Yiddish
Hebrew
אידיש
1 פֿון דָוִדן. קריג, גאָט, מיט מײַנע קריגער, שטרײַט מיט מײַנע שטרײַטער. 2 נעם אָן אַ שילד און אַ פּאַנצער, און שטײ אױף מיר צו הילף. 3 און צי אַרױס דעם שפּיז און די האַקאַקעגן מײַנע נאָכיאָגער; זאָג צו מײַן זעל: דײַן ישועה בין איך. 4 זאָלן פֿאַרשעמט און צו שאַנד װערןדי װאָס זוכן מײַן לעבן; זאָלן אָפּטרעטן אַהינטער און זיך שעמעןדי װאָס טראַכטן מיר בײז. 5 זאָלן זײ זײַן װי שפּרײ פֿאַרן װינט, און דער מלאך פֿון גאָט זאָל זײ שטױסן. 6 זאָל זײער װעג זײַן חושך און גליטשיק, און דער מלאך פֿון גאָט זאָל זײ יאָגן. 7 װאָרום פֿאַר אומזיסט האָבן זײ מיר אונטערגעלײגטזײער נעץ פֿון אונטערגאַנג, פֿאַר אומזיסט האָבן זײ געגראָבן אױף מײַן זעל. 8 זאָל קומען אױף אים אַ בראָך אומגעריכט, און זײַן נעץ װאָס ער האָט אונטערגעלײגט זאָל אים באַצװינגען; מיט שטורעם זאָל ער פֿאַלן דערין. 9 און מײַן זעל װעט זיך פֿרײען מיט גאָט, זי װעט לוסטיק זײַן מיט זײַן ישועה. 10 אַלע מײַנע בײנער װעלן זאָגן: װער אַזױ װי דו, גאָט, איז מציל דעם אָרימאַן פֿון דעם שטאַרקערן פֿון אים, יאָ, דעם אָרימאַן און דעם אבֿיון פֿון דעם װאָס באַגזלט אים. 11 פֿאַלשע עדות שטײען אױף, װאָס איך װײס ניט פֿרעגן זײ מיך. 12 זײ צאָלן מיר אַ רָעה פֿאַר אַ טובֿה, פֿאַריתומט איז מײַן זעל. 13 און איך, אַז זײ זײַנען קראַנק געװען, איז מײַן אָנקלײד געװען זאַק, איך האָב געפּײַניקט מיט פֿאַסטן מײַן לײַב; און מײַן תּפֿילה – זאָל עס אָנקומען אין מײַן בוזעם! 14 װי בײַ אַ חבֿר, װי בײַ אַ ברודער מײַנעם, בין איך אַרומגעגאַנגען, װי אין טרױער נאָך אַ מאַמען, פֿינצטער געבױגן בין איך געװען. 15 אָבער אַז איך פֿאַל, פֿרײען זײ זיך, און קלײַבן זיך אױף; עס קלײַבן זיך אַרום מיר שלעגער װאָס איך קען ניט; זײ רײַסן און הערן ניט אױף. 16 מיט פֿאַלשע רכילות-געשפּעטןקריצן זײ אױף מיר זײערע צײן. 17 גאָט, װי לאַנג װעסטו צוזען? נעם אַװעק מײַן זעל פֿון זײערע פֿאַרװיסטונגען, פֿון די יונגלײבן מײַן אײנאײנציקע. 18 איך װעל דיר דאַנקען אין אַ גרױס געזעמל, אין פֿיל פֿאָלק װעל איך דיך לױבן. 19 זאָלן זיך ניט פֿרײען איבער מירדי װאָס זײַנען מיר פֿײַנט פֿאַר גאָרנישט; מײַנע אומזיסטיקע שָׂונאיםװאָס װינקען מיטן אױג. 20 װאָרום אומשָלום רעדן זײ, און קעגן די שטילע פֿון דער ערדטראַכטן זײ אױס פֿאַלשע שטיק. 21 און זײ עפֿענען ברײט זײער מױל אױף מיר; זײ זאָגן: אַהאַ! אַהאַ! אונדזער אױג האָט דערלעבט. 22 דו האָסט געזען, גאָט, זאָלסטו ניט פֿאַרשװײַגן; גאָט, זאָלסט זיך ניט דערװײַטערן פֿון מיר. 23 דערװעק דיך און װאַך אױף צו מײַן משפּט, צו מײַן קריג, מײַן גאָט און מײַן האַר. 24 משפּט מיך לױט דײַן גערעכטיקײט, יהוה מײַן גאָט, און זאָלן זײ זיך ניט פֿרײען איבער מיר. 25 זאָלן זײ ניט זאָגן אין זײער האַרצן: אַהאַ! אונדזער באַגער! זאָלן זײ ניט זאָגן: מיר האָבן אים אײַנגעשלונגען! 26 זאָלן פֿאַרשעמט און צו שאַנד װערן אין אײנעםדי װאָס פֿרײען זיך אױף מײַן אומגליק; זאָלן באַקלײדט װערן מיט בושה און שמאַךדי װאָס גרײסן זיך איבער מיר. 27 זאָלן זינגען און זיך פֿרײען די װאָס באַגערן מײַן גערעכטיקײט; און זאָלן זײ תּמיד זאָגן: געגרײסט זאָל זײַן גאָט, װאָס באַגערט דעם פֿריד פֿון זײַן קנעכט. 28 און מײַן צונג װעט רעדן דײַן גערעכטיקײט, אַ גאַנצן טאָג דײַן לױב.
עברית
1 לְדָוִ֨ד רִיבָ֣ה יְ֭הוָה אֶת־יְרִיבַ֑י לְ֝חַ֗ם אֶת־לֹֽחֲמָֽי׃ 2 הַחֲזֵ֣ק מָגֵ֣ן וְצִנָּ֑ה וְ֝ק֗וּמָה בְּעֶזְרָתִֽי׃ 3 וְהָ֘רֵ֤ק חֲנִ֣ית וּ֭סְגֹר לִקְרַ֣את רֹדְפָ֑י אֱמֹ֥ר לְ֝נַפְשִׁ֗י יְֽשֻׁעָתֵ֥ךְ אָֽנִי׃ 4 יֵבֹ֣שׁוּ וְיִכָּלְמוּ֮ מְבַקְשֵׁ֪י נַ֫פְשִׁ֥י יִסֹּ֣גוּ אָח֣וֹר וְיַחְפְּר֑וּ חֹ֝שְׁבֵ֗י רָעָתִֽי׃ 5 יִֽהְי֗וּ כְּמֹ֥ץ לִפְנֵי־ר֑וּחַ וּמַלְאַ֖ךְ יְהוָ֣ה דּוֹחֶֽה׃ 6 יְֽהִי־דַרְכָּ֗ם חֹ֥שֶׁךְ וַחֲלַקְלַקּ֑וֹת וּמַלְאַ֥ךְ יְ֝הוָ֗ה רֹדְפָֽם׃ 7 כִּֽי־חִנָּ֣ם טָֽמְנוּ־לִ֭י שַׁ֣חַת רִשְׁתָּ֑ם חִ֝נָּ֗ם חָפְר֥וּ לְנַפְשִֽׁי׃ 8 תְּבוֹאֵ֣הוּ שׁוֹאָה֮ לֹֽא־יֵ֫דָ֥ע וְרִשְׁתּ֣וֹ אֲשֶׁר־טָמַ֣ן תִּלְכְּד֑וֹ בְּ֝שׁוֹאָ֗ה יִפָּל־בָּֽהּ׃ 9 וְ֭נַפְשִׁי תָּגִ֣יל בַּיהוָ֑ה תָּ֝שִׂישׂ בִּישׁוּעָתֽוֹ׃ 10 כָּ֥ל עַצְמוֹתַ֨י תֹּאמַרְנָה֮ יְהוָ֗ה מִ֥י כָ֫מ֥וֹךָ מַצִּ֣יל עָ֭נִי מֵחָזָ֣ק מִמֶּ֑נּוּ וְעָנִ֥י וְ֝אֶבְי֗וֹן מִגֹּזְלֽוֹ׃ 11 יְ֭קוּמוּן עֵדֵ֣י חָמָ֑ס אֲשֶׁ֥ר לֹא־יָ֝דַ֗עְתִּי יִשְׁאָלֽוּנִי׃ 12 יְשַׁלְּמ֣וּנִי רָ֭עָה תַּ֥חַת טוֹבָ֗ה שְׁכ֣וֹל לְנַפְשִֽׁי׃ 13 וַאֲנִ֤י בַּחֲלוֹתָ֡ם לְב֬וּשִׁי שָׂ֗ק עִנֵּ֣יתִי בַצּ֣וֹם נַפְשִׁ֑י וּ֝תְפִלָּתִ֗י עַל־חֵיקִ֥י תָשֽׁוּב׃ 14 כְּרֵֽעַ־כְּאָ֣ח לִ֭י הִתְהַלָּ֑כְתִּי כַּאֲבֶל־אֵ֝֗ם קֹדֵ֥ר שַׁחֽוֹתִי׃ 15 