Yiddish
Hebrew
אידיש
1 און גאָט האָט געזאָגט צו משהן: זאָג צו אַהרֹנען: שטרעק אױס דײַן האַנט מיט דײַן שטעקן אױף די שטראָמען, אױף די טײַכן, און אױף די געמױזעכצן, און ברענג אַרױף פרעש אױפֿן לאַנד מִצרַיִם. 2 און אַהרן האָט אױסגעשטרעקט זײַן האַנט אױף די װאַסערן פֿון מִצרַיִם, און די פרעש זײַנען אַרױפֿגעגאַנגען, און האָבן באַדעקט דאָס לאַנד מִצרַיִם. 3 האָבן די חַרטומים געטאָן דעס גלײַכן מיט זײערע פֿאַרבאָרגענע קונצן, און זײ האָבן אַרױפֿגעבראַכט פרעש אױפֿן לאַנד מִצרַיִם. 4 און פַּרעה האָט גערופֿן משהן און אַהרֹנען, און האָט געזאָגט: בעט צו יהוה, ער זאָל אָפּטאָן די פרעש פֿון מיר און פֿון מײַן פֿאָלק, און איך װעל אַװעקלאָזן דאָס פֿאָלק, זײ זאָלן שלאַכטן צו יהוה. 5 האָט משה געזאָגט צו פַּרעהן: האָב דעם כּבוד איבער מיר; אױף װען זאָל איך בעטן פֿאַר דיר, און פֿאַר דײַנע קנעכט, און פֿאַר דײַן פֿאָלק, צו פֿאַרשנײַדן די פרעש פֿון דיר, און פֿון דײַנע הײַזער, אַז נאָר אין טײַך זאָלן זײ בלײַבן? 6 האָט ער געענטפֿערט: אױף מאָרגן. האָט ער געזאָגט: אַזױ װי דײַן װאָרט! כּדי זאָלסט װיסן, אַז ניטאָ אַזאַ װי יהוה אונדזער גאָט. 7 און די פרעש װעלן זיך אָפּטאָן פֿון דיר, און פֿון דײַנע הײַזער, און פֿון דײַנע קנעכט, און פֿון דײַן פֿאָלק; נאָר אין טײַך װעלן זײ בלײַבן. 8 זײַנען משה און אַהרן אַרױסגעגאַנגען פֿון פַּרעהן, און משה האָט געשריען צו גאָט פֿון װעגן די פרעש װאָס ער האָט אַרױפֿגעטאָן אױף פַּרעהן. 9 און גאָט האָט געטאָן אַזױ װי דאָס װאָרט פֿון משהן, און די פרעש זײַנען אױסגעשטאָרבן פֿון די הײַזער, פֿון די הױפן, און פֿון די פֿעלדער. 10 און מע האָט זײ צונױפֿגעשאַרט הױפנס אױף הױפנס, און דאָס לאַנד איז פֿאַרשטונקען געװאָרן. 11 און װי פַּרעה האָט געזען, אַז עס איז געװאָרן אַ דערלײַכטערונג, אַזױ האָט ער האַרט געמאַכט זײַן האַרץ, און האָט ניט צוגעהערט צו זײ; אַזױ װי גאָט האָט גערעדט. 12 און גאָט האָט געזאָגט צו משהן: זאָג צו אַהרֹנען: שטרעק אױס דײַן שטעקן, און שלאָג דעם שטױב פֿון דער ערד, און ער זאָל װערן אומגעציפער אין גאַנצן לאַנד מִצרַיִם. 13 האָבן זײ אַזױ געטאָן; און אַהרן האָט אױסגעשטרעקט זײַן האַנט מיט זײַן שטעקן, און ער האָט געשלאָגן דעם שטױב פֿון דער ערד, און עס איז געװאָרן אומגעציפער אױף מענטשן און אױף בהמות; דער גאַנצער שטױב פֿון דער ערד איז געװאָרן אומגעציפער אין גאַנצן לאַנד מִצרַיִם. 14 און די חַרטומים האָבן דעס גלײַכן געאַרבעט מיט זײערע פֿאַרבאָרגענע קונצן אַרױסצוברענגען אומגעציפער, אָבער זײ האָבן ניט געקענט. און דאָס אומגעציפער איז געװען אױף מענטשן און אױף בהמות. 