Yiddish
Hebrew
אידיש
1 װױל צו די װאָס זײער װעג איז ערלעך, װאָס גײען אין דער תּורה פֿון גאָט. 2 װױל צו די װאָס היטן זײַנע אָנזאָגן, װאָס זוכן אים מיטן גאַנצן האַרצן, 3 און זײ טוען ניט קײן אומרעכט, זײ גײען אין זײַנע װעגן. 4 האָסט געבאָטן דײַנע באַפֿעלן, זײ אָפּצוהיטן זײער. 5 הלװאי זאָלן פֿעסט זײַן מײַנע װעגן, צו היטן דײַנע געזעצן. 6 דענצמאָל װעל איך זיך ניט שעמען. װען איך קוק אױף אַלע דײַנע געבאָט. 7 איך װעל דיך לױבן מיט רעכטפֿאַרטיקײט פֿון האַרצן, װען איך לערן דײַנע גערעכטע משפּטים. 8 דײַנע געזעצן װעל איך היטן; זאָלסט מיך ניט פֿאַרלאָזן ביז גאָר. 9 מיט װאָס קען אַ יונגער מענטש האַלטן רײן זײַן װעג, צו זײַן אָפּגעהיט לױט דײַן װאָרט? 10 מיט מײַן גאַנצן האַרצן האָב איך דיך געזוכט; לאָז מיך ניט אַװעקבלאָנדזשען פֿון דײַנע געבאָט. 11 אין מײַן האַרצן האָב איך באַהאַלטן דײַן װאָרט, כּדי איך זאָל ניט זינדיקן צו דיר. 12 געלױבט ביסטו, גאָט; לערן מיך דײַנע געזעצן. 13 מיט מײַנע ליפּן האָב איך דערצײלטאַלע משפּטים פֿון דײַן מױל. 14 מיט דעם װעג פֿון דײַנע אָנזאָגן האָב איך מיך געפֿרײטװי מיט אַלע עשירות. 15 איך טראַכט אָן דײַנע באַפֿעלן, און איך קוק אױף דײַנע װעגן. 16 מיט דײַנע געזעצן קװיק איך מיך, איך פֿאַרגעס ניט דײַן װאָרט. 17 באַשער דײַן קנעכט, איך זאָל לעבן, און איך װעל היטן דײַן װאָרט. 18 אַנטפּלעק מײַנע אױגן, איך זאָל זעןדי װוּנדער פֿון דײַן תּורה. 19 אַ פֿרעמדער בין איך אױף דער ערד; ניט פֿאַרבאָרג פֿון מיר דײַנע געבאָט. 20 צעבראָכן איז מײַן זעל פֿון גלוסטענישנאָך דײַנע משפּטים אין יעטװעדער צײַט. 21 שרײַסט אָן אױף די פֿאַרשאָלטענע מוטװיליקע, װאָס בלאָנדזשען אַװעק פֿון דײַנע געבאָט. 22 קײַקל אַראָפּ פֿון מיר שאַנד און בזיון, װאָרום דײַנע אָנזאָגן האָב איך געהיט. 23 הגם האַרן זיצן און רעדן קעגן מיר, טראַכט דײַן קנעכט אָן דײַנע געזעצן, 24 יאָ, דײַנע אָנזאָגן זײַנען מײַן קװיקונג, די עצה-געבער מײַנע. 25 באַהעפֿט צום שטױב איז מײַן זעל; לעב מיך אױף לױט דײַן װאָרט. 26 איך האָב דערצײלט מײַנע װעגן, און דו האָסט מיר געענטפֿערט. לערן מיך דײַנע געזעצן. 27 דעם װעג פֿון דײַנע באַפֿעלן מאַך מיך פֿאַרשטײן, און איך װעל רעדן פֿון דײַנע װוּנדער. 28 מײַן זעל טרערט פֿון קומער; ריכט מיך אױף לױט דײַן װאָרט. 29 דעם װעג פֿון ליגן טו אָפּ פֿון מיר, און מיט דײַן תּורה לײַטזעליק מיך. 30 דעם װעג פֿון אמת האָב איך אױסגעװײלט, דײַנע משפּטים האָב איך געהאַלטן פֿאַר מיר . 31 איך בין באַהעפֿט אָן דײַנע אָנזאָגן; גאָט, זאָלסט מיך ניט פֿאַרשעמען. 32 אין דעם װעג פֿון דײַנע געבאָט טו איך לױפֿן, װאָרום דו דערברײטערסט מײַן האַרץ. 33 לערן מיך, גאָט, דעם װעג פֿון דײַנע געזעצן, און איך װעל אים היטן ביז לעצט. 34 מאַך מיך פֿאַרשטײן, כּדי איך זאָל היטן דײַן תּורה, און זי האַלטן מיטן גאַנצן האַרצן. 35 פֿיר מיך אין דעם שטעג פֿון דײַנע געבאָט, װאָרום נאָך אים האָב איך געגאַרט. 36 נײַג מײַן האַרץ צו דײַנע אָנזאָגן, און ניט צו גײציקײט. 37 נעם אַװעק מײַנע אױגן פֿון קוקן אױף נישטיקײט; אין דײַנע װעגן לעב מיך אױף. 38 זײַ מקיים צו דײַן קנעכט דײַן צוזאָגװאָס צו דײַנע פֿאָרכטער. 39 טו אָפּ מײַן שאַנד װאָס איך שרעק מיך דערפֿאַר, װאָרום דײַנע משפּטים זײַנען גוט. 40 זע, איך האָב געשמאַכט נאָך דײַנע באַפֿעלן; אין דײַן גערעכטיקײט לעב מיך אױף. 41 און זאָלן קומען דײַנע חסדים אױף מיר, גאָט, דײַן הילף לױט דײַן צוזאָג, 42 אַז איך זאָל קענען ענטפֿערן מײַן לעסטערער אַ װאָרט; װאָרום איך האָב מיך פֿאַרזיכערט אױף דײַן װאָרט. 43 און זאָלסט ניט אָפּרײַסן אין גאַנצן פֿון מײַן מױל דאָס װאָרט פֿון אמת, װאָרום אױף דײַנע משפּטים האָב איך געהאַרט. 44 און איך װעל תּמיד היטן דײַן תּורה, אױף אײביק און שטענדיק. 