Yiddish
Hebrew
אידיש
1 און גאָט האָט גערעדט צו משהן, אַזױ צו זאָגן: 2 הײליק צו מיר יעטװעדער בכָור; איטלעכס װאָס עפנט דעם טראַכט צװישן די קינדער פֿון ישׂראל, פֿון אַ מענטשן אָדער פֿון אַ בהמה, זאָל געהערן צו מיר. 3 און משה האָט געזאָגט צו דעם פֿאָלק: געדענקט דעם דאָזיקן טאָג װאָס איר זײַט אַרױסגעגאַנגען פֿון מִצרַיִם, פֿון דעם הױז פֿון קנעכטשאַפט; װאָרום מיט אַ שטאַרקער האַנט האָט אײַך גאָט אַרױסגעצױגן פֿון דאַנען; דרום זאָל ניט געגעסן װערן חמץ. 4 הײַנט גײט איר אַרױס, אין חוֹדש אָביבֿ, 5 איז, אַז גאָט װעט דיך ברענגען אין לאַנד פֿון דעם כּנַעֲני, און דעם חִתּי, און דעם אֶמוֹרי, און דעם חוי, און דעם יבֿוסי, װאָס ער האָט געשװאָרן דײַנע עלטערן, דיר צו געבן, אַ לאַנד װאָס פליסט מיט מילך און האָניק, זאָלסטו טאָן דעם דאָזיקן דינסט אין דעם דאָזיקן חוֹדש. 6 זיבן טעג זאָלסטו עסן מצות און אױפֿן זיבעטן טאָג זאָל זײַן אַ יָום-טובֿ צו גאָט. 7 מצות זאָל געגעסן װערן אין די זיבן טעג, און עס זאָל ניט געזען װערן בײַ דיר חמץ, און עס זאָל ניט געזען װערן בײַ דיר זױערטײג, אין דײַן גאַנצן גבֿול. 8 און זאָלסט דערצײלן דײַן זון אין יענעם טאָג, אַזױ צו זאָגן: דאָס איז פֿון װעגן דעם װאָס גאָט האָט מיר געטאָן בײַ מײַן אַרױסגײן פֿון מִצרַיִם. 9 און עס זאָל דיר זײַן פֿאַר אַ צײכן אױף דײַן האַנט, און פֿאַר אַ דערמאָנונג צװישן דײַנע אױגן, כּדי די תּוֹרה פֿון גאָט זאָל זײַן אין דײַן מױל; װאָרום מיט אַ שטאַרקער האַנט האָט דיך גאָט אַרױסגעצױגן פֿון מִצרַיִם. 10 און זאָלסט אָפּהיטן דאָסדאָזיקע געזעץ אין זײַן געשטעלטער צײַט, פֿון יאָר צו יאָר. 11 און עס װעט זײַן, אַז גאָט װעט דיך ברענגען אין לאַנד פֿון דעם כּנַעֲני, אַזױ װי ער האָט געשװאָרן דיר און דײַנע עלטערן, און ער װעט עס דיר געבן, 12 זאָלסטו אָפּשײדן איטלעכס װאָס עפנט דעם טראַכט, צו גאָט; און איטלעך ערשטגעבאָרנס