15 און די חַרטומים האָבן געזאָגט צו פַּרעהן: אַ פינגער פֿון גאָט איז דאָס. אָבער פַּרעהס האַרץ איז געבליבן פֿעסט, און ער האָט ניט צוגעהערט צו זײ; אַזױ װי גאָט האָט גערעדט. 16 און גאָט האָט געזאָגט צו משהן: פֿעדער זיך אין דער פֿרי, און שטעל זיך פֿאַר פַּרעהן; זע, ער גײט אַרױס צום װאַסער, זאָלסטו זאָגן צו אים: אַזױ האָט גאָט געזאָגט: לאָז אַװעק מײַן פֿאָלק, זײ זאָלן מיר דינען. 17 װאָרום אױב דו לאָזט ניט אַװעק מײַן פֿאָלק, אָט שיק איך אָן אױף דיר, און אױף דײַנע קנעכט, און אױף דײַן פֿאָלק, און אין דײַנע הײַזער, אַ געמיש פליגן, און די הײַזער פֿון מִצרַיִם װעלן אָנגעפֿילט װערן מיט דעם געמיש פליגן, און אױך די ערד װאָס זײ זײַנען אױף איר. 18 און איך װעל אָפּזונדערן אין יענעם טאָג דאָס לאַנד גוֹשֶן, װאָס מײַן פֿאָלק האַלט זיך אױף דערין, אַז דאָס געמיש פליגן זאָל דאָרטן ניט זײַן, כּדי זאָלסט װיסן, אַז איך, יהוה, בין אין לאַנד. 19 און איך װעל מאַכן אַן אָפּשײדונג צװישן מײַן פֿאָלק און צװישן דײַן פֿאָלק. אױף מאָרגן װעט געשען דערדאָזיקער צײכן. 20 און גאָט האָט אַזױ געטאָן: און עס איז געקומען אַ געדיכט געמיש פליגן אין הױז פֿון פַּרעהן, און אין הױז פֿון זײַנע קנעכט, און אין גאַנצן לאַנד מִצרַיִם. דאָס לאַנד איז פֿאַרװיסט געװאָרן פֿון װעגן דעם געמיש פליגן. 21 האָט פַּרעה גערופֿן משהן און אַהרֹנען, און האָט געזאָגט: גײט שלאַכט צו אײַער גאָט אין לאַנד. 22 האָט משה געזאָגט: עס איז ניט רעכט אַזױ צו טאָן, װאָרום די אומװערדיקײט פֿון די מִצרים װעלן מיר שלאַכטן צו יהוה אונדזער גאָט; זע, אַז מיר װעלן שלאַכטן די אומװערדיקײט פֿון די מִצרים פֿאַר זײערע אױגן, צי װעלן זײ אונדז ניט פֿאַרשטײנען? 23 דרײַ טעג װעגס װעלן מיר גײן אין דער מדבר, און מיר װעלן שלאַכטן צו יהוה אונדזער גאָט, אַזױ װי ער װעט אונדז הײסן. 24 האָט פַּרעה געזאָגט: איך װעל אײַך אַװעקלאָזן, איר זאָלט שלאַכטן צו יהוה אײַער גאָט אין דער מדבר, נאָר זײער װײַט זאָלט איר ניט גײן. בעט פֿאַר מיר. 25 האָט משה געזאָגט: זע, איך גײ אַרױס פֿון דיר, און װעל בעטן צו יהוה, אַז דאָס געמיש פליגן זאָל זיך מאָרגן אָפּטאָן פֿון פַּרעהן, פֿון זײַנע קנעכט, און פֿון זײַן פֿאָלק; זאָל אָבער פַּרעה ניט װידער מאַכן געשפּעט, ניט אַװעקצולאָזן דאָס פֿאָלק צו שלאַכטן צו יהוה. 26 און משה איז אַרױסגעגאַנגען פֿון פַּרעהן, און האָט געבעטן צו גאָט. 27 און גאָט האָט געטאָן אַזױ װי דאָס װאָרט פֿון משהן, און האָט אָפּגעטאָן דאָס געמיש פליגן, פֿון פַּרעהן, פֿון זײַנע קנעכט, און פֿון זײַן פֿאָלק; ניט אַן אײנציקע איז געבליבן. 28 אָבער פַּרעה האָט אױך דאָס מאָל האַרט געמאַכט זײַן האַרץ, און האָט ניט אַװעקגעלאָזן דאָס פֿאָלק.
