Yiddish
Hebrew
אידיש
1 און דאָס װאָרט פֿון גאָט פֿון צבָֿאוֹת איז געװען אַזױ צו זאָגן: 2 אַזױ האָט געזאָגט גאָט פֿון צבָֿאוֹת: מיך פֿאַרדריסט װעגן צִיוֹן אַ גרױס פֿאַרדראָס, און מיט גרױס גרימצאָרן פֿאַרדריסט מיך װעגן איר. 3 אַזױ האָט גאָט געזאָגט: איך קער זיך אום קײן צִיוֹן, און איך װעל רוען אין ירושָלַיִם, און ירושָלַיִם װעט גערופֿן װערן די שטאָט פֿון אמת, און דער באַרג פֿון גאָט פֿון צבָֿאוֹת, דער הײליקער באַרג. 4 אַזױ האָט געזאָגט גאָט פֿון צבָֿאוֹת: עס װעלן נאָך זיצן זקנים און זקנות אין די גאַסן פֿון ירושָלַיִם, איטלעכער מיט זײַן שטעקן אין זײַן האַנט, פֿון גרױס עלטער. 5 און די גאַסן פֿון דער שטאָט װעלן זײַן פֿול מיט ייִנגלעך און מײדלעך װאָס שפּילן זיך אין אירע גאַסן. 6 אַזױ האָט געזאָגט גאָט פֿון צבָֿאוֹת: אױב דאָס װעט זײַן װוּנדערלעך אין די אױגן פֿון דעם איבערבלײַב פֿון דעם דאָזיקן פֿאָלק אין יענע טעג, זאָל עס אױך אין מײַנע אױגן זײַן װוּנדערלעך? זאָגט גאָט פֿון צבָֿאוֹת.
7 אַזױ האָט געזאָגט גאָט פֿון צבָֿאוֹת: זע, איך העלף מײַן פֿאָלק, פֿון דעם לאַנד פֿון זונאױפֿגאַנג, און פֿון דעם לאַנד פֿון זונאונטערגאַנג. 8 און איך װעל זײ ברענגען, און זײ װעלן װוינען אין ירושָלַיִם, און זײ װעלן מיר זײַן צום פֿאָלק, און איך װעל זײ זײַן צום גאָט, מיט אמת און מיט גערעכטיקײט. 9 אַזױ האָט געזאָגט גאָט פֿון צבָֿאוֹת: זאָלן געשטאַרקט זײַן אײַערע הענט, איר װאָס הערט אײַן אין די דאָזיקע טעג די דאָזיקע װערטער פֿון דעם מױל פֿון די נבֿיאים װאָס זײַנען געװען אין דעם טאָג װאָס דאָס הױז פֿון גאָט פֿון צבָֿאוֹת, דער טעמפּל, איז געגרונטפֿעסט געװאָרן געבױט צו װערן. 10 װאָרום פֿאַר יענע טעג איז קײן לױן פֿאַרן מענטשן ניט געװען, און קײן לױן פֿאַר דער בהמה איז ניט געװען, און פֿאַר דעם אַרױסגײער און פֿאַר דעם אַרײַנגײער איז ניט געװען קײן זיכערקײט פֿון דעם פֿײַנט, און איך פֿלעג אָנשיקן אַלע מענטשן אײנעם אױפֿן אַנדערן. 