Yiddish
Hebrew
אידיש
1 די נבֿואה װאָס חבֿקוק דער נבֿיא האָט געזען. 2 ביז װאַנען, גאָט, װעל איך רופֿן, און דו װעסט ניט הערן? שרײַען צו דיר געװאַלט, און דו װעסט ניט העלפֿן? 3 פֿאַר װאָס לאָזטו מיך זען אומרעכט, און קוקסט-צו אומגליק? און רױב און גזלה זײַנען פֿאַר מיר, און עס איז קריג, און שטרײט הײבט זיך אױף. 4 דרום איז אָפּגעשלאַפֿט די תּוֹרה, און קײן מאָל קומט ניט אַרױס אַ משפּט; װײַל דער רשע רינגלט אַרום דעם צדיק, דרום קומט אַרױס דער משפּט פֿאַרדרײט. 5 זעט בײַ די פֿעלקער און קוקט-צו, און װוּנדערן פֿאַרװוּנדערט אײַך, װאָרום אַ טוּונג טוט מען אין אײַערע טעג איר װעט ניט גלױבן, אַז עס װעט דערצײלט װערן. 6 װאָרום זעט, איך מאַך אױפֿשטײן די כַּשׂדים, דאָס ביטערע און דאָס האַסטיקע פֿאָלק, װאָס גײט איבער דער ברײט פֿון דער ערד, צו אַרבן װוינונגען ניט זײַנע. 7 פֿאָרכטיק און מוֹראדיק איז ער, פֿון אים אַלײן גײט אַרױס זײַן רעכט און זײַן מאַכט. 8 און פֿלינקער פֿון לעמפּערטן זײַנען זײַנע פֿערד, און שאַרפֿער פֿון אָװנטװעלף; און זײַנע רײַטער פֿאַרשפּרײטן זיך, יאָ, זײַנע רײַטער קומען פֿון דער װײַטן, זײ פֿליען װי אַן אָדלער װאָס אײַלט צו פֿאַרצערן. 9 זײ אַלע קומען אױף רױב, דאָס ציען פֿון זײערע פּנימער איז פֿאַרױס צו; און ער זאַמלט װי זאַמד געפֿאַנגענע. 10 און ער שפּאָט פֿון מלָכים, און פֿירשטן זײַנען אַ שפּילכל בײַ אים; ער לאַכט פֿון איטלעכער פֿעסטונג, װאָרום ער שיט אָן ערד, און באַצװינגט זי. 11 דענצמאָל גײט אים אַריבער אַ גײַסט, און ער טרעט איבער און פֿאַרשולדיקט זיך; זײַן דאָזיקער כּוֹח װערט בײַ אים צום גאָט. 12 פֿאַר װאָר, דו ביסט דאָך פֿון אײביק אָן, יהוה מײַן גאָט, מײַן הײליקער, לאָמיר ניט אומקומען; גאָט, דו האָסט אים פֿאַר אַ משפּט געמאַכט, און דו, פֿעלז, האָסט אים צו שטראָפֿן געשטעלט. 13 דײַנע אױגן זײַנען צו רײן צו זען שלעכטס, און צוקוקן אומרעכט קענסטו ניט; פֿאַר װאָס קוקסטו-צו די װאָס פֿעלשן, שװײַגסט װען דער רָשע שלינגט אײַן דעם װאָס איז גערעכטער פֿון אים? 14 און האָסט געמאַכט מענטשן װי די פֿישן פֿון ים, װי װערים אָן אַ געװעלטיקער איבער זײ; 15 ער ציט זײ אַלע אַרױף מיט אַ װענטקע, ער שלעפּט זײ אַרױף אין דער נעץ, און ער זאַמלט זײ אײַן אין זײַן פֿאַַנגנעץ; דרום פֿרײט ער זיך און קװעלט. 16 דרום שלאַכט ער צו זײַן נעץ, און רײַכערט צו זײַן פֿאַנגנעץ, װאָרום דורך זײ איז פֿעט זײַן חלק, און זײַן עסן איז זאַפֿטיק. 17 זאָל ער דרום אױסלײדיקן זײַן נעץ, און תּמיד הרגען פֿעלקער אָן דערבאַרימונג?
