Yiddish
Hebrew
אידיש
1 און גאָט האָט געזאָגט צו משהן: קום צו פַּרעהן, און רעד צו אים: אַזױ האָט געזאָגט יהוה, דער גאָט פֿון די עִברים: לאָז אַװעק מײַן פֿאָלק, זײ זאָלן מיר דינען. 2 װאָרום אױב דו װילסט ניט אַװעקלאָזן, און האַלטסט זײ נאָך װײַטער, 3 זע, װעט די האַנט פֿון גאָט זײַן אױף דײַן פֿי װאָס אין פֿעלד, אױף די פֿערד, אױף די אײזלען, אױף די קעמלען, אױף די רינדער, און אױף די שאָפּ; אַ זײער שװערע מגפה. 4 און גאָט װעט אָפּזונדערן צװישן דעם פי פֿון ישׂראל און צװישן דעם פי פֿון מִצרַיִם, און פֿון אַלץ װאָס געהערט צו די קינדער פֿון ישׂראל װעט גאָרנישט שטאַרבן. 5 און גאָט האָט געמאַכט אַ צײַט, אַזױ צו זאָגן: מאָרגן װעט גאָט טאָן די דאָזיקע זאַך אין לאַנד. 6 און גאָט האָט געטאָן די דאָזיקע זאַך אױף מאָרגן, און דאָס גאַנצע פי פֿון מִצרַיִם איז אױסגעשטאָרבן, אָבער פֿון דעם פי פֿון די קינדער פֿון ישׂראל איז אַן אײנציקס ניט געשטאָרבן. 7 און פַּרעה האָט געשיקט, ערשט פֿון דעם פי פֿון ישׂראל איז צו מאָל אַן אײנציקס ניט געשטאָרבן. אָבער פַּרעהס האַרץ איז געבליבן האַרט, און ער האָט ניט אַװעקגעלאָזן דאָס פֿאָלק.
8 און גאָט האָט געזאָגט צו משהן און צו אַהרֹנען: נעמט אײַך אײַערע פֿולע הױפנס אַש פֿון אַ קאַלכאױװן, און משה זאָל עס אַ װאָרף טאָן אַקעגן הימל, פֿאַר די אױגן פֿון פַּרעהן. 9 און עס װעט װערן צו שטױב איבערן גאַנצן לאַנד מִצרַיִם, און װערן אַ גרינד װאָס שלאָגט אױס אין בלאָטערן, אױף מענטשן און אױף בהמות, אין גאַנצן לאַנד מִצרַיִם. 10 האָבן זײ גענומען אַש פֿון אַ קאַלכאױװן, און זײ האָבן זיך געשטעלט פֿאַר פַּרעהן, און משה האָט עס אַ װאָרף געטאָן אַקעגן הימל, און עס איז געװאָרן אַ גרינד װאָס שלאָגט אױס אין בלאָטערן, אױף מענטשן און אױף בהמות. 