Yiddish
Hebrew
אידיש
1 אין אַכטן חוֹדש, אין צװײטן יאָר פֿון דָריָוֶשן, איז דאָס װאָרט פֿון גאָט געװען צו זכַריָה, דעם זון פֿון ברֶכיָה, דעם זון פֿון עִדוֹן, דעם נבֿיא, אַזױ צו זאָגן: 2 גאָט האָט געצערנט אױף אײַערע עלטערן אַ צערענונג. 3 דרום זאָלסטו זאָגן צו זײ: אַזױ האָט געזאָגט גאָט פֿון צבָֿאוֹת: קערט אײַך אום צו מיר, זאָגט גאָט פֿון צבָֿאוֹת, און איך װעל זיך אומקערן צו אײַך, זאָגט גאָט פֿון צבָֿאוֹת. 4 איר זאָלט ניט זײַן אַזױ װי אײַערע עלטערן, װאָס די פֿריערדיקע נבֿיאים האָבן צו זײ גערופֿן, אַזױ צו זאָגן: אַזױ האָט געזאָגט גאָט פֿון צבָֿאוֹת: קערט אײַך אום פֿון אײַערע שלעכטע װעגן און אײַערע שלעכטע מעשׂים. און זײ האָבן ניט געהערט און ניט צוגעהאָרכט צו מיר, זאָגט גאָט. 5 אײַערע עלטערן, װוּ זײַנען זײ? און די נבֿיאים, לעבן זײ דען אײביק! 6 אָבער מײַנע װערטער און מײַנע משפּטים װאָס איך האָב אָנגעזאָגט מײַנע קנעכט די נבֿיאים, פֿאַר װאָר, זײ זײַנען אָנגעקומען אײַערע עלטערן, און זײ האָבן תּשובֿה געטאָן, און האָבן געזאָגט: אַזױ װי גאָט פֿון צבָֿאוֹת האָט געטראַכט צו טאָן צו אונדז, לױט אונדזערע װעגן און לױט אונדזערע מעשׂים, אַזױ האָט ער מיט אונדז געטאָן. 7 אין פֿיר און צװאַנציקסטן טאָג פֿון עלפֿטן חוֹדש, דאָס איז חוֹדש שבֿט, אין צװײטן יאָר פֿון דָריָוֶשן, איז דאָס װאָרט פֿון גאָט געװען צו זכַריָה, דעם זון פֿון ברֶכיָהו, דעם זון פֿון עִדוֹאן, דעם נבֿיא, אַזױ צו זאָגן: 8 איך האָב געזען די נאַכט, ערשט אַ מאַן רײַט אױף אַ רױטן פֿערד, און ער שטײט צװישן די מירטן װאָס אין דער טיפֿעניש, און הינטער אים זײַנען געװען רױטע, געלרױטע, און װײַסע פֿערד. 9 האָב איך געזאָגט: װאָס זײַנען די דאָזיקע, מײַן האַר? האָט צו מיר געזאָגט דער מלאך װאָס האָט מיט מיר גערעדט: איך װעל דיר װײַזן װאָס די דאָזיקע זײַנען. 10 און דער מאַן װאָס איז געשטאַנען צװישן די מירטן, האָט זיך אָפּגערופֿן און האָט געזאָגט: דאָס זײַנען די װאָס גאָט האָט געשיקט אַרומצוגײן אױף דער ערד. 11 און זײ האָבן זיך אָפּגערופֿן צו דעם מלאך פֿון גאָט װאָס איז געשטאַנען צװישן די מירטן, און האָבן געזאָגט: מיר זײַנען אַרומגעגאַנגען אױף דער ערד, ערשט די גאַנצע ערד זיצט רואיק. 12 האָט זיך אָפּגערופֿן דער מלאך פֿון גאָט און האָט געזאָגט: גאָט פֿון צבֿאות, ביז װאַנען װעסטו זיך ניט דערבאַרימען אױף ירושָלַיִם, און אױף די שטעט פֿון יהודה, װאָס דו האָסט פֿאַרשאָלטן שױן זיבעציק יאָר? 13 און גאָט האָט געענטפֿערט דעם מלאך װאָס האָט מיט מיר גערעדט, גוטע װערטער, טרײסטװערטער. 14 און דער מלאך װאָס האָט מיט מיר גערעדט, האָט געזאָגט צו מיר: רוף אױס אַזױ צו זאָגן: אַזױ האָט געזאָגט גאָט פֿון צבָֿאוֹת: מיך פֿאַרדריסט װעגן ירושָלַיִם און װעגן צִיוֹן אַ גרױס פֿאַרדראָס. 15 און אַ גרױס צאָרן צערן איך אױף די רואיקע פֿעלקער, װאָרום איך האָב בלױז געצערנט אַ ביסל, און זײ האָבן אונטערגעהאָלפֿן צום בײזן. 16 דרום האָט גאָט אַזױ געזאָגט: איך קער זיך אום צו ירושָלַיִם מיט דערבאַרימונג; מײַן הױז װעט געבױט װערן אין איר, זאָגט גאָט פֿון צבָֿאוֹת, און אַ בױשנור װעט געצױגן װערן אױף ירושָלַיִם. 17 װײַטער רוף אױס אַזױ צו זאָגן: אַזױ האָט געזאָגט גאָט פֿון צבָֿאוֹת: מײַנע שטעט װעלן װידער איבערפֿלײצן מיט גוטס, און גאָט װעט נאָך טרײסטן צִיוֹן, און װעט װידער אױסדערװײלן ירושָלַיִם.