45 און לאָמיך אומגײן אין דערברײטערנישװאָרום דײַנע באַפֿעלן האָב איך געזוכט. 46 און איך װעל רעדן פֿון דײַנע אָנזאָגן פֿאַר מלכים, און איך װעל מיך ניט שעמען. 47 און איך װעל מיך קװיקן מיט דײַנע געבאָטװאָס איך האָב ליב. 48 און איך װעל אױפֿהײבן מײַנע הענט צו דײַנע געבאָט װאָס איך האָב ליב, און איך װעל טראַכטן אָן דײַנע געזעצן. 49 געדענק דאָס װאָרט צו דײַן קנעכט, װעדליק דו האָסט מיך געמאַכט האָפֿן. 50 דאָס איז מײַן טרײסט אין מײַן פּײַן, װאָס דײַן צוזאָג לעבט מיך אױף. 51 די מוטװיליקע האָבן געשפּעט פֿון מיר זײער – פֿון דײַן תּורה האָב איך זיך ניט אָפּגענײַגט. 52 איך האָב געדאַכט, גאָט, אָן דײַנע משפּטים פֿון אײביק אָן, און איך האָב מיך געטרײסט. 53 אַ ברענעדיקער צאָרן האָט מיך אָנגענומען, פֿון װעגן די רשָעים װאָס פֿאַרלאָזן דײַן תּורה. 54 געזאַנגען זײַנען מיר געװען דײַנע געזעצןאין הױז פֿון מײַן פֿאַרפֿרעמדטקײט. 55 איך האָב דערמאָנט בײַ נאַכט דײַן נאָמען, גאָט, און איך האָב געהיט דײַן תּורה. 56 דאָס האָב איך געהאַט: װאָס איך האָב געהאַלטן דײַנע באַפֿעלן. 57 מײַן טײל, גאָט, האָב איך געזאָגט, איז צו היטן דײַנע װערטער. 58 איך האָב געבעטן בײַ דיר מיטן גאַנצן האַרצן: לײַטזעליק מיך לױט דײַן צוזאָג. 59 איך האָב באַרעכנט מײַנע װעגן, און געקערט מײַנע פֿיס צו דײַנע אָנזאָגן. 60 איך האָב זיך געאײַלט און ניט געזאַמטצו היטן דײַנע געבאָט. 61 די שטריק פֿון די רשָעים האָבן מיך אַרומגעקניפּט – דײַן תּורה האָב איך ניט פֿאַרגעסן. 62 האַלבע נאַכט שטײ איך אױף דיר צו דאַנקעןפֿאַר דײַנע גערעכטע משפּטים. 63 אַ חבֿר בין איך צו אַלע װאָס פֿאָרכטן דיך, און צו די װאָס היטן דײַנע באַפֿעלן. 64 דײַן חֶסד, גאָט, איז פֿול די ערד; לערן מיך דײַנע געזעצן. 65 האָסט געטאָן גוטס מיט דײַן קנעכט, גאָט, לױט דײַן װאָרט. 66 װױלפֿאַרשטאַנדיקײט און װיסן לערן מיך, װאָרום איך גלױב אין דײַנע געבאָט. 67 אײדער איך האָב געליטן פֿלעג איך פֿאַרזען, אָבער אַצונד טו איך היטן דײַן װאָרט. 68 אַ גוטער ביסטו און אַ באַגיטיקער; לערן מיך דײַנע געזעצן. 69 די מוטװיליקע האָבן אָנגעשמירט אױף מיר ליגן; איך היט מיטן גאַנצן האַרצן דײַנע באַפֿעלן. 70 פֿאַרשטאָפּט װי פֿעטס איז זײער האַרץ; איך האָב מיך געקװיקט מיט דײַן תּורה. 71 װױל איז צו מיר װאָס איך בין געפּײַניקט געװאָרן, כּדי איך זאָל לערנען דײַנע געזעצן. 72 מיר איז בעסער די תּורה פֿון דײַן מױלאײדער טױזנטן גאָלד און זילבער. 73 דײַנע הענט האָבן מיך געשאַפֿן און מיך געפֿורעמט; מאַך מיך פֿאַרשטײן, כּדי איך זאָל לערנען דײַנע געבאָט. 74 דײַנע פֿאָרכטער װעלן מיך זען און זיך פֿרײען, װאָרום אױף דײַן װאָרט האָב איך געהאַרט. 75 איך װײס, גאָט, אַז גערעכט זײַנען דײַנע משפּטים, און אױס טרײַשאַפֿט האָסטו מיך געפּײַניקט. 76 זאָל זײַן, איך בעט דיך, דײַן חֶסד מיך צו טרײסטן, אַזױ װי דײַן צוזאָג צו דײַן קנעכט. 77 זאָל קומען אױף מיר דײַן דערבאַרימונג, כּדי איך זאָל לעבן, װאָרום דײַן תּורה איז מײַן קװיקונג. 78 זאָלן פֿאַרשעמט װערן די מוטװיליקע, װײַל זײ האָבן מיך געקריװדעט אומנישט; איך װעל טראַכטן אָן דײַנע באַפֿעלן. 79 זאָלן זיך קערן צו מיר די װאָס פֿאָרכטן דיך, און די װאָס װײסן דײַנע אָנזאָגן. 80 זאָל מײַן האַרץ זײַן גאַנץ אין דײַנע געזעצן, כּדי איך זאָל ניט פֿאַרשעמט װערן. 81 מײַן זעל גײט אױס נאָך דײַן הילף, אױף דײַן װאָרט טו איך האַרן. 82 מײַנע אױגן גײען אױס נאָך דײַן צוזאָג, אַזױ צו זאָגן: װען װעסטו מיך טרײסטן? 