Yiddish
Hebrew
אידיש
1 פֿאַר דעם געזאַנגמײַסטער; פֿון דָוִדן אַ מזמור. גאָט פֿון מײַן לױב, זאָלסט ניט שװײַגן. 2 װאָרום אַ בײז מױל און אַ מױל פֿון באַטרוגהאָבן זײ געעפֿנט אױף מיר; זײ האָבן גערעדט צו מיר מיט אַ צונג פֿון ליגן. 3 און מיט רײד פֿון שׂנאה האָבן זײ מיך אַרומגערינגלט, און געשטריטן קעגן מיר פֿאַר אומזיסט, 4 פֿאַר מײַן ליבשאַפֿט פֿײַנטן זײ מיך, בעת איך בין לױטער געבעט. 5 און זײ האָבן מיר אָפּגעטאָן אַ רָעה פֿאַר אַ טובֿה, און שׂנאה פֿאַר מײַן ליבשאַפֿט. 6 זעץ אָן אױף אים אַ רָשע, און אַן אָנקלאָגער זאָל שטײן בײַ זײַן רעכטער זײַט. 7 אַז ער װערט געמשפּט, זאָל ער אַרױסגײן שולדיק, און זײַן תּפֿילה זאָל װערן צו זינד. 8 זײַנע טעג זאָלן זײַן װינציק, זײַן אָפּגעשפּאָרטס זאָל צונעמען אַן אַנדערער. 9 זײַנע קינדער זאָלן װערן יתומים, און זײַן װײַב אַן אלמנה. 10 און װאָגלען זאָלן װאָגלען זײַנע קינדער, און בעטלען, און זוכן ברױט פֿון זײערע חורבֿות אַרױס. 11 פֿאַרנעמען זאָל אַ בַעַל-חובֿ אַלץ װאָס ער האָט, און פֿרעמדע זאָלן אַװעקרױבן זײַן מי. 12 קײנער זאָל ניט נײַגן צו אים גענאָד, און קײנער זאָל ניט לײַטזעליקן זײַנע יתומים. 13 זײַן נאָכקום זאָל פֿאַרשניטן װערן; אין אַנדער דָור זאָל זײער נאָמען זײַן אױסגעמעקט. 14 זאָל די זינד פֿון זײַנע פֿאָטערס דערמאָנט װערן פֿאַר גאָט, און דער חטא פֿון זײַן מוטער זאָל ניט פֿאַרמעקט װערן; 15 זײ זאָלן זײַן אַנטקעגן גאָט תּמיד, און ער זאָל פֿאַרשנײַדן פֿון דער ערד זײער געדעכעניש. 16 פֿאַר װאָס ער האָט ניט געדאַכט צו טאָן חֶסד, און ער האָט גערודפֿט דעם אָרימאַן און דעם אבֿיון, און דעם װאָס זײַן האַרץ איז באַטריבט, צו טײטן. 17 יאָ, ער האָט ליב געהאַט די קללה, טאָ זאָל זי אים אָנקומען; און ער האָט ניט געװוּנטשן קײן ברכה, טאָ זאָל זי װײַט זײַן פֿון אים. 18 און ער האָט אָנגעטאָן די קללה װי זײַן קלײד, טאָ זאָל זי אַרײַן װי װאַסער אין זײַנע אינגעװײד, און װי אײל אין זײַנע בײנער. 19 זאָל זי אים זײַן װי אַ בגד װאָס ער טוט אָן, און פֿאַר אַ גאַרטל זאָל ער עס אָנגורטן תּמיד. 20 דאָס זאָל זײַן דער לױן פֿון גאָט צו מײַנע שָׂונאים, און צו די װאָס רעדן בײז אַקעגן מײַן זעל. 21 און דו גאָט דער האַר, טו מיט מיר פֿון דײַן נאָמען װעגן, װײַל דײַן חֶסד איז גוט, זײַ מיך מציל. 22 װאָרום אָרים און באַדערפֿטיק בין איך, און מײַן האַרץ איז צעלעכערט אין מיר. 23 אַזױ װי אַ שאָטן װען ער נײַגט זיך, פֿאַרגײ איך, איך בין אָפּגעטרײסלט געװאָרן װי אַ הײשעריק. 24 מײַנע קני שטרױכלען פֿון פֿאַסטן, און מײַן לײַב איז אָפּגעצערט, אָן פֿעטקײט. 25 און איך בין געװאָרן אַ חרפּה בײַ זײ, אַז זײ זעען מיך, שאָקלען זײ זײער קאָפּ. 26 שטײ מיר בײַ, יהוה מײַן גאָט, העלף מיך לױט דײַן גענאָד. 27 און זאָלן זײ װיסן אַז דאָס איז דײַן האַנט, אַז דו, גאָט, האָסט דאָס געטאָן. 28 זאָלן זײ שילטן, און דו זאָלסט בענטשן; אַז זײ שטײען אױף, זאָלן זײ פֿאַרשעמט װערן, און דײַן קנעכט זאָל זיך פֿרײען. 29 זאָלן מײַנע פֿײַנט זיך באַקלײדן מיט שאַנד, און אָנטאָן װי אַ מאַנטל זײער בושה. 30 איך װעל געבן גרױס דאַנק צו גאָט מיט מײַן מױל, און צװישן פֿיל מענטשן װעל איך אים לױבן. 31 װאָרום ער שטײט בײַ דער רעכטער האַנט פֿון באַדערפֿטיקן, צו העלפֿן פֿון די װאָס פֿאַרמשפּטן זײַן זעל.