11 און די חַרטומים האָבן ניט געקענט שטײן פֿאַר משהן פֿון װעגן דעם גרינד, װאָרום דער גרינד איז געװען אױף די חַרטומים אַזױ װי אױף גאַנץ מִצרַיִם. 12 אָבער גאָט האָט פֿעסט געמאַכט פַּרעהס האַרץ, און ער האָט ניט צוגעהערט צו זײ; אַזױ װי גאָט האָט גערעדט צו משהן. 13 און גאָט האָט געזאָגט צו משהן: פֿעדער זיך אין דער פֿרי, און שטעל זיך פֿאַר פַּרעהן, און זאָג צו אים: אַזױ האָט געזאָגט יהוה דער גאָט פֿון די עִברים: לאָז אַװעק מײַן פֿאָלק, זײ זאָלן מיר דינען. 14 װײַל דאָס מאָל שיק איך אָן אַלע מײַנע פּלאָגן אױף דיר גופֿא, אױף דײַנע קנעכט, און אױף דײַן פֿאָלק, כּדי זאָלסט װיסן, אַז ניטאָ אַזאַ װי איך אױף דער גאַנצער ערד. 15 װאָרום איך װאָלט אַצונד אױסגעשטרעקט מײַן האַנט, און װאָלט געשלאָגן דיך און דײַן פֿאָלק מיט אַ מגפֿה, אַז דו װאָלסט פֿאַרטיליקט געװאָרן פֿון דער ערד. 16 און נאָר דרום האָב איך דיך געלאָזט באַשטײן, כּדי דיר צו װײַזן מײַן כּוח, און כּדי מע זאָל דערצײלן מײַן נאָמען איבער דער גאַנצער ערד. 17 נאָך אַלץ דערהײבסטו זיך אַקעגן מײַן פֿאָלק, זײ ניט אַװעקצולאָזן. 18 זע, איך מאַך רעגענען מאָרגן אין דער צײַט זײער אַ שװערן האָגל, װאָס אַזאַ װי ער איז ניט געװען אין מִצרַיִם פֿון דעם טאָג װאָס זי איז געגרונטפעסט געװאָרן און ביז אַצונד. 19 און אַצונד שיק אַרײַנטרײַבן דײַן פֿי, און אַלץ װאָס דו האָסט אין פֿעלד; יעטװעדער מענטש און בהמה װאָס װעט זיך געפֿינען אין פֿעלד, און װעט ניט אַרײַנגענומען װערן אין הױז, װעט אױף זײ נידערן דער האָגל, און זײ װעלן שטאַרבן. 20 דער פֿון פַּרעהס דינער װאָס האָט מוֹרא געהאַט פֿאַר גאָטס װאָרט, האָט געמאַכט אַנטרינען זײַנע קנעכט און זײַן פי אין די הײַזער. 21 און װער עס האָט ניט געטאָן זײַן האַרץ אױף גאָטס װאָרט, האָט איבערגעלאָזן זײַנע קנעכט און זײַן פי אין פֿעלד.