עברית
1 וַיֹּ֣אמֶר יְהוָה֮ אֶל־מֹשֶׁה֒ אֱמֹ֣ר אֶֽל־אַהֲרֹ֗ן נְטֵ֤ה אֶת־יָדְךָ֙ בְּמַטֶּ֔ךָ עַל־הַ֨נְּהָרֹ֔ת עַל־הַיְאֹרִ֖ים וְעַל־הָאֲגַמִּ֑ים וְהַ֥עַל אֶת־הַֽצְפַרְדְּעִ֖ים עַל־אֶ֥רֶץ מִצְרָֽיִם׃ 2 וַיֵּ֤ט אַהֲרֹן֙ אֶת־יָד֔וֹ עַ֖ל מֵימֵ֣י מִצְרָ֑יִם וַתַּ֙עַל֙ הַצְּפַרְדֵּ֔עַ וַתְּכַ֖ס אֶת־אֶ֥רֶץ מִצְרָֽיִם׃ 3 וַיַּֽעֲשׂוּ־כֵ֥ן הֽ͏ַחֲרְטֻמִּ֖ים בְּלָטֵיהֶ֑ם וַיַּעֲל֥וּ אֶת־הַֽצְפַרְדְּעִ֖ים עַל־אֶ֥רֶץ מִצְרָֽיִם׃ 4 וַיִּקְרָ֨א פַרְעֹ֜ה לְמֹשֶׁ֣ה וּֽלְאַהֲרֹ֗ן וַיֹּ֙אמֶר֙ הַעְתִּ֣ירוּ אֶל־יְהוָ֔ה וְיָסֵר֙ הַֽצְפַרְדְּעִ֔ים מִמֶּ֖נִּי וּמֵֽעַמִּ֑י וַאֲשַׁלְּחָה֙ אֶת־הָעָ֔ם וְיִזְבְּח֖וּ לַיהוָֽה׃ 5 וַיֹּ֣אמֶר מֹשֶׁ֣ה לְפַרְעֹה֮ הִתְפָּאֵ֣ר עָלַי֒ לְמָתַ֣י אַעְתִּ֣יר לְךָ֗ וְלַעֲבָדֶ֙יךָ֙ וּֽלְעַמְּךָ֔ לְהַכְרִית֙ הַֽצֲפַרְדְּעִ֔ים מִמְּךָ֖ וּמִבָּתֶּ֑יךָ רַ֥ק בַּיְאֹ֖ר תִּשָּׁאַֽרְנָה׃ 6 וַיֹּ֖אמֶר לְמָחָ֑ר וַיֹּ֙אמֶר֙ כִּדְבָ֣רְךָ֔ לְמַ֣עַן תֵּדַ֔ע כִּי־אֵ֖ין כַּיהוָ֥ה אֱלֹהֵֽינוּ׃ 7 וְסָר֣וּ הַֽצְפַרְדְּעִ֗ים מִמְּךָ֙ וּמִבָּ֣תֶּ֔יךָ וּמֵעֲבָדֶ֖יךָ וּמֵעַמֶּ֑ךָ רַ֥ק בַּיְאֹ֖ר תִּשָּׁאַֽרְנָה׃ 8 וַיֵּצֵ֥א מֹשֶׁ֛ה וְאַהֲרֹ֖ן מֵעִ֣ם פַּרְעֹ֑ה וַיִּצְעַ֤ק מֹשֶׁה֙ אֶל־יְהוָ֔ה עַל־דְּבַ֥ר הַֽצְפַרְדְּעִ֖ים אֲשֶׁר־שָׂ֥ם לְפַרְעֹֽה׃ 9 וַיַּ֥עַשׂ יְהוָ֖ה כִּדְבַ֣ר מֹשֶׁ֑ה וַיָּמֻ֙תוּ֙ הַֽצְפַרְדְּעִ֔ים מִן־הַבָּתִּ֥ים מִן־הַחֲצֵרֹ֖ת וּמִן־הַשָּׂדֹֽת׃ 10 וַיִּצְבְּר֥וּ אֹתָ֖ם חֳמָרִ֣ם חֳמָרִ֑ם וַתִּבְאַ֖שׁ הָאָֽרֶץ׃ 11 וַיַּ֣רְא