Yiddish
Hebrew
אידיש
1 פֿאַר דעם געזאַנגמײַסטער; אַ מזמור פֿון דָוִדן. 2 אין דיר, גאָט, טו איך מיך שיצן, לאָמיך ניט פֿאַרשעמט װערן קײן מאָל; אין דײַן גערעכטיקײט מאַך מיך אַנטרינען. 3 נײַג צו דײַן אױער צו מיר, זײַ מיך מציל געשװינט; זײַ מיר פֿאַר אַ פֿעלדז פֿון באַשיצונג, פֿאַר אַ באַפֿעסטיקט הױז מיך צו העלפֿן. 4 װאָרום דו ביסט מײַן פֿעלדז און מײַן פֿעסטונג, און פֿון דײַן נאָמען װעגן זאָלסטו מיך פֿירן און מיך באַלײטן. 5 זאָלסט מיך אַרױסציִען פֿון דער נעץ װאָס זײ האָבן מיר אונטערגעלײגט, װאָרום דו ביסט מײַן באַשיצונג, 6 אין דײַן האַנט גיב איך איבער מײַן גײַסט; װעסט מיך אױסלײזן, יהוה, דו גאָט געטרײַער. 7 איך האָב פֿײַנט די װאָס האַלטן זיך אָן פֿאַלשע נישטיקײטן, װאָרום איך האָב מיך אױף גאָט פֿאַרזיכערט. 8 איך פֿרײ זיך און בין לוסטיק מיט דײַן חֶסד, װאָרום האָסט געזען מײַן פּײַן, האָסט געמערקט די צרות פֿון מײַן זעל. 9 און האָסט מיך ניט איבערגעענטפֿערט אין דער האַנט פֿונעם פֿײַנט; האָסט געשטעלט מײַנע פֿיס אין דערברײטערניש. 10 לײַטזעליק מיך, גאָט, װאָרום מיר איז ענג, מאַט געװאָרן פֿון ערגערניש איז מײַן אױג, מײַן זעל און מײַן לײַב. 11 װאָרום פֿאַרגאַנגען איז אין קומער מײַן לעבן, און מײַנע יאָרן אין זיפֿצעניש; אָפּגעפֿאַלן פֿון װעגן מײַנע זינד איז מײַן כּוח, און מײַנע בײנער זײַנען מאַט געװאָרן. 12 פֿון װעגן אַלע מײַנע פֿײַנט בין איך געװאָרן צו חרפּה, און בײַ מײַנע שכנים, ביז גאָר, און אַ גרױל בײַ מײַנע באַקאַנטע; די װאָס זעען מיך אין גאַס, װײַכן פֿון מיר. 13 איך בין פֿאַרגעסן געװאָרן װי אַ טױטער אױסן האַרצן, איך בין געװאָרן װי אַ פֿאַרדאָרבן געפֿעס. 14 װאָרום איך האָב געהערט דאָס גערײד פֿון פֿיל – אַ שרעק רונד אַרום; אַז זײ עֵצהן זיך מיט אַנאַנדער אױף מיר, טראַכטן זײ מײַן לעבן צו נעמען. 