Yiddish
Hebrew
אידיש
1 לױב גאָט, מײַן זעל; יהוה מײַן גאָט, ביסט גרױס ביז גאָר, אין גלאַנץ און שײנקײט ביסטו אָנגעקלײדט. 2 דער װאָס װיקלט זיך אין ליכט װי אין אַ מאַנטל, װאָס שפּרײט אױס די הימלען װי אַ פֿאָרהאַנג. 3 װאָס באַלקנט מיט װאַסער זײַנע אױבערשטובן; װאָס מאַכט װאָלקנס פֿאַר זײַן רײַטװאָגן, װאָס גײט אױף די פֿליגלען פֿון װינט. 4 װאָס מאַכט זײַנע שלוחים די װינטן, זײַנע משרתים – פֿלאַקעריק פֿײַער. 5 ער האָט געגרונטפֿעסט די ערד אױף אירע געשטעלן, זי זאָל זיך ניט װאַקלען, אײביק און שטענדיק. 6 דעם תּהָום, אים האָסטו װי אַ קלײד איבערגעדעקט; איבער די בערג זײַנען געשטאַנען די װאַסערן. 7 פֿון דײַן אָנגעשרײ זײַנען זײ אַנטלאָפֿן, פֿון קָול פֿון דײַן דונער האָבן זײ אַװעקגעאײַלט – 8 בערג האָבן זיך אױפֿגעהױבן, טאָלן האָבן גענידערט – צו דעם אָרט װאָס דו האָסט געגרונטפֿעסט פֿאַר זײ. 9 האָסט געמאַכט אַ גבֿול װאָס זײ זאָלן ניט אַריבערגײן, כּדי זײ זאָלן ניט װידער באַדעקן די ערד. 10 ער איז דער װאָס שיקט קװאַלן אין די טאָלן, זײ זאָלן גײן צװישן די בערג. 11 זײ טרינקען אָן אַלע חיות פֿון פֿעלד, די װאַלדאײזלען שטילן זײער דאָרשט. 12 לעבן זײ רוען די פֿױגלען פֿון הימל, פֿון צװישן די צװײַגן גיבן זײ אַרױס אַ קָול. 13 ביסט דער װאָס טרינקט אָן די בערג פֿון זײַנע אױבערשטובן; פֿון דער פֿרוכט פֿון דײַנע טוּונגען װערט געזעטיקט די ערד. 14 ער מאַכט שפּראָצן גראָז פֿאַר דער בהמה, און הײ פֿאַר די אַרבעטפֿי פֿון דעם מענטשן, כּדי אַרױסצוציִען ברױט פֿון דער ערד; 15 און װײַן װאָס דערפֿרײט דעם מענטשנס האַרץ, צו מאַכן גלאַנצן דעם פּנים מער װי אײל; און ברױט װאָס לענט אונטער דעם מענטשנס האַרץ. 16 די בײמער פֿון גאָט זעטן זיך אָן, די צעדערן פֿון לבֿנון װאָס ער האָט געפֿלאַנצט, 17 װאָס דאָרטן נעסטן די פֿױגלען; דער שטאָרך, זײַן הױז זײַנען ציפּרעסן. 18 די הױכע בערג זײַנען פֿאַר די שטײנבעק, די פֿעלדזן אַ באַשיצונג פֿאַר די קיניגלס. 19 ער האָט געמאַכט די לבֿנה פֿאַר די צײַטן; די זון װײס איר אונטערגאַנג. 20 מאַכסט פֿינצטערניש, און עס װערט נאַכט, אין איר װידמענען זיך אַלע חיות פֿון פֿעלד. 21 די יונגלײבן ברילן נאָך רױב, און בעטן פֿון גאָט זײער שפּײַז. 22 גײט אױף די זון, װערן זײ אײַנגעטאָן, און זײ הױערן אין זײערע נאָרעס. 23 גײט אַרױס דער מענטש צו זײַן װערק, און צו זײַן אַרבעט ביז אָװנט. 24 װי פֿיל זײַנען דײַנע װערק, גאָט! זײ אַלע האָסטו מיט חכמה געמאַכט; די גאַנצע ערד איז פֿול מיט דײַן באַשאַף. 25 אָן איז דער ים, גרױס און ברײט, דאָרט איז אַ װידמענונג אָן אַ צאָל, חיות גרױסע מיט קלײנע. 26 דאָרט גײען אום שיפֿן; דער לִויָתן װאָס דו האָסט באַשאַפֿן זיך צו שפּילן דערין. 27 זײ אַלע קוקן אױס צו דיר, צו געבן זײער שפּײַז אין איר צײַט. 28 גיסטו זײ, קלײַבן זײ אױף, עפֿנסט דײַן האַנט, זעטן זײ זיך מיט גוטס. 29 פֿאַרבאָרגסטו דײַן פּנים, װערן זײ פֿאַרכאַפּט, טוסט אײַן זײער אָטעם, פֿאַרגײען זײ, און קערן זיך אום צו זײער שטױב. 30 שיקסט אַרױס דײַן אָטעם, װערן זײ באַשאַפֿן, און דו באַנײַסט דעם פּנים פֿון דער ערד. 31 זאָל דער כּבֿוד פֿון גאָט זײַן אױף אײביק! זאָל גאָט זיך פֿרײען מיט זײַנע װערק! 32 דער װאָס קוקט אָן די ערד, און זי ציטערט, װאָס רירט אָן די בערג, און זײ רײכערן. 33 איך װעל זינגען צו יהוה כּל-זמן איך לעב, איך װעל שפּילן צו מײַן גאָט װי לאַנג איך בין. 34 זאָל אים געזיסט זײַן מײַן רעדן; איך פֿרײ זיך מיט גאָט. 35 זאָלן די זינדיקע פֿאַרלענדט װערן פֿון דער ערד, און די רשָעים זאָלן מער ניט זײַן. לױב גאָט, מײַן זעל, הַלְלוּיָה.