פַּרְעֹ֗ה כִּ֤י הָֽיְתָה֙ הָֽרְוָחָ֔ה וְהַכְבֵּד֙ אֶת־לִבּ֔וֹ וְלֹ֥א שָׁמַ֖ע אֲלֵהֶ֑ם כַּאֲשֶׁ֖ר דִּבֶּ֥ר יְהוָֽה׃   ס 12 וַיֹּ֣אמֶר יְהוָה֮ אֶל־מֹשֶׁה֒ אֱמֹר֙ אֶֽל־אַהֲרֹ֔ן נְטֵ֣ה אֶֽת־מַטְּךָ֔ וְהַ֖ךְ אֶת־עֲפַ֣ר הָאָ֑רֶץ וְהָיָ֥ה לְכִנִּ֖ם בְּכָל־אֶ֥רֶץ מִצְרָֽיִם׃ 13 וַיַּֽעֲשׂוּ־כֵ֗ן וַיֵּט֩ אַהֲרֹ֨ן אֶת־יָד֤וֹ בְמַטֵּ֙הוּ֙ וַיַּךְ֙ אֶת־עֲפַ֣ר הָאָ֔רֶץ וַתְּהִי֙ הַכִּנָּ֔ם בָּאָדָ֖ם וּבַבְּהֵמָ֑ה כָּל־עֲפַ֥ר הָאָ֛רֶץ הָיָ֥ה כִנִּ֖ים בְּכָל־אֶ֥רֶץ מִצְרָֽיִם׃ 14 וַיַּעֲשׂוּ־כֵ֨ן הַחַרְטֻמִּ֧ים בְּלָטֵיהֶ֛ם לְהוֹצִ֥יא אֶת־הַכִּנִּ֖ים וְלֹ֣א יָכֹ֑לוּ וַתְּהִי֙ הַכִּנָּ֔ם בָּאָדָ֖ם וּבַבְּהֵמָֽה׃ 15 וַיֹּאמְר֤וּ הַֽחַרְטֻמִּים֙ אֶל־פַּרְעֹ֔ה אֶצְבַּ֥ע אֱלֹהִ֖ים הִ֑וא וַיֶּחֱזַ֤ק לֵב־פַּרְעֹה֙ וְלֹֽא־שָׁמַ֣ע אֲלֵהֶ֔ם כַּאֲשֶׁ֖ר דִּבֶּ֥ר יְהוָֽה׃   ס 16 וַיֹּ֨אמֶר יְהוָ֜ה אֶל־מֹשֶׁ֗ה הַשְׁכֵּ֤ם בַּבֹּ֙קֶר֙ וְהִתְיַצֵּב֙ לִפְנֵ֣י פַרְעֹ֔ה הִנֵּ֖ה יוֹצֵ֣א הַמָּ֑יְמָה וְאָמַרְתָּ֣ אֵלָ֗יו כֹּ֚ה אָמַ֣ר יְהוָ֔ה שַׁלַּ֥ח עַמִּ֖י וְיַֽעַבְדֻֽנִי׃ 17 כִּ֣י אִם־אֵינְךָ֮ מְשַׁלֵּ֣חַ אֶת־עַמִּי֒ הִנְנִי֩ מַשְׁלִ֨יחַ בְּךָ֜ וּבַעֲבָדֶ֧יךָ וּֽבְעַמְּךָ֛ וּבְבָתֶּ֖יךָ אֶת־הֶעָרֹ֑ב וּמָ֨לְא֜וּ בָּתֵּ֤י מִצְרַ֙יִם֙ אֶת־הֶ֣עָרֹ֔ב וְגַ֥ם הָאֲדָמָ֖ה אֲשֶׁר־הֵ֥ם עָלֶֽיהָ׃ 18 וְהִפְלֵיתִי֩ בַיּ֨וֹם הַה֜וּא אֶת־אֶ֣רֶץ גֹּ֗שֶׁן אֲשֶׁ֤ר עַמִּי֙ עֹמֵ֣ד עָלֶ֔יהָ לְבִלְתִּ֥י הֱיֽוֹת־שָׁ֖ם עָרֹ֑ב לְמַ֣עַן תֵּדַ֔ע כִּ֛י אֲנִ֥י יְהוָ֖ה בְּקֶ֥רֶב