22 און גאָט האָט געזאָגט צו משהן: שטרעק אױס דײַן האַנט אַקעגן הימל, און זאָל װערן אַ האָגל אין גאַנצן לאַנד מִצרַיִם, אױף מענטשן, און אױף בהמות, און אױף אַלע קרײַטעכ ער פֿון פֿעלד, אין לאַנד מִצרַיִם. 23 האָט משה אױסגעשטרעקט זײַן שטעקן אַקעגן הימל, און גאָט האָט געגעבן דונערן און האָגל, און אַ פֿײַער איז אַראָפּגעפֿאַלן אױף דער ערד; און גאָט האָט געמאַכט רעגענען אַ האָגל אױפֿן לאַנד מִצרַיִם. 24 און עס איז געװען אַ האָגל, מיט אַ פֿלאַקעריקן פֿײַער אין מיטן האָגל, זײער אַ שװערער, װאָס אַזאַ װי ער איז ניט געװען אין גאַנצן לאַנד מִצרַיִם, פֿון זינט עס איז געװאָרן צום פֿאָלק. 25 און דער האָגל האָט אײַנגעשלאָגן אין גאַנצן לאַנד מִצרַיִם אַלץ װאָס אױפֿן פֿעלד, פֿון אַ מענטשן ביז אַ בהמה; אױך יעטװעדער קרײַטעכץ פֿון פֿעלד האָט דער האָגל אױסגעשלאָגן, און יעטװעדער בױם פֿון פֿעלד האָט ער צעבראָכן. 26 נאָר אין לאַנד גוֹשֶן, װאָס דאָרטן זײַנען געװען די קינדער פֿון ישׂראל, איז קײן האָגל ניט געװען. 27 האָט פַּרעה געשיקט און גערופֿן משהן און אַהרֹנען, און ער האָט צו זײ געזאָגט: איך האָב געזינדיקט דאָס מאָל; יהוה איז גערעכט, און איך און מײַן פֿאָלק זײַנען אומגערעכט. 28 בעט צו יהוה, און זאָל זײַן גענוג די דונערן פֿון גאָט און דער האָגל, און איך װעל אײַך אַװעקלאָזן, און איר װעט מער ניט בלײַבן. 29 האָט משה צו אים געזאָגט: װי איך גײ אַרױס פֿון שטאָט, װעל איך אױסשפּרײטן מײַנע הענט צו יהוה; װעלן די דונערן אױפֿהערן, און דער האָגל װעט מער ניט זײַן; כּדי זאָלסט װיסן אַז צו יהוה געהערט די ערד. 30 און דו און דײַנע קנעכט – איך װײס, אַז איר האָט נאָך אַלץ ניט מוֹרא פֿאַר גאָט יהוה. 31 און דער פֿלאַקס און דער גערשט זײַנען אױסגעשלאָגן געװאָרן, װאָרום דער גערשט איז געװען אין זאַנג, און דער פֿלאַקס אין בליִונג. 32 אָבער דער װײץ און דער טונקלװײץ זײַנען ניט אױסגעשלאָגן געװאָרן, װײַל זײ װערן שפּעט צײַטיק. 33 און משה איז אַרױסגעגאַנגען פֿון פַּרעהן אױסן שטאָט, און האָט אױסגעשפּרײט זײַנע הענט צו גאָט, און די דונערן און דער האָגל האָבן אױפֿגעהערט, און דער רעגן האָט מער ניט געגאָסן אױף דער ערד. 34 און װי פַּרעה האָט געזען, אַז דער רעגן און דער האָגל און די דונערן האָבן אױפֿגעהערט, אַזױ האָט ער װײַטער געזינדיקט, און האָט האַרט געמאַכט זײַן האַרץ, ער און זײַנע קנעכט. 