15 אָבער איך פֿאַרזיכער מיך אױף דיר, יהוה, איך זאָג: מײַן גאָט ביסט דו. 16 אין דײַן האַנט זײַנען מײַנע צײַטן, זײַ מיך מציל פֿון דער האַנט פֿון מײַנע פֿײַנט, און פֿון מײַנע נאָכיאָגער. 17 דערלײַכט דײַן פּנים אױף דײַן קנעכט, העלף מיך אין דײַן גענאָד. 18 גאָט, ניט לאָמיך פֿאַרשעמט װערן, װאָרום איך האָב דיך גערופֿן; זאָלן פֿאַרשעמט װערן די רשָעים, זאָלן זײ אַנטשװיגן װערן אין אונטערערד. 19 זאָלן שטום װערן די ליפּן פֿון ליגן, װאָס רעדן אױפֿן צדיק פֿאַרשײַט, מיט גאװה און פֿאַראַכטעניש. 20 װי גרױס איז דײַן גוטס, װאָס דו האָסט באַהאַלטן פֿאַר די װאָס פֿאָרכטן דיך, געמאַכט פֿאַר די װאָס שיצן זיך אין דיראַקעגן די מענטשנקינדער! 21 פֿאַרבאָרגסט זײ אין דער פֿאַרבאָרגעניש פֿון דײַן פּנים, פֿון די באַנדעס מענטשן; באַהאַלטסט זײ אין אַ בײַדל, פֿון דעם קריג פֿון די צינגער. 22 געלױבט איז גאָט, װאָס האָט װוּנדערלעך באַװיזןזײַן חֶסד צו מיר אין דער באַלעגערטער שטאָט. 23 און איך האָב געװעסט געזאָגט אין מײַן האַסט: איך בין פֿאַרשניטן פֿון קעגן דײַנע אױגן. אָבער האָסט געהערט דעם קָול פֿון מײַנע געבעטן, אַז איך האָב געשריִען צו דיר. 24 האָט ליב גאָט, איר אַלע זײַנע פֿרומע; די געטרײַע טוט אָפּהיטן גאָט, און באַצאָלט מיט אַן איבערמאָס דעם װאָס טוט האָפֿערדיק. 25 זײַט שטאַרק, און זאָל פֿעסט זײַן אײַער האַרץ, איר אַלע װאָס האָפֿט צו גאָט.
עברית
1 לַמְנַצֵּ֗חַ מִזְמ֥וֹר לְדָוִֽד׃ 2 בְּךָ֖ יְהוָ֣ה חָ֭סִיתִי אַל־אֵב֣וֹשָׁה לְעוֹלָ֑ם בְּצִדְקָתְךָ֥ פַלְּטֵֽנִי׃ 3 הַטֵּ֤ה אֵלַ֨י אָזְנְךָ֮ מְהֵרָ֪ה הַצִּ֫ילֵ֥נִי הֱיֵ֤ה לִ֨י לְֽצוּר־מָ֭עוֹז לְבֵ֥ית מְצוּד֗וֹת לְהוֹשִׁיעֵֽנִי׃ 4 כִּֽי־סַלְעִ֣י וּמְצוּדָתִ֣י אָ֑תָּה וּלְמַ֥עַן שִׁ֝מְךָ֗ תַּֽנְחֵ֥נִי וּֽתְנַהֲלֵֽנִי׃ 5 תּוֹצִיאֵ֗נִי מֵרֶ֣שֶׁת ז֭וּ טָ֣מְנוּ לִ֑י כִּֽי־אַ֝תָּה מָֽעוּזִּֽי׃ 6 בְּיָדְךָ֮ אַפְקִ֪יד ר֫וּחִ֥י פָּדִ֖יתָה אוֹתִ֥י יְהוָ֗ה אֵ֣ל אֱמֶֽת׃ 7 שָׂנֵ֗אתִי הַשֹּׁמְרִ֥ים הַבְלֵי־שָׁ֑וְא וַ֝אֲנִ֗י