וּבְצַלְעִי֮ שָׂמְח֪וּ וְֽנֶאֱ֫סָ֥פוּ נֶאֶסְפ֬וּ עָלַ֣י נֵ֭כִים וְלֹ֣א יָדַ֑עְתִּי קָֽרְע֥וּ וְלֹא־דָֽמּוּ׃ 16 בְּ֭חַנְפֵי לַעֲגֵ֣י מָע֑וֹג חָרֹ֖ק עָלַ֣י שִׁנֵּֽימוֹ׃ 17 אֲדֹנָי֮ כַּמָּ֪ה תִּ֫רְאֶ֥ה הָשִׁ֣יבָה נַ֭פְשִׁי מִשֹּׁאֵיהֶ֑ם מִ֝כְּפִירִ֗ים יְחִידָתִֽי׃ 18 א֭וֹדְךָ בְּקָהָ֣ל רָ֑ב בְּעַ֖ם עָצ֣וּם אֲהַֽלְלֶֽךָּ׃ 19 אַֽל־יִשְׂמְחוּ־לִ֣י אֹיְבַ֣י שֶׁ֑קֶר שֹׂנְאַ֥י חִ֝נָּ֗ם יִקְרְצוּ־עָֽיִן׃ 20 כִּ֤י לֹ֥א שָׁל֗וֹם יְדַ֫בֵּ֥רוּ וְעַ֥ל רִגְעֵי־אֶ֑רֶץ דִּבְרֵ֥י מִ֝רְמוֹת יַחֲשֹׁבֽוּן׃ 21 וַיַּרְחִ֥יבוּ עָלַ֗י פִּ֫יהֶ֥ם אָ֭מְרוּ הֶאָ֣ח הֶאָ֑ח רָאֲתָ֥ה עֵינֵֽינוּ׃ 22 רָאִ֣יתָה יְ֭הוָה אַֽל־תֶּחֱרַ֑שׁ אֲ֝דֹנָ֗י אֲל־תִּרְחַ֥ק מִמֶּֽנִּי׃ 23 הָעִ֣ירָה וְ֭הָקִיצָה לְמִשְׁפָּטִ֑י אֱלֹהַ֖י וַֽאדֹנָ֣י לְרִיבִֽי׃ 24 שָׁפְטֵ֣נִי כְ֭צִדְקְךָ יְהוָ֥ה אֱלֹהָ֗י וְאַל־יִשְׂמְחוּ־לִֽי׃ 25 אַל־יֹאמְר֣וּ בְ֭לִבָּם הֶאָ֣ח נַפְשֵׁ֑נוּ אַל־יֹ֝אמְר֗וּ בִּֽלַּעֲנֽוּהוּ׃ 26 יֵ֘בֹ֤שׁוּ וְיַחְפְּר֨וּ יַחְדָּו֮ שְׂמֵחֵ֪י רָעָ֫תִ֥י יִֽלְבְּשׁוּ־בֹ֥שֶׁת וּכְלִמָּ֑ה הַֽמַּגְדִּילִ֥ים עָלָֽי׃ 27 יָרֹ֣נּוּ וְיִשְׂמְחוּ֮ חֲפֵצֵ֪י צִ֫דְקִ֥י וְיֹאמְר֣וּ תָ֭מִיד יִגְדַּ֣ל יְהוָ֑ה הֶ֝חָפֵ֗ץ שְׁל֣וֹם עַבְדּֽוֹ׃ 28 וּ֭לְשׁוֹנִי תֶּהְגֶּ֣ה צִדְקֶ֑ךָ כָּל־הַ֝יּוֹם תְּהִלָּתֶֽךָ׃