Yiddish
Hebrew
אידיש
1 און זײ האָבן אַװעקגעצױגן פֿון אֵילִם, און די גאַנצע עדה פֿון די קינדער פֿון ישׂראל איז אָנגעקומען אין מדבר סין װאָס צװישן אֵילִם און צװישן סינַי, אין פופצנטן טאָג פֿון צװײטן חוֹדש נאָך זײער אַרױסגײן פֿון לאַנד מִצרַיִם. 2 און די גאַנצע עדה פֿון די קינדער פֿון ישׂראל האָט געמורמלט אַקעגן משהן און אַקעגן אַהרֹנען אין מדבר; 3 און די קינדער פֿון ישׂראל האָבן צו זײ געזאָגט: הלװאַי װאָלטן מיר געשטאָרבן דורך דער האַנט פֿון גאָט אין לאַנד מִצרַיִם װען מיר זײַנען געזעסן איבערן פלײש װען מיר האָבן געגעסן ברױט צו זאַט; װאָרום איר האָט אונדז אַרױסגעבראַכט אין דעם דאָזיקן מדבר, צו טײטן די דאָזיקע גאַנצע אײַנזאַמלונג דורך הונגער. 4 האָט גאָט געזאָגט צו משהן: זע, איך מאַך אײַך רעגענען ברױט פֿון הימל, און דאָס פֿאָלק װעט אַרױסגײן און קלײַבן איטלעכן טאָג די באַדערפעניש פֿון טאָג, כּדי איך זאָל אים פּרוּװן אױב ער װעט גײן אין מײַן תּוֹרה אָדער ניט. 5 און עס װעט זײַן, אױפֿן זעקסטן טאָג, אַז זײ װעלן אָפּמעסטן װאָס זײ װעלן אַהײמברענגען, װעט עס זײַן צװײ מאָל אַזױ פיל װי זײ קלײַבן אױף טאָגטעגלעך. 6 און משה און אַהרן האָבן געזאָגט צו אַלע קינדער פֿון ישׂראל: אין אָװנט װעט איר װיסן, אַז גאָט האָט אײַך אַרױסגעצױגן פֿון לאַנד מִצרַיִם; 7 און אין דער פֿרי װעט איר זען די פּראַכט פֿון גאָט; װאָרום ער האָט צוגעהערט אײַערע מורמלערײַען אַקעגן גאָט. און װאָס זײַנען מיר, װאָס איר מורמלט אַקעגן אונדז? 8 און משה האָט געזאָגט: דאָס װעט געשען װען גאָט װעט אײַך געבן אין אָװנט פלײש צום עסן, און אין דער פֿרי ברױט צו זאַט; װאָרום גאָט האָט געהערט אײַערע מורמלערײַען װאָס איר מורמלט אַקעגן אים; און װאָס זײַנען מיר? ניט אַקעגן אונדז זײַנען אײַערע מורמלערײַען, נײַערט אַקעגן גאָט. 9 און משה האָט געזאָגט צו אַהרֹנען: זאָג צו דער גאַנצער עדה פֿון די קינדער פֿון ישׂראל: גענענט פֿאַר גאָט, װאָרום ער האָט צוגעהערט אײַערע מורמלערײַען. 10 און עס איז געװען, װי אַהרן האָט גערעדט צו דער גאַנצער עדה פֿון די קינדער פֿון ישׂראל, האָבן זײ זיך אומגעקוקט צום מדבר, ערשט די פּראַכט פֿון גאָט האָט זיך באַװיזן אין װאָלקן.