83 הגם איך בין געװאָרן װי אַ לאָגל אין רױך, האָב איך דײַנע געזעצן ניט פֿאַרגעסן. 84 װי פֿיל זײַנען די טעג פֿון דײַן קנעכט? װען װעסטו אַ משפּט טאָן אױף מײַנע נאָכיאָגער? 85 די מוטװיליקע האָבן מיר געגראָבן גריבער, װאָס איז ניט לױט דײַן תּורה. 86 אַלע דײַנע געבאָט זײַנען װאָרהאַפֿטיק; אומנישט האָבן זײ מיך גערודפֿט; העלף מיך. 87 זײ האָבן מיך שיר פֿאַרלענדט אױף דער ערד, אָבער איך האָב ניט פֿאַרלאָזן דײַנע באַפֿעלן. 88 לעב מיך אױף לױט דײַן חֶסד, און איך װעל היטן דעם אָנזאָג פֿון דײַן מױל. 89 אױף אײביק, גאָט, באַשטײט דײַן װאָרט אין הימל. 90 אױף דָור-דורות איז דײַן טרײַשאַפֿט; האָסט באַפֿעסטיקט די ערד, און זי שטײט. 91 לױט דײַנע געזעצן שטײען זײ הײַנט, װאָרום אַלע זאַכן זײַנען דײַנע קנעכט. 92 װען ניט דײַן תּורה איז מײַן קװיקונג, װאָלט איך אונטערגעגאַנגען אין מײַן פּײַן. 93 איך װעל אײביק ניט פֿאַרגעסן דײַנע באַפֿעלן, װאָרום מיט זײ האָסטו מיך אױפֿגעלעבט. 94 דײַנער בין איך, העלף מיך, װאָרום דײַנע באַפֿעלן האָב איך געפֿאָרשט. 95 די רשָעים האָבן אױסגעקוקט אױף מיר, מיך אונטערצוברענגען; איך קליג מיך אין דײַנע אָנזאָגן. 96 צו יעטװעדער שטרעבונג האָב איך געזען אַן ענד – דײַנע געבאָט זײַנען ברײט ביז גאָר. 97 װי ליב איך האָב דײַן תּורה! אַ גאַנצן טאָג איז זי מײַן טראַכטונג. 98 קליגער פֿון מײַנע פֿײַנט מאַכן מיך דײַנע געבאָט, װאָרום זײ זײַנען אײביק בײַ מיר. 99 פֿון אַלע מײַנע לערער בין איך פֿאַרשטאַנדיקער, װאָרום דײַנע אָנזאָגן זײַנען מײַן טראַכטונג. 100 מער פֿון זקנים פֿאַרשטײ איך, װײַל דײַנע באַפֿעלן האָב איך געהאַלטן. 101 פֿון יעטװעדער בײזן װעג פֿאַרמײַד איך מײַנע פֿיס, כּדי איך זאָל היטן דײַן װאָרט. 102 פֿון דײַנע געזעצן האָב איך ניט אָפּגעקערט, װאָרום דו האָסט מיך געלערנט. 103 װי זיס זײַנען דײַנע װערטער צו מײַן גומען, מער פֿון האָניק פֿאַר מײַן מױל! 104 פֿון דײַנע באַפֿעלן װער איך פֿאַרשטאַנדיק, דרום האָב איך פֿײַנט יעטװעדער װעג פֿון ליגן. 105 אַ ליכט פֿאַר מײַן פֿוס איז דײַן װאָרט, און אַ ליכטיקײט פֿאַר מײַן שטעג. 106 איך האָב געשװאָרן, און האָב מקיים געװען, צו היטן דײַנע גערעכטע משפּטים. 107 איך בין געדריקט ביז גאָר, גאָט, לעב מיך אױף לױט דײַן װאָרט. 108 די פֿרײַגאָבן פֿון מײַן מױל באַװיליק, איך בעט דיך, גאָט, און דײַנע משפּטים לערן מיך. 109 מײַן נפֿש איז תּמיד אין מײַן האַנט, אָבער דײַן תּורה האָב איך ניט פֿאַרגעסן. 110 די רשָעים האָבן מיר אַ פּאַסטקע געשטעלט, אָבער פֿון דײַנע באַפֿעלן האָב איך ניט אַװעקגעבלאָנדזשעט. 111 איך האָב געמאַכט דײַנע אָנזאָגן פֿאַר מײַן אײביקער אַרב, װאָרום זײ זײַנען די פֿרײד פֿון מײַן האַרצן. 112 איך האָב גענײַגט מײַן האַרץ צו טאָן דײַנע געזעצןתּמיד ביז לעצט. 113 צװײפֿלער האָב איך פֿײַנט, נאָר דײַן תּורה האָב איך ליב. 114 מײַן פֿאַרבאָרגעניש און מײַן שילד ביסטו, אױף דײַן װאָרט טו איך האַרן. 115 קערט אײַך אָפּ פֿון מיר, איר שלעכטסטוער, כּדי איך זאָל היטן די געבאָט פֿון מײַן גאָט. 116 האַלט מיך אױף לױט דײַן צוזאָג, כּדי איך זאָל לעבן, און לאָז מיך ניט פֿאַרשעמט װערן אין מײַן האָפֿענונג. 117 לען מיך אונטער, און לאָמיך געהאָלפֿן װערן, און איך װעל מיך תּמיד פֿאַרנעמען מיט דײַנע געזעצן. 118 פֿאַראַכטסט אַלע װאָס בלאָנדזשען אַװעק פֿון דײַנע געזעצן, װאָרום אומזיסט איז זײער אָפּנאַרעניש. 119 װי פּסולת שאַפֿסטו אָפּ אַלע רשָעים פֿון דער ערד, דרום האָב איך ליב דײַנע אָנזאָגן. 120 מײַן לײַב שױדערט פֿון אַנגסט פֿאַר דיר, און פֿאַר דײַנע משפּטים האָב איך מורא. 121 איך האָב געטאָן רעכט און גערעכטיקײט; זאָלסט מיך ניט איבערלאָזן צו מײַנע דריקער. 