עברית
1 לַ֭מְנַצֵּחַ לְדָוִ֣ד מִזְמ֑וֹר אֱלֹהֵ֥י תְ֝הִלָּתִ֗י אַֽל־תֶּחֱרַֽשׁ׃ 2 כִּ֤י פִ֪י רָשָׁ֡ע וּֽפִי־מִ֭רְמָה עָלַ֣י פָּתָ֑חוּ דִּבְּר֥וּ אִ֝תִּ֗י לְשׁ֣וֹן שָֽׁקֶר׃ 3 וְדִבְרֵ֣י שִׂנְאָ֣ה סְבָב֑וּנִי וַיִּֽלָּחֲמ֥וּנִי חִנָּֽם׃ 4 תַּֽחַת־אַהֲבָתִ֥י יִשְׂטְנ֗וּנִי וַאֲנִ֥י תְפִלָּֽה׃ 5 וַיָּ֘שִׂ֤ימוּ עָלַ֣י רָ֭עָה תַּ֣חַת טוֹבָ֑ה וְ֝שִׂנְאָ֗ה תַּ֣חַת אַהֲבָתִֽי׃ 6 הַפְקֵ֣ד עָלָ֣יו רָשָׁ֑ע וְ֝שָׂטָ֗ן יַעֲמֹ֥ד עַל־יְמִינֽוֹ׃ 7 בְּ֭הִשָּׁ֣פְטוֹ יֵצֵ֣א רָשָׁ֑ע וּ֝תְפִלָּת֗וֹ תִּהְיֶ֥ה לַֽחֲטָאָֽה׃ 8 יִֽהְיֽוּ־יָמָ֥יו מְעַטִּ֑ים פְּ֝קֻדָּת֗וֹ יִקַּ֥ח אַחֵֽר׃ 9 יִֽהְיוּ־בָנָ֥יו יְתוֹמִ֑ים וְ֝אִשְׁתּוֹ אַלְמָנָֽה׃ 10 וְנ֤וֹעַ יָנ֣וּעוּ בָנָ֣יו וְשִׁאֵ֑לוּ וְ֝דָרְשׁ֗וּ מֵחָרְבוֹתֵיהֶֽם׃ 11 יְנַקֵּ֣שׁ נ֭וֹשֶׁה לְכָל־אֲשֶׁר־ל֑וֹ וְיָבֹ֖זּוּ זָרִ֣ים יְגִיעֽוֹ׃ 12 אַל־יְהִי־ל֭וֹ מֹשֵׁ֣ךְ חָ֑סֶד וְֽאַל־יְהִ֥י ח֝וֹנֵ֗ן לִיתוֹמָֽיו׃ 13 יְהִֽי־אַחֲרִית֥וֹ לְהַכְרִ֑ית בְּד֥וֹר אַ֝חֵ֗ר יִמַּ֥ח שְׁמָֽם׃ 14 יִזָּכֵ֤ר עֲוֺ֣ן אֲ֭בֹתָיו אֶל־יְהוָ֑ה וְחַטַּ֥את אִ֝מּ֗וֹ אַל־תִּמָּֽח׃ 15 יִהְי֣וּ נֶֽגֶד־יְהוָ֣ה תָּמִ֑יד וְיַכְרֵ֖ת מֵאֶ֣רֶץ זִכְרָֽם׃ 16 יַ֗עַן אֲשֶׁ֤ר לֹ֥א זָכַר֮ עֲשׂ֪וֹת חָ֥סֶד וַיִּרְדֹּ֡ף אִישׁ־עָנִ֣י וְ֭אֶבְיוֹן וְנִכְאֵ֨ה לֵבָ֬ב לְמוֹתֵֽת׃ 