11 אָבער אַצונד װעל איך ניט זײַן צו דעם איבערבלײַב פֿון דעם דאָזיקן פֿאָלק אַזױ װי אין די פֿריערדיקע טעג, זאָגט גאָט פֿון צבָֿאוֹת. 12 װאָרום דער זאָמען פֿון שלום װעט זײַן, אַז דער װײַנשטאָק װעט געבן זײַן פֿרוכט, און די ערד װעט געבן איר געװעקס, און די הימלען װעלן געבן זײער טױ; און איך װעל דעם איבערבלײַב פֿון דעם דאָזיקן פֿאָלק, מאַכן אַרבן אַלדאָס דאָזיקע. 13 און עס װעט זײַן, אַזױ װי איר זײַט געװען אַ קללה צװישן די פֿעלקער, איר הױז פֿון יהודה און הױז פֿון ישׂראל, אַזױ װעל איך אײַך העלפֿן, און איר װעט װערן אַ ברכה; איר זאָלט ניט מוֹרא האָבן; זאָלן געשטאַרקט זײַן אײַערע הענט. 14 װאָרום אַזױ האָט געזאָגט גאָט פֿון צבָֿאוֹת: אַזױ װי איך האָב באַדאַכט אײַך שלעכטס צו טאָן, װען אײַערע עלטערן האָבן מיך דערצערנט, זאָגט גאָט פֿון צבָֿאוֹת, און איך האָב ניט חרטה געהאַט, 15 אַזױ האָב איך װידער באַדאַכט אין די דאָזיקע טעג צו באַגיטיקן ירושָלַיִם און דאָס הױז פֿון יהודה; איר זאָלט ניט מוֹרא האָבן. 16 דאָס זײַנען די זאַכן װאָס איר זאָלט טאָן: רעדט אמת אײנער מיטן אַנדערן, אמת און אַ פֿרידלעכן משפּט טוט משפּטן אין אײַערע טױערן. 17 און אײנער דעם אַנדערנס רעה זאָלט איר ניט טראַכטן אין אײַער האַרצן, און קײן פֿאַלשע שבֿועה זאָלט איר ניט ליב האָבן, װאָרום דאָס אַלץ איז װאָס איך האָב פֿײַנט, זאָגט גאָט. 18 און דאָס װאָרט פֿון גאָט פֿון צבָֿאוֹת איז געװען צו מיר, אַזױ צו זאָגן: 19 אַזױ האָט געזאָגט גאָט פֿון צבָֿאוֹת: דער תָּענית פֿון פֿירטן חוֹדש, און דער תָּענית פֿון פֿינפֿטן, און דער תָּענית פֿון זיבעטן, און דער תָּענית פֿון צענטן, װעט זײַן דעם הױז פֿון יהודה פֿאַר אַ פֿרײד און פֿאַר אַ שׂמחה, און פֿאַר יָום-טובֿים; נאָר האָט ליב אמת און שלום.
20 אַזױ האָט געזאָגט גאָט פֿון צבָֿאוֹת: עס װעט נאָך געשען, אַז קומען װעלן פֿעלקער און באַװוינער פֿון פֿיל שטעט; 21 און די באַװוינער פֿון אײן שטאָט װעלן גײן צו דער אַנדערער, אַזױ צו זאָגן: גײן לאָמיר גײן צו בעטן פֿאַר גאָט, און צו זוכן דעם גאָט פֿון צבָֿאוֹת; איך װיל אױך גײן. 22 און קומען װעלן פֿיל אומות און מאַכטיקע פֿעלקער צו זוכן גאָט פֿון צבָֿאוֹת אין ירושָלַיִם, און צו בעטן פֿאַר גאָט. 23 אַזױ האָט געזאָגט גאָט פֿון צבָֿאוֹת: אין יענע טעג װעט געשען, אַז אָננעמען װעלן צען מענטשן פֿון אַלערלײ לשוֹנות פֿון די פֿעלקער – אָננעמען דעם ברעג קלײד פֿון אַ ייִדן, אַזױ צו זאָגן: לאָמיר גײן מיט אײַך, װאָרום מיר האָבן געהערט אַז גאָט איז מיט אײַך.
