Yiddish
Hebrew
אידיש
1 דענצמאָל טוט זינגען משה און די קינדער פֿון ישׂראל דאָסדאָזיקע געזאַנג צו גאָט, און זײ האָבן געזאָגט, אַזױ צו זאָגן: איך װעל זינגען צו יהוה, װאָרום ער איז הױך דערהײכט; דעם פֿערד מיט זײַן רײַטער האָט ער געשלײַדערט אין ים. 2 מײַן שטאַרקײט און געזאַנג איז יָה, און ער איז מיר געװען אַ ישועה. דאָס איז מײַן גאָט, און איך װעל אים באַשײנען; דער גאָט פֿון מײַן פֿאָטער, און איך װעל אים דערהײבן. 3 יהוה איז אַ קריגסמאַן, יהוה איז זײַן נאָמען. 4 פַּרעהס רײַטװעגן און זײַן חיל האָט ער געװאָרפֿן אין ים, און זײַנע געקליבענע עלטסטע זײַנען אין ים-סוף דערטרונקען. 5 די תּהָומען טוען זײ צודעקן, זײ האָבן װי אַ שטײן אין די טיפענישן גענידערט. 6 דײַן רעכטע האַנט, גאָט, דו פּראַכטיקער אין שטאַרקײט, דײַן רעכטע האַנט, גאָט, טוט צעברעכן דעם פֿײַנט. 7 און מיט דײַן גרױס מאַכטיקײט צעשטערסטו דײַנע קעגנשטײער; שיקסט אַרױס דײַן גרימצאָרן, פֿאַרצערט ער זײ װי שטרױ. 8 און פֿון דעם הױך פֿון דײַנע נאָזלעכער האָבן זיך די װאַסערן געהױפנט; אַזױ װי אַ סטױג זײַנען די שטראָמען געשטאַנען; די תּהָומען האָבן געגליװערט אין האַרצן פֿון ים. 9 דער פֿײַנט האָט געזאָגט: איך װעל יאָגן, איך װעל כאַפּן, איך װעל אױסטײלן רױב, מײַן זעל װעט זיך אָנפֿילן מיט זײ; איך װעל ציען מײַן שװערד, אױסראָטן װעט זײ מײַן האַנט. 10 האָסטו מיט דײַן אָטעם אַ בלאָז געטאָן, האָט דער ים זײ צוגעדעקט; זײ זײַנען אײַנגעזונקען װי בלײַ אין די מאַכטיקע װאַסערן. 11 װער איז װי דו, יהוה, צװישן די מאַכטיקע? װער איז װי דו, פּראַכטיק אין הײליקײט, פאָרכטיק אין לױבונגען, טוער פֿון װוּנדער? 12 האָסט אױסגעשטרעקט דײַן רעכטע האַנט, האָט די ערד זײ אײַנגעשלונגען. 13 האָסט געפירט מיט דײַן חסד דאָס פֿאָלק װאָס דו האָסט אױסגעלײזט; באַלײט מיט דײַן שטאַרקײט צו דײַן הײליקער װוינונג. 14 פעלקער האָבן געהערט, האָבן זײ געציטערט, אַן אַנגסט האָט באַנומען די װוֹינער פֿון פּלֶשֶת. 15 דערשראָקן האָבן זיך דענצמאָל די פירשטן פֿון אֶדוֹם, די פירער פֿון מוֹאָב, זײ האָט אַ שױדער באַנומען, צעגאַנגען געװאָרן זײַנען אַלע װוינער פֿון כְּנַעַן; 16 אַן אימה און אַ פּחד איז געפֿאַלן אױף זײ. דורך דער גרױסקײט פֿון דײַן אָרעם זײַנען זײ שטיל װי אַ שטײן געװאָרן, בעת דײַן פֿאָלק איז אַריבער, גאָט, בעת אַריבער איז דאָס פֿאָלק װאָס דו האָסט אױסגעקױפֿט. 17 װעסט זײ ברענגען און זײ פלאַנצן אױף דעם באַרג פֿון דײַן אַרב, דעם אָרט װאָס דו האָסט געמאַכט פֿאַר דיר, גאָט, צו װוינען, דעם הײליקטום, גאָט, װאָס דײַנע הענט האָבן אױפֿגעשטעלט. 18 גאָט װעט קיניגן אױף אײביק און שטענדיק. 19 װאָרום פַּרעהס פֿערד מיט זײַנע רײַטװעגן און זײַנע רײַטער זײַנען אַרײַן אין ים, און גאָט האָט אומגעקערט אױף זײ די װאַסערן פֿון ים, און די קינדער פֿון ישׂראל זײַנען געגאַנגען אין מיטן ים אױף טריקעניש.
