Yiddish
Hebrew
אידיש
1 װײ צו די װאָס טראַכטן אומרעכט, און אַרבעטן אױס בײז אױף זײערע געלעגערס! אין ליכט פֿון פֿרימאָרגן פֿירן זײ עס אױס, װײַל עס איז אין דער מאַכט פֿון זײער האַנט. 2 און זײ גלוסטן פֿעלדער און גזלען, און הײַזער און נעמען צו; און באַרױבן אַ מאַן מיט זײַן הױז, און אַ מענטשן מיט זײַן נחלה.
3 דרום האָט גאָט אַזױ געזאָגט: זע, איך טראַכט אױף דער דאָזיקער משפּחה אַ בײז װאָס איר װעט ניט קענען אָפּטאָן דערפֿון אײַערע העלדזער, און איר װעט ניט גײן מיט אַן אױפֿגעהױבענעם קאָפּ, װאָרום אַ בײזע צײַט װעט דאָס זײַן. 4 אין יענעם טאָג װעט מען אױפֿהײבן אױף אײַך אַ שפּרוך, און מע װעט קלאָגן אַ קלאָג פֿון באַקלאָגעניש, מע װעט זאָגן: פֿאַרװיסטן פֿאַרװיסט זײַנען מיר געװאָרן; דעם טײל פֿון מײַן פֿאָלק טוט ער בײַטן. װי טוט ער מיך דערװײַטערן! דעם אַװעקרױבער צעטײלט ער אונדזערע פֿעלדער. 5 פֿאַר װאָר, קײנער פֿון דיר װעט ניט װאַרפֿן אַ שנור לױט גוֹרל אין דער עדה פֿון גאָט. 6 ״איר זאָלט ניט דַרשען!״ דַרשען זײ; מע דאַרף ניט דַרשען צו די דאָזיקע, װעט מען קײן חרפּות ניט קריגן. 7 טו איך זיך דען בײַטן, הױז פֿון יעקבֿ? צי איז קורץ געװאָרן דאָס געמיט פֿון גאָט? זײַנען דאָס זײַנע טוּונגען? טוען ניט מײַנע װערטער גוטס מיט דעם װאָס גײט גלײַך? 8 אָבער מײַן פֿאָלק פֿון אַנוסטן שטעלט זיך אױף פֿאַר אַ פֿײַנט; פֿון דעם װאָס קומט אַנטקעגן ציט איר קלײד און מאַנטל אַראָפּ, פֿון רויִקע דורכגײער, אָפּגענײגטע פֿון מלחמה. 9 די װײַבער פֿון מײַן פֿאָלק פֿאַרטרײַבט איר פֿון זײער נחתדיקער הײם; פֿון זײערע עוֹפֿעלעך נעמט איר אַװעק מײַן צירונג אױף אײביק. 10 שטײט אױף און גײט, װאָרום ניטאָ דאָ קײן רוּונג, פֿון װעגן דער טומאה װאָס צעשטערט, און אַ שטאַרקע צעשטערונג. 11 אַז אַ מאַן װאָס גײט אום מיט װינט און ליגן, זאָל פֿעלשן: ״איך װעל דיר דַרשען פֿון װײַן און פֿון טרונק״, װאָלט ער װערן אַ דַרשן בײַ דעם דאָזיקן פֿאָלק. 12 זאַמלען אײַנזאַמלען װעל איך דיך, יעקבֿ, אין גאַנצן, קלײַבן אױפֿקלײַבן װעל איך דעם איבערבלײַב פֿון ישׂראל. איך װעל זײ צונױפֿטאָן אין אײנעם װי שאָף אין געהעפֿט, װי אַ סטאַדע אין איר פֿיטערפּלאַץ; זײ װעלן רױשן מיט מענטשן. 13 דער דורכברעכער גײט אַרױף זײ פֿאַרױס, זײ ברעכן דורך און גײען װײַטער, דורך דעם טױער און אַרױס דורך אים, און זײער מלך גײט זײ פֿאַרױס, און גאָט איז זײער אָנפֿירער.