122 שטעל זיך אײַן פֿאַר דײַן קנעכט צום גוטן, אַז מיך זאָלן ניט דריקן די מוטװיליקע. 123 מײַנע אױגן גײען אױס נאָך דײַן הילף, און נאָך דעם װאָרט פֿון דײַן גערעכטיקײט. 124 טו מיט דײַן קנעכט לױט דײַן חֶסד, און דײַנע געזעצן לערן מיך. 125 דײַן קנעכט בין איך; מאַך מיך פֿאַרשטײן, כּדי איך זאָל װיסן דײַנע אָנזאָגן. 126 עס איז צײַט פֿאַר גאָט צו טאָן; זײ האָבן פֿאַרשטערט דײַן תּורה. 127 פֿאַר װאָר, איך האָב ליב דײַנע געבאָט, מער פֿון גאָלד און פֿון גינגאָלד. 128 דרום האַלט איך פֿאַר ריכטיק אַלע כּלערלײ באַפֿעלן; יעטװעדער װעג פֿון ליגן האָב איך פֿײַנט. 129 װוּנדערלעך זײַנען דײַנע אָנזאָגן, דרום היט זײ מײַן זעל. 130 די אַנטפּלעקונג פֿון דײַנע װערטער מאַכט ליכטיק, זי מאַכט פֿאַרשטאַנדיק דעם נאַרן. 131 איך האָב אױפֿגעשפּאַרט מײַן מױל און געלעכצט, װאָרום נאָך דײַנע געבאָט האָב איך געגאַרט. 132 קער זיך צו מיר, און לײַטזעליק מיך, װי עס איז רעכט צו די װאָס האָבן ליב דײַן נאָמען. 133 פֿעסטיק מײַנע טריט מיט דײַן װאָרט, און לאָז ניט געװעלטיקן איבער מיר קײן אומרעכט. 134 לײז מיך אױס פֿון דער דריקונג פֿון מענטשן, כּדי איך זאָל היטן דײַנע באַפֿעלן. 135 דערלײַכט דײַן פּנים אױף דײַן קנעכט, און לערן מיך דײַנע געזעצן. 136 בעכן װאַסער האָבן פֿאַרגאָסן מײַנע אױגן, איבער די װאָס האָבן ניט געהיט דײַן תּורה. 137 גערעכט ביסטו, גאָט, און רעכטפֿאַרטיק זײַנען דײַנע משפּטים. 138 האָסט באַפֿױלן מיט גערעכטיקײט דײַנע אָנזאָגן, און מיט געטרײַשאַפֿט ביז גאָר. 139 מיך האָט אומגעבראַכט מײַן ערגערנישװײַל מײַנע פֿײַנט האָבן פֿאַרגעסן דײַנע װערטער. 140 געלײַטערט איז דײַן װאָרט ביז גאָר, און דײַן קנעכט האָט עס ליב. 141 קלײן בין איך און פֿאַראַכט – דײַנע באַפֿעלן האָב איך ניט פֿאַרגעסן. 142 דײַן גערעכטיקײט איז אײביק גערעכט, און דײַן תּורה איז אמת. 143 נױט און אַנגסט האָבן מיך געטראָפֿן – דײַנע געבאָט זײַנען מײַנע קװיקונגען. 144 גערעכט זײַנען דײַנע אָנזאָגן אױף אײביק; מאַך מיך פֿאַרשטײן, כּדי איך זאָל לעבן. 145 איך האָב גערופֿן מיטן גאַנצן האַרצן; ענטפֿער מיר, גאָט; דײַנע געזעצן װעל איך האַלטן. 146 איך רוף דיך, העלף מיך, און איך װעל היטן דײַנע אָנזאָגן. 147 איך האָב מיך געפֿעדערט באַגינען און געשריִען; אױף דײַן װאָרט האָב איך געהאַרט. 148 מײַנע אױגן זײַנען פֿאַרױסגעלאָפֿן די נאַכטװאַכן, צו טראַכטן אָן דײַן װאָרט. 149 הער צו מײַן קָול לױט דײַן חֶסד, גאָט, לעב מיך אױף אַזױ װי דײַן שטײגער. 150 עס גענענען די װאָס יאָגן זיך נאָך שענדלעכקײט; פֿון דײַן תּורה זײַנען זײ װײַט. 151 דו ביסט נאָנט, גאָט, און אַלע דײַנע געבאָט זײַנען אמת. 152 פֿון לאַנג אָן האָב איך געװוּסט פֿון דײַנע אָנזאָגן, אַז דו האָסט זײ אױף אײביק געגרונטפֿעסט. 153 זע מײַן פּײַן, און דערלײז מיך, װאָרום דײַן תּורה האָב איך ניט פֿאַרגעסן. 154 קריג מײַן קריג, און לײז מיך אױס, לױט דײַן צוזאָג לעב מיך אױף. 155 װײַט איז פֿון רשָעים הילף, װײַל דײַנע געזעצן זוכן זײ ניט. 156 דײַן דערבאַרימונג איז גרױס, גאָט; לעב מיך אױף אַזױ װי דײַן שטײגער. 157 פֿיל זײַנען מײַנע נאָכיאָגער און מײַנע דריקער – פֿון דײַנע אָנזאָגן האָב איך זיך ניט אָפּגענײַגט. 158 איך האָב געזען די פֿעלשער און זיך געקריגט מיט זײ, װאָס זײ האָבן דײַן װאָרט ניט געהיט. 