אידיש
1
און יִתרוֹ דער פּריסטער פֿון מִדיָן, משהס שװער, האָט געהערט אַלץ װאָס גאָט האָט געטאָן צו משהן, און צו זײַן פֿאָלק ישׂראל, װי גאָט האָט אַרױסגעצױגן ישׂראל פֿון מִצרַיִם.
2
האָט יִתרוֹ, משהס שװער, גענומען צִפּוֹרָה, משהס װײַב, נאָך דעם װי ער האָט זי געהאַט אַװעקגעשיקט,
3
און אירע צװײ זין, װאָס דער נאָמען פֿון אײנעם איז געװען גֵרשוֹם, װײַל ער האָט געזאָגט: איך בין אַ פֿרעמדער אין אַ פֿרעמדן לאַנד,
4
און דער נאָמען פֿון אַנדערן איז געװען אֶליעֶזֶר, װײַל: ״דער גאָט פֿון מײַן פֿאָטער איז מיר געװען צו הילף, און ער האָט מיך מציל ״געװען פֿון פַּרעהס שװערד.
5
און יִתרוֹ, משהס שװער, איז געקומען מיט זײַנע זין און זײַן װײַב צו משהן אין דעם מדבר װאָס ער האָט דאָרטן גערוט, בײַם באַרג פֿון גאָט.
6
און ער האָט געלאָזט זאָגן משהן: איך דײַן שװער יִתרוֹ קום צו דיר, און דײַן װײַב, און אירע צװײ זין מיט איר.
7
איז משה אַרױסגעגאַנגען אַנטקעגן זײַן שװער, און ער האָט זיך געבוקט, און האָט אים געקושט, און זײ האָבן אײנער דעם אַנדערן געפרעגט אױף פֿריד, און זײ זײַנען אַרײַנגעגאַנגען אין געצעלט.
8
און משה האָט דערצײלט זײַן שװער אַלץ װאָס גאָט האָט געטאָן צו פַּרעהן און צו מִצרַיִם פֿון װעגן ישׂראל, אַלדי מאַטערניש װאָס זײ האָט געטראָפן אױפֿן װעג, און װי גאָט האָט זײ מציל געװען.
9
האָט זיך יִתרוֹ געפרײט איבער אַלעם גוטן װאָס גאָט האָט געטאָן צו ישׂראל, װאָס ער האָט זײ מציל געװען פֿון דער האַנט פֿון מִצרַיִם.
10
און יִתרוֹ האָט געזאָגט: געלױבט איז יהוה װאָס האָט אײַך מציל געװען פֿון דער האַנט פֿון מִצרַיִם, און פֿון דער האַנט פֿון פַּרעהן; װאָס ער האָט מציל געװען דאָס פֿאָלק פֿון אונטער דער האַנט פֿון מִצרַיִם.
11
אַצונד װײס איך, אַז יהוה איז גרעסער פֿון אַלע געטער, װאָרום דערפֿאַר װאָס זײ האָבן געמוטװיליקט איז דאָס געקומען אױף זײ.
12
און יִתרוֹ, משהס שװער, האָט געבראַכט אַ בראַנדאָפּפֿער און שלאַכטאָפּפֿער צו גאָט; און אַהרן און אַלע עלטסטע פֿון ישׂראל זײַנען געקומען עסן ברױט מיט משהס שװער פֿאַר גאָט.
13
און עס איז געװען אױף מאָרגן, האָט זיך משה געזעצט משפּטן דאָס פֿאָלק, און דאָס פֿאָלק איז געשטאַנען פֿאַר משהן פונעם פֿרימאָרגן ביזן אָװנט.
14
האָט משהס שװער צוגעזען אַלץ װאָס ער טוט מיט דעם פֿאָלק, און ער האָט געזאָגט: װאָס איז די דאָזיקע זאַך װאָס דו טוסט מיט דעם פֿאָלק? פֿאַר װאָס זיצסט דו אַלײן, און דאָס גאַנצע פֿאָלק שטײט פֿאַר דיר פֿון פֿרימאָרגן ביז אָװנט?
15
האָט משה געזאָגט צו זײַן שװער: װײַל דאָס פֿאָלק קומט צו מיר פֿרעגן בײַ גאָט;
16
אַז זײ האָבן אַ זאַך, קומט זי פֿאַר מיר, און איך משפּט צװישן אַ מאַן און צװישן זײַן חבֿר, און מאַך װיסן די געזעצן פֿון גאָט און זײַנע לערנונגען.
17
האָט משהס שװער צו אים געזאָגט: ניט גוט איז די זאַך װאָס דו טוסט.
18
מיד װעסטו מיד װערן, אי דו, אי דאָסדאָזיקע פֿאָלק װאָס מיט דיר, װײַל די זאַך איז צו שװער פֿאַר דיר; קענסט עס ניט טאָן אַלײן.
19
אַצונד הער צו מײַן קָול; איך װעל דיר אַן עצה געבן, און גאָט װעט זײַן מיט דיר: זײַ דו דעם פֿאָלק פֿאַר גאָט, און דו זאָלסט ברענגען די זאַכן צו גאָט.
20
און זאָלסט זײ קלאָר מאַכן די געזעצן און די לערנונגען, און זײ מאַכן װיסן דעם װעג װאָס זײ זאָלן אין אים גײן, און די טוּונג װאָס זײ זאָלן טאָן.
21
און דו זאָלסט זען פֿון גאַנצן פֿאָלק טױגלעכע מענטשן, גאָטספאָרכטיקע, אמתע מענטשן, װאָס האָבן פֿײַנט גײציקײט, און זאָלסט זײ מאַכן איבער זײ פֿאַר עלטסטע פֿון טױזנט, עלטסטע פֿון הונדערט, עלטסטע פֿון פֿופֿציק, און עלטסטע פֿון צען.
22
און זײ זאָלן משפּטן דאָס פֿאָלק צו יעטװעדער צײַט; און עס װעט זײַן, יעטװעדער גרױסע זאַך װעלן זײ ברענגען צו דיר, און יעטװעדער קלײנע זאַך װעלן זײ אַלײן משפּטן, און זײ װעלן דיר פֿאַרגרינגערן, און מיטטראָגן מיט דיר.
23
אױב דו װעסט טאָן די דאָזיקע זאַך, און גאָט װעט דיר אַזױ הײסן, װעסטו קענען באַשטײן, און אױך דאָסדאָזיקע גאַנצע פֿאָלק װעט גײן אַהײם אין שלום.
24
האָט משה צוגעהערט צו דעם קָול פֿון זײַן שװער, און ער האָט געטאָן אַלץ װאָס ער האָט געזאָגט.
25
און משה האָט אױסגעקליבן טױגלעכע מענטשן פֿון גאַנץ ישׂראל, און האָט זײ געמאַכט פֿאַר הױפּטלײַט איבערן פֿאָלק, פֿאַר עלטסטע פֿון טױזנט, עלטסטע פֿון הונדערט, עלטסטע פֿון פֿופֿציק, און עלטסטע פֿון צען.
26
און זײ האָבן געמשפּט דאָס פֿאָלק צו יעטװעדער צײַט; אַ שװערע זאַך האָבן זײ געבראַכט צו משהן, און יעטװעדער קלײנע זאַך האָבן זײ אַלײן געמשפּט.
27
און משה האָט אַרױסבאַלײט זײַן שװער, און ער איז זיך אַװעקגעגאַנגען אין זײַן לאַנד.