ֑נִי וּֽבַחֲמָתְךָ֥ תְיַסְּרֵֽנִי׃ 3 כִּֽי־חִ֭צֶּיךָ נִ֣חֲתוּ בִ֑י וַתִּנְחַ֖ת עָלַ֣י יָדֶֽךָ׃ 4 אֵין־מְתֹ֣ם בִּ֭בְשָׂרִי מִפְּנֵ֣י זַעְמֶ֑ךָ אֵין־שָׁל֥וֹם בַּ֝עֲצָמַ֗י מִפְּנֵ֥י חַטָּאתִֽי׃ 5 כִּ֣י עֲ֭וֺנֹתַי עָבְר֣וּ רֹאשִׁ֑י כְּמַשָּׂ֥א כָ֝בֵ֗ד יִכְבְּד֥וּ מִמֶּֽנִּי׃ 6 הִבְאִ֣ישׁוּ נָ֭מַקּוּ חַבּוּרֹתָ֑י מִ֝פְּנֵ֗י אִוַּלְתִּֽי׃ 7 נַעֲוֵ֣יתִי שַׁחֹ֣תִי עַד־מְאֹ֑ד כָּל־הַ֝יּ֗וֹם קֹדֵ֥ר הִלָּֽכְתִּי׃ 8 כִּֽי־כְ֭סָלַי מָלְא֣וּ נִקְלֶ֑ה וְאֵ֥ין מְ֝תֹ֗ם בִּבְשָׂרִֽי׃ 9 נְפוּג֣וֹתִי וְנִדְכֵּ֣יתִי עַד־מְאֹ֑ד שָׁ֝אַ֗גְתִּי מִֽנַּהֲמַ֥ת לִבִּֽי׃ 10 אֲ‍ֽדֹנָי נֶגְדְּךָ֥ כָל־תַּאֲוָתִ֑י וְ֝אַנְחָתִ֗י מִמְּךָ֥ לֹא־נִסְתָּֽרָה׃ 11 לִבִּ֣י סְ֭חַרְחַר עֲזָבַ֣נִי כֹחִ֑י וְֽאוֹר־עֵינַ֥י גַּם־הֵ֝֗ם אֵ֣ין אִתִּֽי׃ 12 אֹֽהֲבַ֨י וְרֵעַ֗י מִנֶּ֣גֶד נִגְעִ֣י יַעֲמֹ֑דוּ וּ֝קְרוֹבַ֗י מֵרָחֹ֥ק עָמָֽדוּ׃ 13 וַיְנַקְשׁ֤וּ מְבַקְשֵׁ֬י נַפְשִׁ֗י וְדֹרְשֵׁ֣י רָ֭עָתִי דִּבְּר֣וּ הַוּ֑וֹת וּ֝מִרְמ֗וֹת כָּל־הַיּ֥וֹם יֶהְגּֽוּ׃ 14 וַאֲנִ֣י כְ֭חֵרֵשׁ לֹ֣א אֶשְׁמָ֑ע וּ֝כְאִלֵּ֗ם לֹ֣א יִפְתַּח־פִּֽיו׃ 15 וָאֱהִ֗י כְּ֭אִישׁ אֲשֶׁ֣ר לֹא־שֹׁמֵ֑עַ וְאֵ֥ין בְּ֝פִ֗יו תּוֹכָחֽוֹת׃ 16 כִּֽי־לְךָ֣ יְהוָ֣ה הוֹחָ֑לְתִּי אַתָּ֥ה תַ֝עֲנֶ֗ה אֲדֹנָ֥י אֱלֹהָֽי׃ 17 כִּֽי־אָ֭מַרְתִּי פֶּן־יִשְׂמְחוּ־לִ֑י בְּמ֥וֹט רַ֝גְלִ֗י עָלַ֥י הִגְדִּֽילוּ׃ 18 כִּֽי־אֲ֭נִי לְצֶ֣לַע נָכ֑וֹן וּמַכְאוֹבִ֖י נֶגְדִּ֣י תָמִֽיד׃ 19 כִּֽי־עֲוֺנִ֥י אַגִּ֑יד אֶ֝דְאַ֗ג מֵֽחַטָּאתִֽי׃ 20 וְֽ֭אֹיְבַי חַיִּ֣ים עָצֵ֑מוּ וְרַבּ֖וּ שֹׂנְאַ֣י שָֽׁקֶר׃ 21 וּמְשַׁלְּמֵ֣י רָ֭עָה תַּ֣חַת טוֹבָ֑ה יִ֝שְׂטְנ֗וּנִי תַּ֣חַת רדופי־טֽוֹב׃ 22 אַל־תַּֽעַזְבֵ֥נִי יְהוָ֑ה אֱ֝לֹהַ֗י אַל־תִּרְחַ֥ק מִמֶּֽנִּי׃ 23 ח֥וּשָׁה לְעֶזְרָתִ֑י אֲ֝דֹנָ֗י תְּשׁוּעָתִֽי׃