11 און גאָט האָט גערעדט צו משהן, אַזױ צו זאָגן: 12 איך האָב געהערט די מורמלערײַען פֿון די קינדער פֿון ישׂראל. רעד צו זײ אַזױ צו זאָגן: קעגן אָװנט װעט איר עסן פלײש, און אין דער פֿרי װעט איר זיך זעטן מיט ברױט, און איר װעט װיסן, אַז איך בין יהוה אײַער גאָט. 13 און עס איז געװען אין אָװנט, זײַנען אַרױפֿגעקומען װאַכטלפױגלען און האָבן באַדעקט דעם לאַגער; און אין דער פֿרי איז געװען אַ שיכט טױ רונד אַרום לאַגער. 14 און אַז די שיכט טױ האָט זיך אױפֿגעהױבן, ערשט אױפֿן געזיכט פֿון מדבר איז דינס, שופּיקס, דין אַזױ װי פראָסט אױף דער ערד. 15 און װי די קינדער פֿון ישׂראל האָבן דאָס געזען, אַזױ האָבן זײ געזאָגט אײנער צום אַנדערן: מַן הוא?, װײַל זײ האָבן ניט געװוּסט װאָס דאָס איז. האָט משה צו זײ געזאָגט: דאָס איז דאָס ברױט, װאָס גאָט האָט אײַך געגעבן צום עסן. 16 דאָס איז די זאַך, װאָס גאָט האָט באַפֿױלן: קלײַבט דערפֿון איטלעכער לױט זײַן עסן; אַן עוֹמֶר אױף אַ קאָפּ, לױט דער צאָל פֿון אײַערע נפשות, איטלעכער פֿאַר די װאָס אין זײַן געצעלט זאָלט איר נעמען. 17 און די קינדער פֿון ישׂראל האָבן אַזױ געטאָן, און זײ האָבן געקליבן װער פיל און װער װינציק. 18 און אַז זײ האָבן געמאָסטן מיט אַן עוֹמֶר, האָט דער װאָס האָט געקליבן פיל ניט געהאַט איבעריק, און דעם װאָס האָט געקליבן װינציק האָט ניט געפעלט; איטלעכער װעדליק זײַן עסן האָבן זײ אױפֿגעקליבן. 19 און משה האָט צו זײ געזאָגט: קײנער זאָל דערפֿון ניט איבערלאָזן ביז אין דער פֿרי. 20 אָבער זײ האָבן ניט צוגעהערט צו משהן, און לײַט האָבן איבערגעלאָזט דערפֿון ביז אין דער פֿרי, און עס איז געװאָרן װערימדיק, און האָט געשטונקען; און משה האָט געצערנט אױף זײ. 21 און זײ האָבן עס געקליבן פֿרימאָרגן אין פֿרימאָרגן, איטלעכער װעדליק זײַן עסן; און װי די זון איז הײס געװאָרן, אַזױ איז עס צעגאַנגען. 22 און עס איז געװען אױפֿן זעקסטן טאָג, האָבן זײ געקליבן צװײ מאָל אַזױ פיל ברױט, צװײ עוֹמֶרס פֿאַר איטלעכן; און אַלע פירשטן פֿון