159 זע אַז דײַנע באַפֿעלן האָב איך ליב; גאָט, לעב מיך אױף לױט דײַן חֶסד. 160 דער עיקר פֿון דײַן װאָרט איז אמת, און אױף אײביק איז אַל דײַן גערעכטער משפּט. 161 האַרן האָבן מיך גערודפֿט פֿאַר אומזיסט, אָבער פֿאַר דײַנע װערטער האָט געאַנגסט מײַן האַרץ. 162 איך פֿרײ זיך איבער דײַן װאָרט, װי אײנער װאָס געפֿינט אַ סך רױב. 163 ליגן האָב איך פֿײַנט און פֿאַראומװערדיק, דײַן תּורה האָב איך ליב. 164 זיבן מאָל אַ טאָג לױב איך דיךפֿאַר דײַנע גערעכטע משפּטים. 165 גרױס פֿריד איז פֿאַר די ליבהאָבער פֿון דײַן תּורה, און ניטאָ פֿאַר זײ קײן שטרױכלונג. 166 איך האָב אױסגעקוקט אױף דײַן הילף, גאָט, און דײַנע געבאָט האָב איך געטאָן. 167 מײַן זעל האָט געהיט דײַנע אָנזאָגן, און איך האָב זײ ליב זײער. 168 איך האָב געהיט דײַנע באַפֿעלן און דײַנע אָנזאָגן, װאָרום אַלע מײַנע װעגן זײַנען פֿאַר דיר. 169 זאָל גענענען מײַן געשרײ פֿאַר דיר, גאָט; מאַך מיך פֿאַרשטײן, לױט דײַן װאָרט. 170 זאָל קומען מײַן געבעט פֿאַר דיר; זײַ מיך מציל לױט דײַן צוזאָג. 171 מײַנע ליפּן װעלן שטראָמען מיט לױב, אַז דו װעסט מיך לערנען דײַנע געזעצן. 172 מײַן צונג װעט זינגען דײַן װאָרט, װאָרום אַלע דײַנע געבאָט זײַנען גערעכטיקײט. 173 זאָל דײַן האַנט זײַן מיר צו הילף, װאָרום דײַנע באַפֿעלן האָב איך אױסדערװײלט. 174 איך האָב געשמאַכט נאָך דײַן ישועה, גאָט, און דײַן תּורה איז מײַן קװיקונג. 175 זאָל לעבן מײַן זעל, און דיך לױבן, און זאָלן דײַנע משפּטים מיך העלפֿן. 176 איך האָב געבלאָנדזשעט װי אַ פֿאַרלאָרענע שאָף; זוך אױף דײַן קנעכט, װאָרום דײַנע געבאָט האָב איך ניט פֿאַרגעסן.
עברית
1 אַשְׁרֵ֥י תְמִֽימֵי־דָ֑רֶךְ הַֽ֝הֹלְכִ֗ים בְּתוֹרַ֥ת יְהוָֽה׃ 2 אַ֭שְׁרֵי נֹצְרֵ֥י עֵדֹתָ֗יו בְּכָל־לֵ֥ב יִדְרְשֽׁוּהוּ׃ 3 אַ֭ף לֹֽא־פָעֲל֣וּ עַוְלָ֑ה בִּדְרָכָ֥יו הָלָֽכוּ׃ 4 אַ֭תָּה צִוִּ֥יתָה פִקֻּדֶ֗יךָ לִשְׁמֹ֥ר מְאֹֽד׃ 5 אַ֭חֲלַי יִכֹּ֥נוּ דְרָכָ֗י לִשְׁמֹ֥ר חֻקֶּֽיךָ׃ 6 אָ֥ז לֹא־אֵב֑וֹשׁ בְּ֝הַבִּיטִ֗י אֶל־כָּל־מִצְוֺתֶֽיךָ׃ 7 א֭וֹדְךָ בְּיֹ֣שֶׁר לֵבָ֑ב בְּ֝לָמְדִ֗י מִשְׁפְּטֵ֥י צִדְקֶֽךָ׃ 8 אֶת־חֻקֶּ֥יךָ אֶשְׁמֹ֑ר אַֽל־תַּעַזְבֵ֥נִי עַד־מְאֹֽד׃ 9 בַּמֶּ֣ה יְזַכֶּה־נַּ֭עַר אֶת־אָרְח֑וֹ לִ֝שְׁמֹ֗ר כִּדְבָרֶֽךָ׃ 10 בְּכָל־לִבִּ֥י דְרַשְׁתִּ֑יךָ אַל־תַּ֝שְׁגֵּ֗נִי מִמִּצְוֺתֶֽיךָ׃ 11 בְּ֭לִבִּי צָפַ֣נְתִּי אִמְרָתֶ֑ךָ לְ֝מַ֗עַן לֹ֣א אֶֽחֱטָא־לָֽךְ׃ 12 בָּר֖וּךְ אַתָּ֥ה יְהוָ֗ה לַמְּדֵ֥נִי חֻקֶּֽיךָ׃ 13 בִּשְׂפָתַ֥י סִפַּ֑רְתִּי כֹּ֝֗ל מִשְׁפְּטֵי־פִֽיךָ׃ 14 בְּדֶ֖רֶךְ עֵדְוֺתֶ֥יךָ שַׂ֗שְׂתִּי כְּעַ֣ל כָּל־הֽוֹן׃ 15 בְּפִקֻּדֶ֥יךָ אָשִׂ֑יחָה וְ֝אַבִּ֗יטָה אֹרְחֹתֶֽיךָ׃ 16 בְּחֻקֹּתֶ֥יךָ אֶֽשְׁתַּעֲשָׁ֑ע לֹ֭א אֶשְׁכַּ֣ח דְּבָרֶֽךָ׃ 17 גְּמֹ֖ל עַֽל־עַבְדְּךָ֥ אֶֽחְיֶ֗ה וְאֶשְׁמְרָ֥ה דְבָרֶֽךָ׃ 18 גַּל־עֵינַ֥י וְאַבִּ֑יטָה נִ֝פְלָא֗וֹת מִתּוֹרָתֶֽךָ׃ 19 גֵּ֣ר אָנֹכִ֣י בָאָ֑רֶץ אַל־תַּסְתֵּ֥ר מִ֝מֶּ֗נִּי מִצְוֺתֶֽיךָ׃ 20 גָּרְסָ֣ה נַפְשִׁ֣י לְתַאֲבָ֑ה אֶֽל־מִשְׁפָּטֶ֥יךָ בְכָל־עֵֽת׃ 21 גָּ֭עַרְתָּ זֵדִ֣ים אֲרוּרִ֑ים הַ֝שֹּׁגִים מִמִּצְוֺתֶֽיךָ׃ 22 גַּ֣ל מֵֽ֭עָלַי חֶרְפָּ֣ה וָב֑וּז כִּ֖י עֵדֹתֶ֣יךָ נָצָֽרְתִּי׃ 23 גַּ֤ם יָֽשְׁב֣וּ שָׂ֭רִים בִּ֣י נִדְבָּ֑רוּ עַ֝בְדְּךָ֗ יָשִׂ֥יחַ בְּחֻקֶּֽיךָ׃ 24 גַּֽם־עֵ֭דֹתֶיךָ שַׁעֲשֻׁעָ֗י אַנְשֵׁ֥י עֲצָתִֽי׃ 25 דָּֽבְקָ֣ה לֶעָפָ֣ר נַפְשִׁ֑י חַ֝יֵּ֗נִי כִּדְבָרֶֽךָ׃ 26 דְּרָכַ֣י סִ֭פַּרְתִּי וַֽתַּעֲנֵ֗נִי לַמְּדֵ֥נִי חֻקֶּֽיךָ׃ 27 דֶּֽרֶךְ־פִּקּוּדֶ֥יךָ הֲבִינֵ֑נִי וְ֝אָשִׂ֗יחָה בְּנִפְלְאוֹתֶֽיךָ׃ 28 דָּלְפָ֣ה נַ֭פְשִׁי מִתּוּגָ֑ה קַ֝יְּמֵ֗נִי כִּדְבָרֶֽךָ׃ 29 דֶּֽרֶךְ־שֶׁ֭קֶר הָסֵ֣ר מִמֶּ֑נִּי וְֽתוֹרָתְךָ֥ חָנֵּֽנִי׃ 30 דֶּֽרֶךְ־אֱמוּנָ֥ה בָחָ֑רְתִּי מִשְׁפָּטֶ֥יךָ שִׁוִּֽיתִי׃ 31 דָּבַ֥קְתִּי בְעֵֽדְוֺתֶ֑יךָ יְ֝הוָ֗ה אַל־תְּבִישֵֽׁנִי׃ 32 