עברית
1 בַּחֹ֙דֶשׁ֙ הַשְּׁמִינִ֔י בִּשְׁנַ֥ת שְׁתַּ֖יִם לְדָרְיָ֑וֶשׁ הָיָ֣ה דְבַר־יְהוָ֗ה אֶל־זְכַרְיָה֙ בֶּן־בֶּ֣רֶכְיָ֔ה בֶּן־עִדּ֥וֹ הַנָּבִ֖יא לֵאמֹֽר׃ 2 קָצַ֧ף יְהוָ֛ה עַל־אֲבֽוֹתֵיכֶ֖ם קָֽצֶף׃ 3 וְאָמַרְתָּ֣ אֲלֵהֶ֗ם כֹּ֤ה אָמַר֙ יְהוָ֣ה צְבָא֔וֹת שׁ֣וּבוּ אֵלַ֔י נְאֻ֖ם יְהוָ֣ה צְבָא֑וֹת וְאָשׁ֣וּב אֲלֵיכֶ֔ם אָמַ֖ר יְהוָ֥ה צְבָאֽוֹת׃ 4 אַל־תִּהְי֣וּ כַאֲבֹֽתֵיכֶ֡ם אֲשֶׁ֣ר קָרְאֽוּ־אֲלֵיהֶם֩ הַנְּבִיאִ֨ים הָרִֽאשֹׁנִ֜ים לֵאמֹ֗ר כֹּ֤ה אָמַר֙ יְהוָ֣ה צְבָא֔וֹת שׁ֤וּבוּ נָא֙ מִדַּרְכֵיכֶ֣ם הָרָעִ֔ים ומעליליכם הָֽרָעִ֑ים וְלֹ֥א שָׁמְע֛וּ וְלֹֽא־הִקְשִׁ֥יבוּ אֵלַ֖י נְאֻם־יְהוָֽה׃ 5 אֲבֽוֹתֵיכֶ֖ם אַיֵּה־הֵ֑ם וְהַ֨נְּבִאִ֔ים הַלְעוֹלָ֖ם יִֽחְיֽוּ׃ 6 אַ֣ךְ דְּבָרַ֣י וְחֻקַּ֗י אֲשֶׁ֤ר צִוִּ֙יתִי֙ אֶת־עֲבָדַ֣י הַנְּבִיאִ֔ים הֲל֥וֹא הִשִּׂ֖יגוּ אֲבֹתֵיכֶ֑ם וַיָּשׁ֣וּבוּ וַיֹּאמְר֗וּ כַּאֲשֶׁ֨ר זָמַ֜ם יְהוָ֤ה צְבָאוֹת֙ לַעֲשׂ֣וֹת לָ֔נוּ כִּדְרָכֵ֙ינוּ֙ וּכְמַ֣עֲלָלֵ֔ינוּ כֵּ֖ן עָשָׂ֥ה אִתָּֽנוּ׃   ס 7 בְּיוֹם֩ עֶשְׂרִ֨ים וְאַרְבָּעָ֜ה לְעַשְׁתֵּֽי־עָשָׂ֥ר חֹ֙דֶשׁ֙ הוּא־חֹ֣דֶשׁ שְׁבָ֔ט בִּשְׁנַ֥ת שְׁתַּ֖יִם לְדָרְיָ֑וֶשׁ הָיָ֣ה דְבַר־יְהוָ֗ה אֶל־זְכַרְיָה֙ בֶּן־בֶּ֣רֶכְיָ֔הוּ בֶּן־עִדּ֥וֹא הַנָּבִ֖יא לֵאמֹֽר׃ 8 רָאִ֣יתִי הַלַּ֗יְלָה וְהִנֵּה־אִישׁ֙ רֹכֵב֙ עַל־ס֣וּס אָדֹ֔ם וְה֣וּא עֹמֵ֔ד בֵּ֥ין הַהֲדַסִּ֖ים אֲשֶׁ֣ר בַּמְּצֻלָ֑ה וְאַחֲרָיו֙ סוּסִ֣ים אֲדֻמִּ֔ים שְׂרֻקִּ֖ים