אידיש
1
אַ מזמור; אַ געזאַנג צו דער באַנײַונג פֿון טעמפּל פֿון דָוִדן.
2
איך דערהײב דיך, גאָט, װאָרום האָסט מיך אױפֿגעריכט, און ניט דערפֿרײט מײַנע פֿײַנט איבער מיר.
3
יהוה מײַן גאָט, איך האָב געשריִען צו דיר, און האָסט מיך געהײלט.
4
גאָט, האָסט אַרױפֿגעבראַכט פֿון אונטערערד מײַן זעל, האָסט מיך אױפֿגעלעבט, איך זאָל ניט נידערן אין גרוב.
5
זינגט צו גאָט, זײַנע פֿרומע, און דאַנקט זײַן הײליקער געדעכעניש.
6
װאָרום אַ רגע איז זײַן צאָרן, אַ לעבן זײַן גוטװיליקײט. איבער נאַכט בלײַבט געװײן, און פֿרימאָרגנס איז געזאַנג.
7
און איך האָב געװעסט געזאָגט אין מײַן שַלוה: איך װעל ניט אומפֿאַלן קײן מאָל.
8
אין דײַן גוטװיליקײט, גאָט, האָסטו געהאַט אױפֿגעשטעלט פֿעסט מײַן באַרג – האָסטו פֿאַרבאָרגן דײַן פּנים, און איך בין דערשראָקן געװאָרן.
9
צו דיר, גאָט, פֿלעג איך רופֿן, און צו גאָט פֿלעג איך בעטן:
10
״װאָסער געװין איז אין מײַן בלוט, אַז איך װעל נידערן אין גרוב? קען דיך לױבן דער שטױב? קען ער דערצײלן דײַן אמת?
11
הער, גאָט, און לײַטזעליק מיך, גאָט, זײַ מיר אַ העלפֿער״.
12
האָסטו מיר פֿאַרקערט מײַן קלאָג אין טאַנץ, האָסט אָפּגעבונדן מײַן זאַקקלײד, און מיך אָנגעגורט מיט פֿרײד;
13
דרום װעט דיך באַזינגען די זעל, און ניט שװײַגן. יהוה מײַן גאָט, אײביק װעל איך דיר דאַנקען.