Yiddish
Hebrew
אידיש
1 אַ תּפֿילה פֿון חבֿקוק דעם נבֿיא אױף שִגיוֹנות. 2 גאָט, איך האָב געהערט דײַן הערונג; איך שרעק מיך; גאָט, לעב אױף דײַן װערק אין די נאָנטע יאָרן, אין די נאָנטע יאָרן מאַך עס באַקאַנט; אין צאָרן געדענק אָן דערבאַרימען. 3 גאָט קומט פֿון תֵּימָן, און דער הײליקער פֿון באַרג פּאָרָן. סֶלָה. זײַן גלאַנץ באַדעקט די הימלען, און מיט זײַן ליכטיקײט איז פֿול די ערד. 4 און דער שימער איז װי זונליכט, שטראַלן האָט ער פֿון זײַן זײַט; און דאָרטן איז די באַהעלטעניש פֿון זײַן מאַכט. 5 אים פֿאַרױס גײט די פּעסט, און דער בליץ גײט אַרױס נאָך זײַנע פֿיס. 6 ער שטײט אױף, און צעטרײסלט די ערד, ער גיט אַ קוק, און מאַכט שפּרינגען די פֿעלקער, און די אײביקע בערג װערן צעפּיצלט, די אוראַלטע הײכן פֿאַלן אַנידער; דאָס זײַנען זײַנע אײביקע װעגן. 7 אונטער אומגליק זע איך די געצעלטן פֿון כּושַן, די פֿאָרהאַנגען פֿון מִדיָן-לאַנד ציטערן. 8 האָט אױף די טײַכן, גאָט, האָט אױף די טײַכן געגרימט דײַן צאָרן? צי איז אױף דעם אים דײַן כּעס? װאָס דו רײַטסט אױף דײַנע פֿערד, אױף דײַנע רײַטװעגן פֿון זיג? 9 בלױז אַנטבלױזט איז דײַן בױגן, באַשװאָרן די פֿײַלן פֿון דײַן װאָרט. סֶלָה. אין טײַכן צעשפּאַלטסטו די ערד. 10 געזען דיך – ציטערן די בערג, אַ פֿלײצונג װאַסער איז אַריבערגעגאַנגען, דער תּהָום האָט אַרױסגעלאָזט זײַן קָול, ער האָט אױפֿגעהױבן אין דער הײך זײַנע הענט. 11 די זון, די לבֿנה, האָט זיך אָפּגעשטעלט אין איר װוינונג, פֿאַר דעם שײַן פֿון דײַנע פֿײַלן װאָס לױפֿן, פֿאַר דעם שימער פֿון דײַן בליציקן שפּיז. 12 מיט צאָרן שפּרײַזטו איבער דער ערד, מיט כּעס דרעשסטו די אומות. 13 ביסט אַרױס צו הילף דײַן פֿאָלק, צו הילף דײַן געזאַלבטן; האָסט צעהאַקט דעם קאָפּ, פֿון דעם רשעס הױז, האָסט אױפֿגעדעקט דעם גרונט ביזן האַלדז. סֶלָה.
14 האָסט צעלעכערט מיט זײַנע פֿײַלן דעם קאָפּ פֿון זײַנע פֿירער, װאָס שטורעמען מיך צו צעשפּרײטן; װאָס זײער פֿרײד איז װי אױפֿצועסן דעם אָרימאַן אין פֿאַרבאָרגעניש. 15 האָסט געטרעטן דעם ים מיט דײַנע פֿערד, דעם שױם פֿון די גרױסע װאַסערן. 16 איך האָב געהערט, און מײַן לײַב האָט געציטערט, פֿון דעם קָול האָבן מײַנע ליפּן געקלאַפּט; אַ פֿױלונג איז אַרײַן אין מײַנע בײנער, און איך ציטער אױף מײַן אָרט: אַז איך זאָל זײַן באַרוט אין טאָג פֿון נױט, װען מע קומט אױפֿן פֿאָלק אים צו באַפֿאַלן. 17 פֿאַר װאָר, דער פֿײַגנבױם בליט ניט, און ניטאָ קײן פֿרוכט אױף די װײַנשטאָקן, געפֿעלשט האָט דער אײַנקום פֿון אײלבערטבױם, און די פֿעלדער גיבן ניט קײן שפּײַז, פֿאַרשניטן פֿון געהעפֿט איז די שאָף, און ניטאָ קײן רינדער אין די שטאַלן. 18 אָבער איך װעל מיך פֿרײען מיט יהוה, און לוסטיק זײַן מיט דעם גאָט פֿון מײַן הילף. 19 יהוה מײַן גאָט איז מײַן שטאַרקײט, און ער מאַכט מײַנע פֿיס װי די הינדן, און אױף מײַנע הײכן מאַכט ער מיך טרעטן. פֿאַר דעם געזאַנגמײַסטער. מיט מײַן סטרונעשפּיל.