פֿון אַ בהמה װאָס דו װעסט האָבן, אױב זכָרים, זאָל געהערן צו גאָט. 13 און יעטװעדער ערשטלינג פֿון אַן אײזל זאָלסטו אױסלײזן מיט אַ לאַם, און אױב דו װעסט ניט אױסלײזן, זאָלסטו אים אָפּהאַקן דאָס געניק. און יעטװעדער בכָור פֿון מענטשן צװישן דײַנע זין זאָלסטו אױסלײזן. 14 און עס װעט זײַן, אַז דײַן זון װעט דיך פֿרעגן שפּעטער אַהין, אַזױ צו זאָגן: װאָס איז דאָס? זאָלסטו זאָגן צו אים: מיט אַ שטאַרקער האַנט האָט אונדז גאָט אַרױסגעצױגן פֿון מִצרַיִם, פֿון דעם הױז פֿון קנעכטשאַפט. 15 און עס איז געװען, אַז פַּרעה האָט זיך אײַנגעשפֿאַרט קעגן אונדז אַװעקלאָזן, האָט גאָט געהרגעט יעטװעדער בכָור אין לאַנד מִצרַיִם, פֿון אַ בכָור פֿון אַ מענטשן ביז אַ בכָור פֿון אַ בהמה; דרום שלאַכט איך צו גאָט איטלעכס װאָס עפנט דעם טראַכט, אױב זכָרים; און יעטװעדער בכָור פֿון מײַנע זין לײז איך אױס. 16 און עס זאָל זײַן פֿאַר אַ צײכן אױף דײַן האַנט, און פֿאַר אַ שטערנבאַנד צװישן דײַנע אױגן; װאָרום מיט אַ שטאַרקער האַנט האָט אונדז גאָט אַרױסגעצױגן פֿון מִצרַיִם. 17 און עס איז געװען, אַז פַּרעה האָט אַװעקגעלאָזן דאָס פֿאָלק, האָט זײ גאָט ניט געפירט אױף דעם װעג פֿון דעם לאַנד פֿון די פּלִשתּים, הגם ער איז געװען נאָנט; װאָרום גאָט האָט געזאָגט: דאָס פֿאָלק װעט נאָך חרטה האָבן, אַז זײ װעלן דערזען מלחמה, און זײ װעלן זיך אומקערן קײן מִצרַיִם. 18 און גאָט האָט געפירט דאָס פֿאָלק אַרום, אױפֿן װעג פֿון מדבר בײַם ים-סוף. און די קינדער פֿון ישׂראל זײַנען באַװאָפנטע אַרױפֿגעגאַנגען פֿון לאַנד מִצרַיִם. 19 און משה האָט מיטגענומען מיט זיך די בײנער פֿון יוֹספן; װאָרום באַשװערן האָט ער באַשװאָרן די קינדער פֿון ישׂראל, אַזױ צו זאָגן: דערמאָנען װעט זיך גאָט דערמאָנען אָן אײַך; זאָלט איר אױפֿברענגען מײַנע בײנער פֿון דאַנען מיט אײַך. 20 און זײ האָבן געצױגן פֿון סוכּוֹת, און האָבן גערוט