20 און מרים די נביאה, אַהרנס שװעסטער, האָט גענומען די פּױק אין איר האַנט, און אַלע װײַבער זײַנען אַרױסגעגאַנגען נאָך איר מיט פּױקן און מיט טענץ. 21 און מרים האָט געזונגען פֿאַר זײ: זינגט צו גאָט, װאָרום ער איז הױך דערהײכט; דעם פֿערד מיט זײַן רײַטער האָט ער געשלײַדערט אין ים. 22 און משה האָט געמאַכט ציען די ישׂראל פֿון ים-סוף, און זײ זײַנען אַרױסגעגאַנגען צום מדבר שור; און זײ זײַנען געגאַנגען דרײַ טעג אין דער מדבר, און האָבן ניט געפונען קײן װאַסער. 23 און זײ זײַנען געקומען קײן מָרָה; אָבער זײ האָבן ניט געקענט טרינקען דאָס װאַסער פֿון מָרָה, 24 װײַל עס איז געװען ביטער. דרום האָט מען גערופֿן איר נאָמען מָרָה. און דאָס פֿאָלק האָט געמורמלט אַקעגן משהן, אַזױ צו זאָגן: װאָס זאָלן מיר טרינקען? 25 האָט ער געשריען צו גאָט, און גאָט האָט אים אָנגעװיזן אַ בױם, און ער האָט אים אַרײַנגעװאָרפֿן אין װאַסער, און דאָס װאַסער איז געװאָרן זיס. דאָרטן האָט ער זײ געמאַכט חוקים און געזעצן, און דאָרטן האָט ער זײ געפּרוּװט. 26 און ער האָט געזאָגט: אױב צוהערן װעסטו צוהערן צו דעם קָול פֿון יהוה דײַן גאָט, און װעסט טאָן װאָס איז רעכטפֿאַרטיק אין זײַנע אױגן, און װעסט האָרכן צו זײַנע געבאָט, און היטן אַלע זײַנע חוקים, װעל איך אַלדי קראַנקשאַפֿט װאָס איך האָב אַרױפֿגעטאָן אױף מִצרַיִם, ניט אַרױפֿטאָן אױף דיר; װאָרום איך יהוה בין דײַן פֿאַרהיטער. 27 און זײ זײַנען געקומען קײן אֵילִם; און דאָרטן זײַנען געװען צװעלף קװאַלן װאַסער, און זיבעציק טײטלבײמער; און זײ האָבן דאָרטן גערוט בײַם װאַסער.