דער עדה זײַנען געקומען, און האָבן דערצײלט משהן. 23 האָט ער צו זײ געזאָגט: דאָס איז װאָס גאָט האָט גערעדט: אַ רוּונג, אַ הײליקער שבת איז מאָרגן צו גאָט; װאָס איר װילט באַקן באַקט, און װאָס איר װילט קאָכן קאָכט, און אַלץ װאָס בלײַבט איבער, לײגט אײַך אַװעק צו האַלטן ביז אין דער פֿרי. 24 האָבן זײ עס אַװעקגעלײגט ביז אין דער פֿרי, אַזױ װי משה האָט באַפֿױלן, און עס האָט ניט געשטונקען, און קײן װערים זײַנען דערין ניט געװען. 25 און משה האָט געזאָגט: עסט עס הײַנט, װאָרום הײַנט איז שבת צו גאָט, הײַנט װעט איר עס ניט געפֿינען אױפֿן פֿעלד. 26 זעקס טעג זאָלט איר עס קלײַבן, אָבער אױפֿן זיבעטן טאָג איז שבת, דענצמאָל װעט עס ניט זײַן. 27 און עס איז געװען אױפֿן זיבעטן טאָג, זײַנען פֿון פֿאָלק אַרױסגעגאַנגען קלײַבן, אָבער זײ האָבן ניט געפונען. 28 האָט גאָט געזאָגט צו משהן: ביז װאַנען װעט איר ניט װעלן היטן מײַנע געבאָט און מײַנע לערנונגען? 29 זעט, אַז גאָט האָט אײַך געגעבן דעם שבת, גיט ער אײַך דערפֿאַר אין זעקסטן טאָג ברױט אױף צװײ טעג. זיצט איטלעכער בײַ זיך; קײנער זאָל ניט אַרױסגײן פֿון זײַן אָרט אין זיבעטן טאָג. 30 און דאָס פֿאָלק האָט גערוט אין זיבעטן טאָג. 31 און דאָס הױז פֿון ישׂראל האָט גערופֿן דעם נאָמען דערפֿון מַן; און עס איז געװען אַזױ װי קאָריאַנדערזאָמען, װײַס; און דער טעם דערופֿן איז געװען אַזױ װי אַ פּלעצל אױף האָניק. 32 און משה האָט געזאָגט: דאָס איז די זאַך װאָס גאָט האָט באַפֿױלן: אַן עוֹמֶר-פֿול דערפֿון זאָל זײַן פֿאַר אַ היטונג אױף אײַערע דוֹר-דוֹרות, כּדי זײ זאָלן זען דאָס ברױט װאָס איך האָב אײַך געגעבן עסן אין דער מדבר, װען איך האָב אײַך אַרױסגעצױגן פֿון לאַנד מִצרַיִם. 33 און משה האָט געזאָגט צו אַהרֹנען: נעם אַ קרוג, און טו אַהין אַרײַן אַן עוֹמֶר-פֿול מַן, און שטעל עס אַװעק פֿאַר גאָט, פֿאַר אַ היטונג אױף אײַערע דוֹר-דוֹרות. 34 אַזױ װי גאָט האָט באַפֿױלן משהן, אַזױ האָט עס אַהרן אַװעקגעשטעלט פֿאַרן געזעץ, פֿאַר אַ היטונג. 35 און די קינדער פֿון ישׂראל האָבן געגעסן דעם מַן פֿערציק יאָר, ביז זײ זײַנען געקומען צו באַװוינטן לאַנד; זײ האָבן געגעסן דעם מַן ביז זײ זײַנען געקומען צום ברעג פֿון לאַנד כּנַעַן. 36 און אַן עוֹמֶר דאָס איז אַ צענטל אֵיפָה.