דֶּֽרֶךְ־מִצְוֺתֶ֥יךָ אָר֑וּץ כִּ֖י תַרְחִ֣יב לִבִּֽי׃ 33 הוֹרֵ֣נִי יְ֭הוָה דֶּ֥רֶךְ חֻקֶּ֗יךָ וְאֶצְּרֶ֥נָּה עֵֽקֶב׃ 34 הֲ֭בִינֵנִי וְאֶצְּרָ֥ה תֽוֹרָתֶ֗ךָ וְאֶשְׁמְרֶ֥נָּה בְכָל־לֵֽב׃ 35 הַ֭דְרִיכֵנִי בִּנְתִ֣יב מִצְוֺתֶ֑יךָ כִּי־ב֥וֹ חָפָֽצְתִּי׃ 36 הַט־לִ֭בִּי אֶל־עֵדְוֺתֶ֗יךָ וְאַ֣ל אֶל־בָּֽצַע׃ 37 הַעֲבֵ֣ר עֵ֭ינַי מֵרְא֣וֹת שָׁ֑וְא בִּדְרָכֶ֥ךָ חַיֵּֽנִי׃ 38 הָקֵ֣ם לְ֭עַבְדְּךָ אִמְרָתֶ֑ךָ אֲ֝שֶׁ֗ר לְיִרְאָתֶֽךָ׃ 39 הַעֲבֵ֣ר חֶ֭רְפָּתִי אֲשֶׁ֣ר יָגֹ֑רְתִּי כִּ֖י מִשְׁפָּטֶ֣יךָ טוֹבִֽים׃ 40 הִ֭נֵּה תָּאַ֣בְתִּי לְפִקֻּדֶ֑יךָ בְּצִדְקָתְךָ֥ חַיֵּֽנִי׃ 41 וִֽיבֹאֻ֣נִי חֲסָדֶ֣ךָ יְהוָ֑ה תְּ֝שֽׁוּעָתְךָ֗ כְּאִמְרָתֶֽךָ׃ 42 וְאֶֽעֱנֶ֣ה חֹרְפִ֣י דָבָ֑ר כִּֽי־בָ֝טַחְתִּי בִּדְבָרֶֽךָ׃ 43 וְֽאַל־תַּצֵּ֬ל מִפִּ֣י דְבַר־אֱמֶ֣ת עַד־מְאֹ֑ד כִּ֖י לְמִשְׁפָּטֶ֣ךָ יִחָֽלְתִּי׃ 44 וְאֶשְׁמְרָ֖ה תוֹרָתְךָ֥ תָמִ֗יד לְעוֹלָ֥ם וָעֶֽד׃ 45 וְאֶתְהַלְּכָ֥ה בָרְחָבָ֑ה כִּ֖י פִקֻּדֶ֣יךָ דָרָֽשְׁתִּי׃ 46 וַאֲדַבְּרָ֣ה בְ֭עֵדֹתֶיךָ נֶ֥גֶד מְלָכִ֗ים וְלֹ֣א אֵבֽוֹשׁ׃ 47 וְאֶשְׁתַּֽעֲשַׁ֥ע בְּמִצְוֺתֶ֗יךָ אֲשֶׁ֣ר אָהָֽבְתִּי׃ 48 וְאֶשָּֽׂא־כַפַּ֗י אֶֽל־מִ֭צְוֺתֶיךָ אֲשֶׁ֥ר אָהָ֗בְתִּי וְאָשִׂ֥יחָה בְחֻקֶּֽיךָ׃ 49 זְכֹר־דָּבָ֥ר לְעַבְדֶּ֑ךָ עַ֝֗ל אֲשֶׁ֣ר יִֽחַלְתָּֽנִי׃ 50 זֹ֣את נֶחָמָתִ֣י בְעָנְיִ֑י כִּ֖י אִמְרָתְךָ֣ חִיָּֽתְנִי׃ 51 זֵ֭דִים הֱלִיצֻ֣נִי עַד־מְאֹ֑ד מִ֝תּֽוֹרָתְךָ֗ לֹ֣א נָטִֽיתִי׃ 52 זָ֘כַ֤רְתִּי מִשְׁפָּטֶ֖יךָ מֵעוֹלָ֥ם יְהוָ֗ה וָֽאֶתְנֶחָֽם׃ 53 זַלְעָפָ֣ה אֲ֭חָזַתְנִי מֵרְשָׁעִ֑ים עֹ֝זְבֵ֗י תּוֹרָתֶֽךָ׃ 54 זְ֭מִרוֹת הָֽיוּ־לִ֥י חֻקֶּ֗יךָ בְּבֵ֣ית מְגוּרָֽי׃ 55 זָ֘כַ֤רְתִּי בַלַּ֣יְלָה שִׁמְךָ֣ יְהוָ֑ה וָֽ֝אֶשְׁמְרָ֗ה תּוֹרָתֶֽךָ׃ 56 זֹ֥את הָֽיְתָה־לִּ֑י כִּ֖י פִקֻּדֶ֣יךָ נָצָֽרְתִּי׃ 57 חֶלְקִ֖י יְהוָ֥ה אָמַ֗רְתִּי לִשְׁמֹ֥ר דְּבָרֶֽיךָ׃ 58 חִלִּ֣יתִי פָנֶ֣יךָ בְכָל־לֵ֑ב חָ֝נֵּ֗נִי כְּאִמְרָתֶֽךָ׃ 59 חִשַּׁ֥בְתִּי דְרָכָ֑י וָאָשִׁ֥יבָה רַ֝גְלַ֗י אֶל־עֵדֹתֶֽיךָ׃ 60 חַ֭שְׁתִּי וְלֹ֣א הִתְמַהְמָ֑הְתִּי לִ֝שְׁמֹ֗ר מִצְוֺתֶֽיךָ׃ 61 חֶבְלֵ֣י רְשָׁעִ֣ים עִוְּדֻ֑נִי תּֽ֝וֹרָתְךָ֗ לֹ֣א שָׁכָֽחְתִּי׃ 62 חֲצֽוֹת־לַ֗יְלָה אָ֭קוּם לְהוֹד֣וֹת לָ֑ךְ עַ֝֗ל מִשְׁפְּטֵ֥י צִדְקֶֽךָ׃ 63 חָבֵ֣ר אָ֭נִי לְכָל־אֲשֶׁ֣ר יְרֵא֑וּךָ וּ֝לְשֹׁמְרֵ֗י פִּקּוּדֶֽיךָ׃ 64 חַסְדְּךָ֣ יְ֭הוָה מָלְאָ֥ה הָאָ֗רֶץ חֻקֶּ֥יךָ לַמְּדֵֽנִי׃ 65 ט֭וֹב עָשִׂ֣יתָ עִֽם־עַבְדְּךָ֑ יְ֝הוָ֗ה כִּדְבָרֶֽךָ׃ 66 ט֤וּב טַ֣עַם וָדַ֣עַת לַמְּדֵ֑נִי כִּ֖י בְמִצְוֺתֶ֣יךָ הֶאֱמָֽנְתִּי׃ 67 טֶ֣רֶם אֶ֭עֱנֶה אֲנִ֣י שֹׁגֵ֑ג וְ֝עַתָּ֗ה אִמְרָתְךָ֥ שָׁמָֽרְתִּי׃ 68 טוֹב־אַתָּ֥ה וּמֵטִ֗יב לַמְּדֵ֥נִי חֻקֶּֽיךָ׃ 69 טָפְל֬וּ עָלַ֣י שֶׁ֣קֶר זֵדִ֑ים אֲ֝נִ֗י בְּכָל־לֵ֤ב אֱצֹּ֬ר פִּקּוּדֶֽיךָ׃ 70 טָפַ֣שׁ כַּחֵ֣לֶב לִבָּ֑ם אֲ֝נִ֗י תּוֹרָתְךָ֥ שִֽׁעֲשָֽׁעְתִּי׃ 71 טֽוֹב־לִ֥י כִֽי־עֻנֵּ֑יתִי לְ֝מַ֗עַן אֶלְמַ֥ד חֻקֶּֽיךָ׃ 72 טֽוֹב־לִ֥י תֽוֹרַת־פִּ֑יךָ מֵ֝אַלְפֵ֗י זָהָ֥ב וָכָֽסֶף׃ 73 יָדֶ֣יךָ עָ֭שׂוּנִי וַֽיְכוֹנְנ֑וּנִי הֲ֝בִינֵ֗נִי וְאֶלְמְדָ֥ה מִצְוֺתֶֽיךָ׃ 74 יְ֭רֵאֶיךָ יִרְא֣וּנִי וְיִשְׂמָ֑חוּ כִּ֖י לִדְבָרְךָ֣ יִחָֽלְתִּי׃ 75 יָדַ֣עְתִּי יְ֭הוָה כִּי־צֶ֣דֶק מִשְׁפָּטֶ֑יךָ וֶ֝אֱמוּנָ֗ה עִנִּיתָֽנִי׃ 76 יְהִי־נָ֣א חַסְדְּךָ֣ לְנַחֲמֵ֑נִי כְּאִמְרָתְךָ֥ לְעַבְדֶּֽךָ׃ 77 יְבֹא֣וּנִי רַחֲמֶ֣יךָ וְאֶֽחְיֶ֑ה כִּי־תֽ֝וֹרָתְךָ֗ שַֽׁעֲשֻׁעָֽי׃ 78 יֵבֹ֣שׁוּ זֵ֭דִים כִּי־שֶׁ֣קֶר עִוְּת֑וּנִי אֲ֝נִ֗י אָשִׂ֥יחַ בְּפִקּוּדֶֽיךָ׃ 79 יָשׁ֣וּבוּ לִ֣י יְרֵאֶ֑יךָ וידעו עֵדֹתֶֽיךָ׃ 80 יְהִֽי־לִבִּ֣י