אין אֵתָם בײַם עק מדבר. 21 און גאָט איז געגאַנגען זײ פֿאַרױס, בײַ טאָג אין אַ זײַל פֿון װאָלקן, זײ צו פירן אױפֿן װעג, און בײַ נאַכט אין אַ זײַל פֿון פֿײַער, זײ צו לײַכטן; כּדי צו קענען גײן בײַ טאָג און בײַ נאַכט. 22 דער זײַל פֿון װאָלקן פלעגט זיך ניט אָפּטאָן בײַ טאָג, און דער זײַל פֿון פֿײַער בײַ נאַכט, פֿון פֿאַרן פֿאָלק.
עברית
1 וַיְדַבֵּ֥ר יְהוָ֖ה אֶל־מֹשֶׁ֥ה לֵּאמֹֽר׃ 2 קַדֶּשׁ־לִ֨י כָל־בְּכ֜וֹר פֶּ֤טֶר כָּל־רֶ֙חֶם֙ בִּבְנֵ֣י יִשְׂרָאֵ֔ל בָּאָדָ֖ם וּבַבְּהֵמָ֑ה לִ֖י הֽוּא׃ 3 וַיֹּ֨אמֶר מֹשֶׁ֜ה אֶל־הָעָ֗ם זָכ֞וֹר אֶת־הַיּ֤וֹם הַזֶּה֙ אֲשֶׁ֨ר יְצָאתֶ֤ם מִמִּצְרַ֙יִם֙ מִבֵּ֣ית עֲבָדִ֔ים כִּ֚י בְּחֹ֣זֶק יָ֔ד הוֹצִ֧יא יְהֹוָ֛ה אֶתְכֶ֖ם מִזֶּ֑ה וְלֹ֥א יֵאָכֵ֖ל חָמֵֽץ׃ 4 הַיּ֖וֹם אַתֶּ֣ם יֹצְאִ֑ים בְּחֹ֖דֶשׁ הָאָבִֽיב׃ 5 וְהָיָ֣ה כִֽי־יְבִֽיאֲךָ֣ יְהוָ֡ה אֶל־אֶ֣רֶץ הַֽ֠כְּנַעֲנִי וְהַחִתִּ֨י וְהָאֱמֹרִ֜י וְהַחִוִּ֣י וְהַיְבוּסִ֗י אֲשֶׁ֨ר נִשְׁבַּ֤ע לַאֲבֹתֶ֙יךָ֙ לָ֣תֶת לָ֔ךְ אֶ֛רֶץ זָבַ֥ת חָלָ֖ב וּדְבָ֑שׁ וְעָבַדְתָּ֛ אֶת־הָעֲבֹדָ֥ה הַזֹּ֖את בַּחֹ֥דֶשׁ הַזֶּֽה׃ 6 שִׁבְעַ֥ת יָמִ֖ים תֹּאכַ֣ל מַצֹּ֑ת וּבַיּוֹם֙ הַשְּׁבִיעִ֔י חַ֖ג לַיהוָֽה׃ 7 מַצּוֹת֙ יֵֽאָכֵ֔ל אֵ֖ת שִׁבְעַ֣ת הַיָּמִ֑ים וְלֹֽא־יֵרָאֶ֨ה לְךָ֜ חָמֵ֗ץ וְלֹֽא־יֵרָאֶ֥ה לְךָ֛ שְׂאֹ֖ר בְּכָל־גְּבֻלֶֽךָ׃ 8 וְהִגַּדְתָּ֣ לְבִנְךָ֔ בַּיּ֥וֹם הַה֖וּא לֵאמֹ֑ר בַּעֲב֣וּר זֶ֗ה עָשָׂ֤ה יְהוָה֙ לִ֔י בְּצֵאתִ֖י מִמִּצְרָֽיִם׃ 9 וְהָיָה֩ לְךָ֨ לְא֜וֹת עַל־יָדְךָ֗ וּלְזִכָּרוֹן֙ בֵּ֣ין עֵינֶ֔יךָ לְמַ֗עַן תִּהְיֶ֛ה תּוֹרַ֥ת יְהוָ֖ה בְּפִ֑יךָ כִּ֚י בְּיָ֣ד חֲזָקָ֔ה הוֹצִֽאֲךָ֥ יְהֹוָ֖ה מִמִּצְרָֽיִם׃ 10 וְשָׁמַרְתָּ֛ אֶת־הַחֻקָּ֥ה הַזֹּ֖את לְמוֹעֲדָ֑הּ מִיָּמִ֖ים יָמִֽימָה׃   ס 11 וְהָיָ֞ה כִּֽי־יְבִֽאֲךָ֤ יְהוָה֙ אֶל־אֶ֣רֶץ הַֽכְּנַעֲנִ֔י כַּאֲשֶׁ֛ר נִשְׁבַּ֥ע לְךָ֖ וְלַֽאֲבֹתֶ֑יךָ וּנְתָנָ֖הּ לָֽךְ׃ 12 וְהַעֲבַרְתָּ֥ כָל־פֶּֽטֶר־רֶ֖חֶם לַֽיהֹוָ֑ה וְכָל־פֶּ֣טֶר שֶׁ֣גֶר בְּהֵמָ֗ה אֲשֶׁ֨ר יִהְיֶ֥ה לְךָ֛ הַזְּכָרִ֖ים לַיהוָֽה׃ 13 וְכָל־פֶּ֤טֶר חֲמֹר֙ תִּפְדֶּ֣ה בְשֶׂ֔ה וְאִם־לֹ֥א תִפְדֶּ֖ה וַעֲרַפְתּ֑וֹ וְכֹ֨ל בְּכ֥וֹר אָדָ֛ם בְּבָנֶ֖יךָ תִּפְדֶּֽה׃ 14 וְהָיָ֞ה כִּֽי־יִשְׁאָלְךָ֥ בִנְךָ֛ מָחָ֖ר לֵאמֹ֣ר מַה־זֹּ֑את וְאָמַרְתָּ֣ אֵלָ֔יו בְּחֹ֣זֶק יָ֗ד הוֹצִיאָ֧נוּ יְהוָ֛ה מִמִּצְרַ֖יִם מִבֵּ֥ית עֲבָדִֽים׃ 15 וַיְהִ֗י כִּֽי־הִקְשָׁ֣ה פַרְעֹה֮ לְשַׁלְּחֵנוּ֒ וַיַּהֲרֹ֨ג יְהֹוָ֤ה כָּל־בְּכוֹר֙ בְּאֶ֣רֶץ מִצְרַ֔יִם מִבְּכֹ֥ר אָדָ֖ם וְעַד־בְּכ֣וֹר בְּהֵמָ֑ה עַל־כֵּן֩ אֲנִ֨י זֹבֵ֜חַ לַֽיהוָ֗ה כָּל־פֶּ֤טֶר רֶ֙חֶם֙ הַזְּכָרִ֔ים וְכָל־בְּכ֥וֹר בָּנַ֖י אֶפְדֶּֽה׃ 16 וְהָיָ֤ה לְאוֹת֙ עַל־יָ֣דְכָ֔ה וּלְטוֹטָפֹ֖ת בֵּ֣ין עֵינֶ֑יךָ כִּ֚י בְּחֹ֣זֶק יָ֔ד הוֹצִיאָ֥נוּ יְהוָ֖ה מִמִּצְרָֽיִם׃   ס 17 וַיְהִ֗י בְּשַׁלַּ֣ח פַּרְעֹה֮ אֶת־הָעָם֒ וְלֹא־נָחָ֣ם אֱלֹהִ֗ים דֶּ֚רֶךְ אֶ֣רֶץ פְּלִשְׁתִּ֔ים כִּ֥י קָר֖וֹב ה֑וּא כִּ֣י אָמַ֣ר אֱלֹהִ֗ים פֶּֽן־יִנָּחֵ֥ם הָעָ֛ם בִּרְאֹתָ֥ם מִלְחָמָ֖ה וְשָׁ֥בוּ מִצְרָֽיְמָה׃ 18 וַיַּסֵּ֨ב אֱלֹהִ֧ים אֶת־הָעָ֛ם דֶּ֥רֶךְ הַמִּדְבָּ֖ר יַם־ס֑וּף וַחֲמֻשִׁ֛ים עָל֥וּ בְנֵי־יִשְׂרָאֵ֖ל מֵאֶ֥רֶץ מִצְרָֽיִם׃ 19 וַיִּקַּ֥ח מֹשֶׁ֛ה אֶת־עַצְמ֥וֹת יוֹסֵ֖ף עִמּ֑וֹ כִּי֩ הַשְׁבֵּ֨עַ הִשְׁבִּ֜יעַ אֶת־בְּנֵ֤י יִשְׂרָאֵל֙ לֵאמֹ֔ר פָּקֹ֨ד יִפְקֹ֤ד אֱלֹהִים֙ אֶתְכֶ֔ם וְהַעֲלִיתֶ֧ם אֶת־עַצְמֹתַ֛י מִזֶּ֖ה אִתְּכֶֽם׃ 20 וַיִּסְע֖וּ מִסֻּכֹּ֑ת וַיַּחֲנ֣וּ בְאֵתָ֔ם בִּקְצֵ֖ה הַמִּדְבָּֽר׃ 21 וַֽיהוָ֡ה הֹלֵךְ֩ לִפְנֵיהֶ֨ם יוֹמָ֜ם בְּעַמּ֤וּד עָנָן֙ לַנְחֹתָ֣ם הַדֶּ֔רֶךְ וְלַ֛יְלָה בְּעַמּ֥וּד אֵ֖שׁ לְהָאִ֣יר לָהֶ֑ם לָלֶ֖כֶת יוֹמָ֥ם וָלָֽיְלָה׃ 22 לֹֽא־יָמִ֞ישׁ עַמּ֤וּד הֶֽעָנָן֙ יוֹמָ֔ם וְעַמּ֥וּד הָאֵ֖שׁ לָ֑יְלָה לִפְנֵ֖י הָעָֽם׃   פ