עברית
1 בָּרֲכִ֥י נַפְשִׁ֗י אֶת־יְה֫וָ֥ה יְהוָ֣ה אֱ֭לֹהַי גָּדַ֣לְתָּ מְּאֹ֑ד ה֭וֹד וְהָדָ֣ר לָבָֽשְׁתָּ׃ 2 עֹֽטֶה־א֭וֹר כַּשַּׂלְמָ֑ה נוֹטֶ֥ה שָׁ֝מַ֗יִם כַּיְרִיעָֽה׃ 3 הַ֥מְקָרֶֽה בַמַּ֗יִם עֲ‍ֽלִיּ֫וֹתָ֥יו הַשָּׂם־עָבִ֥ים רְכוּב֑וֹ הַֽ֝מְהַלֵּ֗ךְ עַל־כַּנְפֵי־רֽוּחַ׃ 4 עֹשֶׂ֣ה מַלְאָכָ֣יו רוּח֑וֹת מְ֝שָׁרְתָ֗יו אֵ֣שׁ לֹהֵֽט׃ 5 יָֽסַד־אֶ֭רֶץ עַל־מְכוֹנֶ֑יהָ בַּל־תִּ֝מּ֗וֹט עוֹלָ֥ם וָעֶֽד׃ 6 תְּ֭הוֹם כַּלְּב֣וּשׁ כִּסִּית֑וֹ עַל־הָ֝רִ֗ים יַֽעַמְדוּ־מָֽיִם׃ 7 מִן־גַּעֲרָ֣תְךָ֣ יְנוּס֑וּן מִן־ק֥וֹל רַֽ֝עַמְךָ֗ יֵחָפֵזֽוּן׃ 8 יַעֲל֣וּ הָ֭רִים יֵרְד֣וּ בְקָע֑וֹת אֶל־מְ֝ק֗וֹם זֶ֤ה יָסַ֬דְתָּ לָהֶֽם׃ 9 גְּֽבוּל־שַׂ֭מְתָּ בַּל־יֽ͏ַעֲבֹר֑וּן בַּל־יְ֝שׁוּב֗וּן לְכַסּ֥וֹת הָאָֽרֶץ׃ 10 הַֽמְשַׁלֵּ֣חַ מַ֭עְיָנִים בַּנְּחָלִ֑ים בֵּ֥ין הָ֝רִ֗ים יְהַלֵּכֽוּן׃ 11 יַ֭שְׁקוּ כָּל־חַיְת֣וֹ שָׂדָ֑י יִשְׁבְּר֖וּ פְרָאִ֣ים צְמָאָֽם׃ 12 עֲ֭לֵיהֶם עוֹף־הַשָּׁמַ֣יִם יִשְׁכּ֑וֹן מִבֵּ֥ין עֳ֝פָאיִ֗ם יִתְּנוּ־קֽוֹל׃ 13 מַשְׁקֶ֣ה הָ֭רִים מֵעֲלִיּוֹתָ֑יו מִפְּרִ֥י מַ֝עֲשֶׂ֗יךָ תִּשְׂבַּ֥ע הָאָֽרֶץ׃ 14 מַצְמִ֤יחַ חָצִ֨יר לַבְּהֵמָ֗ה וְ֭עֵשֶׂב לַעֲבֹדַ֣ת הָאָדָ֑ם לְה֥וֹצִיא לֶ֝֗חֶם מִן־הָאָֽרֶץ׃ 15 וְיַ֤יִן יְשַׂמַּ֬ח לְֽבַב־אֱנ֗וֹשׁ לְהַצְהִ֣יל פָּנִ֣ים מִשָּׁ֑מֶן וְ֝לֶ֗חֶם לְֽבַב־אֱנ֥וֹשׁ יִסְעָֽד׃ 16 יִ֭שְׂבְּעוּ עֲצֵ֣י יְהוָ֑ה אַֽרְזֵ֥י לְ֝בָנ֗וֹן אֲשֶׁ֣ר נָטָֽע׃ 17 אֲשֶׁר־שָׁ֭ם צִפֳּרִ֣ים יְקַנֵּ֑נוּ חֲ֝סִידָ֗ה בְּרוֹשִׁ֥ים בֵּיתָֽהּ׃ 18 הָרִ֣ים הַ֭גְּבֹהִים