עברית
1 וַיִּסְעוּ֙ מֵֽאֵילִ֔ם וַיָּבֹ֜אוּ כָּל־עֲדַ֤ת בְּנֵֽי־יִשְׂרָאֵל֙ אֶל־מִדְבַּר־סִ֔ין אֲשֶׁ֥ר בֵּין־אֵילִ֖ם וּבֵ֣ין סִינָ֑י בַּחֲמִשָּׁ֨ה עָשָׂ֥ר יוֹם֙ לַחֹ֣דֶשׁ הַשֵּׁנִ֔י לְצֵאתָ֖ם מֵאֶ֥רֶץ מִצְרָֽיִם׃ 2 וילינו כָּל־עֲדַ֧ת בְּנֵי־יִשְׂרָאֵ֛ל עַל־מֹשֶׁ֥ה וְעַֽל־אַהֲרֹ֖ן בַּמִּדְבָּֽר׃ 3 וַיֹּאמְר֨וּ אֲלֵהֶ֜ם בְּנֵ֣י יִשְׂרָאֵ֗ל מִֽי־יִתֵּ֨ן מוּתֵ֤נוּ בְיַד־יְהוָה֙ בְּאֶ֣רֶץ מִצְרַ֔יִם בְּשִׁבְתֵּ֙נוּ֙ עַל־סִ֣יר הַבָּשָׂ֔ר בְּאָכְלֵ֥נוּ לֶ֖חֶם לָשֹׂ֑בַע כִּֽי־הוֹצֵאתֶ֤ם אֹתָ֙נוּ֙ אֶל־הַמִּדְבָּ֣ר הַזֶּ֔ה לְהָמִ֛ית אֶת־כָּל־הַקָּהָ֥ל הַזֶּ֖ה בָּרָעָֽב׃   ס 4 וַיֹּ֤אמֶר יְהוָה֙ אֶל־מֹשֶׁ֔ה הִנְנִ֨י מַמְטִ֥יר לָכֶ֛ם לֶ֖חֶם מִן־הַשָּׁמָ֑יִם וְיָצָ֨א הָעָ֤ם וְלָֽקְטוּ֙ דְּבַר־י֣וֹם בְּיוֹמ֔וֹ לְמַ֧עַן אֲנַסֶּ֛נּוּ הֲיֵלֵ֥ךְ בְּתוֹרָתִ֖י אִם־לֹֽא׃ 5 וְהָיָה֙ בַּיּ֣וֹם הַשִּׁשִּׁ֔י וְהֵכִ֖ינוּ אֵ֣ת אֲשֶׁר־יָבִ֑יאוּ וְהָיָ֣ה מִשְׁנֶ֔ה עַ֥ל אֲשֶֽׁר־יִלְקְט֖וּ י֥וֹם יֽוֹם׃   ס 6 וַיֹּ֤אמֶר מֹשֶׁה֙ וְאַהֲרֹ֔ן אֶֽל־כָּל־בְּנֵ֖י יִשְׂרָאֵ֑ל עֶ֕רֶב וִֽידַעְתֶּ֕ם כִּ֧י יְהוָ֛ה הוֹצִ֥יא אֶתְכֶ֖ם מֵאֶ֥רֶץ מִצְרָֽיִם׃ 7 וּבֹ֗קֶר וּרְאִיתֶם֙ אֶת־כְּב֣וֹד יְהוָ֔ה בְּשָׁמְע֥וֹ אֶת־תְּלֻנֹּתֵיכֶ֖ם עַל־יְהוָ֑ה וְנַ֣חְנוּ מָ֔ה כִּ֥י תלונו עָלֵֽינוּ׃ 8 וַיֹּ֣אמֶר מֹשֶׁ֗ה בְּתֵ֣ת יְהוָה֩ לָכֶ֨ם בָּעֶ֜רֶב בָּשָׂ֣ר לֶאֱכֹ֗ל וְלֶ֤חֶם בַּבֹּ֙קֶר֙ לִשְׂבֹּ֔עַ בִּשְׁמֹ֤עַ יְהוָה֙ אֶת־תְּלֻנֹּ֣תֵיכֶ֔ם אֲשֶׁר־אַתֶּ֥ם מַלִּינִ֖ם עָלָ֑יו וְנַ֣חְנוּ מָ֔ה לֹא־עָלֵ֥ינוּ תְלֻנֹּתֵיכֶ֖ם כִּ֥י עַל־יְהוָֽה׃ 9 וַיֹּ֤אמֶר מֹשֶׁה֙ אֶֽל־אַהֲרֹ֔ן אֱמֹ֗ר אֶֽל־כָּל־עֲדַת֙ בְּנֵ֣י יִשְׂרָאֵ֔ל קִרְב֖וּ לִפְנֵ֣י יְהוָ֑ה כִּ֣י שָׁמַ֔ע אֵ֖ת תְּלֻנֹּתֵיכֶֽם׃ 10 וַיְהִ֗י כְּדַבֵּ֤ר אַהֲרֹן֙ אֶל־כָּל־עֲדַ֣ת בְּנֵֽי־יִשְׂרָאֵ֔ל וַיִּפְנ֖וּ אֶל־הַמִּדְבָּ֑ר וְהִנֵּה֙ כְּב֣וֹד יְהוָ֔ה נִרְאָ֖ה בֶּעָנָֽן׃   פ