עברית
1 וַיְהִ֛י דְּבַר־יְהוָ֥ה צְבָא֖וֹת לֵאמֹֽר׃ 2 כֹּ֤ה אָמַר֙ יְהוָ֣ה צְבָא֔וֹת קִנֵּ֥אתִי לְצִיּ֖וֹן קִנְאָ֣ה גְדוֹלָ֑ה וְחֵמָ֥ה גְדוֹלָ֖ה קִנֵּ֥אתִי לָֽהּ׃ 3 כֹּ֚ה אָמַ֣ר יְהוָ֔ה שַׁ֚בְתִּי אֶל־צִיּ֔וֹן וְשָׁכַנְתִּ֖י בְּת֣וֹךְ יְרֽוּשָׁלָ֑͏ִם וְנִקְרְאָ֤ה יְרוּשָׁלִַ֙ם֙ עִ֣יר־הָֽאֱמֶ֔ת וְהַר־יְהוָ֥ה צְבָא֖וֹת הַ֥ר הַקֹּֽדֶשׁ׃   ס 4 כֹּ֤ה אָמַר֙ יְהוָ֣ה צְבָא֔וֹת עֹ֤ד יֵֽשְׁבוּ֙ זְקֵנִ֣ים וּזְקֵנ֔וֹת בִּרְחֹב֖וֹת יְרוּשָׁלָ֑͏ִם וְאִ֧ישׁ מִשְׁעַנְתּ֛וֹ בְּיָד֖וֹ מֵרֹ֥ב יָמִֽים׃ 5 וּרְחֹב֤וֹת הָעִיר֙ יִמָּ֣לְא֔וּ יְלָדִ֖ים וִֽילָד֑וֹת מְשַׂחֲקִ֖ים בִּרְחֹֽבֹתֶֽיהָ׃   ס 6 כֹּ֤ה אָמַר֙ יְהוָ֣ה צְבָא֔וֹת כִּ֣י יִפָּלֵ֗א בְּעֵינֵי֙ שְׁאֵרִית֙ הָעָ֣ם הַזֶּ֔ה בַּיָּמִ֖ים הָהֵ֑ם גַּם־בְּעֵינַי֙ יִפָּלֵ֔א נְאֻ֖ם יְהוָ֥ה צְבָאֽוֹת׃   פ
7 כֹּ֤ה אָמַר֙ יְהוָ֣ה צְבָא֔וֹת הִנְנִ֥י מוֹשִׁ֛יעַ אֶת־עַמִּ֖י מֵאֶ֣רֶץ מִזְרָ֑ח וּמֵאֶ֖רֶץ מְב֥וֹא הַשָּֽׁמֶשׁ׃ 8 וְהֵבֵאתִ֣י אֹתָ֔ם וְשָׁכְנ֖וּ בְּת֣וֹךְ יְרוּשָׁלָ֑͏ִם וְהָיוּ־לִ֣י לְעָ֗ם וַֽאֲנִי֙ אֶהְיֶ֤ה לָהֶם֙ לֵֽאלֹהִ֔ים בֶּאֱמֶ֖ת וּבִצְדָקָֽה׃   ס 9 כֹּֽה־אָמַר֮ יְהוָ֣ה צְבָאוֹת֒ תֶּחֱזַ֣קְנָה יְדֵיכֶ֔ם הַשֹּֽׁמְעִים֙ בַּיָּמִ֣ים הָאֵ֔לֶּה אֵ֖ת הַדְּבָרִ֣ים הָאֵ֑לֶּה מִפִּי֙ הַנְּבִיאִ֔ים אֲ֠שֶׁר בְּי֞וֹם יֻסַּ֨ד בֵּית־יְהוָ֧ה צְבָא֛וֹת הַהֵיכָ֖ל לְהִבָּנֽוֹת׃ 10 כִּ֗י לִפְנֵי֙ הַיָּמִ֣ים הָהֵ֔ם שְׂכַ֤ר הָֽאָדָם֙ לֹ֣א נִֽהְיָ֔ה וּשְׂכַ֥ר הַבְּהֵמָ֖ה אֵינֶ֑נָּה וְלַיּוֹצֵ֨א וְלַבָּ֤א אֵין־שָׁלוֹם֙ מִן־הַצָּ֔ר וַאֲשַׁלַּ֥ח אֶת־כָּל־הָאָדָ֖ם אִ֥ישׁ בְּרֵעֵֽהוּ׃ 11 וְעַתָּ֗ה לֹ֣א כַיָּמִ֤ים הָרִֽאשֹׁנִים֙ אֲנִ֔י לִשְׁאֵרִ֖ית הָעָ֣ם הַזֶּ֑ה נְאֻ֖ם יְהוָ֥ה צְבָאֽוֹת׃ 12 כִּֽי־זֶ֣רַע הַשָּׁל֗וֹם הַגֶּ֜פֶן תִּתֵּ֤ן