אידיש
1
הַלְלוּיָה. גיט אַ דאַנק צו גאָט, װאָרום ער איז גוט, װאָרום אױף אײביק איז זײַן חֶסד.
2
װער קען אױסרעדן די גבֿורות פֿון גאָט? מאַכן הערן זײַן גאַנצן לױב?
3
װױל צו די װאָס היטן גערעכטיקײט, צו דעם װאָס טוט רעכט אין יעטװעדער צײַט.
4
געדענק מיך, גאָט, װען דו באַװיליקסט דײַן פֿאָלק, דערמאָן מיך אין דײַן הילף;
5
כּדי איך זאָל זען דאָס גוטס פֿון דײַנע אױסדערװײלטע, זיך פֿרײען אין דער פֿרײד פֿון דײַן פֿאָלק, זיך רימען אין אײנעם מיט דײַן אַרב.
6
מיר האָבן געזינדיקט אַזױ װי אונדזערע עלטערן, מיר האָבן פֿאַרבראָכן, מיר האָבן שלעכטס געטאָן.
7
אונדזערע עלטערן אין מצרַיִם האָבן ניט באַטראַכט דײַנע װוּנדער, זײ האָבן ניט געדאַכט אָן דײַנע פֿיל חסדים, און האָבן װידערשפּעניקט בײַם ים, בײַם ים-סוף.
8
אָבער ער האָט זײ געהאָלפֿן פֿון זײַן נאָמען װעגן, כּדי צו לאָזן װיסן זײַן גבֿורה.
9
און ער האָט אָנגעשריִען אױפֿן ים-סוף, און ער איז געװאָרן טרוקן, און ער האָט זײ געפֿירט דורך די תּהומען װי דורך אַ סטעפּ.
10
און ער האָט זײ געהאָלפֿן פֿון דעם שׂונאס האַנט, און זײ אױסגעלײזט פֿון דער האַנט פֿון פֿײַנט.
11
און די װאַסערן האָבן צוגעדעקט זײערע דריקער, ניט אַן אײנציקער פֿון זײ איז געבליבן.
12
און זײ האָבן געגלױבט אין זײַנע װערטער, זײ האָבן געזונגען זײַן לױב.
13
גיך האָבן זײ פֿאַרגעסן זײַנע טוּונגען; זײ האָבן ניט געהאַרט אױף זײַן עצה.
14
און זײ האָבן געגלוסט אַ גלוסטונג אין דער מדבר, און געפּרוּװט גאָט אין דער װיסטע.
15
און ער האָט זײ געגעבן זײער פֿאַרלאַנג, אָבער ער האָט געשיקט אַ דער אין זײער לײַב.
16
און זײ האָבן זיך מקנא געװען אָן משהן אין לאַגער, און אָן אַהרֹן דעם הײליקן פֿון גאָט.
17
האָט די ערד זיך געעפֿנט, און אײַנגעשלונגען דָתָנען, און צוגעדעקט דאָס געזעמל פֿון אַבֿירָמען.
18
און אַ פֿײַער האָט זיך אָנגעצונדן אין זײער געזעמל, אַ פֿלאַם האָט פֿאַרברענט די רשָעים.
19
זײ האָבן געמאַכט אַ קאַלב אין חורבֿ, און זיך געבוקט צו אַ געגאָסענעם געץ.
20
און זײ האָבן פֿאַרביטן זײער כּבֿודאױף דער געשטאַלט פֿון אַן אָקס װאָס עסט גראָז.
21
זײ האָבן פֿאַרגעסן אָן גאָט זײער העלפֿער, װאָס האָט געטאָן גרױסע זאַכן אין מצרַיִם,
22
װוּנדער אין לאַנד פֿון חָם, פֿאָרכטיקע זאַכן בײַם ים-סוף.
23
און ער האָט געװאָלט זײ פֿאַרטיליקן, װען ניט משה זײַן אױסדערװײלטערװאָלט זיך געשטעלט פֿאַר אים אין דעם בראָך, אָפּצוהאַלטן זײַן גרימצאָרן פֿון אומברענגען.
24
און זײ האָבן פֿאַראַכט דאָס גלוסטיקע לאַנד, ניט געגלױבט אין זײַן װאָרט.