11 וַיְדַבֵּ֥ר יְהוָ֖ה אֶל־מֹשֶׁ֥ה לֵּאמֹֽר׃ 12 שָׁמַ֗עְתִּי אֶת־תְּלוּנֹּת֮ בְּנֵ֣י יִשְׂרָאֵל֒ דַּבֵּ֨ר אֲלֵהֶ֜ם לֵאמֹ֗ר בֵּ֤ין הָֽעַרְבַּ֙יִם֙ תֹּאכְל֣וּ בָשָׂ֔ר וּבַבֹּ֖קֶר תִּשְׂבְּעוּ־לָ֑חֶם וִֽידַעְתֶּ֕ם כִּ֛י אֲנִ֥י יְהוָ֖ה אֱלֹהֵיכֶֽם׃ 13 וַיְהִ֣י בָעֶ֔רֶב וַתַּ֣עַל הַשְּׂלָ֔ו וַתְּכַ֖ס אֶת־הַֽמַּחֲנֶ֑ה וּבַבֹּ֗קֶר הָֽיְתָה֙ שִׁכְבַ֣ת הַטַּ֔ל סָבִ֖יב לַֽמַּחֲנֶֽה׃ 14 וַתַּ֖עַל שִׁכְבַ֣ת הַטָּ֑ל וְהִנֵּ֞ה עַל־פְּנֵ֤י הַמִּדְבָּר֙ דַּ֣ק מְחֻסְפָּ֔ס דַּ֥ק כַּכְּפֹ֖ר עַל־הָאָֽרֶץ׃ 15 וַיִּרְא֣וּ בְנֵֽי־יִשְׂרָאֵ֗ל וַיֹּ֨אמְר֜וּ אִ֤ישׁ אֶל־אָחִיו֙ מָ֣ן ה֔וּא כִּ֛י לֹ֥א יָדְע֖וּ מַה־ה֑וּא וַיֹּ֤אמֶר מֹשֶׁה֙ אֲלֵהֶ֔ם ה֣וּא הַלֶּ֔חֶם אֲשֶׁ֨ר נָתַ֧ן יְהוָ֛ה לָכֶ֖ם לְאָכְלָֽה׃ 16 זֶ֤ה הַדָּבָר֙ אֲשֶׁ֣ר צִוָּ֣ה יְהוָ֔ה לִקְט֣וּ מִמֶּ֔נּוּ אִ֖ישׁ לְפִ֣י אָכְל֑וֹ עֹ֣מֶר לַגֻּלְגֹּ֗לֶת מִסְפַּר֙ נַפְשֹׁ֣תֵיכֶ֔ם אִ֛ישׁ לַאֲשֶׁ֥ר בְּאָהֳל֖וֹ תִּקָּֽחוּ׃ 17 וַיַּעֲשׂוּ־כֵ֖ן בְּנֵ֣י יִשְׂרָאֵ֑ל וַֽיִּלְקְט֔וּ הַמַּרְבֶּ֖ה וְהַמַּמְעִֽיט׃ 18 וַיָּמֹ֣דּוּ בָעֹ֔מֶר וְלֹ֤א הֶעְדִּיף֙ הַמַּרְבֶּ֔ה וְהַמַּמְעִ֖יט לֹ֣א הֶחְסִ֑יר אִ֥ישׁ לְפִֽי־אָכְל֖וֹ לָקָֽטוּ׃ 19 וַיֹּ֥אמֶר מֹשֶׁ֖ה אֲלֵהֶ֑ם אִ֕ישׁ אַל־יוֹתֵ֥ר מִמֶּ֖נּוּ עַד־בֹּֽקֶר׃ 20 וְלֹא־שָׁמְע֣וּ אֶל־מֹשֶׁ֗ה וַיּוֹתִ֨רוּ אֲנָשִׁ֤ים מִמֶּ֙נּוּ֙ עַד־בֹּ֔קֶר וַיָּ֥רֻם תּוֹלָעִ֖ים וַיִּבְאַ֑שׁ וַיִּקְצֹ֥ף עֲלֵהֶ֖ם מֹשֶֽׁה׃ 21 וַיִּלְקְט֤וּ אֹתוֹ֙ בַּבֹּ֣קֶר בַּבֹּ֔קֶר אִ֖ישׁ כְּפִ֣י אָכְל֑וֹ וְחַ֥ם הַשֶּׁ֖מֶשׁ וְנָמָֽס׃ 22 וַיְהִ֣י בַּיּ֣וֹם הַשִּׁשִּׁ֗י לָֽקְט֥וּ לֶ֙חֶם֙ מִשְׁנֶ֔ה שְׁנֵ֥י הָעֹ֖מֶר לָאֶחָ֑ד וַיָּבֹ֙אוּ֙ כָּל־נְשִׂיאֵ֣י הָֽעֵדָ֔ה וַיַּגִּ֖ידוּ לְמֹשֶֽׁה׃ 23 וַיֹּ֣אמֶר אֲלֵהֶ֗ם ה֚וּא אֲשֶׁ֣ר דִּבֶּ֣ר יְהוָ֔ה שַׁבָּת֧וֹן