עברית
1 תְּפִלָּ֖ה לַחֲבַקּ֣וּק הַנָּבִ֑יא עַ֖ל שִׁגְיֹנֽוֹת׃ 2 יְהוָ֗ה שָׁמַ֣עְתִּי שִׁמְעֲךָ֮ יָרֵאתִי֒ יְהוָ֗ה פָּֽעָלְךָ֙ בְּקֶ֤רֶב שָׁנִים֙ חַיֵּ֔יהוּ בְּקֶ֥רֶב שָׁנִ֖ים תּוֹדִ֑יעַ בְּרֹ֖גֶז רַחֵ֥ם תִּזְכּֽוֹר׃ 3 אֱל֙וֹהַ֙ מִתֵּימָ֣ן יָב֔וֹא וְקָד֥וֹשׁ מֵֽהַר־פָּארָ֖ן סֶ֑לָה כִּסָּ֤ה שָׁמַ֙יִם֙ הוֹד֔וֹ וּתְהִלָּת֖וֹ מָלְאָ֥ה הָאָֽרֶץ׃ 4 וְנֹ֙גַהּ֙ כָּא֣וֹר תִּֽהְיֶ֔ה קַרְנַ֥יִם מִיָּד֖וֹ ל֑וֹ וְשָׁ֖ם חֶבְי֥וֹן עֻזֹּֽה׃ 5 לְפָנָ֖יו יֵ֣לֶךְ דָּ֑בֶר וְיֵצֵ֥א רֶ֖שֶׁף לְרַגְלָֽיו׃ 6 עָמַ֣ד וַיְמֹ֣דֶד אֶ֗רֶץ רָאָה֙ וַיַּתֵּ֣ר גּוֹיִ֔ם וַיִּתְפֹּֽצְצוּ֙ הַרְרֵי־עַ֔ד שַׁח֖וּ גִּבְע֣וֹת עוֹלָ֑ם הֲלִיכ֥וֹת עוֹלָ֖ם לֽוֹ׃ 7 תַּ֣חַת אָ֔וֶן רָאִ֖יתִי אָהֳלֵ֣י כוּשָׁ֑ן יִרְגְּז֕וּן יְרִיע֖וֹת אֶ֥רֶץ מִדְיָֽן׃   ס 8 הֲבִנְהָרִים֙ חָרָ֣ה יְהוָ֔ה אִ֤ם בַּנְּהָרִים֙ אַפֶּ֔ךָ אִם־בַּיָּ֖ם עֶבְרָתֶ֑ךָ כִּ֤י תִרְכַּב֙ עַל־סוּסֶ֔יךָ מַרְכְּבֹתֶ֖יךָ יְשׁוּעָֽה׃ 9 עֶרְיָ֤ה תֵעוֹר֙ קַשְׁתֶּ֔ךָ שְׁבֻע֥וֹת מַטּ֖וֹת אֹ֣מֶר סֶ֑לָה נְהָר֖וֹת תְּבַקַּע־אָֽרֶץ׃ 10 רָא֤וּךָ יָחִ֙ילוּ֙ הָרִ֔ים זֶ֥רֶם מַ֖יִם עָבָ֑ר נָתַ֤ן תְּהוֹם֙ קוֹל֔וֹ ר֖וֹם יָדֵ֥יהוּ נָשָֽׂא׃ 11 שֶׁ֥מֶשׁ יָרֵ֖חַ עָ֣מַד זְבֻ֑לָה לְא֤וֹר חִצֶּ֙יךָ֙ יְהַלֵּ֔כוּ לְנֹ֖גַהּ בְּרַ֥ק חֲנִיתֶֽךָ׃ 12 בְּזַ֖עַם תִּצְעַד־אָ֑רֶץ בְּאַ֖ף תָּד֥וּשׁ גּוֹיִֽם׃ 13 יָצָ֙אתָ֙ לְיֵ֣שַׁע עַמֶּ֔ךָ לְיֵ֖שַׁע אֶת־מְשִׁיחֶ֑ךָ מָחַ֤צְתָּ רֹּאשׁ֙ מִבֵּ֣ית רָשָׁ֔ע עָר֛וֹת יְס֥וֹד עַד־צַוָּ֖אר סֶֽלָה׃   פ
14 נָקַ֤בְתָּ בְמַטָּיו֙ רֹ֣אשׁ פרזו יִסְעֲר֖וּ לַהֲפִיצֵ֑נִי עֲלִ֣יצֻתָ֔ם כְּמוֹ־לֶאֱכֹ֥ל עָנִ֖י בַּמִּסְתָּֽר׃ 15 דָּרַ֥כְתָּ בַיָּ֖ם סוּסֶ֑יךָ חֹ֖מֶר מַ֥יִם רַבִּֽים׃ 16 שָׁמַ֣עְתִּי וַתִּרְגַּ֣ז בִּטְנִ֗י לְקוֹל֙ צָלֲל֣וּ שְׂפָתַ֔י יָב֥וֹא רָקָ֛ב בַּעֲצָמַ֖י וְתַחְתַּ֣י אֶרְגָּ֑ז אֲשֶׁ֤ר אָנ֙וּחַ֙ לְי֣וֹם צָרָ֔ה לַעֲל֖וֹת לְעַ֥ם יְגוּדֶֽנּוּ׃ 17 כִּֽי־תְאֵנָ֣ה לֹֽא־תִפְרָ֗ח וְאֵ֤ין יְבוּל֙ בַּגְּפָנִ֔ים כִּחֵשׁ֙ מַעֲשֵׂה־זַ֔יִת וּשְׁדֵמ֖וֹת לֹא־עָ֣שָׂה אֹ֑כֶל גָּזַ֤ר מִמִּכְלָה֙ צֹ֔אן וְאֵ֥ין בָּקָ֖ר בָּרְפָתִֽים׃ 18 וַאֲנִ֖י בַּיהוָ֣ה אֶעְל֑וֹזָה אָגִ֖ילָה בֵּאלֹהֵ֥י יִשְׁעִֽי׃ 19 יְהוִ֤הּ אֲדֹנָי֙ חֵילִ֔י וַיָּ֤שֶׂם רַגְלַי֙ כָּֽאַיָּל֔וֹת וְעַ֥ל בָּמוֹתַ֖י יַדְרִכֵ֑נִי לַמְנַצֵּ֖חַ בִּנְגִינוֹתָֽי׃