Yiddish
Hebrew
אידיש
1 און דו, בית-לֶחֶם אין אֶפֿרָת, װאָס קלײן ביסטו צװישן די טױזנטן פֿון יהודה, פֿון דיר װעט מיר אַרױסגײן דער װאָס װעט זײַן אַ געװעלטיקער איבער ישׂראל, און זײַן אָפּשטאַם איז פֿון פֿאַרצײַטן, פֿון אַמאָליקע טעג. 2 פֿאַר װאָר, ער װעט זײ איבערגעבן ביז דער צײַט װען די געװינערין האָט געװוּנען; אָבער דער איבערבלײַב פֿון זײַנע ברידער װעט זיך אומקערן מיט די קינדער פֿון ישׂראל. 3 און ער װעט אױפֿשטײן און פֿיטערן מיט מאַכט פֿון גאָט, מיטן שטאָלצן נאָמען פֿון יהוה זײַן גאָט; און זײ װעלן זיצן רואיק, װאָרום ער װעט דענצמאָל זײַן גרױס ביז די עקן פֿון דער ערד. 4 און אַזאַ װעט זײַן דער שלום: אַז אַשור װעט קומען אין אונדזער לאַנד, און אַז ער װעט טרעטן אין אונדזערע פּאַלאַצן, װעלן מיר אױפֿשטעלן אױף אים זיבן פּאַסטוכער, און אַכט פֿירשטלעכע לײַט. 5 און זײ װעלן צעברעכן דאָס לאַנד אַשור מיטן שװערד, און לאַנד נִמרוֹד מיט אירע אײגענע קלינגען. און מע װעט אונדז מציל זײַן פֿון אַשור, אַז ער װעט קומען אין אונדזער לאַנד, און אַז ער װעט טרעטן אין אונדזער גבֿול. 6 און דער איבערבלײַב פֿון יעקבֿ װעט זײַן צװישן די פֿיל אומות, װי טױ פֿון גאָט, װי שפּרײרעגן אױף גראָז, װאָס האָפֿט ניט אױף אַ מענטשן, און װאַרט ניט אױף מענטשנקינדער. 7 און דער איבערבלײַב פֿון יעקבֿ װעט זײַן צװישן די פֿעלקער, אין מיטן פֿון די פֿיל אומות, װי אַ לײב צװישן די חיות פֿון װאַלד, װי אַ יונגלײב צװישן סטאַדעס שאָף, װאָס אַז ער גײט דורך צעטרעט ער און פֿאַרצוקט, און ניטאָ װער זאָל מציל זײַן. 8 דײַן האַנט װעט זײַן דערהױבן איבער דײַנע דריקער, און אַלע דײַנע פֿײַנט װעלן פֿאַרשניטן װערן.
9 און עס װעט זײַן אין יענעם טאָג, זאָגט גאָט, װעל איך פֿאַרשנײַדן דײַנע פֿערד פֿון צװישן דיר, און איך װעל אונטערברענגען דײַנע רײַטװעגן. 10 און איך װעל פֿאַרשנײַדן די שטעט פֿון דײַן לאַנד, און צעשטערן אַלע דײַנע פֿעסטונגען. 11 און איך װעל פֿאַרשנײַדן די כּישופֿן, פֿון דײַן האַנט, און בײַ דיר װעלן ניט זײַן קײן װאָרזאָגערס. 12 און איך װעל פֿאַרשנײַדן דײַנע געשניצטע געצן און דײַנע זײַלשטײנער פֿון צװישן דיר, און װעסט זיך מער ניט בוקן צום װערק פֿון דײַנע הענט. 13 און איך װעל אױסרײַסן דײַנע געצנבײמער פֿון צװישן דיר; און איך װעל פֿאַרטיליקן דײַנע פֿײַנט. 14 און איך װעל נקמה נעמען מיט כּעס און מיט גרימצאָרן פֿון די פֿעלקער װאָס האָבן ניט צוגעהערט.