עברית
1 אָ֣ז יָשִֽׁיר־מֹשֶׁה֩ וּבְנֵ֨י יִשְׂרָאֵ֜ל אֶת־הַשִּׁירָ֤ה הַזֹּאת֙ לַֽיהוָ֔ה וַיֹּאמְר֖וּ לֵאמֹ֑ר אָשִׁ֤ירָה לֽ͏ַיהוָה֙ כִּֽי־גָאֹ֣ה גָּאָ֔ה ס֥וּס וְרֹכְב֖וֹ רָמָ֥ה בַיָּֽם׃ 2 עָזִּ֤י וְזִמְרָת֙ יָ֔הּ וַֽיְהִי־לִ֖י לִֽישׁוּעָ֑ה זֶ֤ה אֵלִי֙ וְאַנְוֵ֔הוּ אֱלֹהֵ֥י אָבִ֖י וַאֲרֹמְמֶֽנְהוּ׃ 3 יְהוָ֖ה אִ֣ישׁ מִלְחָמָ֑ה יְהוָ֖ה שְׁמֽוֹ׃ 4 מַרְכְּבֹ֥ת פַּרְעֹ֛ה וְחֵיל֖וֹ יָרָ֣ה בַיָּ֑ם וּמִבְחַ֥ר שָֽׁלִשָׁ֖יו טֻבְּע֥וּ בְיַם־סֽוּף׃ 5 תְּהֹמֹ֖ת יְכַסְיֻ֑מוּ יָרְד֥וּ בִמְצוֹלֹ֖ת כְּמוֹ־אָֽבֶן׃ 6 יְמִֽינְךָ֣ יְהוָ֔ה נֶאְדָּרִ֖י בַּכֹּ֑חַ יְמִֽינְךָ֥ יְהוָ֖ה תִּרְעַ֥ץ אוֹיֵֽב׃ 7 וּבְרֹ֥ב גְּאוֹנְךָ֖ תַּהֲרֹ֣ס קָמֶ֑יךָ תְּשַׁלַּח֙ חֲרֹ֣נְךָ֔ יֹאכְלֵ֖מוֹ כַּקַּֽשׁ׃ 8 וּבְר֤וּחַ אַפֶּ֙יךָ֙ נֶ֣עֶרְמוּ מַ֔יִם נִצְּב֥וּ כְמוֹ־נֵ֖ד נֹזְלִ֑ים קָֽפְא֥וּ תְהֹמֹ֖ת בְּלֶב־יָֽם׃ 9 אָמַ֥ר אוֹיֵ֛ב אֶרְדֹּ֥ף אַשִּׂ֖יג אֲחַלֵּ֣ק שָׁלָ֑ל תִּמְלָאֵ֣מוֹ נַפְשִׁ֔י אָרִ֣יק חַרְבִּ֔י תּוֹרִישֵׁ֖מוֹ יָדִֽי׃ 10 נָשַׁ֥פְתָּ בְרוּחֲךָ֖ כִּסָּ֣מוֹ יָ֑ם צָֽלֲלוּ֙ כַּֽעוֹפֶ֔רֶת בְּמַ֖יִם אַדִּירִֽים׃ 11 מִֽי־כָמֹ֤כָה בָּֽאֵלִם֙ יְהוָ֔ה מִ֥י כָּמֹ֖כָה נֶאְדָּ֣ר בַּקֹּ֑דֶשׁ נוֹרָ֥א תְהִלֹּ֖ת עֹ֥שֵׂה פֶֽלֶא׃ 12 נָטִ֙יתָ֙ יְמִ֣ינְךָ֔ תִּבְלָעֵ֖מוֹ אָֽרֶץ׃ 13 נָחִ֥יתָ בְחַסְדְּךָ֖ עַם־ז֣וּ גָּאָ֑לְתָּ נֵהַ֥לְתָּ בְעָזְּךָ֖ אֶל־נְוֵ֥ה קָדְשֶֽׁךָ׃ 14 שָֽׁמְע֥וּ עַמִּ֖ים יִרְגָּז֑וּן חִ֣יל אָחַ֔ז יֹשְׁבֵ֖י פְּלָֽשֶׁת׃ 15 אָ֤ז נִבְהֲלוּ֙ אַלּוּפֵ֣י אֱד֔וֹם אֵילֵ֣י מוֹאָ֔ב יֹֽאחֲזֵ֖מוֹ רָ֑עַד נָמֹ֕גוּ כֹּ֖ל יֹשְׁבֵ֥י כְנָֽעַן׃ 16 תִּפֹּ֨ל עֲלֵיהֶ֤ם אֵימָ֙תָה֙ וָפַ֔חַד בִּגְדֹ֥ל זְרוֹעֲךָ֖ יִדְּמ֣וּ כָּאָ֑בֶן עַד־יַעֲבֹ֤ר עַמְּךָ֙ יְהוָ֔ה