פִּרְיָהּ֙ וְהָאָ֙רֶץ֙ תִּתֵּ֣ן אֶת־יְבוּלָ֔הּ וְהַשָּׁמַ֖יִם יִתְּנ֣וּ טַלָּ֑ם וְהִנְחַלְתִּ֗י אֶת־שְׁאֵרִ֛ית הָעָ֥ם הַזֶּ֖ה אֶת־כָּל־אֵֽלֶּה׃ 13 וְהָיָ֡ה כַּאֲשֶׁר֩ הֱיִיתֶ֨ם קְלָלָ֜ה בַּגּוֹיִ֗ם בֵּ֤ית יְהוּדָה֙ וּבֵ֣ית יִשְׂרָאֵ֔ל כֵּ֚ן אוֹשִׁ֣יעַ אֶתְכֶ֔ם וִהְיִיתֶ֖ם בְּרָכָ֑ה אַל־תִּירָ֖אוּ תֶּחֱזַ֥קְנָה יְדֵיכֶֽם׃   ס 14 כִּ֣י כֹ֣ה אָמַר֮ יְהוָ֣ה צְבָאוֹת֒ כַּאֲשֶׁ֨ר זָמַמְ֜תִּי לְהָרַ֣ע לָכֶ֗ם בְּהַקְצִ֤יף אֲבֹֽתֵיכֶם֙ אֹתִ֔י אָמַ֖ר יְהוָ֣ה צְבָא֑וֹת וְלֹ֖א נִחָֽמְתִּי׃ 15 כֵּ֣ן שַׁ֤בְתִּי זָמַ֙מְתִּי֙ בַּיָּמִ֣ים הָאֵ֔לֶּה לְהֵיטִ֥יב אֶת־יְרוּשָׁלַ֖͏ִם וְאֶת־בֵּ֣ית יְהוּדָ֑ה אַל־תִּירָֽאוּ׃ 16 אֵ֥לֶּה הַדְּבָרִ֖ים אֲשֶׁ֣ר תַּֽעֲשׂ֑וּ דַּבְּר֤וּ אֱמֶת֙ אִ֣ישׁ אֶת־רֵעֵ֔הוּ אֱמֶת֙ וּמִשְׁפַּ֣ט שָׁל֔וֹם שִׁפְט֖וּ בְּשַׁעֲרֵיכֶֽם׃ 17 וְאִ֣ישׁ אֶת־רָעַ֣ת רֵעֵ֗הוּ אַֽל־תַּחְשְׁבוּ֙ בִּלְבַבְכֶ֔ם וּשְׁבֻ֥עַת שֶׁ֖קֶר אַֽל־תֶּאֱהָ֑בוּ כִּ֧י אֶת־כָּל־אֵ֛לֶּה אֲשֶׁ֥ר שָׂנֵ֖אתִי נְאֻם־יְהוָֽה׃   ס 18 וַיְהִ֛י דְּבַר־יְהוָ֥ה צְבָא֖וֹת אֵלַ֥י לֵאמֹֽר׃ 19 כֹּֽה־אָמַ֞ר יְהוָ֣ה צְבָא֗וֹת צ֣וֹם הָרְבִיעִ֡י וְצ֣וֹם הַחֲמִישִׁי֩ וְצ֨וֹם הַשְּׁבִיעִ֜י וְצ֣וֹם הָעֲשִׂירִ֗י יִהְיֶ֤ה לְבֵית־יְהוּדָה֙ לְשָׂשׂ֣וֹן וּלְשִׂמְחָ֔ה וּֽלְמֹעֲדִ֖ים טוֹבִ֑ים וְהָאֱמֶ֥ת וְהַשָּׁל֖וֹם אֱהָֽבוּ׃   פ
20 כֹּ֥ה אָמַ֖ר יְהוָ֣ה צְבָא֑וֹת עֹ֚ד אֲשֶׁ֣ר יָבֹ֣אוּ עַמִּ֔ים וְיֹשְׁבֵ֖י עָרִ֥ים רַבּֽוֹת׃ 21 וְֽהָלְכ֡וּ יֹשְׁבֵי֩ אַחַ֨ת אֶל־אַחַ֜ת לֵאמֹ֗ר נֵלְכָ֤ה הָלוֹךְ֙ לְחַלּוֹת֙ אֶת־פְּנֵ֣י יְהוָ֔ה וּלְבַקֵּ֖שׁ אֶת־יְהוָ֣ה צְבָא֑וֹת אֵלְכָ֖ה גַּם־אָֽנִי׃ 22 וּבָ֨אוּ עַמִּ֤ים רַבִּים֙ וְגוֹיִ֣ם עֲצוּמִ֔ים לְבַקֵּ֛שׁ אֶת־יְהוָ֥ה צְבָא֖וֹת בִּירוּשָׁלָ֑͏ִם וּלְחַלּ֖וֹת אֶת־פְּנֵ֥י יְהוָֽה׃   ס 23 כֹּ֥ה אָמַר֮ יְהוָ֣ה צְבָאוֹת֒ בַּיָּמִ֣ים הָהֵ֔מָּה אֲשֶׁ֤ר יַחֲזִ֙יקוּ֙ עֲשָׂרָ֣ה אֲנָשִׁ֔ים מִכֹּ֖ל לְשֹׁנ֣וֹת הַגּוֹיִ֑ם וְֽהֶחֱזִ֡יקוּ בִּכְנַף֩ אִ֨ישׁ יְהוּדִ֜י לֵאמֹ֗ר נֵֽלְכָה֙ עִמָּכֶ֔ם כִּ֥י שָׁמַ֖עְנוּ אֱלֹהִ֥ים עִמָּכֶֽם׃   ס