עברית
1 הַמַּשָׂא֙ אֲשֶׁ֣ר חָזָ֔ה חֲבַקּ֖וּק הַנָּבִֽיא׃ 2 עַד־אָ֧נָה יְהוָ֛ה שִׁוַּ֖עְתִּי וְלֹ֣א תִשְׁמָ֑ע אֶזְעַ֥ק אֵלֶ֛יךָ חָמָ֖ס וְלֹ֥א תוֹשִֽׁיעַ׃ 3 לָ֣מָּה תַרְאֵ֤נִי אָ֙וֶן֙ וְעָמָ֣ל תַּבִּ֔יט וְשֹׁ֥ד וְחָמָ֖ס לְנֶגְדִּ֑י וַיְהִ֧י רִ֦יב וּמָד֖וֹן יִשָּֽׂא׃ 4 עַל־כֵּן֙ תָּפ֣וּג תּוֹרָ֔ה וְלֹֽא־יֵצֵ֥א לָנֶ֖צַח מִשְׁפָּ֑ט כִּ֤י רָשָׁע֙ מַכְתִּ֣יר אֶת־הַצַּדִּ֔יק עַל־כֵּ֛ן יֵצֵ֥א מִשְׁפָּ֖ט מְעֻקָּֽל׃ 5 רְא֤וּ בַגּוֹיִם֙ וְֽהַבִּ֔יטוּ וְהִֽתַּמְּה֖וּ תְּמָ֑הוּ כִּי־פֹ֙עַל֙ פֹּעֵ֣ל בִּֽימֵיכֶ֔ם לֹ֥א תַאֲמִ֖ינוּ כִּ֥י יְסֻפָּֽר׃ 6 כִּֽי־הִנְנִ֤י מֵקִים֙ אֶת־הַכַּשְׂדִּ֔ים הַגּ֖וֹי הַמַּ֣ר וְהַנִּמְהָ֑ר הַֽהוֹלֵךְ֙ לְמֶרְחֲבֵי־אֶ֔רֶץ לָרֶ֖שֶׁת מִשְׁכָּנ֥וֹת לֹּא־לֽוֹ׃ 7 אָיֹ֥ם וְנוֹרָ֖א ה֑וּא מִמֶּ֕נּוּ מִשְׁפָּט֥וֹ וּשְׂאֵת֖וֹ יֵצֵֽא׃ 8 וְקַלּ֨וּ מִנְּמֵרִ֜ים סוּסָ֗יו וְחַדּוּ֙ מִזְּאֵ֣בֵי עֶ֔רֶב וּפָ֖שׁוּ פָּֽרָשָׁ֑יו וּפָֽרָשָׁיו֙ מֵרָח֣וֹק יָבֹ֔אוּ יָעֻ֕פוּ כְּנֶ֖שֶׁר חָ֥שׁ לֶאֱכֽוֹל׃ 9 כֻּלֹּה֙ לְחָמָ֣ס יָב֔וֹא מְגַמַּ֥ת פְּנֵיהֶ֖ם קָדִ֑ימָה וַיֶּאֱסֹ֥ף כַּח֖וֹל שֶֽׁבִי׃ 10 וְהוּא֙ בַּמְּלָכִ֣ים יִתְקַלָּ֔ס וְרֹזְנִ֖ים מִשְׂחָ֣ק ל֑וֹ ה֚וּא לְכָל־מִבְצָ֣ר יִשְׂחָ֔ק וַיִּצְבֹּ֥ר עָפָ֖ר וַֽיִּלְכְּדָֽהּ׃ 11 אָ֣ז חָלַ֥ף ר֛וּחַ וַֽיַּעֲבֹ֖ר וְאָשֵׁ֑ם ז֥וּ כֹח֖וֹ לֵאלֹהֽוֹ׃ 12 הֲל֧וֹא אַתָּ֣ה מִקֶּ֗דֶם יְהוָ֧ה אֱלֹהַ֛י קְדֹשִׁ֖י לֹ֣א נָמ֑וּת יְהוָה֙ לְמִשְׁפָּ֣ט שַׂמְתּ֔וֹ וְצ֖וּר לְהוֹכִ֥יחַ יְסַדְתּֽוֹ׃ 13 טְה֤וֹר עֵינַ֙יִם֙ מֵרְא֣וֹת רָ֔ע וְהַבִּ֥יט אֶל־עָמָ֖ל לֹ֣א תוּכָ֑ל לָ֤מָּה תַבִּיט֙ בּֽוֹגְדִ֔ים תַּחֲרִ֕ישׁ בְּבַלַּ֥ע רָשָׁ֖ע צַדִּ֥יק מִמֶּֽנּוּ׃ 14 וַתַּעֲשֶׂ֥ה אָדָ֖ם כִּדְגֵ֣י הַיָּ֑ם כְּרֶ֖מֶשׂ לֹא־מֹשֵׁ֥ל בּֽוֹ׃ 15 כֻּלֹּה֙ בְּחַכָּ֣ה הֵֽעֲלָ֔ה יְגֹרֵ֣הוּ בְחֶרְמ֔וֹ וְיַאַסְפֵ֖הוּ בְּמִכְמַרְתּ֑וֹ עַל־כֵּ֖ן יִשְׂמַ֥ח וְיָגִֽיל׃ 16 עַל־כֵּן֙ יְזַבֵּ֣חַ לְחֶרְמ֔וֹ וִֽיקַטֵּ֖ר לְמִכְמַרְתּ֑וֹ כִּ֤י בָהֵ֙מָּה֙ שָׁמֵ֣ן חֶלְק֔וֹ וּמַאֲכָל֖וֹ בְּרִאָֽה׃ 17 הַ֥עַל כֵּ֖ן יָרִ֣יק חֶרְמ֑וֹ וְתָמִ֛יד לַהֲרֹ֥ג גּוֹיִ֖ם לֹ֥א יַחְמֽוֹל׃   ס