עַֽד־יַעֲבֹ֖ר עַם־ז֥וּ קָנִֽיתָ׃ 17 תְּבִאֵ֗מוֹ וְתִטָּעֵ֙מוֹ֙ בְּהַ֣ר נַחֲלָֽתְךָ֔ מָכ֧וֹן לְשִׁבְתְּךָ֛ פָּעַ֖לְתָּ יְהוָ֑ה מִקְּדָ֕שׁ אֲדֹנָ֖י כּוֹנְנ֥וּ יָדֶֽיךָ׃ 18 יְהוָ֥ה יִמְלֹ֖ךְ לְעֹלָ֥ם וָעֶֽד׃ 19 כִּ֣י בָא֩ ס֨וּס פַּרְעֹ֜ה בְּרִכְבּ֤וֹ וּבְפָרָשָׁיו֙ בַּיָּ֔ם וַיָּ֧שֶׁב יְהוָ֛ה עֲלֵהֶ֖ם אֶת־מֵ֣י הַיָּ֑ם וּבְנֵ֧י יִשְׂרָאֵ֛ל הָלְכ֥וּ בַיַּבָּשָׁ֖ה בְּת֥וֹךְ הַיָּֽם׃   פ
20 וַתִּקַּח֩ מִרְיָ֨ם הַנְּבִיאָ֜ה אֲח֧וֹת אַהֲרֹ֛ן אֶת־הַתֹּ֖ף בְּיָדָ֑הּ וַתֵּצֶ֤אןָ כָֽל־הַנָּשִׁים֙ אַחֲרֶ֔יהָ בְּתֻפִּ֖ים וּבִמְחֹלֹֽת׃ 21 וַתַּ֥עַן לָהֶ֖ם מִרְיָ֑ם שִׁ֤ירוּ לַֽיהוָה֙ כִּֽי־גָאֹ֣ה גָּאָ֔ה ס֥וּס וְרֹכְב֖וֹ רָמָ֥ה בַיָּֽם׃   ס 22 וַיַּסַּ֨ע מֹשֶׁ֤ה אֶת־יִשְׂרָאֵל֙ מִיַּם־ס֔וּף וַיֵּצְא֖וּ אֶל־מִדְבַּר־שׁ֑וּר וַיֵּלְכ֧וּ שְׁלֹֽשֶׁת־יָמִ֛ים בַּמִּדְבָּ֖ר וְלֹא־מָ֥צְאוּ מָֽיִם׃ 23 וַיָּבֹ֣אוּ מָרָ֔תָה וְלֹ֣א יָֽכְל֗וּ לִשְׁתֹּ֥ת מַ֙יִם֙ מִמָּרָ֔ה כִּ֥י מָרִ֖ים הֵ֑ם עַל־כֵּ֥ן קָרָֽא־שְׁמָ֖הּ מָרָֽה׃ 24 וַיִּלֹּ֧נוּ הָעָ֛ם עַל־מֹשֶׁ֥ה לֵּאמֹ֖ר מַה־נִּשְׁתֶּֽה׃ 25 וַיִּצְעַ֣ק אֶל־יְהוָ֗ה וַיּוֹרֵ֤הוּ יְהוָה֙ עֵ֔ץ וַיַּשְׁלֵךְ֙ אֶל־הַמַּ֔יִם וַֽיִּמְתְּק֖וּ הַמָּ֑יִם שָׁ֣ם שָׂ֥ם ל֛וֹ חֹ֥ק וּמִשְׁפָּ֖ט וְשָׁ֥ם נִסָּֽהוּ׃ 26 וַיֹּאמֶר֩ אִם־שָׁמ֨וֹעַ תִּשְׁמַ֜ע לְק֣וֹל יְהוָ֣ה אֱלֹהֶ֗יךָ וְהַיָּשָׁ֤ר בְּעֵינָיו֙ תַּעֲשֶׂ֔ה וְהֽ͏ַאֲזַנְתָּ֙ לְמִצְוֺתָ֔יו וְשָׁמַרְתָּ֖ כָּל־חֻקָּ֑יו כָּֽל־הַמּֽ͏ַחֲלָ֞ה אֲשֶׁר־שַׂ֤מְתִּי בְמִצְרַ֙יִם֙ לֹא־אָשִׂ֣ים עָלֶ֔יךָ כִּ֛י אֲנִ֥י יְהוָ֖ה רֹפְאֶֽךָ׃   ס 27 וַיָּבֹ֣אוּ אֵילִ֔מָה וְשָׁ֗ם שְׁתֵּ֥ים עֶשְׂרֵ֛ה עֵינֹ֥ת מַ֖יִם וְשִׁבְעִ֣ים תְּמָרִ֑ים וַיַּחֲנוּ־שָׁ֖ם עַל־הַמָּֽיִם׃