לַיְּעֵלִ֑ים סְ֝לָעִ֗ים מַחְסֶ֥ה לַֽשְׁפַנִּֽים׃ 19 עָשָׂ֣ה יָ֭רֵחַ לְמוֹעֲדִ֑ים שֶׁ֝֗מֶשׁ יָדַ֥ע מְבוֹאֽוֹ׃ 20 תָּֽשֶׁת־חֹ֭שֶׁךְ וִ֣יהִי לָ֑יְלָה בּֽוֹ־תִ֝רְמֹ֗שׂ כָּל־חַיְתוֹ־יָֽעַר׃ 21 הַ֭כְּפִירִים שֹׁאֲגִ֣ים לַטָּ֑רֶף וּלְבַקֵּ֖שׁ מֵאֵ֣ל אָכְלָֽם׃ 22 תִּזְרַ֣ח הַ֭שֶּׁמֶשׁ יֵאָסֵפ֑וּן וְאֶל־מְ֝עוֹנֹתָ֗ם יִרְבָּצֽוּן׃ 23 יֵצֵ֣א אָדָ֣ם לְפָעֳל֑וֹ וְֽלַעֲבֹ֖דָת֣וֹ עֲדֵי־עָֽרֶב׃ 24 מָֽה־רַבּ֬וּ מַעֲשֶׂ֨יךָ יְֽהוָ֗ה כֻּ֭לָּם בְּחָכְמָ֣ה עָשִׂ֑יתָ מָלְאָ֥ה הָ֝אָ֗רֶץ קִנְיָנֶֽךָ׃ 25 זֶ֤ה הַיָּ֥ם גָּדוֹל֮ וּרְחַ֪ב יָ֫דָ֥יִם שָֽׁם־רֶ֭מֶשׂ וְאֵ֣ין מִסְפָּ֑ר חַיּ֥וֹת קְ֝טַנּ֗וֹת עִם־גְּדֹלֽוֹת׃ 26 שָׁ֭ם אֳנִיּ֣וֹת יְהַלֵּכ֑וּן לִ֝וְיָתָ֗ן זֶֽה־יָצַ֥רְתָּ לְשַֽׂחֶק־בּֽוֹ׃ 27 כֻּ֭לָּם אֵלֶ֣יךָ יְשַׂבֵּר֑וּן לָתֵ֖ת אָכְלָ֣ם בְּעִתּֽוֹ׃ 28 תִּתֵּ֣ן לָ֭הֶם יִלְקֹט֑וּן תִּפְתַּ֥ח יָֽ֝דְךָ֗ יִשְׂבְּע֥וּן טֽוֹב׃ 29 תַּסְתִּ֥יר פָּנֶיךָ֮ יִֽבָּהֵ֫ל֥וּן תֹּסֵ֣ף ר֭וּחָם יִגְוָע֑וּן וְֽאֶל־עֲפָרָ֥ם יְשׁוּבֽוּן׃ 30 תְּשַׁלַּ֣ח ר֭וּחֲךָ יִבָּרֵא֑וּן וּ֝תְחַדֵּ֗שׁ פְּנֵ֣י אֲדָמָֽה׃ 31 יְהִ֤י כְב֣וֹד יְהוָ֣ה לְעוֹלָ֑ם יִשְׂמַ֖ח יְהוָ֣ה בְּמַעֲשָֽׂיו׃ 32 הַמַּבִּ֣יט לָ֭אָרֶץ וַתִּרְעָ֑ד יִגַּ֖ע בֶּהָרִ֣ים וְֽיֶעֱשָֽׁנוּ׃ 33 אָשִׁ֣ירָה לַיהוָ֣ה בְּחַיָּ֑י אֲזַמְּרָ֖ה לֵאלֹהַ֣י בְּעוֹדִֽי׃ 34 יֶעֱרַ֣ב עָלָ֣יו שִׂיחִ֑י אָ֝נֹכִ֗י אֶשְׂמַ֥ח בַּיהוָֽה׃ 35 יִתַּ֤מּוּ חַטָּאִ֨ים מִן־הָאָ֡רֶץ וּרְשָׁעִ֤ים ע֤וֹד אֵינָ֗ם בָּרֲכִ֣י נַ֭פְשִׁי אֶת־יְהוָ֗ה הַֽלְלוּ־יָֽהּ׃