35 און פַּרעהס האַרץ איז געבליבן פֿעסט, און ער האָט ניט אַװעקגעלאָזן די קינדער פֿון ישׂראל; אַזױ װי גאָט האָט גערעדט דורך משהן.
עברית
1 וַיֹּ֤אמֶר יְהוָה֙ אֶל־מֹשֶׁ֔ה בֹּ֖א אֶל־פַּרְעֹ֑ה וְדִבַּרְתָּ֣ אֵלָ֗יו כֹּֽה־אָמַ֤ר יְהוָה֙ אֱלֹהֵ֣י הָֽעִבְרִ֔ים שַׁלַּ֥ח אֶת־עַמִּ֖י וְיַֽעַבְדֻֽנִי׃ 2 כִּ֛י אִם־מָאֵ֥ן אַתָּ֖ה לְשַׁלֵּ֑חַ וְעוֹדְךָ֖ מַחֲזִ֥יק בָּֽם׃ 3 הִנֵּ֨ה יַד־יְהוָ֜ה הוֹיָ֗ה בְּמִקְנְךָ֙ אֲשֶׁ֣ר בַּשָּׂדֶ֔ה בַּסּוּסִ֤ים בַּֽחֲמֹרִים֙ בַּגְּמַלִּ֔ים בַּבָּקָ֖ר וּבַצֹּ֑אן דֶּ֖בֶר כָּבֵ֥ד מְאֹֽד׃ 4 וְהִפְלָ֣ה יְהוָ֔ה בֵּ֚ין מִקְנֵ֣ה יִשְׂרָאֵ֔ל וּבֵ֖ין מִקְנֵ֣ה מִצְרָ֑יִם וְלֹ֥א יָמ֛וּת מִכָּל־לִבְנֵ֥י יִשְׂרָאֵ֖ל דָּבָֽר׃ 5 וַיָּ֥שֶׂם יְהוָ֖ה מוֹעֵ֣ד לֵאמֹ֑ר מָחָ֗ר יַעֲשֶׂ֧ה יְהוָ֛ה הַדָּבָ֥ר הַזֶּ֖ה בָּאָֽרֶץ׃ 6 וַיַּ֨עַשׂ יְהוָ֜ה אֶת־הַדָּבָ֤ר הַזֶּה֙ מִֽמָּחֳרָ֔ת וַיָּ֕מָת כֹּ֖ל מִקְנֵ֣ה מִצְרָ֑יִם וּמִמִּקְנֵ֥ה בְנֵֽי־יִשְׂרָאֵ֖ל לֹא־מֵ֥ת אֶחָֽד׃ 7 וַיִּשְׁלַ֣ח פַּרְעֹ֔ה וְהִנֵּ֗ה לֹא־מֵ֛ת מִמִּקְנֵ֥ה יִשְׂרָאֵ֖ל עַד־אֶחָ֑ד וַיִּכְבַּד֙ לֵ֣ב פַּרְעֹ֔ה וְלֹ֥א שִׁלַּ֖ח אֶת־הָעָֽם׃   פ
8 וַיֹּ֣אמֶר יְהוָה֮ אֶל־מֹשֶׁ֣ה וְאֶֽל־אַהֲרֹן֒ קְח֤וּ לָכֶם֙ מְלֹ֣א חָפְנֵיכֶ֔ם פִּ֖יחַ כִּבְשָׁ֑ן וּזְרָק֥וֹ מֹשֶׁ֛ה הַשָּׁמַ֖יְמָה לְעֵינֵ֥י פַרְעֹֽה׃ 9 וְהָיָ֣ה לְאָבָ֔ק עַ֖ל כָּל־אֶ֣רֶץ מִצְרָ֑יִם וְהָיָ֨ה עַל־הָאָדָ֜ם וְעַל־הַבְּהֵמָ֗ה לִשְׁחִ֥ין פֹּרֵ֛חַ אֲבַעְבֻּעֹ֖ת בְּכָל־אֶ֥רֶץ מִצְרָֽיִם׃ 10 וַיִּקְח֞וּ אֶת־פִּ֣יחַ הַכִּבְשָׁ֗ן וַיַּֽעַמְדוּ֙ לִפְנֵ֣י פַרְעֹ֔ה וַיִּזְרֹ֥ק אֹת֛וֹ מֹשֶׁ֖ה הַשָּׁמָ֑יְמָה וַיְהִ֗י שְׁחִין֙ אֲבַעְבֻּעֹ֔ת פֹּרֵ֕חַ בָּאָדָ֖ם וּבַבְּהֵמָֽה׃ 11 וְלֹֽא־יָכְל֣וּ הֽ͏ַחַרְטֻמִּ֗ים לַעֲמֹ֛ד לִפְנֵ֥י מֹשֶׁ֖ה מִפְּנֵ֣י הַשְּׁחִ֑ין כִּֽי־הָיָ֣ה הַשְּׁחִ֔ין בּֽ͏ַחֲרְטֻמִּ֖ם וּבְכָל־מִצְרָֽיִם׃ 12 וַיְחַזֵּ֤ק יְהוָה֙ אֶת־לֵ֣ב פַּרְעֹ֔ה וְלֹ֥א שָׁמַ֖ע אֲלֵהֶ֑ם כַּאֲשֶׁ֛ר דִּבֶּ֥ר יְהוָ֖ה אֶל־מֹשֶֽׁה׃   ס 13 וַיֹּ֤אמֶר יְהוָה֙ אֶל־מֹשֶׁ֔ה הַשְׁכֵּ֣ם בַּבֹּ֔קֶר וְהִתְיַצֵּ֖ב לִפְנֵ֣י פַרְעֹ֑ה וְאָמַרְתָּ֣ אֵלָ֗יו כֹּֽה־אָמַ֤ר יְהוָה֙ אֱלֹהֵ֣י הָֽעִבְרִ֔ים שַׁלַּ֥ח אֶת־עַמִּ֖י וְיַֽעַבְדֻֽנִי׃ 14 כִּ֣י בַּפַּ֣עַם הַזֹּ֗את אֲנִ֨י שֹׁלֵ֜חַ אֶת־כָּל־מַגֵּפֹתַי֙ אֶֽל־לִבְּךָ֔ וּבַעֲבָדֶ֖יךָ וּבְעַמֶּ֑ךָ בַּעֲב֣וּר תֵּדַ֔ע כִּ֛י אֵ֥ין כָּמֹ֖נִי בְּכָל־הָאָֽרֶץ׃ 15 כִּ֤י עַתָּה֙ שָׁלַ֣חְתִּי אֶת־יָדִ֔י וָאַ֥ךְ אוֹתְךָ֛ וְאֶֽת־עַמְּךָ֖ בַּדָּ֑בֶר וַתִּכָּחֵ֖ד מִן־הָאָֽרֶץ׃ 16 וְאוּלָ֗ם בַּעֲב֥וּר זֹאת֙ הֶעֱמַדְתִּ֔יךָ בַּעֲב֖וּר הַרְאֹתְךָ֣ אֶת־כֹּחִ֑י וּלְמַ֛עַן סַפֵּ֥ר שְׁמִ֖י בְּכָל־הָאָֽרֶץ׃ 17 עוֹדְךָ֖ מִסְתּוֹלֵ֣ל בְּעַמִּ֑י לְבִלְתִּ֖י שַׁלְּחָֽם׃ 18 הִנְנִ֤י מַמְטִיר֙ כָּעֵ֣ת מָחָ֔ר בָּרָ֖ד כָּבֵ֣ד מְאֹ֑ד אֲשֶׁ֨ר לֹא־הָיָ֤ה כָמֹ֙הוּ֙ בְּמִצְרַ֔יִם לְמִן־הַיּ֥וֹם הִוָּסְדָ֖ה וְעַד־עָֽתָּה׃ 19 וְעַתָּ֗ה שְׁלַ֤ח הָעֵז֙ אֶֽת־מִקְנְךָ֔ וְאֵ֛ת כָּל־אֲשֶׁ֥ר לְךָ֖ בַּשָּׂדֶ֑ה כָּל־הָאָדָ֨ם וְהַבְּהֵמָ֜ה אֲשֶֽׁר־יִמָּצֵ֣א בַשָּׂדֶ֗ה וְלֹ֤א יֵֽאָסֵף֙ הַבַּ֔יְתָה וְיָרַ֧ד עֲלֵהֶ֛ם הַבָּרָ֖ד וָמֵֽתוּ׃ 20 הַיָּרֵא֙ אֶת־דְּבַ֣ר יְהוָ֔ה מֵֽעַבְדֵ֖י פַּרְעֹ֑ה הֵנִ֛יס אֶת־עֲבָדָ֥יו וְאֶת־מִקְנֵ֖הוּ אֶל־הַבָּתִּֽים׃ 21 וַאֲשֶׁ֥ר לֹא־שָׂ֛ם לִבּ֖וֹ אֶל־דְּבַ֣ר יְהוָ֑ה וַֽיַּעֲזֹ֛ב אֶת־עֲבָדָ֥יו וְאֶת־מִקְנֵ֖הוּ בַּשָּׂדֶֽה׃   פ