אֶל־יְהוָ֥ה בָּטָֽחְתִּי׃ 8 אָגִ֥ילָה וְאֶשְׂמְחָ֗ה בְּחַ֫סְדֶּ֥ךָ אֲשֶׁ֣ר רָ֭אִיתָ אֶת־עָנְיִ֑י יָ֝דַ֗עְתָּ בְּצָר֥וֹת נַפְשִֽׁי׃ 9 וְלֹ֣א הִ֭סְגַּרְתַּנִי בְּיַד־אוֹיֵ֑ב הֶֽעֱמַ֖דְתָּ בַמֶּרְחָ֣ב רַגְלָֽי׃ 10 חָנֵּ֥נִי יְהוָה֮ כִּ֤י צַ֫ר־לִ֥י עָשְׁשָׁ֖ה בְכַ֥עַס עֵינִ֗י נַפְשִׁ֥י וּבִטְנִֽי׃ 11 כִּ֤י כָל֪וּ בְיָג֡וֹן חַיַּי֮ וּשְׁנוֹתַ֪י בַּאֲנָ֫חָ֥ה כָּשַׁ֣ל בַּעֲוֺנִ֣י כֹחִ֑י וַעֲצָמַ֥י עָשֵֽׁשׁוּ׃ 12 מִכָּל־צֹרְרַ֨י הָיִ֪יתִי חֶרְפָּ֡ה וְלִשֲׁכֵנַ֨י מְאֹד֮ וּפַ֪חַד לִֽמְיֻדָּ֫עָ֥י רֹאַ֥י בַּח֑וּץ נָדְד֥וּ מִמֶּֽנִּי׃ 13 נִ֭שְׁכַּחְתִּי כְּמֵ֣ת מִלֵּ֑ב הָ֝יִ֗יתִי כִּכְלִ֥י אֹבֵֽד׃ 14 כִּ֤י שָׁמַ֨עְתִּי דִּבַּ֥ת רַבִּים֮ מָג֪וֹר מִסָּ֫בִ֥יב בְּהִוָּסְדָ֣ם יַ֣חַד עָלַ֑י לָקַ֖חַת נַפְשִׁ֣י זָמָֽמוּ׃ 15 וַאֲנִ֤י עָלֶ֣יךָ בָטַ֣חְתִּי יְהוָ֑ה אָ֝מַ֗רְתִּי אֱלֹהַ֥י אָֽתָּה׃ 16 בְּיָדְךָ֥ עִתֹּתָ֑י הַצִּ֘ילֵ֤נִי מִיַּד־א֝וֹיְבַ֗י וּמֵרֹדְפָֽי׃ 17 הָאִ֣ירָה פָ֭נֶיךָ עַל־עַבְדֶּ֑ךָ ה֖וֹשִׁיעֵ֣נִי בְחַסְדֶּֽךָ׃ 18 יְֽהוָ֗ה אַל־אֵ֭בוֹשָׁה כִּ֣י קְרָאתִ֑יךָ יֵבֹ֥שׁוּ רְ֝שָׁעִ֗ים יִדְּמ֥וּ לִשְׁאֽוֹל׃ 19 תֵּ֥אָלַ֗מְנָה שִׂפְתֵ֫י שָׁ֥קֶר הַדֹּבְר֖וֹת עַל־צַדִּ֥יק עָתָ֗ק בְּגַאֲוָ֥ה וָבֽוּז׃ 20 מָ֤ה רַֽב־טוּבְךָ֮ אֲשֶׁר־צָפַ֪נְתָּ לִּֽירֵ֫אֶ֥יךָ פָּ֭עַלְתָּ לַחֹסִ֣ים בָּ֑ךְ נֶ֝֗גֶד בְּנֵ֣י אָדָם׃ 21 תַּסְתִּירֵ֤ם בְּסֵ֥תֶר פָּנֶיךָ֮ מֵֽרֻכְסֵ֫י אִ֥ישׁ תִּצְפְּנֵ֥ם בְּסֻכָּ֗ה מֵרִ֥יב לְשֹׁנֽוֹת׃ 22 בָּר֥וּךְ יְהוָ֑ה כִּ֥י הִפְלִ֘יא חַסְדּ֥וֹ לִ֝֗י בְּעִ֣יר מָצֽוֹר׃ 23 וַאֲנִ֤י אָ֘מַ֤רְתִּי בְחָפְזִ֗י נִגְרַזְתִּי֮ מִנֶּ֪גֶד עֵ֫ינֶ֥יךָ אָכֵ֗ן שָׁ֭מַעְתָּ ק֥וֹל תַּחֲנוּנַ֗י בְּשַׁוְּעִ֥י אֵלֶֽיךָ׃ 24 אֽ͏ֶהֱב֥וּ אֶת־יְהוָ֗ה כָּֽל־חֲסִ֫ידָ֥יו אֱ֭מוּנִים נֹצֵ֣ר יְהוָ֑ה וּמְשַׁלֵּ֥ם עַל־יֶ֝֗תֶר עֹשֵׂ֥ה גַאֲוָֽה׃ 25 חִ֭זְקוּ וְיַאֲמֵ֣ץ לְבַבְכֶ֑ם כָּל־הַ֝מְיַחֲלִ֗ים לַיהוָֽה׃