עברית
1 ה֧וֹי חֹֽשְׁבֵי־אָ֛וֶן וּפֹ֥עֲלֵי רָ֖ע עַל־מִשְׁכְּבוֹתָ֑ם בְּא֤וֹר הַבֹּ֙קֶר֙ יַעֲשׂ֔וּהָ כִּ֥י יֶשׁ־לְאֵ֖ל יָדָֽם׃ 2 וְחָמְד֤וּ שָׂדוֹת֙ וְגָזָ֔לוּ וּבָתִּ֖ים וְנָשָׂ֑אוּ וְעָֽשְׁקוּ֙ גֶּ֣בֶר וּבֵית֔וֹ וְאִ֖ישׁ וְנַחֲלָתֽוֹ׃   פ
3 לָכֵ֗ן כֹּ֚ה אָמַ֣ר יְהוָ֔ה הִנְנִ֥י חֹשֵׁ֛ב עַל־הַמִּשְׁפָּחָ֥ה הַזֹּ֖את רָעָ֑ה אֲ֠שֶׁר לֹֽא־תָמִ֨ישׁוּ מִשָּׁ֜ם צַוְּארֹֽתֵיכֶ֗ם וְלֹ֤א תֵֽלְכוּ֙ רוֹמָ֔ה כִּ֛י עֵ֥ת רָעָ֖ה הִֽיא׃ 4 בַּיּ֨וֹם הַה֜וּא יִשָּׂ֧א עֲלֵיכֶ֣ם מָשָׁ֗ל וְנָהָ֨ה נְהִ֤י נִֽהְיָה֙ אָמַר֙ שָׁד֣וֹד נְשַׁדֻּ֔נוּ חֵ֥לֶק עַמִּ֖י יָמִ֑יר אֵ֚יךְ יָמִ֣ישׁ לִ֔י לְשׁוֹבֵ֥ב שָׂדֵ֖ינוּ יְחַלֵּֽק׃ 5 לָכֵן֙ לֹֽא־יִֽהְיֶ֣ה לְךָ֔ מַשְׁלִ֥יךְ חֶ֖בֶל בְּגוֹרָ֑ל בִּקְהַ֖ל יְהוָֽה׃ 6 אַל־תַּטִּ֖פוּ יַטִּיפ֑וּן לֹֽא־יַטִּ֣פוּ לָאֵ֔לֶּה לֹ֥א יִסַּ֖ג כְּלִמּֽוֹת׃ 7 הֶאָמ֣וּר בֵּֽית־יַעֲקֹ֗ב הֲקָצַר֙ ר֣וּחַ יְהוָ֔ה אִם־אֵ֖לֶּה מַעֲלָלָ֑יו הֲל֤וֹא דְבָרַ֨י יֵיטִ֔יבוּ עִ֖ם הַיָּשָׁ֥ר הוֹלֵֽךְ׃ 8 וְאֶתְמ֗וּל עַמִּי֙ לְאוֹיֵ֣ב יְקוֹמֵ֔ם מִמּ֣וּל שַׂלְמָ֔ה אֶ֖דֶר תַּפְשִׁט֑וּן מֵעֹבְרִ֣ים בֶּ֔טַח שׁוּבֵ֖י מִלְחָמָֽה׃ 9 נְשֵׁ֤י עַמִּי֙ תְּגָ֣רְשׁ֔וּן מִבֵּ֖ית תַּֽעֲנֻגֶ֑יהָ מֵעַל֙ עֹֽלָלֶ֔יהָ תִּקְח֥וּ הֲדָרִ֖י לְעוֹלָֽם׃ 10 ק֣וּמוּ וּלְכ֔וּ כִּ֥י לֹא־זֹ֖את הַמְּנוּחָ֑ה בַּעֲב֥וּר טָמְאָ֛ה תְּחַבֵּ֖ל וְחֶ֥בֶל נִמְרָֽץ׃ 11 לוּ־אִ֞ישׁ הֹלֵ֥ךְ ר֙וּחַ֙ וָשֶׁ֣קֶר כִּזֵּ֔ב אַטִּ֣ף לְךָ֔ לַיַּ֖יִן וְלַשֵּׁכָ֑ר וְהָיָ֥ה מַטִּ֖יף הָעָ֥ם הַזֶּֽה׃ 12 אָסֹ֨ף אֶאֱסֹ֜ף יַעֲקֹ֣ב כֻּלָּ֗ךְ קַבֵּ֤ץ אֲקַבֵּץ֙ שְׁאֵרִ֣ית יִשְׂרָאֵ֔ל יַ֥חַד אֲשִׂימֶ֖נּוּ כְּצֹ֣אן בָּצְרָ֑ה כְּעֵ֙דֶר֙ בְּת֣וֹךְ הַדָּֽבְר֔וֹ תְּהִימֶ֖נָה מֵאָדָֽם׃ 13 עָלָ֤ה הַפֹּרֵץ֙ לִפְנֵיהֶ֔ם פָּֽרְצוּ֙ וַֽיַּעֲבֹ֔רוּ שַׁ֖עַר וַיֵּ֣צְאוּ ב֑וֹ וַיַּעֲבֹ֤ר מַלְכָּם֙ לִפְנֵיהֶ֔ם וַיהוָ֖ה בְּרֹאשָֽׁם׃   פ