הָאָֽרֶץ׃ 19 וְשַׂמְתִּ֣י פְדֻ֔ת בֵּ֥ין עַמִּ֖י וּבֵ֣ין עַמֶּ֑ךָ לְמָחָ֥ר יִהְיֶ֖ה הָאֹ֥ת הַזֶּֽה׃ 20 וַיַּ֤עַשׂ יְהוָה֙ כֵּ֔ן וַיָּבֹא֙ עָרֹ֣ב כָּבֵ֔ד בֵּ֥יתָה פַרְעֹ֖ה וּבֵ֣ית עֲבָדָ֑יו וּבְכָל־אֶ֧רֶץ מִצְרַ֛יִם תִּשָּׁחֵ֥ת הָאָ֖רֶץ מִפְּנֵ֥י הֶעָרֹֽב׃ 21 וַיִּקְרָ֣א פַרְעֹ֔ה אֶל־מֹשֶׁ֖ה וּֽלְאַהֲרֹ֑ן וַיֹּ֗אמֶר לְכ֛וּ זִבְח֥וּ לֽ͏ֵאלֹהֵיכֶ֖ם בָּאָֽרֶץ׃ 22 וַיֹּ֣אמֶר מֹשֶׁ֗ה לֹ֤א נָכוֹן֙ לַעֲשׂ֣וֹת כֵּ֔ן כִּ֚י תּוֹעֲבַ֣ת מִצְרַ֔יִם נִזְבַּ֖ח לַיהוָ֣ה אֱלֹהֵ֑ינוּ הֵ֣ן נִזְבַּ֞ח אֶת־תּוֹעֲבַ֥ת מִצְרַ֛יִם לְעֵינֵיהֶ֖ם וְלֹ֥א יִסְקְלֻֽנוּ׃ 23 דֶּ֚רֶךְ שְׁלֹ֣שֶׁת יָמִ֔ים נֵלֵ֖ךְ בַּמִּדְבָּ֑ר וְזָבַ֙חְנוּ֙ לַֽיהוָ֣ה אֱלֹהֵ֔ינוּ כַּאֲשֶׁ֖ר יֹאמַ֥ר אֵלֵֽינוּ׃ 24 וַיֹּ֣אמֶר פַּרְעֹ֗ה אָנֹכִ֞י אֲשַׁלַּ֤ח אֶתְכֶם֙ וּזְבַחְתֶּ֞ם לַיהוָ֤ה אֱלֹֽהֵיכֶם֙ בַּמִּדְבָּ֔ר רַ֛ק הַרְחֵ֥ק לֹא־תַרְחִ֖יקוּ לָלֶ֑כֶת הַעְתִּ֖ירוּ בַּעֲדִֽי׃ 25 וַיֹּ֣אמֶר מֹשֶׁ֗ה הִנֵּ֨ה אָנֹכִ֜י יוֹצֵ֤א מֵֽעִמָּךְ֙ וְהַעְתַּרְתִּ֣י אֶל־יְהוָ֔ה וְסָ֣ר הֶעָרֹ֗ב מִפַּרְעֹ֛ה מֵעֲבָדָ֥יו וּמֵעַמּ֖וֹ מָחָ֑ר רַ֗ק אַל־יֹסֵ֤ף פַּרְעֹה֙ הָתֵ֔ל לְבִלְתִּי֙ שַׁלַּ֣ח אֶת־הָעָ֔ם לִזְבֹּ֖חַ לַֽיהוָֽה׃ 26 וַיֵּצֵ֥א מֹשֶׁ֖ה מֵעִ֣ם פַּרְעֹ֑ה וַיֶּעְתַּ֖ר אֶל־יְהוָֽה׃ 27 וַיַּ֤עַשׂ יְהוָה֙ כִּדְבַ֣ר מֹשֶׁ֔ה וַיָּ֙סַר֙ הֶעָרֹ֔ב מִפַּרְעֹ֖ה מֵעֲבָדָ֣יו וּמֵעַמּ֑וֹ לֹ֥א נִשְׁאַ֖ר אֶחָֽד׃ 28 וַיַּכְבֵּ֤ד פַּרְעֹה֙ אֶת־לִבּ֔וֹ גַּ֖ם בַּפַּ֣עַם הַזֹּ֑את וְלֹ֥א שִׁלַּ֖ח אֶת־הָעָֽם׃   פ