25
און זײ האָבן געמורמלט אין זײערע געצעלטן, ניט צוגעהערט צו דעם קָול פֿון גאָט.
26
און ער האָט אױפֿגעהױבן זײַן האַנט װעגן זײ, זײ צו מאַכן פֿאַלן אין דער מדבר,
27
און צעװאַרפֿן זײער זאָמען צװישן די פֿעלקער, און זײ צעשפּרײטן אין די לענדער.
28
און זײ האָבן זיך באַהעפֿט אָן דעם בַעַל פֿון פּעור, און געגעסן שלאַכטאָפּפֿער צו טױטע.
29
און זײ האָבן דערכַּעַסט מיט זײערע מעשׂים, און אַ מגפֿה האָט אױסגעבראָכן צװישן זײ.
30
און פּינחס איז אױפֿגעשטאַנען, און האָט אַ משפּט געטאָן, און די מגפֿה איז פֿאַרהאַלטן געװאָרן.
31
און עס איז אים גערעכנט געװאָרן פֿאַר אַ גערעכטיקײט, אױף דָור-דורות ביז אײביק.
32
און זײ האָבן דערצערנט בײַ די װאַסערן פֿון מריבֿה, און משהן איז געשען בײז פֿון װעגן זײ;
33
װאָרום זײ האָבן פֿאַרביטערט זײַן געמיט, און ער האָט זיך אַרױסגערעדט מיט זײַנע ליפּן.
34
זײ האָבן ניט פֿאַרטיליקט די פֿעלקער, אַזױ װי גאָט האָט זײ אָנגעזאָגט.
35
און זײ האָבן זיך געמישט מיט די פֿעלקער, און זיך אָפּגעלערנט זײערע מעשׂים.
36
און זײ האָבן געדינט זײערע געצנבילדער, װאָס זײַנען געװאָרן אַ שטרױכלונג פֿאַר זײ.
37
און זײ האָבן געשלאַכט זײערע זיןאון זײערע טעכטער צו די שֵדים,
38
און האָבן פֿאַרגאָסן אומשולדיק בלוט, דאָס בלוט פֿון זײערע זין און זײערע טעכטער, װאָס זײ האָבן געשלאַכט צו די געצנבילדער פֿון כּנַעַן; און דאָס לאַנד איז זינדיק געװאָרן דורך בלוט.
39
און זײ זײַנען געװאָרן אומרײן דורך זײערע מעשׂים, און פֿאַרפֿירט געװאָרן אין זײערע טוּונגען.
40
און דער צאָרן פֿון גאָט האָט געגרימט אױף זײַן פֿאָלק, און ער האָט פֿאַראומװערדיקט זײַן אַרב.
41
און ער האָט זײ געגעבן אין דער האַנט פֿון די פֿעלקער, און זײערע שָׂונאים האָבן געװעלטיקט איבער זײ.
42
און זײערע פֿײַנט האָבן זײ געדריקט, און זײ זײַנען אונטערטעניק געװאָרן אונטער זײער האַנט.
43
פֿיל מאָל פֿלעגט ער זײ מציל זײַן, אָבער זײ פֿלעגן װידערשפּעניקן אין זײער באַראָט, און זײַנען אַראָפּגעקומען דורך זײער זינד.
44
און ער האָט צוגעזען זײער נױט, אַז ער האָט געהערט זײער געשרײ.
45
און ער האָט זײ געדענקט זײַן בונד, און זיך באַדאַכט לױט זײַן גרױס גענאָד.
46
און ער האָט זײ געגעבן דערבאַרימונגבײַ אַלע זײערע פֿאַנגער.
47
העלף אונדז, יהוה אונדזער גאָט, און זאַמל אונדז אײַן פֿון די פֿעלקער, צו דאַנקען דײַן הײליקן נאָמען, זיך צו רימען מיט דײַן לױב.
48
געלױבט איז יהוה דער גאָט פֿון ישׂראלפֿון אײביקײט און ביז אײביקײט, און זאָל דאָס גאַנצע פֿאָלק זאָגן: אָמן! הַלְלוּיָה.