17 וַיֶּאֱהַ֣ב קְ֭לָלָה וַתְּבוֹאֵ֑הוּ וְֽלֹא־חָפֵ֥ץ בִּ֝בְרָכָ֗ה וַתִּרְחַ֥ק מִמֶּֽנּוּ׃ 18 וַיִּלְבַּ֥שׁ קְלָלָ֗ה כְּמַ֫דּ֥וֹ וַתָּבֹ֣א כַמַּ֣יִם בְּקִרְבּ֑וֹ וְ֝כַשֶּׁ֗מֶן בְּעַצְמוֹתָֽיו׃ 19 תְּהִי־ל֭וֹ כְּבֶ֣גֶד יַעְטֶ֑ה וּ֝לְמֵ֗זַח תָּמִ֥יד יַחְגְּרֶֽהָ׃ 20 זֹ֤את פְּעֻלַּ֣ת שֹׂ֭טְנַי מֵאֵ֣ת יְהוָ֑ה וְהַדֹּבְרִ֥ים רָ֝֗ע עַל־נַפְשִֽׁי׃ 21 וְאַתָּ֤ה יְה֘וִ֤ה אֲדֹנָ֗י עֲ‍ֽשֵׂה־אִ֭תִּי לְמַ֣עַן שְׁמֶ֑ךָ כִּי־ט֥וֹב חַ֝סְדְּךָ֗ הַצִּילֵֽנִי׃ 22 כִּֽי־עָנִ֣י וְאֶבְי֣וֹן אָנֹ֑כִי וְ֝לִבִּ֗י חָלַ֥ל בְּקִרְבִּֽי׃ 23 כְּצֵל־כִּנְטוֹת֥וֹ נֶהֱלָ֑כְתִּי נִ֝נְעַ֗רְתִּי כָּֽאַרְבֶּֽה׃ 24 בִּ֭רְכַּי כָּשְׁל֣וּ מִצּ֑וֹם וּ֝בְשָׂרִ֗י כָּחַ֥שׁ מִשָּֽׁמֶן׃ 25 וַאֲנִ֤י הָיִ֣יתִי חֶרְפָּ֣ה לָהֶ֑ם יִ֝רְא֗וּנִי יְנִיע֥וּן רֹאשָֽׁם׃ 26 עָ֭זְרֵנִי יְהוָ֣ה אֱלֹהָ֑י ה֭וֹשִׁיעֵ֣נִי כְחַסְדֶּֽךָ׃ 27 וְֽ֭יֵדְעוּ כִּי־יָ֣דְךָ זֹּ֑את אַתָּ֖ה יְהוָ֣ה עֲשִׂיתָֽהּ׃ 28 יְקַֽלְלוּ־הֵמָּה֮ וְאַתָּ֪ה תְבָ֫רֵ֥ךְ קָ֤מוּ וַיֵּבֹ֗שׁוּ וְֽעַבְדְּךָ֥ יִשְׂמָֽח׃ 29 יִלְבְּשׁ֣וּ שׂוֹטְנַ֣י כְּלִמָּ֑ה וְיַעֲט֖וּ כַמְעִ֣יל בָּשְׁתָּֽם׃ 30 א֘וֹדֶ֤ה יְהוָ֣ה מְאֹ֣ד בְּפִ֑י וּבְת֖וֹךְ רַבִּ֣ים אֲהַֽלְלֶֽנּוּ׃ 31 כִּֽי־יַ֭עֲמֹד לִימִ֣ין אֶבְי֑וֹן לְ֝הוֹשִׁ֗יעַ מִשֹּׁפְטֵ֥י נַפְשֽׁוֹ׃