שַׁבַּת־קֹ֛דֶשׁ לַֽיהוָ֖ה מָחָ֑ר אֵ֣ת אֲשֶׁר־תֹּאפ֞וּ אֵפ֗וּ וְאֵ֤ת אֲשֶֽׁר־תְּבַשְּׁלוּ֙ בַּשֵּׁ֔לוּ וְאֵת֙ כָּל־הָ֣עֹדֵ֔ף הַנִּ֧יחוּ לָכֶ֛ם לְמִשְׁמֶ֖רֶת עַד־הַבֹּֽקֶר׃ 24 וַיַּנִּ֤יחוּ אֹתוֹ֙ עַד־הַבֹּ֔קֶר כַּאֲשֶׁ֖ר צִוָּ֣ה מֹשֶׁ֑ה וְלֹ֣א הִבְאִ֔ישׁ וְרִמָּ֖ה לֹא־הָ֥יְתָה בּֽוֹ׃ 25 וַיֹּ֤אמֶר מֹשֶׁה֙ אִכְלֻ֣הוּ הַיּ֔וֹם כִּֽי־שַׁבָּ֥ת הַיּ֖וֹם לַיהוָ֑ה הַיּ֕וֹם לֹ֥א תִמְצָאֻ֖הוּ בַּשָּׂדֶֽה׃ 26 שֵׁ֥שֶׁת יָמִ֖ים תִּלְקְטֻ֑הוּ וּבַיּ֧וֹם הַשְּׁבִיעִ֛י שַׁבָּ֖ת לֹ֥א יִֽהְיֶה־בּֽוֹ׃ 27 וֽ͏ַיְהִי֙ בַּיּ֣וֹם הַשְּׁבִיעִ֔י יָצְא֥וּ מִן־הָעָ֖ם לִלְקֹ֑ט וְלֹ֖א מָצָֽאוּ׃   ס 28 וַיֹּ֥אמֶר יְהוָ֖ה אֶל־מֹשֶׁ֑ה עַד־אָ֙נָה֙ מֵֽאַנְתֶּ֔ם לִשְׁמֹ֥ר מִצְוֺתַ֖י וְתוֹרֹתָֽי׃ 29 רְא֗וּ כִּֽי־יְהוָה֮ נָתַ֣ן לָכֶ֣ם הַשַּׁבָּת֒ עַל־כֵּ֠ן ה֣וּא נֹתֵ֥ן לָכֶ֛ם בַּיּ֥וֹם הַשִּׁשִּׁ֖י לֶ֣חֶם יוֹמָ֑יִם שְׁב֣וּ אִ֣ישׁ תַּחְתָּ֗יו אַל־יֵ֥צֵא אִ֛ישׁ מִמְּקֹמ֖וֹ בַּיּ֥וֹם הַשְּׁבִיעִֽי׃ 30 וַיִּשְׁבְּת֥וּ הָעָ֖ם בַּיּ֥וֹם הַשְּׁבִעִֽי׃ 31 וַיִּקְרְא֧וּ בֵֽית־יִשְׂרָאֵ֛ל אֶת־שְׁמ֖וֹ מָ֑ן וְה֗וּא כְּזֶ֤רַע גַּד֙ לָבָ֔ן וְטַעְמ֖וֹ כְּצַפִּיחִ֥ת בִּדְבָֽשׁ׃ 32 וַיֹּ֣אמֶר מֹשֶׁ֗ה זֶ֤ה הַדָּבָר֙ אֲשֶׁ֣ר צִוָּ֣ה יְהוָ֔ה מְלֹ֤א הָעֹ֙מֶר֙ מִמֶּ֔נּוּ לְמִשְׁמֶ֖רֶת לְדֹרֹתֵיכֶ֑ם לְמַ֣עַן יִרְא֣וּ אֶת־הַלֶּ֗חֶם אֲשֶׁ֨ר הֶאֱכַ֤לְתִּי אֶתְכֶם֙ בַּמִּדְבָּ֔ר בְּהוֹצִיאִ֥י אֶתְכֶ֖ם מֵאֶ֥רֶץ מִצְרָֽיִם׃ 33 וַיֹּ֨אמֶר מֹשֶׁ֜ה אֶֽל־אַהֲרֹ֗ן קַ֚ח צִנְצֶ֣נֶת אַחַ֔ת וְתֶן־שָׁ֥מָּה מְלֹֽא־הָעֹ֖מֶר מָ֑ן וְהַנַּ֤ח אֹתוֹ֙ לִפְנֵ֣י יְהוָ֔ה לְמִשְׁמֶ֖רֶת לְדֹרֹתֵיכֶֽם׃ 34 כַּאֲשֶׁ֛ר צִוָּ֥ה יְהוָ֖ה אֶל־מֹשֶׁ֑ה וַיַּנִּיחֵ֧הוּ אַהֲרֹ֛ן לִפְנֵ֥י הָעֵדֻ֖ת לְמִשְׁמָֽרֶת׃ 35 וּבְנֵ֣י יִשְׂרָאֵ֗ל אֽ͏ָכְל֤וּ אֶת־הַמָּן֙ אַרְבָּעִ֣ים שָׁנָ֔ה עַד־בֹּאָ֖ם אֶל־אֶ֣רֶץ נוֹשָׁ֑בֶת אֶת־הַמָּן֙ אָֽכְל֔וּ עַד־בֹּאָ֕ם אֶל־קְצֵ֖ה אֶ֥רֶץ כְּנָֽעַן׃ 36 וְהָעֹ֕מֶר עֲשִׂרִ֥ית הָאֵיפָ֖ה הֽוּא׃   פ