אידיש
1
פֿאַר דעם געזאַנגמײַסטער; פֿון דָוִדן אַ מזמור. גאָט, דו האָסט מיך אױסגעפֿאָרשט, און קענסט מיך.
2
דו װײסט מײַן זיצן און מײַן אױפֿשטײן, פֿאַרשטײסט מײַן טראַכטונג פֿון דער װײַטן.
3
מײַן גײן און מײַן ליגן זיפּסטו דורך, און אין אַלע מײַנע װעגן ביסטו באַהאַװנט.
4
װאָרום דאָס װאָרט איז נאָך צו מאָל ניט אױף מײַן צונג, װײסטו עס דאָך, גאָט, שױן אין גאַנצן.
5
הינטן און פֿאָרנט האָסטו מיך באַלעגערט, און אַרױפֿגעטאָן אױף מיר דײַן האַנט.
6
צו װוּנדערלעך איז דאָס פֿאַר מיר צו פֿאַרשטײן, צו הױך, איך קען עס ניט באַנעמען.
7
װוּהין זאָל איך אַװעקגײן פֿון דײַן גײַסט? און װוּהין זאָל איך פֿון דײַן פּנים אַנטלױפֿן?
8
זאָל איך אַרױפֿגײן אין הימל, ביסטו דאָרטן, און זאָל איך מיר אױסבעטן אין אונטערערד, ערשט ביסט דאָ.
9
זאָל איך נעמען די פֿליגלען פֿון באַגינען, זאָל איך רוען אין עק פֿון ים,
10
װעט אױך דאָרטן מיך פֿירן דײַן האַנט, און מיך װעט האַלטן דײַן רעכטע.
11
און זאָל איך זאָגן: לױטער פֿינצטערניש זאָל מיך באַדעקן, און נאַכט זאָל דאָס ליכט פֿאַר מיר װערן,
12
איז אױך פֿינצטערניש ניט פֿינצטער פֿאַר דיר, און נאַכט טוט אַזױ װי דער טאָג לײַכטן; אַזױ פֿינצטערקײט אַזױ ליכטיקײט.
13
װאָרום דו האָסט געשאַפֿן מײַנע נירן, האָסט מיך געװעבט אין לײַב פֿון מײַן מוטער.
14
איך לױב דיך, װאָרום מוראדיק װוּנדערלעך בין איך געמאַכט; װוּנדערלעך זײַנען דײַנע װערק, און מײַן זעל װײס דאָס װױל.
15
ניט פֿאַרהױלן איז געװען מײַן געבײן פֿאַר דיר, װען איך בין געמאַכט געװאָרן אין פֿאַרבאָרגענישגעשטריקט געװאָרן אין טיפֿענישן פֿון דער ערד.
16
מײַן אומגעפֿורעמט לײַב האָבן געזען דײַנע אױגן; יאָ, אין דײַן בוך װערן זײ אַלע אָנגעשריבן, די טעג װען מע זאָל באַשאַפֿן װערן, און אײנער צװישן זײ איז געװען פֿאַר אים.
17
און װי האַרב פֿאַר מיר זײַנען דײַנע טראַכטונגען, גאָט, װי געװאַלטיק איז זײער מספּר!
18
זאָל איך זײ צײלן, זײַנען זײ מער פֿון זאַמד, זאָל איך דערגײן צום סָוף, דאַרף מײַן דױער זײַן װי דײַנער.
19
װען דו, גאָט, װאָלסט טײטן דעם רָשע! און איר בלוטיק לײַט, טוט זיך אָפּ פֿון מיר!
20
די װאָס רעדן דיך אַרױס מיט אַ בײזער כּװנה, דײַנע פֿײַנט װאָס דערמאָנען דיך צום פֿאַלשן.
21
פֿאַר װאָר, דײַנע פֿײַנט, גאָט, האָב איך פֿײַנט, און מיט דײַנע קעגנשטײער טו איך קריגן.
22
פֿײַנט ביז גאָר האָב איך זײ פֿײַנט, שָׂונאים זײַנען זײ בײַ מיר.
23
פֿאָרש מיך, גאָט, און דערקען מײַן האַרץ, פּרוּװ מיך, און װײס מײַנע געדאַנקען;
24
און זע אױב אין מיר איז דאָ אַ פֿאַרדראָסיקער װעג, און פֿיר מיך אין דעם אײביקן װעג.