וּלְבָנִֽים׃ 9 וָאֹמַ֖ר מָה־אֵ֣לֶּה אֲדֹנִ֑י וַיֹּ֣אמֶר אֵלַ֗י הַמַּלְאָךְ֙ הַדֹּבֵ֣ר בִּ֔י אֲנִ֥י אַרְאֶ֖ךָּ מָה־הֵ֥מָּה אֵֽלֶּה׃ 10 וַיַּ֗עַן הָאִ֛ישׁ הָעֹמֵ֥ד בֵּין־הַהַדַסִּ֖ים וַיֹּאמַ֑ר אֵ֚לֶּה אֲשֶׁ֣ר שָׁלַ֣ח יְהוָ֔ה לְהִתְהַלֵּ֖ךְ בָּאָֽרֶץ׃ 11 וַֽיַּעֲנ֞וּ אֶת־מַלְאַ֣ךְ יְהוָ֗ה הָֽעֹמֵד֙ בֵּ֣ין הַהֲדַסִּ֔ים וַיֹּאמְר֖וּ הִתְהַלַּ֣כְנוּ בָאָ֑רֶץ וְהִנֵּ֥ה כָל־הָאָ֖רֶץ יֹשֶׁ֥בֶת וְשֹׁקָֽטֶת׃ 12 וַיַּ֣עַן מַלְאַךְ־יְהוָה֮ וַיֹּאמַר֒ יְהוָ֣ה צְבָא֔וֹת עַד־מָתַ֗י אַתָּה֙ לֹֽא־תְרַחֵ֣ם אֶת־יְרוּשָׁלִַ֔ם וְאֵ֖ת עָרֵ֣י יְהוּדָ֑ה אֲשֶׁ֣ר זָעַ֔מְתָּה זֶ֖ה שִׁבְעִ֥ים שָׁנָֽה׃ 13 וַיַּ֣עַן יְהוָ֗ה אֶת־הַמַּלְאָ֛ךְ הַדֹּבֵ֥ר בִּ֖י דְּבָרִ֣ים טוֹבִ֑ים דְּבָרִ֖ים נִחֻמִֽים׃ 14 וַיֹּ֣אמֶר אֵלַ֗י הַמַּלְאָךְ֙ הַדֹּבֵ֣ר בִּ֔י קְרָ֣א לֵאמֹ֔ר כֹּ֥ה אָמַ֖ר יְהוָ֣ה צְבָא֑וֹת קִנֵּ֧אתִי לִירוּשָׁלַ֛͏ִם וּלְצִיּ֖וֹן קִנְאָ֥ה גְדוֹלָֽה׃ 15 וְקֶ֤צֶף גָּדוֹל֙ אֲנִ֣י קֹצֵ֔ף עַל־הַגּוֹיִ֖ם הַשַּֽׁאֲנַנִּ֑ים אֲשֶׁ֤ר אֲנִי֙ קָצַ֣פְתִּי מְּעָ֔ט וְהֵ֖מָּה עָזְר֥וּ לְרָעָֽה׃ 16 לָכֵ֞ן כֹּֽה־אָמַ֣ר יְהוָ֗ה שַׁ֤בְתִּי לִירוּשָׁלִַ֙ם֙ בְּֽרַחֲמִ֔ים בֵּיתִי֙ יִבָּ֣נֶה בָּ֔הּ נְאֻ֖ם יְהוָ֣ה צְבָא֑וֹת וקוה יִנָּטֶ֖ה עַל־יְרוּשָׁלָֽ͏ִם׃ 17 ע֣וֹד קְרָ֣א לֵאמֹ֗ר כֹּ֤ה אָמַר֙ יְהוָ֣ה צְבָא֔וֹת ע֛וֹד תְּפוּצֶ֥ינָה עָרַ֖י מִטּ֑וֹב וְנִחַ֨ם יְהוָ֥ה עוֹד֙ אֶת־צִיּ֔וֹן וּבָחַ֥ר ע֖וֹד בִּירוּשָׁלָֽ͏ִם׃   ס