22 וַיֹּ֨אמֶר יְהוָ֜ה אֶל־מֹשֶׁה נְטֵ֤ה אֶת־יָֽדְךָ֙ עַל־הַשָּׁמַ֔יִם וִיהִ֥י בָרָ֖ד בְּכָל־אֶ֣רֶץ מִצְרָ֑יִם עַל־הָאָדָ֣ם וְעַל־הַבְּהֵמָ֗ה וְעַ֛ל כָּל־עֵ֥שֶׂב הַשָּׂדֶ֖ה בְּאֶ֥רֶץ מִצְרָֽיִם׃ 23 וַיֵּ֨ט מֹשֶׁ֣ה אֶת־מַטֵּהוּ֮ עַל־הַשָּׁמַיִם֒ וַֽיהוָ֗ה נָתַ֤ן קֹלֹת֙ וּבָרָ֔ד וַתִּ֥הֲלַךְ אֵ֖שׁ אָ֑רְצָה וַיַּמְטֵ֧ר יְהוָ֛ה בָּרָ֖ד עַל־אֶ֥רֶץ מִצְרָֽיִם׃ 24 וַיְהִ֣י בָרָ֔ד וְאֵ֕שׁ מִתְלַקַּ֖חַת בְּת֣וֹךְ הַבָּרָ֑ד כָּבֵ֣ד מְאֹ֔ד אֲ֠שֶׁר לֹֽא־הָיָ֤ה כָמֹ֙הוּ֙ בְּכָל־אֶ֣רֶץ מִצְרַ֔יִם מֵאָ֖ז הָיְתָ֥ה לְגֽוֹי׃ 25 וַיַּ֨ךְ הַבָּרָ֜ד בְּכָל־אֶ֣רֶץ מִצְרַ֗יִם אֵ֚ת כָּל־אֲשֶׁ֣ר בַּשָּׂדֶ֔ה מֵאָדָ֖ם וְעַד־בְּהֵמָ֑ה וְאֵ֨ת כָּל־עֵ֤שֶׂב הַשָּׂדֶה֙ הִכָּ֣ה הַבָּרָ֔ד וְאֶת־כָּל־עֵ֥ץ הַשָּׂדֶ֖ה שִׁבֵּֽר׃ 26 רַ֚ק בְּאֶ֣רֶץ גֹּ֔שֶׁן אֲשֶׁר־שָׁ֖ם בְּנֵ֣י יִשְׂרָאֵ֑ל לֹ֥א הָיָ֖ה בָּרָֽד׃ 27 וַיִּשְׁלַ֣ח פַּרְעֹ֗ה וַיִּקְרָא֙ לְמֹשֶׁ֣ה וּֽלְאַהֲרֹ֔ן וַיֹּ֥אמֶר אֲלֵהֶ֖ם חָטָ֣אתִי הַפָּ֑עַם יְהוָה֙ הַצַּדִּ֔יק וַאֲנִ֥י וְעַמִּ֖י הָרְשָׁעִֽים׃ 28 הַעְתִּ֙ירוּ֙ אֶל־יְהוָ֔ה וְרַ֕ב מִֽהְיֹ֛ת קֹלֹ֥ת אֱלֹהִ֖ים וּבָרָ֑ד וַאֲשַׁלְּחָ֣ה אֶתְכֶ֔ם וְלֹ֥א תֹסִפ֖וּן לַעֲמֹֽד׃ 29 וַיֹּ֤אמֶר אֵלָיו֙ מֹשֶׁ֔ה כְּצֵאתִי֙ אֶת־הָעִ֔יר אֶפְרֹ֥שׂ אֶת־כַּפַּ֖י אֶל־יְהוָ֑ה הַקֹּל֣וֹת יֶחְדָּל֗וּן וְהַבָּרָד֙ לֹ֣א יִֽהְיֶה־ע֔וֹד לְמַ֣עַן תֵּדַ֔ע כִּ֥י לַיהוָ֖ה הָאָֽרֶץ׃ 30 וְאַתָּ֖ה וַעֲבָדֶ֑יךָ יָדַ֕עְתִּי כִּ֚י טֶ֣רֶם תִּֽירְא֔וּן מִפְּנֵ֖י יְהוָ֥ה אֱלֹהִֽים׃ 31 וְהַפִּשְׁתָּ֥ה וְהַשְּׂעֹרָ֖ה נֻכָּ֑תָה כִּ֤י הַשְּׂעֹרָה֙ אָבִ֔יב וְהַפִּשְׁתָּ֖ה גִּבְעֹֽל׃ 32 וְהַחִטָּ֥ה וְהַכֻּסֶּ֖מֶת לֹ֣א נֻכּ֑וּ כִּ֥י אֲפִילֹ֖ת הֵֽנָּה׃ 33 וַיֵּצֵ֨א מֹשֶׁ֜ה מֵעִ֤ם פַּרְעֹה֙ אֶת־הָעִ֔יר וַיִּפְרֹ֥שׂ כַּפָּ֖יו אֶל־יְהוָ֑ה וַֽיַּחְדְּל֤וּ הַקֹּלוֹת֙ וְהַבָּרָ֔ד וּמָטָ֖ר לֹא־נִתַּ֥ךְ אָֽרְצָה׃ 34 וַיַּ֣רְא פַּרְעֹ֗ה כִּֽי־חָדַ֨ל הַמָּטָ֧ר וְהַבָּרָ֛ד וְהַקֹּלֹ֖ת וַיֹּ֣סֶף לַחֲטֹ֑א וַיַּכְבֵּ֥ד לִבּ֖וֹ ה֥וּא וַעֲבָדָֽיו׃ 35 וַֽיֶּחֱזַק֙ לֵ֣ב פַּרְעֹ֔ה וְלֹ֥א שִׁלַּ֖ח אֶת־בְּנֵ֣י יִשְׂרָאֵ֑ל כַּאֲשֶׁ֛ר דִּבֶּ֥ר יְהוָ֖ה בְּיַד־מֹשֶֽׁה׃   פ