תָמִ֣ים בְּחֻקֶּ֑יךָ לְ֝מַ֗עַן לֹ֣א אֵבֽוֹשׁ׃ 81 כָּלְתָ֣ה לִתְשׁוּעָתְךָ֣ נַפְשִׁ֑י לִדְבָרְךָ֥ יִחָֽלְתִּי׃ 82 כָּל֣וּ עֵ֭ינַי לְאִמְרָתֶ֑ךָ לֵ֝אמֹ֗ר מָתַ֥י תְּֽנַחֲמֵֽנִי׃ 83 כִּֽי־הָ֭יִיתִי כְּנֹ֣אד בְּקִיט֑וֹר חֻ֝קֶּ֗יךָ לֹ֣א שָׁכָֽחְתִּי׃ 84 כַּמָּ֥ה יְמֵֽי־עַבְדֶּ֑ךָ מָתַ֬י תַּעֲשֶׂ֖ה בְרֹדְפַ֣י מִשְׁפָּֽט׃ 85 כָּֽרוּ־לִ֣י זֵדִ֣ים שִׁיח֑וֹת אֲ֝שֶׁ֗ר לֹ֣א כְתוֹרָתֶֽךָ׃ 86 כָּל־מִצְוֺתֶ֥יךָ אֱמוּנָ֑ה שֶׁ֖קֶר רְדָפ֣וּנִי עָזְרֵֽנִי׃ 87 כִּ֭מְעַט כִּלּ֣וּנִי בָאָ֑רֶץ וַ֝אֲנִ֗י לֹא־עָזַ֥בְתִּי פִקֻּודֶֽיךָ׃ 88 כְּחַסְדְּךָ֥ חַיֵּ֑נִי וְ֝אֶשְׁמְרָ֗ה עֵד֥וּת פִּֽיךָ׃ 89 לְעוֹלָ֥ם יְהוָ֑ה דְּ֝בָרְךָ֗ נִצָּ֥ב בַּשָּׁמָֽיִם׃ 90 לְדֹ֣ר וָ֭דֹר אֱמֽוּנָתֶ֑ךָ כּוֹנַ֥נְתָּ אֶ֝֗רֶץ וַֽתַּעֲמֹֽד׃ 91 לְֽ֭מִשְׁפָּטֶיךָ עָמְד֣וּ הַיּ֑וֹם כִּ֖י הַכֹּ֣ל עֲבָדֶֽיךָ׃ 92 לוּלֵ֣י ת֭וֹרָתְךָ שַׁעֲשֻׁעָ֑י אָ֝֗ז אָבַ֥דְתִּי בְעָנְיִֽי׃ 93 לְ֭עוֹלָם לֹא־אֶשְׁכַּ֣ח פִּקּוּדֶ֑יךָ כִּ֥י בָ֝֗ם חִיִּיתָֽנִי׃ 94 לְֽךָ־אֲ֭נִי הוֹשִׁיעֵ֑נִי כִּ֖י פִקּוּדֶ֣יךָ דָרָֽשְׁתִּי׃ 95 לִ֤י קִוּ֣וּ רְשָׁעִ֣ים לְאַבְּדֵ֑נִי עֵ֝דֹתֶ֗יךָ אֶתְבּוֹנָֽן׃ 96 לְֽכָל תִּ֭כְלָה רָאִ֣יתִי קֵ֑ץ רְחָבָ֖ה מִצְוָתְךָ֣ מְאֹֽד׃ 97 מָֽה־אָהַ֥בְתִּי תוֹרָתֶ֑ךָ כָּל־הַ֝יּ֗וֹם הִ֣יא שִׂיחָתִֽי׃ 98 מֵ֭אֹ֣יְבַי תְּחַכְּמֵ֣נִי מִצְוֺתֶ֑ךָ כִּ֖י לְעוֹלָ֣ם הִיא־לִֽי׃ 99 מִכָּל־מְלַמְּדַ֥י הִשְׂכַּ֑לְתִּי כִּ֥י עֵ֝דְוֺתֶ֗יךָ שִׂ֣יחָה לִֽֿי׃ 100 מִזְּקֵנִ֥ים אֶתְבּוֹנָ֑ן כִּ֖י פִקּוּדֶ֣יךָ נָצָֽרְתִּי׃ 101 מִכָּל־אֹ֣רַח רָ֭ע כָּלִ֣אתִי רַגְלָ֑י לְ֝מַ֗עַן אֶשְׁמֹ֥ר דְּבָרֶֽךָ׃ 102 מִמִּשְׁפָּטֶ֥יךָ לֹא־סָ֑רְתִּי כִּֽי־אַ֝תָּ֗ה הוֹרֵתָֽנִי׃ 103 מַה־נִּמְלְצ֣וּ לְ֭חִכִּי אִמְרָתֶ֗ךָ מִדְּבַ֥שׁ לְפִֽי׃ 104 מִפִּקּוּדֶ֥יךָ אֶתְבּוֹנָ֑ן עַל־כֵּ֝֗ן שָׂנֵ֤אתִי כָּל־אֹ֬רַח שָֽׁקֶר׃ 105 נֵר־לְרַגְלִ֥י דְבָרֶ֑ךָ וְ֝א֗וֹר לִנְתִיבָתִֽי׃ 106 נִשְׁבַּ֥עְתִּי וָאֲקַיֵּ֑מָה לִ֝שְׁמֹ֗ר מִשְׁפְּטֵ֥י צִדְקֶֽךָ׃ 107 נַעֲנֵ֥יתִי עַד־מְאֹ֑ד יְ֝הוָ֗ה חַיֵּ֥נִי כִדְבָרֶֽךָ׃ 108 נִדְב֣וֹת פִּ֭י רְצֵה־נָ֣א יְהוָ֑ה וּֽמִשְׁפָּטֶ֥יךָ לַמְּדֵֽנִי׃ 109 נַפְשִׁ֣י בְכַפִּ֣י תָמִ֑יד וְ֝תֽוֹרָתְךָ֗ לֹ֣א שָׁכָֽחְתִּי׃ 110 נָתְנ֬וּ רְשָׁעִ֣ים פַּ֣ח לִ֑י וּ֝מִפִּקּוּדֶ֗יךָ לֹ֣א תָעִֽיתִי׃ 111 נָחַ֣לְתִּי עֵדְוֺתֶ֣יךָ לְעוֹלָ֑ם כִּֽי־שְׂשׂ֖וֹן לִבִּ֣י הֵֽמָּה׃ 112 נָטִ֣יתִי לִ֭בִּי לַעֲשׂ֥וֹת חֻקֶּ֗יךָ לְעוֹלָ֥ם עֵֽקֶב׃ 113 סֵעֲפִ֥ים שָׂנֵ֑אתִי וְֽתוֹרָתְךָ֥ אָהָֽבְתִּי׃ 114 סִתְרִ֣י וּמָגִנִּ֣י אָ֑תָּה לִדְבָרְךָ֥ יִחָֽלְתִּי׃ 115 סֽוּרוּ־מִמֶּ֥נִּי מְרֵעִ֑ים וְ֝אֶצְּרָ֗ה מִצְוֺ֥ת אֱלֹהָֽי׃ 116 סָמְכֵ֣נִי כְאִמְרָתְךָ֣ וְאֶֽחְיֶ֑ה וְאַל־תְּ֝בִישֵׁ֗נִי מִשִּׂבְרִֽי׃ 117 סְעָדֵ֥נִי וְאִוָּשֵׁ֑עָה וְאֶשְׁעָ֖ה בְחֻקֶּ֣יךָ תָמִֽיד׃ 118 סָ֭לִיתָ כָּל־שׁוֹגִ֣ים מֵחֻקֶּ֑יךָ כִּי־שֶׁ֝֗קֶר תַּרְמִיתָֽם׃ 119 סִגִ֗ים הִשְׁבַּ֥תָּ כָל־רִשְׁעֵי־אָ֑רֶץ לָ֝כֵ֗ן אָהַ֥בְתִּי עֵדֹתֶֽיךָ׃ 120 סָמַ֣ר מִפַּחְדְּךָ֣ בְשָׂרִ֑י וּֽמִמִּשְׁפָּטֶ֥יךָ יָרֵֽאתִי׃ 121 עָ֭שִׂיתִי מִשְׁפָּ֣ט וָצֶ֑דֶק בַּל־תַּ֝נִּיחֵ֗נִי לְעֹֽשְׁקָֽי׃ 122 עֲרֹ֣ב עַבְדְּךָ֣ לְט֑וֹב אַֽל־יַעַשְׁקֻ֥נִי זֵדִֽים׃ 123 עֵ֭ינַי כָּל֣וּ לִֽישׁוּעָתֶ֑ךָ וּלְאִמְרַ֥ת צִדְקֶֽךָ׃ 124 עֲשֵׂ֖ה עִם־עַבְדְּךָ֥ כְחַסְדֶּ֗ךָ וְחֻקֶּ֥יךָ לַמְּדֵֽנִי׃ 125 עַבְדְּךָ־אָ֥נִי הֲבִינֵ֑נִי וְ֝אֵדְעָ֗ה עֵדֹתֶֽיךָ׃ 126 עֵ֭ת לַעֲשׂ֣וֹת לַיהוָ֑ה הֵ֝פֵ֗רוּ תּוֹרָתֶֽךָ׃ 127 עַל־כֵּ֭ן אָהַ֣בְתִּי מִצְוֺתֶ֑יךָ מִזָּהָ֥ב וּמִפָּֽז׃ 128 עַל־כֵּ֤ן כָּל־פִּקּ֣וּדֵי כֹ֣ל