עברית
1 וְאַתָּ֞ה בֵּֽית־לֶ֣חֶם אֶפְרָ֗תָה צָעִיר֙ לִֽהְיוֹת֙ בְּאַלְפֵ֣י יְהוּדָ֔ה מִמְּךָ֙ לִ֣י יֵצֵ֔א לִֽהְי֥וֹת מוֹשֵׁ֖ל בְּיִשְׂרָאֵ֑ל וּמוֹצָאֹתָ֥יו מִקֶּ֖דֶם מִימֵ֥י עוֹלָֽם׃ 2 לָכֵ֣ן יִתְּנֵ֔ם עַד־עֵ֥ת יוֹלֵדָ֖ה יָלָ֑דָה וְיֶ֣תֶר אֶחָ֔יו יְשׁוּב֖וּן עַל־בְּנֵ֥י יִשְׂרָאֵֽל׃ 3 וְעָמַ֗ד וְרָעָה֙ בְּעֹ֣ז יְהוָ֔ה בִּגְא֕וֹן שֵׁ֖ם יְהוָ֣ה אֱלֹהָ֑יו וְיָשָׁ֕בוּ כִּֽי־עַתָּ֥ה יִגְדַּ֖ל עַד־אַפְסֵי־אָֽרֶץ׃ 4 וְהָיָ֥ה זֶ֖ה שָׁל֑וֹם אַשּׁ֣וּר כִּֽי־יָב֣וֹא בְאַרְצֵ֗נוּ וְכִ֤י יִדְרֹךְ֙ בְּאַרְמְנֹתֵ֔ינוּ וַהֲקֵמֹ֤נוּ עָלָיו֙ שִׁבְעָ֣ה רֹעִ֔ים וּשְׁמֹנָ֖ה נְסִיכֵ֥י אָדָֽם׃ 5 וְרָע֞וּ אֶת־אֶ֤רֶץ אַשּׁוּר֙ בַּחֶ֔רֶב וְאֶת־אֶ֥רֶץ נִמְרֹ֖ד בִּפְתָחֶ֑יהָ וְהִצִּיל֙ מֵֽאַשּׁ֔וּר כִּֽי־יָב֣וֹא בְאַרְצֵ֔נוּ וְכִ֥י יִדְרֹ֖ךְ בִּגְבוּלֵֽנוּ׃   ס 6 וְהָיָ֣ה שְׁאֵרִ֣ית יַעֲקֹ֗ב בְּקֶ֙רֶב֙ עַמִּ֣ים רַבִּ֔ים כְּטַל֙ מֵאֵ֣ת יְהוָ֔ה כִּרְבִיבִ֖ים עֲלֵי־עֵ֑שֶׂב אֲשֶׁ֤ר לֹֽא־יְקַוֶּה֙ לְאִ֔ישׁ וְלֹ֥א יְיַחֵ֖ל לִבְנֵ֥י אָדָֽם׃ 7 וְהָיָה֩ שְׁאֵרִ֨ית יַעֲקֹ֜ב בַּגּוֹיִ֗ם בְּקֶ֙רֶב֙ עַמִּ֣ים רַבִּ֔ים כְּאַרְיֵה֙ בְּבַהֲמ֣וֹת יַ֔עַר כִּכְפִ֖יר בְּעֶדְרֵי צֹ֑אן אֲשֶׁ֧ר אִם עָבַ֛ר וְרָמַ֥ס וְטָרַ֖ף וְאֵ֥ין מַצִּֽיל׃ 8 תָּרֹ֥ם יָדְךָ֖ עַל־צָרֶ֑יךָ וְכָל־אֹיְבֶ֖יךָ יִכָּרֵֽתוּ׃   פ
9 וְהָיָ֤ה בַיּוֹם־הַהוּא֙ נְאֻם־יְהוָ֔ה וְהִכְרַתִּ֥י סוּסֶ֖יךָ מִקִּרְבֶּ֑ךָ וְהַאֲבַדְתִּ֖י מַרְכְּבֹתֶֽיךָ׃ 10 וְהִכְרַתִּ֖י עָרֵ֣י אַרְצֶ֑ךָ וְהָרַסְתִּ֖י כָּל־מִבְצָרֶֽיךָ׃ 11 וְהִכְרַתִּ֥י כְשָׁפִ֖ים מִיָּדֶ֑ךָ וּֽמְעוֹנְנִ֖ים לֹ֥א יִֽהְיוּ־לָֽךְ׃ 12 וְהִכְרַתִּ֧י פְסִילֶ֛יךָ וּמַצֵּבוֹתֶ֖יךָ מִקִּרְבֶּ֑ךָ וְלֹֽא־תִשְׁתַּחֲוֶ֥ה ע֖וֹד לְמַעֲשֵׂ֥ה יָדֶֽיךָ׃ 13 וְנָתַשְׁתִּ֥י אֲשֵׁירֶ֖יךָ מִקִּרְבֶּ֑ךָ וְהִשְׁמַדְתִּ֖י עָרֶֽיךָ׃ 14 וְעָשִׂ֜יתִי בְּאַ֧ף וּבְחֵמָ֛ה נָקָ֖ם אֶת־הַגּוֹיִ֑ם אֲשֶׁ֖ר לֹ֥א שָׁמֵֽעוּ׃   ס