אידיש
1
זע, אַ טאָג קומט בײַ גאָט, און דײַן רױב װעט צעטײלט װערן אין דיר.
2
און איך װעל אײַנזאַמלען אַלע פֿעלקער קײן ירושָלַיִם אױף מלחמה; און די שטאָט װעט באַצװוּנגען װערן, און די הײַזער װעלן צערױבט װערן, און די װײַבער װעלן געשענדט װערן; און אַ האַלבע שטאָט װעט אין גלות אַװעק, אָבער דער רעשט פֿון דעם פֿאָלק װעט ניט פֿאַרשניטן װערן פֿון שטאָט.
3
און גאָט װעט אַרױסגײן, און װעט מלחמֹה האַלטן מיט יענע פֿעלקער, װי בעת זײַן מלחמה האַלטן אין טאָג פֿון שטרײט.
4
און זײַנע פֿיס װעלן שטײן אין יענעם טאָג אױפֿן הַר-הַזֵיתים, װאָס פֿאַר ירושָלַיִם פֿון מזרח, און דער הַר-הַזֵיתים װעט זיך שפּאַלטן איבער העלפֿט, צו מזרח און צו מערב, אױף זײער אַ גרױסן טאָל; און אַ העלפֿט באַרג װעט זיך אַװעקרוקן קײן צפֿון, און אַ העלפֿט פֿון אים קײן דָרום.
5
און איר װעט אַנטלױפֿן צום טאָל פֿון די בערג, װאָרום דער טאָל פֿון די בערג װעט גרײכן ביז אָצַל; און איר װעט לױפֿן װי איר זײַט געלאָפֿן פֿון דער ערדציטערניש אין די טעג פֿון עוזִיָה דעם מלך פֿון יהודה; און יהוה מײַן גאָט װעט קומען, און אַלע הײליקע מיט דיר.
6
און עס װעט זײַן: אין יענעם טאָג װעט ניט זײַן קײן ליכטיקײט, נײַערט אַ שװערקײט און פֿאַרגליװערטקײט.
7
און עס װעט זײַן אײן לאַנגער טאָג, װאָס װעט זײַן באַװוּסט װי גאָטס טאָג, ניט טאָג און ניט נאַכט; אָבער עס װעט זײַן, צו אָװנטצײַט װעט װערן ליכטיק.
8
און עס װעט זײַן אין יענעם טאָג, װעלן אַרױסגײן לעבעדיקע װאַסערן פֿון ירושָלַיִם, העלפֿט פֿון זײ צום פֿעדערשטן ים, און העלפֿט פֿון זײ צום הינטערשטן ים; אום זומער און אום װינטער װעט עס זײַן.
9
און יהוה װעט זײַן צום מלך איבער דער גאַנצער ערד; אין יענעם טאָג װעט יהוה זײַן אײנער, און זײַן נאָמען אײנער.
10
דאָס גאַנצע לאַנד װעט פֿאַרקערט װערן װי דער פּלױן, פֿון גֶבַע ביז רִמוֹן, אין דָרום פֿון ירושָלַיִם; און זי װעט זיצן דערהױבן אױף איר אָרט, פֿון דעם טױער פֿון בנימין ביז דעם אָרט פֿון ערשטן טױער, ביז דעם װינקלטױער, און פֿון דעם טורעם פֿון חַנַנאֵל ביז דעם מלכס קעלטערן.
11
און זײ װעלן זיצן דערין, און קײן פֿאַרװיסטונג װעט מער ניט זײַן, און ירושָלַיִם װעט זיצן אין זיכערקײט.
12
און דאָס װעט זײַן די פּלאָג װאָס גאָט װעט פּלאָגן אַלע אומות װאָס זײַנען אַרױס אין קריג אױף ירושָלַיִם: זײער פֿלײש װעט צעקריכן װי זײ שטײען אױף זײערע פֿיס, און זײערע אױגן װעלן צעקריכן אין זײערע לעכער, און זײער צונג װעט צעקריכן אין זײער מױל.
13
און עס װעט זײַן אין יענעם טאָג, װעט װערן אױף זײ אַ גרױסע מהומה פֿון גאָט, און זײ װעלן אָנכאַפּן אײנער דעם אַנדערנס האַנט, און אײנעמס האַנט װעט זיך אױפֿהײבן קעגן אַנדערנס האַנט.
14
און אױך יהודה װעט מלחמה האַלטן אױף ירושָלַיִם; און אײַנגעזאַמלט װעט װערן דער פֿאַרמעג פֿון אַלע פֿעלקער רונד אַרום, גאָלד און זילבער און קלײדער זײער פֿיל.
15
און אַזױ אױך װעט זײַן די פּלאָג פֿונעם פֿערד, פֿונעם מױלאײזל, פֿונעם קעמל, און פֿונעם אײזל, און פֿון איטלעכער בהמה װאָס װעט זײַן אין יענע מחנות – אַזױ װי די דאָזיקע פּלאָג.
16
און עס װעט זײַן, איטלעכער װאָס איז געבליבן פֿון אַלע פֿעלקער װאָס זײַנען געקומען אױף ירושָלַיִם, װעט אַרױפֿגײן יאָר פֿאַר יאָר זיך צו בוקן צו דעם קיניג, גאָט פֿון צבָֿאוֹת, און צו האַלטן דעם יָום-טובֿ פֿון סוכּות.
17
און עס װעט זײַן, װער פֿון די משפּחות פֿון דער ערד עס װעט ניט אַרױפֿגײן קײן ירושָלַיִם זיך צו בוקן צו דעם קיניג, גאָט פֿון צבָֿאוֹת, װעט אױף זײ ניט זײַן קײן רעגן;
18
און אױב די משפּחה פֿון מִצרַיִם װעט ניט אַרױפֿגײן, און קומט ניט, װעט אױף זײ ניט אַרױפֿגײן דער נילוס; דאָס װעט זײַן די פּלאָג װאָס גאָט װעט פּלאָגן די פֿעלקער װאָס װעלן ניט אַרױפֿגײן צו האַלטן דעם יָום-טובֿ פֿון סוכּות.
19
דאָס װעט זײַן די שטראָף פֿון מִצרַיִם, און די שטראָף פֿון אַלע פֿעלקער װאָס װעלן ניט אַרױפֿגײן צו האַלטן דעם יָום-טובֿ פֿון סוכּות.
20
אין יענעם טאָג װעט אױף די גלעקלעך פֿון די פֿערד שטײן ״הײליק צו גאָט״; און די טעפּ אין גאָטס הױז װעלן זײַן אַזױ װי די שפּרענגבעקנס װאָס פֿאַרן מזבח.
21
און יעטװעדער טאָפּ אין ירושָלַיִם און אין יהודה װעט זײַן הײליק צו גאָט פֿון צבָֿאוֹת, און אַלע װאָס ברענגען אַ שלאַכטאָפּפֿער װעלן קומען און נעמען פֿון זײ, און קאָכן אין זײ; און עס װעט מער ניט זײַן קײן הענדלער אין הױז פֿון גאָט פֿון צבָֿאוֹת אין יענעם טאָג.