יִשָּׁ֑רְתִּי כָּל־אֹ֖רַח שֶׁ֣קֶר שָׂנֵֽאתִי׃ 129 פְּלָא֥וֹת עֵדְוֺתֶ֑יךָ עַל־כֵּ֝֗ן נְצָרָ֥תַם נַפְשִֽׁי׃ 130 פֵּ֖תַח דְּבָרֶ֥יךָ יָאִ֗יר מֵבִ֥ין פְּתָיִֽים׃ 131 פִּֽי־פָ֭עַרְתִּי וָאֶשְׁאָ֑פָה כִּ֖י לְמִצְוֺתֶ֣יךָ יָאָֽבְתִּי׃ 132 פְּנֵה־אֵלַ֥י וְחָנֵּ֑נִי כְּ֝מִשְׁפָּ֗ט לְאֹהֲבֵ֥י שְׁמֶֽךָ׃ 133 פְּ֭עָמַי הָכֵ֣ן בְּאִמְרָתֶ֑ךָ וְֽאַל־תַּשְׁלֶט־בִּ֥י כָל־אָֽוֶן׃ 134 פְּ֭דֵנִי מֵעֹ֣שֶׁק אָדָ֑ם וְ֝אֶשְׁמְרָ֗ה פִּקּוּדֶֽיךָ׃ 135 פָּ֭נֶיךָ הָאֵ֣ר בְּעַבְדֶּ֑ךָ וְ֝לַמְּדֵ֗נִי אֶת־חֻקֶּֽיךָ׃ 136 פַּלְגֵי־מַ֭יִם יָרְד֣וּ עֵינָ֑י עַ֝֗ל לֹא־שָׁמְר֥וּ תוֹרָתֶֽךָ׃ 137 צַדִּ֣יק אַתָּ֣ה יְהוָ֑ה וְ֝יָשָׁ֗ר מִשְׁפָּטֶֽיךָ׃ 138 צִ֭וִּיתָ צֶ֣דֶק עֵדֹתֶ֑יךָ וֶֽאֱמוּנָ֥ה מְאֹֽד׃ 139 צִמְּתַ֥תְנִי קִנְאָתִ֑י כִּֽי־שָׁכְח֖וּ דְבָרֶ֣יךָ צָרָֽי׃ 140 צְרוּפָ֖ה אִמְרָתְךָ֥ מְאֹ֗ד וְֽעַבְדְּךָ֥ אֲהֵבָֽהּ׃ 141 צָעִ֣יר אָנֹכִ֣י וְנִבְזֶ֑ה פִּ֝קֻּדֶ֗יךָ לֹ֣א שָׁכָֽחְתִּי׃ 142 צִדְקָתְךָ֣ צֶ֣דֶק לְעוֹלָ֑ם וְֽתוֹרָתְךָ֥ אֱמֶֽת׃ 143 צַר־וּמָצ֥וֹק מְצָא֑וּנִי מִ֝צְוֺתֶ֗יךָ שַׁעֲשֻׁעָֽי׃ 144 צֶ֖דֶק עֵדְוֺתֶ֥יךָ לְעוֹלָ֗ם הֲבִינֵ֥נִי וְאֶחְיֶֽה׃ 145 קָרָ֣אתִי בְכָל־לֵ֭ב עֲנֵ֥נִי יְהוָ֗ה חֻקֶּ֥יךָ אֶצֹּֽרָה׃ 146 קְרָאתִ֥יךָ הוֹשִׁיעֵ֑נִי וְ֝אֶשְׁמְרָ֗ה עֵדֹתֶֽיךָ׃ 147 קִדַּ֣מְתִּי בַ֭נֶּשֶׁף וָאֲשַׁוֵּ֑עָה לדבריך יִחָֽלְתִּי׃ 148 קִדְּמ֣וּ עֵ֭ינַי אַשְׁמֻר֑וֹת לָ֝שִׂ֗יחַ בְּאִמְרָתֶֽךָ׃ 149 ק֭וֹלִי שִׁמְעָ֣ה כְחַסְדֶּ֑ךָ יְ֝הוָ֗ה כְּֽמִשְׁפָּטֶ֥ךָ חַיֵּֽנִי׃ 150 קָ֭רְבוּ רֹדְפֵ֣י זִמָּ֑ה מִתּוֹרָתְךָ֥ רָחָֽקוּ׃ 151 קָר֣וֹב אַתָּ֣ה יְהוָ֑ה וְֽכָל־מִצְוֺתֶ֥יךָ אֱמֶֽת׃ 152 קֶ֣דֶם יָ֭דַעְתִּי מֵעֵדֹתֶ֑יךָ כִּ֖י לְעוֹלָ֣ם יְסַדְתָּֽם׃ 153 רְאֵֽה־עָנְיִ֥י וְחַלְּצֵ֑נִי כִּי־תֽ֝וֹרָתְךָ֗ לֹ֣א שָׁכָֽחְתִּי׃ 154 רִיבָ֣ה רִ֭יבִי וּגְאָלֵ֑נִי לְאִמְרָתְךָ֥ חַיֵּֽנִי׃ 155 רָח֣וֹק מֵרְשָׁעִ֣ים יְשׁוּעָ֑ה כִּֽי־חֻ֝קֶּיךָ לֹ֣א דָרָֽשׁוּ׃ 156 רַחֲמֶ֖יךָ רַבִּ֥ים יְהוָ֑ה כְּֽמִשְׁפָּטֶ֥יךָ חַיֵּֽנִי׃ 157 רַ֭בִּים רֹדְפַ֣י וְצָרָ֑י מֵ֝עֵדְוֺתֶ֗יךָ לֹ֣א נָטִֽיתִי׃ 158 רָאִ֣יתִי בֹ֭גְדִים וָֽאֶתְקוֹטָ֑טָה אֲשֶׁ֥ר אִ֝מְרָתְךָ֗ לֹ֣א שָׁמָֽרוּ׃ 159 רְ֭אֵה כִּי־פִקּוּדֶ֣יךָ אָהָ֑בְתִּי יְ֝הוָ֗ה כְּֽחַסְדְּךָ֥ חַיֵּֽנִי׃ 160 רֹאשׁ־דְּבָרְךָ֥ אֱמֶ֑ת וּ֝לְעוֹלָ֗ם כָּל־מִשְׁפַּ֥ט צִדְקֶֽךָ׃ 161 שָׂ֭רִים רְדָפ֣וּנִי חִנָּ֑ם ומדבריך פָּחַ֥ד לִבִּֽי׃ 162 שָׂ֣שׂ אָ֭נֹכִֽי עַל־אִמְרָתֶ֑ךָ כְּ֝מוֹצֵ֗א שָׁלָ֥ל רָֽב׃ 163 שֶׁ֣קֶר שָׂ֭נֵאתִי וַאֲתַעֵ֑בָה תּוֹרָתְךָ֥ אָהָֽבְתִּי׃ 164 שֶׁ֣בַע בַּ֭יּוֹם הִלַּלְתִּ֑יךָ עַ֝֗ל מִשְׁפְּטֵ֥י צִדְקֶֽךָ׃ 165 שָׁל֣וֹם רָ֭ב לְאֹהֲבֵ֣י תוֹרָתֶ֑ךָ וְאֵֽין־לָ֥מוֹ מִכְשֽׁוֹל׃ 166 שִׂבַּ֣רְתִּי לִֽישׁוּעָתְךָ֣ יְהוָ֑ה וּֽמִצְוֺתֶ֥יךָ עָשִֽׂיתִי׃ 167 שָֽׁמְרָ֣ה נַ֭פְשִׁי עֵדֹתֶ֑יךָ וָאֹהֲבֵ֥ם מְאֹֽד׃ 168 שָׁמַ֣רְתִּי פִ֭קּוּדֶיךָ וְעֵדֹתֶ֑יךָ כִּ֖י כָל־דְּרָכַ֣י נֶגְדֶּֽךָ׃ 169 תִּקְרַ֤ב רִנָּתִ֣י לְפָנֶ֣יךָ יְהוָ֑ה כִּדְבָרְךָ֥ הֲבִינֵֽנִי׃ 170 תָּב֣וֹא תְּחִנָּתִ֣י לְפָנֶ֑יךָ כְּ֝אִמְרָתְךָ֗ הַצִּילֵֽנִי׃ 171 תַּבַּ֣עְנָה שְׂפָתַ֣י תְּהִלָּ֑ה כִּ֖י תְלַמְּדֵ֣נִי חֻקֶּֽיךָ׃ 172 תַּ֣עַן לְ֭שׁוֹנִי אִמְרָתֶ֑ךָ כִּ֖י כָל־מִצְוֺתֶ֣יךָ צֶּֽדֶק׃ 173 תְּהִֽי־יָדְךָ֥ לְעָזְרֵ֑נִי כִּ֖י פִקּוּדֶ֣יךָ בָחָֽרְתִּי׃ 174 תָּאַ֣בְתִּי לִֽישׁוּעָתְךָ֣ יְהוָ֑ה וְ֝תֽוֹרָתְךָ֗ שַׁעֲשֻׁעָֽי׃ 175 תְּֽחִי־נַ֭פְשִׁי וּֽתְהַֽלְלֶ֑ךָּ וּֽמִשְׁפָּטֶ֥ךָ יַעֲזְרֻֽנִי׃ 176 תָּעִ֗יתִי כְּשֶׂ֣ה אֹ֭בֵד בַּקֵּ֣שׁ עַבְדֶּ֑ךָ כִּ֥י מִ֝צְוֺתֶ֗יךָ לֹ֣א שָׁכָֽחְתִּי׃